#30 - 06/2024

Στο προηγούμενο τεύχος κάναμε ένα μικρό αφιέρωμα στην “αυτοματοποίηση” των δολοφονιών των Παλαιστινίων στη Γάζα... Επανερχόμαστε με την παρουσίαση ενός “καινούργιου αυτοματισμού”, ενός αυτοματισμού δολοφονιών που ξεπερνάει τις ηθικές αντοχές οποιουδήποτε κανονικού ανθρώπου... Το σημαντικό εδώ είναι ότι μιλάνε (και λίγο πολύ καμαρώνουν) οι χειριστές αυτής της “τεχνητής νοημοσύνης”, μέλη του στρατού του απαρτχάιντ καθεστώτος. Αποδεικνύοντας ότι ο φασισμός παραμένει ανθρώπινο χαρακτηριστικό...
Στη δεύτερη αναφορά που ακολουθεί είναι η διαβόητη αμερικανική Palantir που συνυπογράφει τον κανιβαλισμό στη Γάζα.
(Το +972 magazine είναι ένα αγγλόφωνο site αντιπληροφόρησης στο οποίο συμμετέχουν άραβες / παλαιστίνιοι και ισραηλινοί αντιεθνικιστές. Το Local Call είναι ένα site ανάλογης θέσης, στα εβραϊκά).

Lavender: Η μηχανή τεχνητής νοημοσύνης που κατευθύνει τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα

Το 2021, ένα βιβλίο με τίτλο «The Human-Machine Team: How to Create Synergy Between Human and Artificial Intelligence That Will Revolutionize Our World» κυκλοφόρησε στα αγγλικά με το ψευδώνυμο «Brigadier General Y.S» Σε αυτό, ο συγγραφέας - ένας άνθρωπος που επιβεβαιώσαμε ότι είναι ο σημερινός διοικητής της επίλεκτης ισραηλινής μονάδας πληροφοριών 8200 - κάνει λόγο για τον σχεδιασμό μιας ειδικής μηχανής που θα μπορούσε να επεξεργάζεται γρήγορα τεράστιες ποσότητες δεδομένων για να δημιουργήσει χιλιάδες πιθανούς «στόχους» για στρατιωτικά πλήγματα εν μέσω πολέμου. Μια τέτοια τεχνολογία, γράφει, θα έλυνε αυτό που περιγράφει ως «ανθρώπινη συμφόρηση τόσο για τον εντοπισμό των νέων στόχων όσο και για τη λήψη αποφάσεων για την έγκριση των στόχων».

Μια τέτοια μηχανή, όπως αποδεικνύεται, υπάρχει στην πραγματικότητα. Μια νέα έρευνα του περιοδικού +972 και του Local Call αποκαλύπτει ότι ο ισραηλινός στρατός έχει αναπτύξει ένα πρόγραμμα βασισμένο στην τεχνητή νοημοσύνη, γνωστό ως Lavender [Λεβάντα], το οποίο παρουσιάζεται εδώ για πρώτη φορά. Σύμφωνα με έξι αξιωματικούς των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι υπηρέτησαν όλοι στο στρατό κατά τη διάρκεια του τρέχοντος πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας και είχαν άμεση εμπλοκή με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για τη δημιουργία στόχων προς δολοφονία, το Lavender έπαιξε κεντρικό ρόλο στους πρωτοφανείς βομβαρδισμούς Παλαιστινίων, ιδίως κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πηγές, η επιρροή του στις επιχειρήσεις του στρατού ήταν τέτοια που ουσιαστικά αντιμετώπιζαν τα αποτελέσματα της μηχανής τεχνητής νοημοσύνης «σαν να επρόκειτο για ανθρώπινη απόφαση».

Επισήμως, το σύστημα Lavender έχει σχεδιαστεί για να εντοπίζει όλους τους ύποπτους των στρατιωτικών πτερύγων της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ (PIJ), συμπεριλαμβανομένων των χαμηλόβαθμων, ως πιθανούς στόχους βομβιστικών επιθέσεων. Οι πηγές δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι, κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων του πολέμου, ο στρατός βασίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στο Lavender, το οποίο κατέγραψε έως και 37.000 Παλαιστίνιους ως ύποπτους μαχητές - και τα σπίτια τους - για πιθανές αεροπορικές επιδρομές.

Κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου, ο στρατός έδωσε γενική και προκαταβολική έγκριση στους αξιωματικούς να υιοθετήσουν τις λίστες δολοφονιών του Lavender, χωρίς να απαιτείται να ελεγχθεί διεξοδικά γιατί η μηχανή έκανε αυτές τις επιλογές ή να εξεταστούν τα ακατέργαστα δεδομένα πληροφοριών στα οποία βασίζονταν. Μια πηγή δήλωσε ότι το ανθρώπινο προσωπικό συχνά χρησίμευε μόνο ως «σφραγίδα» για τις αποφάσεις της μηχανής, προσθέτοντας ότι, κανονικά, αφιέρωναν προσωπικά μόνο «20 δευτερόλεπτα» περίπου σε κάθε στόχο πριν εγκρίνουν έναν βομβαρδισμό - μόνο και μόνο για να βεβαιωθούν ότι ο στόχος που είχε επισημανθεί από το Lavender ήταν άνδρας. Αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι γνώριζαν ότι το σύστημα κάνει αυτά που θεωρούνται «λάθη» σε περίπου 10% των περιπτώσεων, και είναι γνωστό ότι κατά καιρούς στοχοποιεί άτομα που έχουν απλώς μια χαλαρή σύνδεση με μαχητικές ομάδες, ή καμία σύνδεση.

Επιπλέον, ο ισραηλινός στρατός έκανε συστηματικά επιθέσεις στα άτομα που στοχοποιήθηκαν ενώ βρίσκονταν στα σπίτια τους - συνήθως τη νύχτα, ενώ ήταν παρούσες οι οικογένειές τους - και όχι κατά τη διάρκεια στρατιωτικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με τις πηγές, αυτό συνέβαινε επειδή, με βάση αυτό που θεωρούσαν σωστή προσέγγιση από την άποψη των πληροφοριών, ήταν ευκολότερο να εντοπιστούν τα άτομα στα ιδιωτικά τους σπίτια. Πρόσθετα αυτοματοποιημένα συστήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός με την ονομασία «Where’s Daddy?» που επίσης αποκαλύπτεται εδώ για πρώτη φορά, χρησιμοποιήθηκαν ειδικά για τον εντοπισμό των στοχευμένων ατόμων και την πραγματοποίηση βομβιστικών επιθέσεων όταν αυτοί είχαν μπει στις κατοικίες των οικογενειών τους.

Το αποτέλεσμα, όπως κατέθεσαν οι πηγές, είναι ότι χιλιάδες Παλαιστίνιοι -οι περισσότεροι από αυτούς γυναίκες και παιδιά ή άνθρωποι που δεν συμμετείχαν στις μάχες- εξοντώθηκαν από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, ιδίως κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, εξαιτίας των αποφάσεων του προγράμματος AI.

«Δεν μας ενδιέφερε να σκοτώνουμε στελέχη της Χαμάς μόνο όταν βρίσκονταν σε ένα στρατιωτικό κτίριο ή συμμετείχαν σε μια στρατιωτική δραστηριότητα», δήλωσε ο Α, αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών, στο +972 και στο Local Call. «Αντιθέτως, οι IDF τους βομβάρδιζαν σε σπίτια χωρίς δισταγμό, ως πρώτη επιλογή. Είναι πολύ πιο εύκολο να βομβαρδίζεις το σπίτι μιας οικογένειας. Το σύστημα είναι φτιαγμένο για να τους ψάχνει με τέτοιο τρόπο».

Η μηχανή Lavender έρχεται να προστεθεί σε ένα άλλο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, το Gospel [Ευαγγέλιο], για το οποίο αποκαλύφθηκαν πληροφορίες σε προηγούμενη έρευνα του +972 και του Local Call τον Νοέμβριο του 2023 [βλ. Γάζα: εργοστάσιο μαζικών δολοφονιών, Cyborg #29] καθώς και σε δημοσιεύσεις του ίδιου του ισραηλινού στρατού. Μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο συστημάτων έγκειται στον ορισμό του στόχου: ενώ το Gospel στοχοποιεί κτίρια και δομές από τα οποία ο στρατός ισχυρίζεται ότι επιχειρούν μαχητές, το Lavender στοχοποιεί ανθρώπους - και τους βάζει σε μια λίστα θανάτου.

Επιπλέον, σύμφωνα με τις πηγές, όταν επρόκειτο να χτυπήσει τους φερόμενους ως νεαρούς μαχητές που στοχοποιούσε το Lavender, ο στρατός προτιμούσε να χρησιμοποιήσει μόνο μη καθοδηγούμενους πυραύλους, κοινώς γνωστές ως «dumb bombs» (σε αντίθεση με τις «έξυπνες» βόμβες ακριβείας), οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρα κτίρια πάνω από τους ενοίκους τους και να προκαλέσουν σημαντικές απώλειες. «Δεν θέλεις να σπαταλάς ακριβές βόμβες σε ασήμαντους ανθρώπους - είναι πολύ ακριβό για τη χώρα και υπάρχει έλλειψη [αυτών των βομβών]», δήλωσε ο C, ένας από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών. Μια άλλη πηγή δήλωσε ότι είχαν προσωπικά εγκρίνει τον βομβαρδισμό εκατοντάδων ιδιωτικών σπιτιών φερόμενων ως κατώτερων στελεχών που είχαν επισημανθεί από το Lavender, με πολλές από αυτές τις επιθέσεις να σκοτώνουν αμάχους και ολόκληρες οικογένειες ως «παράπλευρες απώλειες».

Σε μια πρωτοφανή κίνηση, σύμφωνα με δύο από τις πηγές, ο στρατός αποφάσισε επίσης κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου ότι, για κάθε κατώτερο στέλεχος της Χαμάς που σημείωνε το Lavender, επιτρεπόταν να σκοτώνονται έως και 15 ή 20 άμαχοι - στο παρελθόν, ο στρατός δεν ενέκρινε «παράπλευρες απώλειες» κατά τη διάρκεια δολοφονιών χαμηλόβαθμων μαχητών. Οι πηγές πρόσθεσαν ότι, στην περίπτωση που ο στόχος ήταν ανώτερος αξιωματούχος της Χαμάς με τον βαθμό του διοικητή τάγματος ή ταξιαρχίας, ο στρατός σε αρκετές περιπτώσεις ενέκρινε τη θανάτωση περισσότερων από 100 αμάχων κατά τη δολοφονία ενός μόνο διοικητή.
Η έρευνα που ακολουθεί οργανώνεται σύμφωνα με τα έξι χρονολογικά στάδια της εξαιρετικά αυτοματοποιημένης παραγωγής στόχων από τον ισραηλινό στρατό κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου στη Γάζα. Πρώτον, εξηγούμε την ίδια τη μηχανή Lavender, η οποία στοχοποίησηε δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη. Δεύτερον, αποκαλύπτουμε το σύστημα «Where’s Daddy?», το οποίο παρακολουθούσε αυτούς τους στόχους και έδινε σήμα στον στρατό όταν έμπαιναν στα σπίτια των οικογενειών τους. Τρίτον, περιγράφουμε τον τρόπο με τον οποίο επιλέχθηκαν οι «ανόητες» βόμβες για να χτυπήσουν αυτά τα σπίτια.

Τέταρτον, εξηγούμε πώς ο στρατός χαλάρωσε τον επιτρεπόμενο αριθμό αμάχων που θα μπορούσαν να σκοτωθούν κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού ενός στόχου. Πέμπτον, σημειώνουμε πώς το αυτοματοποιημένο λογισμικό υπολόγισε με ανακρίβεια τον αριθμό των μη μαχητών σε κάθε νοικοκυριό. Και έκτον, δείχνουμε πώς σε αρκετές περιπτώσεις, όταν χτυπήθηκε ένα σπίτι, συνήθως τη νύχτα, ο μεμονωμένος στόχος μερικές φορές δεν βρισκόταν καθόλου μέσα, επειδή οι στρατιωτικοί αξιωματικοί δεν επαλήθευσαν τις πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο.

Βήμα πρώτο: η παραγωγή στόχων

Στον ισραηλινό στρατό, ο όρος «ανθρώπινος στόχος» αναφερόταν στο παρελθόν σε έναν ανώτερο στρατιωτικό στέλεχος, ο οποίος, σύμφωνα με τους κανόνες του τμήματος διεθνούς δικαίου του στρατού, μπορεί να σκοτωθεί στην ιδιωτική του κατοικία, ακόμη και αν υπάρχουν πολίτες γύρω του. Πηγές των μυστικών υπηρεσιών δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πολέμων του Ισραήλ, δεδομένου ότι αυτός ήταν ένας «ιδιαίτερα βάναυσος» τρόπος για να σκοτωθεί κάποιος - συχνά σκοτώνοντας μια ολόκληρη οικογένεια μαζί με τον στόχο - τέτοιοι ανθρώπινοι στόχοι χαρακτηρίζονταν πολύ προσεκτικά και μόνο ανώτεροι στρατιωτικοί διοικητές βομβαρδίζονταν στα σπίτια τους, για να διατηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αλλά μετά τις 7 Οκτωβρίου, ο στρατός, σύμφωνα με τις πηγές, υιοθέτησε μια δραματικά διαφορετική προσέγγιση. Στο πλαίσιο της επιχείρησης «iron swords», ο στρατός αποφάσισε να χαρακτηρίσει όλους τους πράκτορες της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς ως ανθρώπινους στόχους, ανεξάρτητα από τον βαθμό ή τη στρατιωτική τους σημασία. Και αυτό άλλαξε τα πάντα.

Η νέα πολιτική δημιούργησε επίσης ένα τεχνικό πρόβλημα για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Σε προηγούμενους πολέμους, προκειμένου να εγκρίνει τη δολοφονία ενός και μόνο ανθρώπινου στόχου, ένας αξιωματικός έπρεπε να περάσει από μια πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία «ενοχοποίησης»: να διασταυρώσει τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το άτομο ήταν όντως ανώτερο μέλος της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, να μάθει πού ζούσε, τα στοιχεία επικοινωνίας του και, τέλος, να γνωρίζει σε πραγματικό χρόνο πότε βρισκόταν στο σπίτι του. Όταν ο κατάλογος των στόχων αριθμούσε μόνο μερικές δεκάδες ανώτερων στελεχών, το προσωπικό των μυστικών υπηρεσιών μπορούσε ατομικά να διεκπεραιώσει τη δουλειά που αφορούσε την ενοχοποίηση και τον εντοπισμό τους.

Ωστόσο, όταν ο κατάλογος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει δεκάδες χιλιάδες χαμηλόβαθμα στελέχη, ο ισραηλινός στρατός σκέφτηκε ότι έπρεπε να βασιστεί σε αυτοματοποιημένο λογισμικό και τεχνητή νοημοσύνη. Το αποτέλεσμα, όπως καταμαρτυρούν οι πηγές, ήταν ότι ο ρόλος του ανθρώπινου προσωπικού στην ενοχοποίηση Παλαιστινίων ως στρατιωτικών στελεχών παραμερίστηκε και αντ’ αυτού η τεχνητή νοημοσύνη έκανε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Σύμφωνα με τέσσερις από τις πηγές που μίλησαν στο +972 και το Local Call, το Lavender - το οποίο αναπτύχθηκε για να παράγει ανθρώπινους στόχους στον τρέχοντα πόλεμο - έχει σημαδέψει για δολοφονία περίπου 37.000 Παλαιστίνιους ως ύποπτους «μαχητές της Χαμάς», οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νεαροί.

«Δεν ξέραμε ποιοι ήταν οι κατώτεροι πράκτορες, επειδή το Ισραήλ δεν τους παρακολουθούσε συστηματικά [πριν από τον πόλεμο]», εξήγησε ο ανώτερος αξιωματικός Β στο +972 και το Local Call, φωτίζοντας τον λόγο πίσω από την ανάπτυξη αυτής της συγκεκριμένης μηχανής παραγωγής στόχων για τον αυτόν τον πόλεμο. «Ήθελαν να μας επιτρέψουν να επιτεθούμε [στα κατώτερα στελέχη] αυτόματα. Αυτό είναι το άγιο δισκοπότηρο. Μόλις περάσεις στην αυτοματοποίηση, η παραγωγή στόχων πάει σαν τρελή».

Οι πηγές ανέφεραν ότι η έγκριση για την αυτόματη υιοθέτηση των καταλόγων θανάτου του Lavender, οι οποίοι προηγουμένως χρησιμοποιούνταν μόνο ως βοηθητικό εργαλείο, δόθηκε περίπου δύο εβδομάδες μετά την έναρξη του πολέμου, αφού το προσωπικό των μυστικών υπηρεσιών έλεγξε «χειροκίνητα» την ακρίβεια ενός τυχαίου δείγματος αρκετών εκατοντάδων στόχων που επιλέχθηκαν από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. Όταν με βάση το δείγμα αυτό, διαπιστώθηκε ότι τα αποτελέσματα του Lavender είχαν φτάσει το 90% της ακρίβειας στον εντοπισμό της σύνδεσης ενός ατόμου με τη Χαμάς, ο στρατός ενέκρινε τη σαρωτική χρήση του συστήματος. Από εκείνη τη στιγμή, πηγές δήλωσαν ότι αν το Lavender αποφάσιζε ότι ένα άτομο ήταν μαχητής της Χαμάς, ουσιαστικά τους ζητήθηκε να το αντιμετωπίσουν ως διαταγή, χωρίς να απαιτείται να ελέγξουν ανεξάρτητα γιατί η μηχανή έκανε αυτή την επιλογή ή να εξετάσουν τα ακατέργαστα δεδομένα πληροφοριών στα οποία βασίζεται.

«Στις 5 π.μ., η αεροπορία ερχόταν και βομβάρδιζε όλα τα σπίτια που είχαμε μαρκάρει», είπε ο B. «Σκοτώσαμε χιλιάδες ανθρώπους. Δεν τους εξετάσαμε έναν προς έναν - βάλαμε τα πάντα σε αυτοματοποιημένα συστήματα και μόλις κάποιος από τα σημαδεμένα άτομα βρισκόταν στο σπίτι, γινόταν αμέσως στόχος. Βομβαρδίζαμε αυτόν και το σπίτι του».

«Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι μας ζητήθηκε να βομβαρδίσουμε ένα σπίτι για να σκοτώσουμε έναν στρατιώτη, του οποίου η σημασία στις μάχες ήταν τόσο χαμηλή», δήλωσε μια πηγή σχετικά με τη χρήση της ΑΙ για τη σήμανση χαμηλόβαθμων μαχητών. «Είχα δώσει σε αυτούς τους στόχους το όνομα ‘στόχοι σκουπίδια’. Παρόλα αυτά, τους βρήκα πιο ηθικούς από τους στόχους που βομβαρδίζαμε μόνο για ‘αποτροπή’ - πολυώροφα κτίρια που εκκενώνονταν και τα ισοπεδώναμε μόνο και μόνο για να προκαλέσουμε καταστροφή».

Τα θανατηφόρα αποτελέσματα αυτής της χαλάρωσης των περιορισμών στο πρώιμο στάδιο του πολέμου ήταν συγκλονιστικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία του παλαιστινιακού υπουργείου υγείας στη Γάζα, στα οποία ο ισραηλινός στρατός βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά από την αρχή του πολέμου, το Ισραήλ σκότωσε περίπου 15.000 Παλαιστίνιους - σχεδόν το ήμισυ του αριθμού των νεκρών μέχρι στιγμής - κατά τις πρώτες έξι εβδομάδες του πολέμου, μέχρι να συμφωνηθεί μια εβδομαδιαία κατάπαυση του πυρός στις 24 Νοεμβρίου.
«Όσο περισσότερες πληροφορίες και ποικιλία, τόσο το καλύτερο»

Το λογισμικό Lavender αναλύει τις πληροφορίες που συλλέγονται για τους περισσότερους από τα 2,3 εκατομμύρια κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας μέσω ενός συστήματος μαζικής παρακολούθησης, και στη συνέχεια αξιολογεί και κατατάσσει την πιθανότητα κάθε συγκεκριμένο άτομο να είναι ενεργό στη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς ή της PIJ. Σύμφωνα με πηγές, η μηχανή δίνει σχεδόν σε κάθε άτομο στη Γάζα μια βαθμολογία από το 1 έως το 100, που εκφράζει πόσο πιθανό είναι να είναι μαχητής.

Το Lavender μαθαίνει να εντοπίζει τα χαρακτηριστικά γνωστών στελεχών της Χαμάς και της PIJ, οι πληροφορίες των οποίων τροφοδοτήθηκαν στη μηχανή ως δεδομένα εκπαίδευσης, και στη συνέχεια να εντοπίζει τα ίδια χαρακτηριστικά [features] μεταξύ του γενικού πληθυσμού, εξήγησαν οι πηγές. Ένα άτομο που θα βρεθεί να έχει πολλά διαφορετικά ενοχοποιητικά χαρακτηριστικά θα φτάσει σε υψηλή βαθμολογία και έτσι θα γίνει αυτόματα πιθανός στόχος για δολοφονία.

Στο The Human-Machine Team, το βιβλίο που αναφέρεται στην αρχή αυτού του άρθρου, ο σημερινός διοικητής της Μονάδας 8200 περιγράφει ένα τέτοιο σύστημα χωρίς να αναφέρεται ονομαστικά στο Lavender. (Ο ίδιος ο διοικητής επίσης δεν κατονομάζεται, αλλά πέντε πηγές στην 8200 επιβεβαίωσαν ότι ο διοικητής είναι ο συγγραφέας, όπως ανέφερε επίσης η Haaretz). Περιγράφοντας το ανθρώπινο προσωπικό ως «παράγοντα μποτιλιαρίσματος» που περιορίζει την ικανότητα του στρατού κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής επιχείρησης, ο διοικητής θρηνεί: «Εμείς [οι άνθρωποι] δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε τόσες πολλές πληροφορίες. Δεν έχει σημασία σε πόσους ανθρώπους έχεις αναθέσει να παράγουν στόχους κατά τη διάρκεια του πολέμου - εξακολουθείς να μην μπορείς να παράγεις αρκετούς στόχους ανά ημέρα».

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα, λέει, είναι η τεχνητή νοημοσύνη. Το βιβλίο προσφέρει έναν σύντομο οδηγό για τη δημιουργία μιας «μηχανής στόχων», παρόμοιας στην περιγραφή με το Lavender, που βασίζεται σε αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης και μηχανικής μάθησης. Στον οδηγό αυτό περιλαμβάνονται διάφορα παραδείγματα από τα «εκατοντάδες και χιλιάδες» χαρακτηριστικά που μπορούν να αυξήσουν τη βαθμολογία ενός ατόμου, όπως η συμμετοχή σε μια ομάδα Whatsapp μαζί με έναν γνωστό μαχητή, η αλλαγή κινητού τηλεφώνου κάθε λίγους μήνες και η συχνή αλλαγή διεύθυνσης.

«Όσο περισσότερες πληροφορίες και όσο μεγαλύτερη ποικιλία, τόσο το καλύτερο», γράφει ο διοικητής. «Οπτικές πληροφορίες, πληροφορίες κινητής τηλεφωνίας, συνδέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πληροφορίες για το πεδίο της μάχης, τηλεφωνικές επαφές, φωτογραφίες». Ενώ οι άνθρωποι χρήστες επιλέγουν αυτά τα χαρακτηριστικά στην αρχή, συνεχίζει ο διοικητής, με την πάροδο του χρόνου η μηχανή θα καταλήξει να εντοπίζει τα χαρακτηριστικά από μόνη της. Αυτό, λέει, μπορεί να επιτρέψει στους στρατούς να δημιουργήσουν «δεκάδες χιλιάδες στόχους», ενώ η πραγματική απόφαση για το αν θα επιτεθούν ή όχι σε αυτούς θα παραμείνει ανθρώπινη.

Το βιβλίο δεν είναι η μόνη φορά που ένας ανώτερος ισραηλινός διοικητής υπαινίχθηκε την ύπαρξη μηχανών στοχοποίησης ανθρώπων όπως το Lavender. Το +972 και το Local Call έχουν αποκτήσει υλικό από μια ιδιωτική διάλεξη που έδωσε ο διοικητής του μυστικού κέντρου Επιστήμης Δεδομένων και Τεχνητής Νοημοσύνης της Μονάδας 8200, «Συνταγματάρχης Yoav», στην εβδομάδα Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ το 2023, η οποία αναφέρθηκε τότε στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.

Στη διάλεξη, ο διοικητής μιλάει για μια νέα, εξελιγμένη μηχανή στόχευσης που χρησιμοποιεί ο ισραηλινός στρατός και η οποία εντοπίζει «επικίνδυνους ανθρώπους» με βάση την ομοιότητά τους με τους υπάρχοντες καταλόγους γνωστών μαχητών με βάση τους οποίους εκπαιδεύτηκε. «Χρησιμοποιώντας το σύστημα, καταφέραμε να εντοπίσουμε τους διοικητές των ομάδων πυραύλων της Χαμάς», δήλωσε ο «συνταγματάρχης Γιοάβ» στη διάλεξη, αναφερόμενος στη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ τον Μάιο του 2021 στη Γάζα, όταν η μηχανή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά.

Cyborg #30

Οι διαφάνειες της παρουσίασης της διάλεξης, που επίσης αποκτήθηκαν από το +972 και το Local Call, περιέχουν απεικονίσεις του τρόπου λειτουργίας της μηχανής: τροφοδοτείται με δεδομένα σχετικά με υπάρχοντες πράκτορες της Χαμάς, μαθαίνει να παρατηρεί τα χαρακτηριστικά τους και στη συνέχεια αξιολογεί άλλους Παλαιστίνιους με βάση το πόσο μοιάζουν με τους μαχητές.

«Κατατάσσουμε τα αποτελέσματα και καθορίζουμε το όριο [στο οποίο θα επιτεθούμε σε έναν στόχο]», δήλωσε ο «συνταγματάρχης Γιοάβ» στη διάλεξη, τονίζοντας ότι «τελικά, άνθρωποι με σάρκα και οστά παίρνουν τις αποφάσεις. Στον τομέα της άμυνας, από ηθικής άποψης, δίνουμε μεγάλη έμφαση σε αυτό. Αυτά τα εργαλεία έχουν σκοπό να βοηθήσουν [τους αξιωματικούς των υπηρεσιών πληροφοριών] να σπάσουν τους φραγμούς τους».

Στην πράξη, ωστόσο, πηγές που χρησιμοποίησαν το Lavender τους τελευταίους μήνες λένε ότι η ανθρώπινη δράση και η ακρίβεια αντικαταστάθηκαν από τη μαζική δημιουργία στόχων και τη φονικότητα.

«Δεν υπήρχε πολιτική μηδενικών σφαλμάτων»

Ο B, ένας ανώτερος αξιωματικός που χρησιμοποιούσε το Lavender, επανέλαβε στο +972 και στο Local Call ότι στον τρέχοντα πόλεμο, οι αξιωματικοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να εξετάζουν ανεξάρτητα τις εκτιμήσεις του συστήματος τεχνητής νοημοσύνης, προκειμένου να εξοικονομήσουν χρόνο και να επιτρέψουν τη μαζική παραγωγή ανθρώπινων στόχων χωρίς εμπόδια.

«Όλα ήταν στατιστικά, όλα ήταν τακτοποιημένα - ήταν πολύ στεγνά», είπε ο Β. Σημείωσε ότι αυτή η έλλειψη εποπτείας επιτρεπόταν παρά τους εσωτερικούς ελέγχους που έδειχναν ότι οι υπολογισμοί του Lavender θεωρούνταν ακριβείς μόνο στο 90% των περιπτώσεων- με άλλα λόγια, ήταν γνωστό εκ των προτέρων ότι το 10% των ανθρώπινων στόχων που προορίζονταν για δολοφονία δεν ήταν καθόλου μέλη της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς.
Για παράδειγμα, πηγές εξήγησαν ότι η μηχανή Lavender μερικές φορές σημείωνε λανθασμένα άτομα που είχαν μοτίβα επικοινωνίας παρόμοια με γνωστά στελέχη της Χαμάς ή της PIJ - συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων της αστυνομίας και της πολιτικής άμυνας, συγγενών μαχητών, κατοίκων που έτυχε να έχουν όνομα και ψευδώνυμο ίδιο με αυτό ενός στελέχους, και κατοίκων της Γάζας που χρησιμοποιούσαν συσκευή που κάποτε ανήκε σε στελέχη της Χαμάς.

«Πόσο κοντά πρέπει να είναι ένα άτομο στη Χαμάς για να θεωρηθεί [από μια μηχανή τεχνητής νοημοσύνης] ότι συνδέεται με την οργάνωση;» δήλωσε μια πηγή που επικρίνει την ανακρίβεια του Lavender. «Είναι ένα ασαφές όριο. Είναι ένα άτομο που δεν λαμβάνει μισθό από τη Χαμάς, αλλά μπορεί να τη βοηθάει με μικροπράγματα, στέλεχος της Χαμάς; Είναι κάποιος που ήταν στη Χαμάς στο παρελθόν, αλλά δεν είναι πλέον εκεί σήμερα, πράκτορας της Χαμάς; Κάθε ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά - χαρακτηριστικά που μια μηχανή θα χαρακτήριζε ως ύποπτα - είναι ανακριβές».

Παρόμοια προβλήματα υπάρχουν με την ικανότητα των μηχανών παραγωγής στόχων να αξιολογούν το τηλέφωνο που χρησιμοποιεί ένα άτομο που έχει μπει στο στόχαστρο για δολοφονία. «Στον πόλεμο, οι Παλαιστίνιοι αλλάζουν συνεχώς τηλέφωνα», δήλωσε η πηγή. «Οι άνθρωποι χάνουν την επαφή με τις οικογένειές τους, δίνουν το τηλέφωνό τους σε έναν φίλο ή μια σύζυγο, ίσως το χάσουν. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να βασιστείς 100% στον αυτόματο μηχανισμό που καθορίζει ποιος αριθμός ανήκει σε ποιον».

Σύμφωνα με τις πηγές, ο στρατός γνώριζε ότι η ελάχιστη ανθρώπινη εποπτεία που υπήρχε δεν θα μπορούσε να εντοπίσει αυτά τα σφάλματα. «Δεν υπήρχε πολιτική μηδενικών σφαλμάτων. Τα λάθη αντιμετωπίζονταν στατιστικά», δήλωσε μια πηγή που χρησιμοποιούσε το Lavender. «Λόγω του εύρους και του μεγέθους, το πρωτόκολλο ήταν ότι ακόμη και αν δεν ξέρεις με βεβαιότητα ότι η μηχανή είναι σωστή, ξέρεις ότι στατιστικά είναι εντάξει. Οπότε το εφαρμόζεις».

[...]

Μια άλλη πηγή πληροφοριών, η οποία υπερασπίστηκε την χρήση των λιστών δολοφονιών Παλαιστίνιων υπόπτων που δημιουργήθηκαν από το Lavender, υποστήριξε ότι άξιζε να επενδύσει κανείς το χρόνο ενός αξιωματικού των υπηρεσιών πληροφοριών για να επαληθεύσει τις πληροφορίες, μόνο εάν ο στόχος ήταν ανώτερος διοικητής της Χαμάς. «Αλλά όταν πρόκειται για έναν κατώτερο μαχητή, δεν θέλετε να επενδύσετε ανθρώπινο δυναμικό και χρόνο σε αυτό», είπε. «Στον πόλεμο, δεν υπάρχει χρόνος για να ενοχοποιήσεις κάθε στόχο. Οπότε είσαι πρόθυμος να πάρεις το περιθώριο λάθους της χρήσης τεχνητής νοημοσύνης, να ρισκάρεις παράπλευρες απώλειες και τον θάνατο αμάχων και να ρισκάρεις να επιτεθείς κατά λάθος και να ζήσεις με αυτό».

Ο Β είπε ότι ο λόγος για την αυτοματοποίηση αυτή ήταν η συνεχής πίεση για τη δημιουργία περισσότερων στόχων για δολοφονία. «Σε μια ημέρα χωρίς στόχους, χαμηλώναμε το όριο για να κάνουμε επιθέσεις. Μας πίεζαν συνεχώς να φέρουμε περισσότερους στόχους. Μας φώναζαν πραγματικά. Τελειώσαμε [τη δολοφονία] των στόχων μας πολύ γρήγορα».

Εξήγησε ότι όταν μειώνεται το κατώφλι αξιολόγησης του Lavender, θα χαρακτηρίζονται περισσότεροι άνθρωποι ως στόχοι για χτύπημα. «Στο αποκορύφωμά του, το σύστημα κατάφερε να δημιουργήσει 37.000 άτομα ως πιθανούς ανθρώπινους στόχους», δήλωσε ο B. «Αλλά οι αριθμοί άλλαζαν συνεχώς, επειδή εξαρτάται από το πού θέτεις τον πήχη του τι είναι ένα στέλεχος της Χαμάς. Υπήρχαν στιγμές που το στέλεχος της Χαμάς οριζόταν ευρύτερα, και τότε η μηχανή άρχισε να μας φέρνει κάθε είδους προσωπικό της πολιτικής άμυνας...»

Μια πηγή που εργάστηκε με την ομάδα στρατιωτικής επιστήμης δεδομένων που εκπαίδευσε το Lavender δήλωσε ότι δεδομένα που συλλέχθηκαν από υπαλλήλους του υπουργείου εσωτερικής ασφάλειας για μέλη της Χαμάς, τα οποία δεν θεωρεί μαχητές, τροφοδοτήθηκαν επίσης στη μηχανή. «Ήταν προβληματικό το γεγονός ότι όταν εκπαιδεύτηκε το Lavender, χρησιμοποίησαν τον όρο ‘πράκτορας της Χαμάς’ χαλαρά και συμπεριέλαβαν στο σύνολο δεδομένων της εκπαίδευσης ανθρώπους που ήταν υπάλληλοι της πολιτικής άμυνας», δήλωσε.

«Ελέγχαμε μόνο ότι ο στόχος ήταν άνδρας»

[...]

Πηγές δήλωσαν ότι το μόνο πρωτόκολλο ανθρώπινης επίβλεψης που εφαρμόστηκε πριν από τον βομβαρδισμό των σπιτιών των υπόπτων «κατώτερων» μαχητών που είχαν επισημανθεί από το Lavender ήταν η διενέργεια ενός και μόνο ελέγχου: η διασφάλιση ότι ο στόχος που επέλεξε η τεχνητή νοημοσύνη είναι άνδρας και όχι γυναίκα. Η υπόθεση στον στρατό ήταν ότι αν ο στόχος ήταν γυναίκα, η μηχανή είχε πιθανότατα κάνει λάθος, επειδή δεν υπάρχουν γυναίκες στις τάξεις των στρατιωτικών πτερύγων της Χαμάς και της PIJ.

«Ένας άνθρωπος έπρεπε να επαληθεύει τον στόχο για λίγα μόνο δευτερόλεπτα», δήλωσε ο B, εξηγώντας ότι αυτό έγινε το πρωτόκολλο αφού συνειδητοποίησε ότι το σύστημα Lavender «τα κατάφερνε» τις περισσότερες φορές. «Στην αρχή, κάναμε ελέγχους για να διασφαλίσουμε ότι το μηχάνημα δεν μπερδεύεται. Αλλά κάποια στιγμή βασιστήκαμε στο αυτόματο σύστημα και ελέγχαμε μόνο ότι ο στόχος ήταν άνδρας - αυτό ήταν αρκετό. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να καταλάβεις αν κάποιος έχει ανδρική ή γυναικεία φωνή».

Για τη διενέργεια του ελέγχου ανδρών/γυναικών, ο Β ισχυρίστηκε ότι στον τρέχοντα πόλεμο, «θα επένδυα το πολύ 20 δευτερόλεπτα για κάθε στόχο σε αυτό το στάδιο και θα χτυπούσα δεκάδες από αυτούς κάθε μέρα. Ουσιαστικά η ανθρώπινη παρέμβαση από την δική μου μεριά ήταν μηδαμινή, πέρα από το να είμαι μια σφραγίδα έγκρισης. Γλίτωνα πολύ χρόνο. Αν [ο στόχος] εμφανιζόταν στον αυτοματοποιημένο μηχανισμό και έκανα τον έλεγχο ότι ήταν άντρας, θα υπήρχε άδεια να τον βομβαρδίσω, με την επιφύλαξη της εξέτασης των παράπλευρων ζημιών».
Στην πράξη, οι πηγές ανέφεραν ότι αυτό σήμαινε ότι για τους πολίτες που χαρακτηρίστηκαν κατά λάθος από τονLavender, δεν υπήρχε κανένας εποπτικός μηχανισμός που να εντοπίζει το λάθος. Σύμφωνα με τον Β, ένα συνηθισμένο λάθος συνέβαινε «εάν ο στόχος έδινε το τηλέφωνό του στον γιο του, στον μεγαλύτερο αδελφό του ή σε έναν τυχαίο άνδρα. Αυτό το άτομο θα βομβαρδιζόταν το σπίτι του μαζί με την οικογένειά του. Αυτό συνέβαινε συχνά. Αυτά ήταν τα περισσότερα από τα λάθη που έκανε το Lavender», δήλωσε ο B.

Βήμα δεύτερο: η σύνδεση των στόχων με τις οικογενειακές κατοικίες

Το επόμενο στάδιο στη διαδικασία δολοφονίας από τον ισραηλινό στρατό είναι ο προσδιορισμός του τόπου επίθεσης στους στόχους που παράγει το Lavender. [...]

Οι πηγές εξήγησαν ότι ένας σημαντικός λόγος για τον πρωτοφανή αριθμό των νεκρών από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ είναι το γεγονός ότι ο στρατός επιτέθηκε συστηματικά σε στόχους μέσα στα ιδιωτικά τους σπίτια, μαζί με τις οικογένειές τους - εν μέρει επειδή ήταν ευκολότερο από άποψη πληροφοριών να επισημανθούν τα σπίτια των οικογενειών με τη χρήση αυτοματοποιημένων συστημάτων.

Πράγματι, αρκετές πηγές τόνισαν ότι στην περίπτωση των συστηματικών δολοφονικών χτυπημάτων, ο στρατός έκανε συνήθως την ενεργή επιλογή να βομβαρδίζει ύποπτους μαχητές όταν βρίσκονταν μέσα σε κτήρια κατοικιών από τα οποία δεν υπήρχε στρατιωτική δραστηριότητα. Η επιλογή αυτή, είπαν, αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο έχει σχεδιαστεί το σύστημα μαζικής επιτήρησης του Ισραήλ στη Γάζα.

Οι πηγές δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι, δεδομένου ότι όλοι στη Γάζα είχαν ένα ιδιωτικό σπίτι με το οποίο μπορούσαν να συσχετιστούν, τα συστήματα παρακολούθησης του στρατού μπορούσαν εύκολα και αυτόματα να «συνδέσουν» άτομα με οικογενειακά σπίτια. Προκειμένου να εντοπιστεί η στιγμή που οι πράκτορες εισέρχονται στα σπίτια τους σε πραγματικό χρόνο, έχουν αναπτυχθεί διάφορα πρόσθετα αυτόματα λογισμικά. Τα προγράμματα αυτά παρακολουθούν ταυτόχρονα χιλιάδες άτομα, εντοπίζουν πότε βρίσκονται στο σπίτι τους και στέλνουν αυτόματη ειδοποίηση στον αξιωματικό στόχευσης, ο οποίος στη συνέχεια επισημαίνει το σπίτι για βομβαρδισμό. Ένα από τα πολλά από αυτά τα λογισμικά παρακολούθησης, που αποκαλύπτεται εδώ για πρώτη φορά, ονομάζεται «Where's Daddy?».

«Βάζεις εκατοντάδες [στόχους] στο σύστημα και περιμένεις να δεις ποιον μπορείς να σκοτώσεις», δήλωσε μια πηγή με γνώση του συστήματος. «Το ονομάζουμε διευρυμένο κυνήγι: κάνεις copy-paste από τους καταλόγους που παράγει το σύστημα στόχων».

Η απόδειξη αυτής της πολιτικής είναι επίσης σαφής από τα στοιχεία: κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα του πολέμου, περισσότεροι από τους μισούς νεκρούς - 6.120 άνθρωποι - ανήκαν σε 1.340 οικογένειες, πολλές από τις οποίες αφανίστηκαν εντελώς ενώ βρίσκονταν μέσα στα σπίτια τους, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ. Το ποσοστό των ολόκληρων οικογενειών που βομβαρδίστηκαν μέσα στα σπίτια τους στον τρέχοντα πόλεμο είναι πολύ υψηλότερο από ό,τι στην ισραηλινή επιχείρηση του 2014 στη Γάζα (η οποία ήταν προηγουμένως ο φονικότερος πόλεμος του Ισραήλ στη Λωρίδα), γεγονός που υποδηλώνει περαιτέρω την εξέχουσα θέση αυτής της πολιτικής.

Μια άλλη πηγή ανέφερε ότι κάθε φορά που ο ρυθμός των δολοφονιών μειωνόταν, προστίθεντο περισσότεροι στόχοι σε συστήματα όπως το «Where's Daddy?» για τον εντοπισμό ατόμων που έμπαιναν στα σπίτια τους και επομένως μπορούσαν να βομβαρδιστούν. Είπε ότι η απόφαση για το ποιον θα βάλουν στα συστήματα εντοπισμού μπορούσε να ληφθεί από σχετικά χαμηλόβαθμους αξιωματικούς της στρατιωτικής ιεραρχίας.

«Μια μέρα, με εντελώς δικιά μου πρωτοβουλία, πρόσθεσα περίπου 1.200 νέους στόχους στο σύστημα εντοπισμού, επειδή ο αριθμός των επιθέσεων που πραγματοποιούσαμε μειώθηκε», δήλωσε η πηγή. «Αυτό μου φάνηκε λογικό. Εκ των υστέρων, φαίνεται σαν μια σοβαρή απόφαση που πήρα. Και τέτοιες αποφάσεις δεν λαμβάνονταν σε υψηλά επίπεδα».
Οι πηγές ανέφεραν ότι κατά τις δύο πρώτες εβδομάδες του πολέμου, «αρκετές χιλιάδες» στόχοι εισήχθησαν αρχικά σε προγράμματα εντοπισμού όπως το «Where's Daddy?». Σε αυτούς περιλαμβάνονταν όλα τα μέλη της επίλεκτης μονάδας ειδικών δυνάμεων της Χαμάς, της Nukhba, όλοι οι μαχητές των αντιαρματικών μονάδων της Χαμάς και όλοι όσοι εισήλθαν στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Αλλά σύντομα, ο κατάλογος των δολοφονηθέντων διευρύνθηκε δραστικά.

«Στο τέλος ήταν όλοι [που σημαδεύτηκαν από το Lavender]», εξήγησε μια πηγή. «Δεκάδες χιλιάδες. Αυτό συνέβη λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν οι ισραηλινές ταξιαρχίες μπήκαν στη Γάζα, και υπήρχαν ήδη λιγότεροι μη εμπλεκόμενοι άνθρωποι [δηλαδή άμαχοι] στις βόρειες περιοχές». Σύμφωνα με την πηγή αυτή, ακόμη και κάποιοι ανήλικοι είχαν επισημανθεί από το Lavender ως στόχοι για βομβαρδισμούς. «Κανονικά, οι πράκτορες είναι άνω των 17 ετών, αλλά αυτό δεν ήταν προϋπόθεση».

Το Lavender και τα συστήματα όπως το «Where's Daddy?» συνδυάστηκαν έτσι με θανατηφόρο αποτέλεσμα, σκοτώνοντας ολόκληρες οικογένειες, σύμφωνα με τις πηγές. Προσθέτοντας ένα όνομα από τις λίστες που δημιουργούσε το Lavender στο σύστημα εντοπισμού του σπιτιού «Where's Daddy?», εξήγησε ο Α, το σημαδεμένο άτομο θα βρισκόταν υπό συνεχή παρακολούθηση και θα μπορούσε να δεχθεί επίθεση μόλις πατούσε το πόδι του στο σπίτι του, ισοπεδώνοντάς το πάνω σε όλους τους διαμένοντες.

«Ας πούμε ότι υπολογίζετε ότι υπάρχει ένας στόχος συν 10 πολίτες στο σπίτι», είπε ο Α. «Συνήθως, αυτοί οι 10 θα είναι γυναίκες και παιδιά. Τόσο παράλογα, γίνεται φανερό ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σκοτώσατε ήταν γυναίκες και παιδιά».

Βήμα τρίτο: επιλογή όπλου

Μόλις το Lavender επισημάνει έναν στόχο για δολοφονία, το προσωπικό του στρατού επαληθεύσει ότι είναι άνδρας και το λογισμικό εντοπισμού εντοπίσει τον στόχο στο σπίτι του, το επόμενο στάδιο είναι η επιλογή του πυρομαχικού με το οποίο θα τον βομβαρδίσει.

Τον Δεκέμβριο του 2023, το CNN ανέφερε ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, περίπου το 45% των πυρομαχικών που χρησιμοποιήθηκαν από την ισραηλινή αεροπορία στη Γάζα ήταν «χαζές» βόμβες [dumb bombs], οι οποίες είναι γνωστό ότι προκαλούν περισσότερες παράπλευρες απώλειες από τις κατευθυνόμενες. [...]Τρεις πηγές πληροφοριών δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι τα κατώτερα στελέχη της Χαμάς που είχαν στοχοποιηθεί από το Lavender δολοφονούνταν μόνο με dumb bombs, προς το συμφέρον της εξοικονόμησης ακριβότερου οπλισμού. Το υπονοούμενο, εξήγησε μια πηγή, ήταν ότι ο στρατός δεν θα χτυπούσε έναν κατώτερο στόχο εάν ζούσε σε πολυώροφο κτίριο, επειδή ο στρατός δεν ήθελε να δαπανήσει μια ακριβέστερη και ακριβότερη «βόμβα ορόφου» (με πιο περιορισμένες παράπλευρες συνέπειες) για να τον σκοτώσει. Αλλά αν ένας κατώτερος στόχος ζούσε σε ένα κτίριο με λίγους ορόφους, ο στρατός είχε την άδεια να σκοτώσει αυτόν και όλους στο κτίριο με μια χαζή βόμβα.

«Έτσι ήταν με όλους τους τελευταίους στόχους», δήλωσε ο C, ο οποίος χρησιμοποίησε διάφορα αυτοματοποιημένα προγράμματα στον τρέχοντα πόλεμο. «Το μόνο ερώτημα ήταν, είναι δυνατόν να επιτεθούμε στο κτίριο από την άποψη των παράπλευρων ζημιών; Διότι συνήθως πραγματοποιούσαμε τις επιθέσεις με χαζές βόμβες, και αυτό σήμαινε κυριολεκτικά την καταστροφή ολόκληρου του σπιτιού πάνω στους ενοίκους του. Αλλά ακόμη και αν αποτραπεί μια επίθεση, δεν σε νοιάζει - προχωράς αμέσως στον επόμενο στόχο. Λόγω του συστήματος, οι στόχοι δεν τελειώνουν ποτέ. Έχεις άλλους 36.000 να σε περιμένουν».

Βήμα τέταρτο: έγκριση απωλειών αμάχων

Μια πηγή ανέφερε ότι όταν επιτίθεντο σε κατώτερα στελέχη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν επισημανθεί από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως το Lavender, ο αριθμός των αμάχων που επιτρεπόταν να σκοτώσουν μαζί με κάθε στόχο καθοριζόταν κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου σε μέγεθος έως και 20. Μια άλλη πηγή ισχυρίστηκε ότι ο καθορισμένος αριθμός ήταν μέχρι 15. Αυτοί οι «βαθμοί παράπλευρης απώλειας», όπως τους αποκαλεί ο στρατός, εφαρμόζονταν ευρέως σε όλους τους ύποπτους νεαρούς μαχητές, είπαν οι πηγές, ανεξάρτητα από τον βαθμό, τη στρατιωτική σημασία και την ηλικία τους, και χωρίς συγκεκριμένη εξέταση κατά περίπτωση για να σταθμιστεί το στρατιωτικό πλεονέκτημα της δολοφονίας τους έναντι της αναμενόμενης βλάβης στους αμάχους.

Σύμφωνα με τον Α, ο οποίος ήταν αξιωματικός σε αίθουσα επιχειρήσεων στόχων στον τρέχοντα πόλεμο, το τμήμα διεθνούς δικαίου του στρατού δεν έχει δώσει ποτέ στο παρελθόν τέτοια «σαρωτική έγκριση» για τόσο υψηλό βαθμό παράπλευρων απωλειών. «Δεν είναι μόνο ότι μπορείτε να σκοτώσετε οποιοδήποτε άτομο που είναι στρατιώτης της Χαμάς... αλλά σου το λένε ευθέως: ‘επιτρέπεται να τους σκοτώσεις μαζί με πολλούς αμάχους’».

«Κάθε άτομο που φορούσε στολή της Χαμάς τα τελευταία ένα ή δύο χρόνια θα μπορούσε να βομβαρδιστεί με 20 αμάχους να σκοτώνονται ως παράπλευρες απώλειες, ακόμη και χωρίς ειδική άδεια», συνέχισε ο Α. «Στην πράξη, η αρχή της αναλογικότητας δεν υπήρχε».

Σύμφωνα με τον Α, αυτή ήταν η πολιτική για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που υπηρέτησε. «Σε αυτόν τον υπολογισμό, θα μπορούσαν να είναι και 20 παιδιά για ένα κατώτερο στέλεχος...», εξήγησε ο A. Ερωτηθείς σχετικά με το σκεπτικό ασφαλείας πίσω από αυτή την πολιτική, ο Α απάντησε: «Να είναι θανατηφόρα».

Ο προκαθορισμένος και σταθερός βαθμός παράπλευρης απώλειας βοήθησε στην επιτάχυνση της μαζικής δημιουργίας στόχων με τη χρήση της μηχανής Lavender, όπως ανέφεραν πηγές, επειδή εξοικονόμησε χρόνο. Ο Β υποστήριξε ότι ο αριθμός των αμάχων που τους επιτρεπόταν να σκοτώσουν την πρώτη εβδομάδα του πολέμου ανά ύποπτο νεαρό μαχητή που είχε επισημανθεί από την ΑΙ ήταν δεκαπέντε, αλλά ότι ο αριθμός αυτός «ανέβαινε και κατέβαινε» με την πάροδο του χρόνου.

[...]

«Γνωρίζαμε ότι θα σκοτώναμε πάνω από 100 αμάχους»

Πηγές δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι τώρα ο ισραηλινός στρατός δεν δημιουργεί πλέον μαζικά νέους ανθρώπινους στόχους για βομβαρδισμούς σε σπίτια αμάχων. Το γεγονός ότι τα περισσότερα σπίτια στη Λωρίδα της Γάζας είχαν ήδη καταστραφεί ή υποστεί ζημιές και σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός έχει εκτοπιστεί, μείωσε επίσης την ικανότητα του στρατού να βασίζεται σε βάσεις δεδομένων πληροφοριών και αυτοματοποιημένα προγράμματα εντοπισμού σπιτιών.

Ο Ε υποστήριξε ότι ο μαζικός βομβαρδισμός των νεότερων μαχητών πραγματοποιήθηκε μόνο την πρώτη ή τη δεύτερη εβδομάδα του πολέμου και στη συνέχεια σταμάτησε κυρίως για να μη σπαταληθούν βόμβες. «Υπάρχει μια οικονομία πυρομαχικών», δήλωσε ο Ε. «Πάντα φοβόντουσαν ότι θα γινόταν πόλεμος στη βόρεια αρένα [με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο]. Δεν επιτίθενται καθόλου πια σε τέτοιου είδους ανθρώπους».

Ωστόσο, οι αεροπορικές επιδρομές εναντίον υψηλόβαθμων διοικητών της Χαμάς συνεχίζονται και πηγές δήλωσαν ότι για τις επιθέσεις αυτές, ο στρατός επιτρέπει τη θανάτωση «εκατοντάδων» αμάχων ανά στόχο - μια επίσημη πολιτική για την οποία δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο στο Ισραήλ ή ακόμη και σε πρόσφατες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ.

«Στη βομβιστική επίθεση εναντίον του διοικητή του τάγματος Shujaiya, γνωρίζαμε ότι θα σκοτώναμε πάνω από 100 πολίτες», ανέφερε ο B για τη βομβιστική επίθεση στις 2 Δεκεμβρίου, η οποία, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο των IDF, είχε στόχο τη δολοφονία του Wisam Farhat.

Ο Amjad Al-Sheikh, ένας νεαρός Παλαιστίνιος από τη Γάζα, δήλωσε ότι πολλά από τα μέλη της οικογένειάς του σκοτώθηκαν σε αυτή τη βομβιστική επίθεση. Κάτοικος της Shujaiya, ανατολικά της πόλης της Γάζας, βρισκόταν σε ένα τοπικό σούπερ μάρκετ εκείνη την ημέρα όταν άκουσε πέντε εκρήξεις που έσπασαν τα τζάμια.

«Έτρεξα στο σπίτι της οικογένειάς μου, αλλά δεν υπήρχαν πια κτίρια εκεί», δήλωσε ο Al-Sheikh στο +972 και στο Local Call. «Ο δρόμος γέμισε με κραυγές και καπνό. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μετατράπηκαν σε βουνά από μπάζα και βαθιούς λάκκους. Οι άνθρωποι άρχισαν να ψάχνουν στα τσιμέντα, χρησιμοποιώντας τα χέρια τους, και το ίδιο έκανα κι εγώ, αναζητώντας σημάδια του σπιτιού της οικογένειάς μου».

Η σύζυγος και η μικρή κόρη του Al-Sheikh επέζησαν - προστατεύτηκαν από τα συντρίμμια χάρη σε μια ντουλάπα που έπεσε πάνω τους - αλλά βρήκε άλλα 11 μέλη της οικογένειάς του, μεταξύ των οποίων τις αδελφές του, τα αδέλφια του και τα μικρά τους παιδιά, νεκρούς κάτω από τα συντρίμμια. Σύμφωνα με την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem, ο βομβαρδισμός εκείνης της ημέρας κατέστρεψε δεκάδες κτίρια, σκότωσε δεκάδες ανθρώπους και έθαψε εκατοντάδες κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους.

«Ολόκληρες οικογένειες σκοτώθηκαν»

Πηγές των μυστικών υπηρεσιών δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι συμμετείχαν σε ακόμη πιο θανατηφόρα χτυπήματα. Προκειμένου να δολοφονήσει τον Ayman Nofal, τον διοικητή της Κεντρικής Ταξιαρχίας της Χαμάς στη Γάζα, μια πηγή δήλωσε ότι ο στρατός ενέκρινε τη δολοφονία περίπου 300 αμάχων, καταστρέφοντας πολλά κτίρια σε αεροπορικές επιδρομές στον προσφυγικό καταυλισμό Al-Bureij στις 17 Οκτωβρίου, με βάση έναν ασαφή εντοπισμό του Nofal. Δορυφορικό υλικό και βίντεο από το σημείο δείχνουν την καταστροφή πολλών μεγάλων πολυώροφων πολυκατοικιών.

«Από 16 έως 18 κτήρια κατοικιών καταστράφηκαν κατά την επίθεση», δήλωσε ο Amro Al-Khatib, κάτοικος του καταυλισμού, στο +972 και στο Local Call. «Δεν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το ένα διαμέρισμα από το άλλο - όλα ανακατεύτηκαν στα χαλάσματα και βρήκαμε παντού ανθρώπινα μέλη σώματος».

Στη συνέχεια, ο Al-Khatib θυμήθηκε ότι περίπου 50 πτώματα ανασύρθηκαν από τα ερείπια και περίπου 200 άνθρωποι τραυματίστηκαν, πολλοί από αυτούς σοβαρά. Αλλά αυτή ήταν μόνο η πρώτη μέρα. Οι κάτοικοι του καταυλισμού πέρασαν πέντε ημέρες ανασύροντας τους νεκρούς και τους τραυματίες, είπε.

Ο Nael Al-Bahisi, νοσηλευτής, ήταν ένας από τους πρώτους που έφτασαν στη σκηνή. Μέτρησε 50-70 θύματα εκείνη την πρώτη ημέρα. «Κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι ο στόχος του πλήγματος ήταν ο διοικητής της Χαμάς Ayman Nofal», δήλωσε στο +972 και στο Local Call. «Τον σκότωσαν, αλλά και πολλούς ανθρώπους που δεν ήξεραν ότι ήταν εκεί. Ολόκληρες οικογένειες με παιδιά σκοτώθηκαν».

Μια άλλη πηγή πληροφοριών δήλωσε στο +972 και στο Local Call ότι ο στρατός κατέστρεψε ένα πολυώροφο κτίριο στη Ράφα στα μέσα Δεκεμβρίου, σκοτώνοντας «δεκάδες πολίτες», προκειμένου να προσπαθήσει να σκοτώσει τον Mohammed Shabaneh, τον διοικητή της Ταξιαρχίας Ράφα της Χαμάς (δεν είναι σαφές αν σκοτώθηκε ή όχι στην επίθεση). Συχνά, ανέφερε η πηγή, οι ανώτεροι διοικητές κρύβονται σε σήραγγες που περνούν κάτω από κτίρια πολιτών και επομένως η επιλογή να τους δολοφονήσουν με αεροπορική επιδρομή σκοτώνει αναγκαστικά αμάχους.

«Οι περισσότεροι από τους τραυματίες ήταν παιδιά», δήλωσε ο Wael Al-Sir, 55 ετών, ο οποίος ήταν μάρτυρας του μεγάλης κλίμακας χτυπήματος που πιστεύεται από ορισμένους κατοίκους της Γάζας ότι ήταν η απόπειρα δολοφονίας. Ο ίδιος δήλωσε στο +972 και στο Local Call ότι ο βομβαρδισμός στις 20 Δεκεμβρίου κατέστρεψε ένα «ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο» και σκότωσε τουλάχιστον 10 παιδιά.

«Υπήρχε μια εντελώς ανεκτική πολιτική όσον αφορά τις απώλειες των επιχειρήσεων βομβαρδισμών - τόσο ανεκτική που κατά τη γνώμη μου είχε ένα στοιχείο εκδίκησης», υποστήριξε ο D, μια πηγή πληροφοριών. «Ο πυρήνας της ήταν οι δολοφονίες ανώτερων διοικητών της Χαμάς και της PIJ για τους οποίους ήταν πρόθυμοι να σκοτώσουν εκατοντάδες πολίτες. Είχαμε έναν υπολογισμό: πόσοι για έναν διοικητή ταξιαρχίας, πόσοι για έναν διοικητή τάγματος και ούτω καθεξής.
Υπήρχαν κανονισμοί, αλλά ήταν πολύ επιεικείς», δήλωσε ο Ε, μια άλλη πηγή πληροφοριών. «Έχουμε σκοτώσει ανθρώπους με παράπλευρες απώλειες σε υψηλό διψήφιο αριθμό, αν όχι χαμηλό τριψήφιο αριθμό. Αυτά είναι πράγματα που δεν είχαν συμβεί στο παρελθόν».

Ένα τόσο υψηλό ποσοστό «παράπλευρων απωλειών» είναι εξαιρετικό όχι μόνο σε σύγκριση με αυτό που ο ισραηλινός στρατός θεωρούσε προηγουμένως αποδεκτό, αλλά και σε σύγκριση με τους πολέμους που διεξάγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν. [...]

Μας είπαν: «Ό,τι μπορείτε, βομβαρδίστε»

[...]

«Υπήρχε υστερία στις τάξεις των επαγγελματιών», δήλωσε ο Δ, ο οποίος επιστρατεύτηκε αμέσως μετά τις 7 Οκτωβρίου. «Δεν είχαν καθόλου ιδέα πώς να αντιδράσουν. Το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν ήταν να αρχίσουν να βομβαρδίζουν σαν τρελοί για να προσπαθήσουν να διαλύσουν τις δυνατότητες της Χαμάς».

Ο Δ τόνισε ότι δεν τους είπαν ρητά ότι ο στόχος του στρατού είναι η «εκδίκηση», αλλά εξέφρασαν την άποψη ότι «από τη στιγμή που κάθε στόχος που συνδέεται με τη Χαμάς γίνεται νόμιμος, και με σχεδόν κάθε παράπλευρη απώλεια να εγκρίνεται, είναι σαφές ότι θα σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι. Ακόμη και αν επισήμως κάθε στόχος συνδέεται με τη Χαμάς, όταν η πολιτική είναι τόσο επιτρεπτική, χάνει κάθε νόημα».
Ο Α χρησιμοποίησε επίσης τη λέξη «εκδίκηση» για να περιγράψει την ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του στρατού μετά την 7η Οκτωβρίου. «Κανείς δεν σκέφτηκε τι θα κάνει μετά, όταν τελειώσει ο πόλεμος, ή πώς θα είναι δυνατόν να ζει κανείς στη Γάζα και τι θα κάνει με αυτήν», είπε ο Α. «Μας είπαν: τώρα πρέπει να γαμήσουμε τη Χαμάς, όποιο κι αν είναι το κόστος. Ό,τι μπορείτε, βομβαρδίστε το». [...]

Βήμα πέμπτο: υπολογισμός των παράπλευρων απωλειών

Σύμφωνα με τις πηγές πληροφοριών, ο υπολογισμός από τον ισραηλινό στρατό του αριθμού των αμάχων που αναμένεται να σκοτωθούν σε κάθε σπίτι δίπλα σε έναν στόχο - μια διαδικασία που εξετάστηκε σε προηγούμενη έρευνα του +972 και του Local Call - έγινε με τη βοήθεια αυτόματων και ανακριβών εργαλείων. Σε προηγούμενους πολέμους, το προσωπικό των μυστικών υπηρεσιών ξόδευε πολύ χρόνο για να επαληθεύσει πόσοι άνθρωποι βρίσκονταν σε ένα σπίτι που επρόκειτο να βομβαρδιστεί, με τον αριθμό των αμάχων που ενδέχεται να σκοτωθούν να καταγράφεται ως μέρος ενός «φακέλου στόχου». Μετά την 7η Οκτωβρίου, ωστόσο, αυτή η επαλήθευση εγκαταλείφθηκε σε μεγάλο βαθμό υπέρ της αυτοματοποίησης.

Τον Οκτώβριο, οι New York Times ανέφεραν ένα σύστημα που λειτουργεί από μια ειδική βάση στο νότιο Ισραήλ, το οποίο συλλέγει πληροφορίες από κινητά τηλέφωνα στη Λωρίδα της Γάζας και παρέχει στο στρατό μια ζωντανή εκτίμηση του αριθμού των Παλαιστινίων που διέφυγαν από τη βόρεια Λωρίδα της Γάζας προς τα νότια. Ο ταξίαρχος Udi Ben Muha δήλωσε στους Times ότι «δεν είναι ένα 100% τέλειο σύστημα - αλλά σου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι για να πάρεις μια απόφαση». Το σύστημα λειτουργεί με βάση τα χρώματα: το κόκκινο σηματοδοτεί περιοχές όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ενώ το πράσινο και το κίτρινο σηματοδοτούν περιοχές που έχουν σχετικά καθαριστεί από τους κατοίκους.

Οι πηγές που μίλησαν στο +972 και στο Local Call περιέγραψαν ένα παρόμοιο σύστημα υπολογισμού των παράπλευρων απωλειών, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να αποφασιστεί αν θα βομβαρδιστεί ένα κτίριο στη Γάζα. Είπαν ότι το λογισμικό υπολόγιζε τον αριθμό των αμάχων που διέμεναν σε κάθε σπίτι πριν από τον πόλεμο - αξιολογώντας το μέγεθος του κτιρίου και εξετάζοντας τον κατάλογο των κατοίκων του - και στη συνέχεια μείωνε αυτούς τους αριθμούς με το ποσοστό των κατοίκων που υποτίθεται ότι εκκένωσαν τη γειτονιά.

Ενδεικτικά, αν ο στρατός εκτιμούσε ότι οι μισοί κάτοικοι μιας γειτονιάς είχαν φύγει, το πρόγραμμα θα μετρούσε ένα σπίτι που συνήθως είχε 10 κατοίκους ως σπίτι με πέντε άτομα. Για να εξοικονομήσει χρόνο, είπαν οι πηγές, ο στρατός δεν επιτηρούσε τα σπίτια για να ελέγξει πόσοι άνθρωποι ζούσαν πραγματικά εκεί, όπως έκανε σε προηγούμενες επιχειρήσεις, ώστε να διαπιστώσει αν η εκτίμηση του προγράμματος ήταν πράγματι ακριβής.

«Αυτό το μοντέλο δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα», υποστήριξε μια πηγή. «Δεν υπήρχε καμία σύνδεση μεταξύ αυτών που βρίσκονταν στο σπίτι τώρα, κατά τη διάρκεια του πολέμου, και αυτών που ήταν καταχωρημένοι ως κάτοικοι εκεί πριν από τον πόλεμο. Σε μια περίπτωση βομβαρδίσαμε ένα σπίτι χωρίς να γνωρίζουμε ότι μέσα υπήρχαν πολλές οικογένειες που κρύβονταν μαζί».

Η πηγή ανέφερε ότι αν και ο στρατός γνώριζε ότι τέτοια σφάλματα θα μπορούσαν να συμβούν, εντούτοις υιοθετήθηκε αυτό το ανακριβές μοντέλο, επειδή ήταν ταχύτερο. Ως εκ τούτου, είπε η πηγή, «ο υπολογισμός των παράπλευρων απωλειών ήταν εντελώς αυτόματος και στατιστικός» - βγάζοντας ακόμη και αριθμούς νεκρών που δεν ήταν ακέραιοι.

Βήμα έκτο: βομβαρδισμός μιας οικογενειακής κατοικίας

Οι πηγές που μίλησαν στο +972 και στο Local Call εξήγησαν ότι μερικές φορές υπήρχε ένα σημαντικό κενό μεταξύ της στιγμής που τα συστήματα εντοπισμού όπως το «Where's Daddy?» ειδοποιούσαν έναν αξιωματικό ότι ένας στόχος είχε μπει στο σπίτι του, και του ίδιου του βομβαρδισμού - με αποτέλεσμα να σκοτώνονται ολόκληρες οικογένειες ακόμη και χωρίς να χτυπηθεί ο αρχικός στόχος. «Μου συνέβη πολλές φορές να επιτεθούμε σε ένα σπίτι, αλλά το άτομο δεν ήταν καν στο εκεί», δήλωσε μια πηγή. «Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτώνεις μια οικογένεια χωρίς λόγο».

Τρεις πηγές πληροφοριών δήλωσαν στο +972 και στο Local Call ότι ήταν μάρτυρες ενός περιστατικού κατά το οποίο ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε το ιδιωτικό σπίτι μιας οικογένειας και αργότερα αποδείχθηκε ότι ο προοριζόμενος στόχος της δολοφονίας δεν βρισκόταν καν μέσα στο σπίτι, καθώς δεν έγινε περαιτέρω έλεγχος σε πραγματικό χρόνο.

«Μερικές φορές ο στόχος βρισκόταν στο σπίτι νωρίτερα και μετά το βράδυ πήγαινε να κοιμηθεί κάπου αλλού και δεν το γνωρίζαμε», είπε μία από τις πηγές. «Υπάρχουν φορές που διπλοελέγχεις την τοποθεσία και υπάρχουν φορές που απλά λες: εντάξει, ήταν στο σπίτι τις τελευταίες ώρες, οπότε μπορούμε απλά να βομβαρδίσουμε».

Μια άλλη πηγή περιέγραψε ένα παρόμοιο περιστατικό που τον επηρέασε και τον έκανε να θελήσει να δώσει συνέντευξη για την παρούσα έρευνα. «Καταλάβαμε ότι ο στόχος ήταν στο σπίτι του στις 8 μ.μ. Τελικά, η αεροπορία βομβάρδισε το σπίτι στις 3 π.μ. Στη συνέχεια μάθαμε ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα είχε καταφέρει να φύγει σε άλλο μέρος με την οικογένειά του. Στο κτίριο που βομβαρδίσαμε υπήρχαν άλλες δύο οικογένειες με παιδιά».

Σε προηγούμενους πολέμους στη Γάζα, μετά τη δολοφονία ανθρώπινων στόχων, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες πραγματοποιούσαν διαδικασίες εκτίμησης ζημιών από βόμβες (bomb damage assessment: BDA) - έναν έλεγχο ρουτίνας μετά το χτύπημα για να διαπιστώσουν αν σκοτώθηκε ο ανώτερος διοικητής και πόσοι άμαχοι σκοτώθηκαν μαζί του. Όπως αποκαλύφθηκε σε προηγούμενη έρευνα των +972 και Local Call, αυτό περιλάμβανε την παρακολούθηση τηλεφωνικών κλήσεων συγγενών που έχασαν τους οικείους τους. Σε αυτόν τον πόλεμο, ωστόσο, τουλάχιστον σε σχέση με τους κατώτερους μαχητές που έχουν επισημανθεί με τη χρήση ΑΙ, οι πηγές λένε ότι η διαδικασία αυτή καταργήθηκε προκειμένου να εξοικονομηθεί χρόνος. Οι πηγές δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν πόσοι άμαχοι σκοτώθηκαν πραγματικά σε κάθε χτύπημα, και για τα χαμηλόβαθμα στελέχη της Χαμάς και της PIJ που είχαν στοχοποιηθεί με ΑΙ, δεν γνώριζαν καν αν σκοτώθηκε ο ίδιος ο στόχος.

«Δεν ξέρεις ακριβώς πόσους σκότωσες και ποιους σκότωσες», δήλωσε μια πηγή των μυστικών υπηρεσιών στο Local Call για μια προηγούμενη έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο. «Μόνο όταν πρόκειται για ανώτερους πράκτορες της Χαμάς, ακολουθούμε την διαδικασία BDA. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, δεν μας ενδιαφέρει. Παίρνεις μια αναφορά από την πολεμική αεροπορία για το αν το κτίριο ανατινάχθηκε, και αυτό είναι όλο. Δεν έχεις ιδέα για το πόσες παράπλευρες απώλειες υπήρξαν - προχωράς αμέσως στον επόμενο στόχο. Η έμφαση ήταν να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι στόχοι, το συντομότερο δυνατό».

Αλλά ενώ ο ισραηλινός στρατός μπορεί να προχωρήσει μετά από κάθε χτύπημα χωρίς να αναφέρεται στον αριθμό των θυμάτων, ο Amjad Al-Sheikh, ο κάτοικος της Shujaiya που έχασε 11 μέλη της οικογένειάς του στον βομβαρδισμό της 2ας Δεκεμβρίου, δήλωσε ότι ο ίδιος και οι γείτονές του εξακολουθούν να ψάχνουν για πτώματα. «Μέχρι τώρα, υπάρχουν πτώματα κάτω από τα ερείπια», είπε. «Δεκατέσσερα κτίρια κατοικιών βομβαρδίστηκαν με τους κατοίκους τους μέσα. Κάποιοι από τους συγγενείς και τους γείτονές μου είναι ακόμη θαμμένοι».

Πηγή: +972 magazine, 03/04/2024
Πρωτότυπο: https://www.972mag.com/lavender-ai-israeli-army-gaza/
Μετάφραση: Harry Tuttle