Page 1 - Πεζοδρόμιο #03

Π ΠΕ ΕΖ ΖΟ Ο∆ ∆Ρ ΡΟ ΟΜ ΜΙ ΙΟ Ο S περιοδική επισκόπηση
arajevo

α ό ρ α τ ε ς π ό λ ε ι ς
της καπιταλιστικής κρίσης
σαν αυτό που είναι:

άάτταακκττηη έέκκδδοοσσηη δδρρόόµµοουυ ##33 -- ΧΧεειιµµώώννααςς 22001199 µηχανή καταστροφής

S Se el lf fi ie e: : η η ε επ πο οχ χή ή τ το ου υ µ µα αζ ζι ικ κο ού ύ ν να αρ ρκ κι ισ σσ σι ισ σµ µο ού ύ

ο 2014 ήταν η αρχή. Μόνο 15... Το 2015 πήγε καλύτερα: 50. Το 2016 ξεκαθαρί-
Τστηκε ότι υπάρχει µια σταθερή ανοδική τάση: 97. Το 2017 υπήρξε κάτι σαν κοι-
λιά: µόνο 47, αν και άλλοι 48 έκαναν ότι καλύτερο µπορούσαν (τραυµατίστηκαν αλλά
επέζησαν). Αυτά τα νούµερα είναι νεκρών από ατυχήµατα στη διάρκεια προσπαθει-
ών για “αυτοφωτογράφιση”. Μια καινούργια αιτία θανάτου προστέθηκε στις ήδη γνω-
στές: selfie. ΘΘ άάνναα ττοο ςς αα ππόό ννααρρκκιι σσσσ ιισσ µµ όό ..

Γιατί ο κόσµος τρελαίνεται να αυτο-φωτογραφίζεται; Πρόκειται για µεµονωµένη συµ-
περιφορά ή είναι ο δείκτης κάποιας Εγωϊκής έξαρσης, σηµαδούρα της επιδεικτικής
αναδίπλωσης στον Eαυτό;
Σχεδόν από την γέννησή της η τεχνική της φωτογράφισης (στη Γαλλία, στη δεκαετία
του 1830) είναι συνδεδεµένη µε το ποζάρισµα. Τα πρώτα φίλµ ήταν µικρές γυάλινες
πλάκες µε µια χηµική επίστρωση της οποίας το υλικό αλλοιωνόταν ανάλογα µε την
ποσότητα του φωτός που έπεφτε πάνω τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο µπορούσε να αφήσει
κανείς τον φωτογραφικό φακό ανοικτό κάµποση ώρα. Κάτι που ήταν εφικτό αν ο
φωτογράφος σηµάδευε κάτι ακίνητο. Ας πούµε ένα κτίριο. Για να φωτογραφήσει,
όµως, άνθρωπο, αυτός θα έπρεπε να µείνει ακίνητος για ώρα.