Η αλλαγή στην κορυφή της περιβόητης ελληνικής “διαπραγματευτικής ομάδας”, απ’ τον κυρ Γιάνη στον κυρ Ευκλείδη, ήταν βγαλμένη απ’ τα βασικά της μπασκετικής προπονητικής. Βάζεις έναν παίκτη για να κάνει τα 5 φάουλ, και μόλις τελειώσει τη δουλειά τον αλλάζεις με έναν καινούργιο, που θα αναλάβει τα επόμενα. Επειδή, όμως, οι σχέσεις της Αθήνας με τους υπόλοιπους της ευρωζώνης δεν είναι μπάσκετ, ο κυρ Γιάνης συνέχισε να κάνει φάουλ, και μετά την αλλαγή του.
Πιστεύει κανείς ότι το να ηχογραφεί κάποιος τις συζητήσεις των υπ.οικ. της ευρωζώνης, κρυφά, εν αγνοία και χωρις την συγκατάθεσή τους είναι αστειάκι; Αγνοούσαμε τα κατορθώματα του κυρ Γιάνη στο προηγούμενο τεύχος όταν, αναφερόμενoι στη στάση του στο eurogroup στις 24 Απρίλη, στη Ρίγα, σημειώναμε ... αν τους έλεγε “σας έχουμε για τ’ αρχίδια μας” θα ήταν, τουλάχιστον, πιο ειλικρινής. Τους το είπε τελικά, ένα μήνα μετά, την προτελευταία βδομάδα του Μάη. Μόνο που δεν τους το είπε στα ίσια. Το είπε χαζοχαρούμενα, δηλαδή βρώμικα. Στην αρχή σαν υπονοούμενο σε συνέντευξη στο new york magazine. Και συνέχισε να τους το λέει, σαν αθώο κουνέλι, τις επόμενες ημέρες. Στις 25 Μάη έγραψε ο ίδιος στο blog του:
... Συχνά καταγράφω τις παρεμβάσεις μου και τις απαντήσεις μου στο κινητό μου τηλέφωνο, ιδιαίτερα όταν μιλώ εκτός κειμένου. Ο λόγος είναι φυσικά ώστε να μπορώ να ανακαλώ τις ακριβείς φράσεις μου και κατά συνέπεια να ενημερώσω τον πρωθυπουργό, το υπουργικό συμβούλιο, το κοινοβούλιο κτλ. για ό,τι ακριβώς είπα. Το ίδιο έκανα στη συνάντηση στη Ρίγα και μετά, πίσω στην Αθήνα, χρησιμοποίησα αυτή την καταγραφή για να ετοιμάσω την ενημέρωση των συναδέλφων μου...
Εσκεμένα παιδαριώδης έως ηλίθια “δικαιολογία”. Αν ο κυρ Γιάνης έχει “πρόβλημα μνήμης”, τότε θα έπρεπε να έχει ενημερώσει τους συνομιλητές του, να έχει ζητήσει την συγκατάθεσή τους, και να πράξει σύμφωνα με την δική τους επιθυμία. Είτε μαγνητοφωνόντας τους πάνω στο τραπέζι, είτε κρατώντας γραπτές σημειώσεις.
Όμως όχι, ο κυρ Γιάνης ΔΕΝ μαγνητοφωνεί στη ζούλα, κρυφά, μπάτσικα τους άλλους “ομολόγους” του, σε κάθε eurogroup (κι όχι μόνο σ’ εκείνο στη Ρίγα) για “να θυμάται τι ακριβώς τους λέει” αφού, έτσι κι αλλιώς, δεν λέει τίποτα ακριβώς. Γι’ αυτό αργότερα βρήκε καινούργια εξήγηση. Ότι γράφει, λέει, βιβλίο. Που σημαίνει ότι θέλει να βγάλει λεφτά (και κύρος) προσθέτοντας στο πόνημά του “αξιοπιστία” στις πλάτες και ερήμην των άλλων.
Λοιπόν. Πατάω το “record” και πάω για δεύτερο βιβλίο!!
Υπάρχουν δύο ζητήματα όχι απλά για έναν υπουργό αλλά και για τον πρωθυπουργό του και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί. Το δεύτερο αφορά το γιατί βγήκε καμαρώνοντας και ανακοίνωσε κάτι που ξέρει ότι είναι ιδιαίτερα προσβλητικό για 18 υπ.οικ. (και 18 κυβερνήσεις) της ευρωζώνης, την συγκεκριμένη χρονική / ιστορική στιγμή. Το προσπερνάμε, επειδή το πρώτο είναι ακόμα χειρότερο: ενώ είναι υπουργός για να εκπροσωπεί (υποτίθεται) μια κυβέρνηση με “νωπή λαϊκή εντολή” στους ευρωζωνικούς θεσμούς σεβόμενος τους κανόνες τους, αυτός συμπεριφέρεται σα λωποδύτης. Και αφού έμεινε στη θέση του μετά τις μαγνητοφωνοεξομολογήσεις του (αδιάφορο εάν θα την αδειάσει για άλλους λόγους), αποδεικνύεται ότι η λωποδυσία του είναι η γραμμή της φαιορόζ κυβέρνησης απέναντι στους ευρω”εταίρους” της. Ή, εξίσου άθλιο, αυτή η κυβέρνηση έχει μυαλό αυγού.
Πως περιμένει κανείς να αντιμετωπίσουν αυτοί οι 18, ό,τι καθάρματα κι αν είναι, τον έλληνα 19ο, σε επόμενο eurogroup; Πως περιμένει κανείς να αντιμετωπίσει αυτόν τον “κατάσκοπο” οποιοσδήποτε αξιωματούχος στην ε.ε.; Με αστειάκια του τύπου “ντάξει με το την καλωδίωση; θα το προωθήσεις στους τουρίστες τώρα;” ή“για την nsa δουλεύεις;” ή “θα με βάλεις κι εμένα στο βιβλίο σου;” Το φαντάζεται αυτό κανείς; Εμείς όχι. Μας φαίνεται πολύ λογικό να θέλουν να πετάξουν έξω τον τύπο, με κλωτσιές. Και επειδή δεν το επιτρέπουν οι καλοί γραφειοκρατικοί τρόποι σε ένα eurogroup, δεν θα ήταν παράξενο να έχουν μια έντονη διάθεση πια να μην ξαναδούν στα μάτια τους οποιονδήποτε απ’ αυτήν την κυβέρνηση. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...
