γεωπολιτική του θανάτου: η ελληνική εκδοχή

Στην αρχή, αμέσως μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη [1Συνέντευξη στο καθεστωτικό mega, 26 Σεπτέμβρη 2015.], έλεγε:

[ερώτηση: Μήπως τον χειμώνα να ανοίξει ο Έβρος;]
απάντηση: Είναι μια σκέψη που γίνεται, θέλει μια ιδιαίτερη μελέτη, θα γλύτωνε από αρκετά πράγματα, αλλά μπαίνουν πάρα πολλά ζητήματα...
ερώτηση: Το θέμα του φράχτη στον Έβρο εσείς πως θα το αντιμετωπίσετε;
απάντηση: Αυτή τη στιγμή διερευνάται αυτό το ζήτημα... Έχω μια εικόνα, την Γερμανία η οποία ανοίγει τα σύνορά της, αλλά μόνον τόσο όσους μπορεί να εξυπηρετήσει...
ερώτηση: Άρα εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να παραμείνει ο φράκτης και να είναι ένα σημείο αποτροπής στον Έβρο;
απάντηση: Κοιτάξτε, το πρόβλημά μας είναι προσφυγικό. Με βάση την συνθήκη της Γενεύης οφείλουμε να διευκολύνουμε...

Ύστερα άρχισε να τα μασάει, λέγοντας διάφορα ακατάληπτα (για τα οποία κανείς δεν ζητούσε στα σοβαρά διευκρινίσεις) ανακατεμένα με ψέματα. Απ’ τα τέλη Οκτώβρη και μετά, σε διάφορες συνεντεύξεις, το ξέκοψε. Ο φράχτης δεν θα γκρεμιστεί είπε ξανά και ξανά, αν και φαίνεται λογική λύση... Η αιτία; “Τεχνικά ζητήματα”, χωρίς εξηγήσεις. Σε φιλικά μήντια μάλιστα (“εφ.συν.”) στις αρχές Νοέμβρη παρίστανε την Πυθία. Η αναδημοσίευση απ’ το ακόμα φιλικότερο left.gr [2left. gr, 2 Νοέμβρη 2015. Εν τω μεταξύ, παρόμοια άποψη για τον φράχτη, διατυπωμένη με πιο δραματική αοριστολογία, έχει κι αυτός ο αρχιτράγος, ο “Θεσσαλονίκης”... ]:

Το αίτημα να γκρεμιστεί ο φράκτης στον Έβρο κινείται σε σωστή ιδεολογική βάση και είναι αποδεκτό, ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία, δεν πρόκειται να λύσει κανένα ζήτημα, ενώ αντίθετα, ενδέχεται να δυσχεραίνει περαιτέρω την κατάσταση των προσφύγων, διευκρινίζει ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας.
“Είναι λάθος να ξεχνάμε ότι το πέρασμα του Έβρου δεν είναι αναίμακτο. Ότι και πριν τον φράχτη, είχαμε πολλούς νεκρούς στον Έβρο. Το ζήτημα δεν είναι να έχουμε νεκρούς στον Έβρο κι όχι στο Αιγαίο”, αναφέρει σε δήλωσή του στην “Εφημερίδα των Συντακτών”.
Ο υπουργός διευκρινίζει ότι η αναφορά σε “τεχνικά ζητήματα” που εμποδίζουν το γκρέμισμα του φράκτη, δεν αναφερόταν φυσικά, σε υλικά μέσα αλλά σε προϋποθέσεις που λείπουν αυτή τη στιγμή.
Σημειώνει πως η λύση είναι να σταματήσουν άλλες χώρες να φτιάχνουν φράχτες, να υπάρξει κοινή ευρωπαΪκή πολιτική που καταργεί τους φράχτες στα ευρωπαϊκά σύνορα και να υπάρξει συνεννόηση με την Τουρκία, ώστε να γίνεται ομαλά η προσφυγική ροή.

Σε ηλίθιους απευθυνόταν; Ασφαλέστατα! Υπάρχουν τόσο πολλοί στις ημέρες μας! Ποιό “γκρέμισμα του φράχτη”; Το “γκρέμισμα του φράκτη” ήταν (και παραμένει) αποπροσανατολιστικό ζήτημα! Δεν χρειαζόταν (χρειάζεται) κανένα “γκρέμισμα”! [3Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρότερη απ’ τα λόγια μας, και θα γίνει ακόμα σκληρότερη: εναντίον τίνος φτιάχτηκε αυτός ο γαμωφράκτης; Εναντίον εκείνων που περνούσαν παράνομα τα τουρκοελληνικά σύνορα, διαπλέοντας τον έβρο από όχθη σε όχθη, με βάρκες.... Τι σκατά σημαίνει, από πολιτική άποψη, το “γκρέμισμα του φράχτη”; Μόνο ένα: να συνεχίσουν να περνούν παράνομα, όπως όταν δεν υπήρχε ο φράχτης!!... Ενώ θα έπρεπε να περνούν σαν άνθρωποι, κανονικά, απ’ τα επίσημα συνοριακά περάσματα, όπως περνάει ο κάθε “νόμιμος”...
Συνεπώς, και παρά τις όποιες προθέσεις, το αίτημα “να γκρεμιστεί ο φράκτης” είναι επιεικώς ηλίθιο, αφού έθεσε / θέτει σαν στόχο κάτι που υπονοεί την συνέχιση της απαγόρευσης (στην κίνηση των Άλλων) αλλά “πιο ήπια”: να συνεχίσουν να διαπλέουν το ποτάμι με βάρκες, από όχθη σε όχθη, να συνεχίσουν να αποβιβάζονται στις καλαμιές, να συνεχίσουν να ψάχνουν κάποια “αρχή” για να παραδοθούν... Ενώ το πολιτικά σωστό και λογικό θα ήταν “να ανοίξουν οι Καστανιές και οι Κήποι” - τα δύο συνοριακά ανοίγματα οδικής συγκοινωνίας ελλάδας - τουρκίας...] Υπάρχουν δρόμοι!!! Κανονικοί δρόμοι, με άσφαλτο, γέφυρες όπου χρειάζεται... Απ’ όπου περνούν καθημερινά εκατοντάδες ή και χιλιάδες (ταξιδιώτες, τουρίστες, οδηγοί φορτηγών...). Απο εκεί λοιπόν! Γιατί το ελληνικό κράτος και παρακράτος δεν άνοιξε πραγματικά ΠΟΤΕ τα σύνορά του στους πρόσφυγες πολέμου και στους μετανάστες (έστω στους πρώτους), ε; Γιατί δεν είπε: ελάτε από εδώ - αντί να πνιγόσαστε στην θάλασσα; [4Πριν συνεχίσουμε μια εξήγηση. Γινόμαστε λεκτικά επιθετικοί, αλλά ξέρουμε: αυτά είναι χάρτινα σκιάχτρα! Κανέναν δεν φοβίζουν. Και το χειρότερο: κανέναν δεν γλυτώνουν απ’ τον θάνατο.
Υπάρχει, όμως, κι αυτη η υποπερίπτωση του διανοητικού και ηθικού θανάτου. Tα διανοητικά και ηθικά πτώματα σωριάζονται γύρω, παντού, ως το βάθος του ορίζοντα. “Ζωντανοί νεκροί”, ζόμπι, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι τέτοια. Δεν μπορούμε να αναστήσουμε κανέναν· αλλά δεν μπορούμε, επίσης, να συμβιβαστούμε.]
Η παραπλανητική, αποπροσανατολιστική “στοχοθεσία” περί “γκρεμίσματος του φράχτη” βοήθησε την φαιορόζ κυβερνηση να επικαλείται αόριστα και ομιχλώδη “τεχνικά ζητήματα” για την συνεχιζόμενη απαγόρευση ενάντια τόσο στους πρόσφυγες όσο και στους μετανάστες που έρχονται (από που αλλού;) απ’ την τουρκική επικράτεια. Τα μόνα σύνορα που θα μπορούσε πράγματι να ανοίξει, αν ήθελε, το ελληνικό καθεστώς είναι τα 2 περάσματα από και προς την τουρκία. Τα παράλια των νησιών δεν είναι “ανοικτά σύνορα”! Είναι ακτές. Στις οποίες έχουν κάθε δικαίωμα ζωής οι ναυαγοί, ή οι σχεδόν ναυαγοί... Τις ακτές δεν μπορεί κάποιος να τις “κλείσει”, και άρα ούτε να τις “ανοίξει”, παρά μόνο για κολυμβητές, γι’ αυτούς δηλαδή που τις πλησιάζουν απ’ την στεριά. Το να ξεβράζουν τα κύματα τις ακτές ζωντανούς και νεκρούς ή το να κινδυνεύουν με πνιγμό άνθρωποι ένα, δύο ή πέντε μίλια μακρυά απ’ την στεριά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ “ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ”!!! Εξάλλου, ακριβώς αυτό (κάμποσοι να πνίγονται προσπαθώντας να περάσουν απ’ τις τουρκικές ακτές στις ελληνικές και άλλοι να τα καταφέρνουν) συνέβαινε έτσι κι αλλιώς, απ’ το 2005 και μετά, όταν κυρίως αφγανοί προσπαθούσαν να βρουν μια πιο σίγουρη ζωή. Είπε κανείς, τότε και έκτοτε, ότι η ελλάδα έχει ανοίξει τα σύνορά της; [5Κάποιος θα πει ότι η διαφορά στην πολιτική του ελληνικού κράτους / παρακράτους απέναντι στους κάθε είδους πρόσφυγες, δεν αφορά τα σύνορα τα ίδια, αλλά την αντιμετώπισή τους στην ενδοχώρα. Πράγματι, υπάρχει μια διαφορά. Επί χρόνια οι πρόσφυγες (πρώτα αφγανοί, ύστερα και ιρακινοί, σομαλοί, κλπ) έπαιρναν ένα “χαρτί” που έλεγε ότι πρέπει να έχουν εγκαταλείψει το ελληνικό έδαφος μέσα σ’ ένα μήνα αλλιώς κινδυνεύουν με σύλληψη και φυλάκιση. Μιας και ήταν transit έτσι κι αλλιώς, αυτό σήμαινε ότι συγκεντρώνονταν στα δύο δυτικά λιμάνια, πρώτα στην Ηγουμενίτσα και μετά στην Πάτρα, ελπίζοντας να περάσουν κρυμμένοι στα πλοία για τα ιταλικά λιμάνια, κι απο εκεί να συνεχίσουν είτε μέσω γαλλίας προς αγγλία (με επόμενο σταθμό / κάτεργο το Καλαί) είτε προς κεντρική ευρώπη. Κι έτσι, παρέμεναν εκτός νόμου για μήνες. Τώρα οι πρόσφυγες μετακινούνται νόμιμα εντός ελληνικής επικράτειας, αλλά για πολύ λιγότερο χρόνο, καθώς προσπαθούν άρον άρον να περάσουν τα επόμενα σύνορα, στον βορρά - αν, ωστόσο, υποχρεωθούν να μείνουν στο ελλαδιστάν δεν κινδυνεύουν με συλλήψεις.
Σύμφωνοι. Όμως για όσο ισχύει αυτό ας μην λέγεται “άνοιγμα των συνόρων”. Ας ονομάζεται αλλιώς.] 
Λοιπόν: γιατί η φαιορόζ “ανθρωπιστική” κυβέρνηση δεν άνοιξε τα σύνορα; Γιατί επέβαλε και επιβάλει (σε όσο της αναλογεί, και της αναλογεί 99%) στους πρόσφυγες πολέμου και στους μετανάστες να θαλασσοπνίγονται για να φτάσουν σε ελληνικές ακτές; Γιατί έχει πνίξει 2750 άνδρες, γυναίκες και παιδιά μέσα στο 2015, και δεκάδες μετά; Ποιά είναι αυτά τα μυστηριώδη “τεχνικά ζητήματα” που επικαλείται και που δικαιολογούν τόσες πολλές φρικτές δολοφονίες; Γιατί συνεχίζει να απαγορεύει σε χιλιάδες ανθρώπους ένα ασφαλές πέρασμα απ’ την τουρκική στην ελληνική επικράτεια;
Αυτή είναι μια πρώτη δέσμη ερωτήσεων που (θα πρέπει να το υποψιάζεσθε ήδη) έχουν φρικιαστικές απαντήσεις. Υπάρχει και μια δεύτερη δέσμη. Γιατί υποδεικνύει, γιατί “σπρώχνει” όσους / όσες, τελικά, πατήσουν “ελληνική γη”, να συνεχίσουν προς την κεντρική ευρώπη μέσω δυτικών βαλκανίων, μέσω κρατών που δεν ανήκουν ούτε στην ε.ε. ούτε στη “ζώνη σέγκεν”; Γιατί απαγορεύει (σιωπηλά αλλά αποτελεσματικά - κι εδώ, επίσης, υπάρχει ένα πελώριο ερώτημα για το πως δουλεύει το συγκεκριμένο κύκλωμα...) σ’ αυτούς τους ανθρώπους να πάρουν εισιτήρια και να μπουν στα πλοία προς ιταλία απ’ την Πάτρα ή/και την Ηγουμενίτσα; Ή, ακόμα, και σε αεροπλάνα προς οπουδήποτε στην ευρώπη; Τι deal έχει κάνει η Αθήνα με την Ρώμη; Με τι ανταλλάγματα; Με τι προοπτική; Τι είδους “συμμαχία” είναι αυτή; Τι deal έχει κάνει η Αθήνα με όλα τα ευρωπαϊκά κράτη απαλλάσοντάς τα απ’ το πολύ δυσάρεστο (γι’ αυτά) να κρατούν τους πρόσφυγες στα αεροδρόμιά τους; Με τι ανταλλάγματα;

human capital controls

Αρχικά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να προσέξει κανείς ότι οι “προσφυγικές ροές” (ένας πρόστυχος ευφημισμός...) τέμνουν τα σύνορα της ελληνικής επικράτειας με δύο γειτονικά κράτη με τα οποία έχει προβλήματα: το τουρκικό (με την διένεξη όχι τόσο για τα ακριβή σύνορα αλλά για την υφαλοκριπίδα και την α.ο.ζ.) και το μακεδονικό (με την διένεξη για το “όνομα” και όλα τα συνακόλουθα). Απ’ όλες τις δυνατές transit διαδρομές που θα μπορούσαν να κάνουν οι πρόσφυγες / μετανάστες, κατά έναν “παράδοξο τρόπο”, έχει καθιερωθεί εκείνη που “ακουμπάει” τα “ελληνικά εθνικά προβλήματα”... Σύμπτωση; Όχι. Το ελληνικό βαθύ κράτος έχει οργανώσει τις μετακινήσεις τους με τον πιο “εθνικά επωφελή” τρόπο. Αυτό, προφανώς, σημαίνει (στην αφετηρία) συνεννόηση και συνεργασία με τα τουρκικά “γραφεία παράνομων ταξιδιών”. Διότι οι περιβόητοι “τούρκοι δουλέμποροι” θα μπορούσαν να υποδεικνύουν στις χιλιάδες των προσφύγων “προσυγκέντρωση” στο Edirne (Αδριανούπολη) και ύστερα πορεία - προς - το συνοριακό - πέρασμα - των - Καστανιών [6Το συνοριακό πέρασμα στις Καστανιές είναι πολύ κοντά στο Edirne (περίπου 30 χιλιόμετρα) και, γενικά, δεν χρησιμοποιείται ούτε απ’ τις νταλίκες ούτε από ι.χ. ή πούλμαν, επειδή αυτά κατευθύνονται στην Ιστανμπούλ, οπότε το πέρασμα των Κήπων είναι πιο βολικό. Αυτό σημαίνει ότι (αν ήθελε...) το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να “παραχωρήσει”, για όσον καιρό χρειάζεται, το συνοριακό πέρασμα στις Καστανιές αποκλειστικά στην ανθρώπινη άφιξη των προσφύγων. Αλλά δεν θέλει. ]. Δεν θα τους συνέφερε· και θα κατέστρεφε το ελληνικό φιλανθρωπικό image κάνοντας την ελληνική κυβέρνηση ίδια με την ουγγρική. Κοινά συμφέροντα λοιπόν, του ελληνικού βαθέος κράτους και των τουρκικών κυκλωμάτων έχουν ορίσει σαν αφετηρία τις (τουρκικές) ακτές του Αιγαίου.

Σε τι αποσκοπούσε, όμως, το ελληνικό βαθύ κράτος αναγκάζοντας τους πρόσφυγες / μετανάστες να περνούν μέσω θαλάσσης στα ελληνικά νησιά; Κατ’ αρχήν στη δημιουργία και στη συντήρηση, τόσο προπαγανδιστικά στο εσωτερικό όσο και στην “εξωτερική πολιτική” του μιας κατάστασης τριβών με την Άγκυρα. Πόσες φορές ειπώθηκαν και ξαναειπώθηκαν κατάρες για τους “τούρκους δουλέμπορους”; Πόσες φορές καταγγέλθηκε η Άγκυρα που “δεν κάνει κάτι για να κόψει τις προφυγικές ροές” - στο όνομα του ανθρωπισμού, πάντα; Κανείς, ωστόσο, δεν έχει δώσει ένα επιχείρημα της προκοπής υπέρ του γιατί το τουρκικό καθεστώς θα έπρεπε να εμποδίσει χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά που, αφού έμειναν στην τουρκία για κάποια χρόνια, θέλουν πια να φύγουν προς ευρώπη μεριά.
Η συντήρηση μιας “κατάστασης τριβών συνοριακού περιεχόμενου” θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής εξήγηση, αλλά είναι γενικόλογη. Τέτοιες επιλογές διαμορφώνονται μέσα από συγκεκριμένες πρακτικές και γεγονότα.
Όταν το ελληνικό κράτος “έκτισε” τον περιβόητο φράκτη στον Έβρο ήξερε τι έκανε: έσπρωχνε στη θάλασσα όλους όσους θα ήθελαν να περάσουν “χωρίς άδεια” στο (και από το) ελληνικό έδαφος. Τους έπρωχνε κυριολεκτικά: τους κλώτσαγε απ’ την στεριά στο νερό. Σε πρώτο χρόνο το “σπρώξιμο στη θάλασσα” ήταν ένας φονικός υπολογισμός: οι δολοφονίες των προσφύγων / μεταναστών στη θάλασσα μπορούσαν να εμφανίζονται σαν “ναυτικά ατυχήματα” (ενώ οι δολοφονίες από νάρκες κατά προσωπικού διεθνώς απαγορευμένες όχι), κι έτσι η “αποτροπή” να δουλέψει καλύτερα στη θάλασσα απ’ ότι τα ναρκοπέδια του Έβρου που είχαν προκαλέσει τέτοια διεθνή κατακραυγή ώστε η Αθήνα να αναγκαστεί σε αποναρκοθέτηση της περιοχής (δουλειά που τελείωσε, με τα γνωστά χρηματοδοτικά “σκάνδαλα”, κάμποσους μήνες πριν αποφασιστεί ότι εκεί χρειάζεται φράκτης).
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι “ροές” (όπως αποκαλούν οι κανίβαλοι την εκβιασμένη φυγή χιλιάδων ανθρώπων) άλλαξαν γεωγραφία. Το “μήνυμα ελήφθη”! Την πρώτη βδομάδα του Αυγούστου του 2012 πρόλαβαν να περάσουν “χωρίς άδεια” απ’ τον Έβρο 2000 άνθρωποι· την πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς ο αριθμός είχε πέσει στους 10. Αντίστροφα αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων που προσπαθούσαν πια να περάσουν δια θαλάσσης: από 102 που είχαν εντοπιστεί στα ελληνικά χωρικά ύδατα ή σε ακτές νησιών το πρώτο εξάμηνο του 2012, ο αριθμός τους το δεύτερο ανέβηκε στους 3.280. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ίδιας “εθνικής προέλευσης” μ’ αυτούς που απ’ το 2015 κι ύστερα άρχισαν να αναγνωρίζονται επίσημα σαν “πρόσφυγες”: αφγανοί, ιρακινοί και (λιγότεροι) σύριοι.
Μετατοπίζοντας τα “σημεία συνοριακών τριβών” με το τουρκικό κράτος απ’ την στεριά στη θάλασσα, το ελληνικό κράτος ήξερε ότι δεν πρόκειται να “λύσει” κανένα “μεταναστευτικό πρόβλημα”! Σε πρώτο χρόνο ο σκοπός ήταν να “λυθούν τα χέρια” στις “αποτρεπτικές” δολοφονίες / πνιγμούς. Αμέσως μετά το ζητούμενο ήταν μια ορισμένη “διεθνοποίηση” των “θαλάσσιων συνοριακών σχέσεων” μεταξύ των δύο κρατών, με τρόπο που να δίνει χαρτιά και πόντους στο ελληνικό: έτσι η (ευρωπαϊκή) frontex “κατέβηκε” σε κάποια ελληνικά νησία του Αιγαίου, προορισμούς των προσφύγων / μεταναστών.

Η σχέση του ελληνικού (βαθέος) κράτους με την frontex ήταν, για να πούμε σχηματικά, “κυκλοθυμική”. Απ’ την μια μεριά έδινε στην Αθήνα ένα ευρωπαϊκό εργαλείο “πιέσεων” προς την Άγκυρα. Απ’ την άλλη μεριά όμως αυτό το “εργαλείο” δεν μπορούσε να κλείνει διαρκώς τα μάτια στα εγκλήματα των ελλήνων λιμενικών, των ο.υ.κ., και οποιουδήποτε άλλου “εθελοντή της αποτροπής”. Διάφορες διεθνείς (ανθρωπιστικές) επιτροπές απέκτησαν, μέσω frontex, καλύτερη εικόνα του τι συνέβαινε με τις βουλιαγμένες βάρκες, τα “ατυχήματα”, τις συλλήψεις και την μεταχείριση των επιζώντων (πριν το 2015)· αυτά ενόσω το ελληνικό κράτος ήταν υπό γενική επιτήρηση σαν χρεωκοπημένο και failed. Παρότι οι σχετικές εκθέσεις και αναφορές πολύ σπάνια γίνονταν γνωστές στο ελληνικό πατριωτικό κοινό, δεν ήταν καθόλου άγνωστες στην ανθρωπιστική γραφειοκρατία της ευρώπης (και του οηε) καθώς και σε διάφορες μ.κ.ο. (Περισσότερα στο Sarajevo νο 101, το πένθος και ο φόνος).
Εν τω μεταξύ υπήρχε ένα σοβαρό “τεχνικό” πρόβλημα για το τι θα μπορούσε (και τι δεν θα μπορούσε) να κάνει η frontex στις θαλάσσιες ζώνες μεταξύ τουρκικών και ελληνικών ακτών. Στα περισσότερα απ’ αυτά τα σημεία (και οπωσδήποτε εκεί που οι αποστάσεις είναι οι μικρότερες άρα και οι προτιμότερες για διάπλου με φουσκωτά) δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα. Μόλις τελειώνουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα αρχίζουν τα ελληνικά, και το ανάποδο. Οποιαδήποτε, λοιπόν, “πιεστική” ή και καθαρά βίαιη προσπάθεια “επαναπροώθησης” κι αν φανταζόταν κανείς, αυτή υποχρεωτικά θα έπρεπε να γίνεται είτε στα τουρκικά είτε στα ελληνικά νερά.
Οι έλληνες θα ήθελαν αυτό να συμβαίνει στα τουρκικά - και αυτό το τονίζουμε γιατί θα χρειαστεί και στη συνέχεια. Όμως η “παγκόσμια σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα” απαγορεύει σε όσα κράτη την έχουν υπογράψει να εμποδίζουν οποιονδήποτε θέλει να εγκαταλείψει την επικράτειά τους (εκτός αν κατηγορείται για κάποιο σοβαρό αδίκημα και υπάρχει σε βάρος του δικαστική απόφαση για απαγόρευση εξόδου). Το τουρκικό κράτος έχει υπογράψει αυτή τη σύμβαση· οχυρωμένο στις πρόνοιές της δεν είχε κανένα λόγο να “μαζεύει” τα φουσκωτά με τους πρόσφυγες / μετανάστες ενόσω αυτά ήταν ακόμα σε τουρκικά νερά.
Απ’ την άλλη μεριά, υπό την ευρωπαϊκή νομοθεσία, το ελληνικό κράτος ήταν (και είναι) υποχρεωμένο να εξετάζει χωριστά και ατομικά τις αιτήσεις ασύλου σε οποιονδήποτε εμφανίζεται σαν φυγάς στα σύνορά του· και πάντως απαγορεύονται γενικές, μαζικές και απρόσωπες “επαναπροωθήσεις” δια της βίας. Η frontex δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί φανερά σε τέτοιες μαζικές “επαναπροωθήσεις”· μπορούσε μόνο να “κλείνει τα μάτια” σε κάποιες περιπτώσεις, όχι όμως σε όλες, ούτε καν στις περισσότερες... Συνεπώς η παρουσία της frontex στην επίδικη περιοχή ήταν άχρηστη (ή και επικίνδυνη, από ηθική άποψη) για το ελληνικό κράτος όσο παρέμενε σε ελληνικό έδαφος βασικά σαν παρατηρητής... 
Με έναν μόνο τρόπο θα ήταν δυνατόν να “δουλέψει” η ελληνική ιδέα περί “επαναπροώθησης μέσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα”: δια της βίας. Το ιδανικό, εδώ, θα ήταν, εξαιτίας κάποιας “γενικότερης κατακραυγής” και της “άρνησης της τουρκίας να εμποδίσει τις ροές”, κάποιος ευρωπαϊκός οργανισμός (επειδή εκεί η Αθήνα έχει μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων αλλά, το σημαντικότερο, δεν συμμετέχει η Άγκυρα...) “να αποβιβαστεί” (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) στα τουρκικά παράλια για να “προλαβαίνει” απο εκεί τον απόπλου των φουσκωτών, ή για να συντονίζει από εκεί την “σύλληψή” τους εντός τουρκικών χωρικών υδάτων... Για να το πούμε με άλλα λόγια: το ιδανικό για το ελληνικό κράτος θα ήταν να δημιουργηθεί ένα είδος “buffer zone”, μια “ενδιάμεση ζώνη” (υπό ευρωπαϊκή στρατοαστυνομική επιτήρηση...) στα τουρκικά χωρικά ύδατα και στα τουρκικά παράλια. Αυτό, για “ανθρωπιστικούς λόγους”: για να μην  - πνίγονται - οι - άνθρωποι - στη - θάλασσα... Όμως το ιδανικό είναι “ιδανικό”. Πιο ρεαλιστικό θα μπορούσε να θεωρηθεί οτιδήποτε (οποιαδήποτε διεθνής  / ευρωπαϊκή κίνηση, δηλαδή) θα έτεινε προς το “ιδανικό”...
Σας φαίνεται αυτό σοβαρός λόγος για να μεταφέρει (το ελληνικό κράτος) τις “προσφυγικές ροές” απ’ τον Έβρο, όπου δεν υπάρχουν συνοριακές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις, στο ανατολικό Αιγαίο, όπου υπάρχουν, προσθέτοντας (η χαρά των δολοφόνων) και την δραματικότητα των (από πρόσθεση ή “αμέλεια”) πνιγμών;
Πριν την όποια απάντηση χρειάζονται μερικά στοιχεία ακόμα.

Πριν 6 μήνες (Sarajevo νο 98, Σεπτέμβρης 2015, οι πρόσφυγες) είχαμε παρουσιάσει βασικά στοιχεία της ευρωπαϊκής στρατιωτικής επιχείρησης “Eunavfor Med” για την καταπολέμηση των “δουλεμπόρων” στη Μεσόγειο, με πρώτο πεδίο δράσης την θάλασσα ανάμεσα στη λιβύη και στην ιταλία. Η απόφαση για την στρατιωτική αντιμετώπιση (των “δουλεμπόρων”...) είχε ληφθεί σε ειδική σύνοδο της ε.ε. τον Μάη του 2015· και, κατά την άποψη μας, μέσω της στρατιωτικοποίησης - της - διαχείρισης - των - “μεταναστευτικών ροών” τα ηγεμονικά κράτη της ε.ε. σκόπευαν όχι μόνο να “ανακτήσουν ειρηνικά” την Μεσόγειο (σε κάποιο βαθμό, εναντίον του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού) αλλά και να “ακουμπήσουν” όσες μη ευρωπαϊκές ακτές προσφέρονταν / προσφέρονται για “ανθρωπιστικό πόλεμο κατά των δουλεμπόρων”...
Όλη την αναφορά μπορεί κανείς να την βρει ιντερνετικά, στο site του Sarajevo. Για τις ανάγκες της τωρινής παρουσίασης θα περιοριστούμε στην αναδημοσίευση των ενθουσιασμένων δηλώσεων που είχε κάνει ο τότε (και τωρινός...) υπ.αμ. της φαιορόζ κυβέρνησης, που συμμετείχε σ’ εκείνη την σύνοδο, όπως με καμάρι παρουσιάστηκαν την επόμενη ημέρα (στις 19 Μάη) απ’ την κυβερνητική εφημερίδα “αυγή”. Μόνο που τώρα θα τονίσουμε κάποια σημεία τους:

Στη συνεδρίαση τη χώρα μας εκπροσώπησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμένος. Ο υπουργός είπε πως η θέση την οποία είχε εκφράσει και ο ίδιος στο παρελθόν, ότι δηλαδή ανάμεσα στους πρόσφυγες “μπορεί να διακινηθούν και πιθανόν να διακινούνται και τρομοκράτες προς την Ευρώπη και μέσω της Ελλάδας”, αναγνωρίζεται τώρα και από τους Ευρωπαίους.
“Από εδώ και πέρα, λοιπόν, προχωρώντας σε μία πολιτική που χαράσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση - σε πρώτη φάση για τα βόρεια σύνορα της Αφρικής, δηλαδή τα νότια θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης - για τις επιχειρήσεις που ξεκινούν με την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αναγνωρίζεται πλέον ως ευρωπαϊκό και το πρόβλημα που υπάρχει στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης, στην Ελλάδα” τόνισε ο Πάνος Καμμένος.
Ο υπουργός ωστόσο δεσμεύθηκε και για τη συνέχεια των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης “με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και παράλληλα για την αποτροπή της εισόδου στοιχείων τα οποία θέλουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή”.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης o YEΘA υποστήριξε πως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να συνεργαστούν σε πολιτικό επίπεδο “με στόχο τον περιορισμό του εξτρεμισμού, του φονταμενταλισμού, του αλυτρωτισμού και των εθνικιστικών ιδεών που αποσταθεροποιούν την περιοχή των Βαλκανίων”. Ο ίδιος αντέδρασε και στην αναφορά του γ.γ. του ΝΑΤΟ όταν αποκάλεσε την ΠΓΔΜ “Μακεδονία”.

Τι ήταν αυτό που έκανε “να γυαλίσει το μάτι” του ακροδεξιού υπ.αμ. της τότε (και της τωρινής) φαιορόζ κυβέρνησης; Η ελπίδα (ίσως μόνο δική του μεταξύ των ευρωπαίων συναδέλφων του...) ότι “κάτι ανάλογο” μ’ αυτό που θα ξεκινούσε (και ξεκίνησε) το καλοκαίρι του 2015 στο λιβυκό πέλαγος θα μπορούσε, κατάλληλα τροποποιημένο και προσαρμοσμένο, να γίνει αργότερα στο Αιγαίο... Όχι, φυσικά, οπουδήποτε στο Αιγαίο!!. Αλλά εκεί που ο εθνικός κορμός έχει κάτι πονάκια...

Τι ήταν (είναι) όμως ακριβώς αυτό που έκανε (ως τώρα) η Eunavfor Med; Πρώτα πρώτα βάφτισε τη “λιβυκή” επιχείρησής της Σοφία· το όνομα που δόθηκε σε ένα νεογέννητο κορίτσι που γεννήθηκε on board, στη διάρκεια διάσωσης προσφύγων / μεταναστών κάπου νότια της ιταλίας... Αυτό για να θυμόμαστε τον κυνισμό του πρωτοκοσμικού μιλιταριστικού “ανθρωπισμού”...
Στις 17 του περασμένου Φλεβάρη διέρευσε στον κυβερνοχώρο απ’ τα wikileaks η έκθεση πεπραγμένων του πρώτου εξαμήνου (απ’ τις 22 Ιούνη ως τις 31 Δεκέμβρη) της Eunavfor Med Operation Sophia, υπογραμμένη απ’ τον επιχειρησιακό διοικητή της ιταλό ναύαρχο Enrico Credendino, με ημερομηνία 27 Γενάρη. Στην εισαγωγική περίληψη της έκθεσης μπορεί κανείς να διαβάσει, μεταξύ άλλων, και τα εξής (οι τονισμοί δικοί μας):

[Απ’ τις 22 Ιούνη ως τα τέλη Σεπτέμβρη υλοποιήσαμε την “φάση 1”, δηλαδή την γενική χαρτογράφηση της ναυσιπλοΐας στην περιοχή, τις διαδρομές των δουλεμπόρων, κλπ...] Τον Οκτώβρη με επιτυχία πήγαμε στην “φάση 2Α” (διεθνή ύδατα), έχοντας για πρώτη φορά αποτελέσματα σε βάρος του επιχειρηματικού μοντέλου των traffickers. Για την φθινοπωρινή επίθεση είχα υπό τις διαταγές μου 16 σκάφη (πλοία και αεροπλάνα) τα οποία χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία ώστε να προσφέρουν έναν υψηλότερο βαθμό αποτροπής των δραστηριοτήτων των smugglers και των traffickers στα διεθνή ύδατα. Απ’ την έναρξη της επιχείρησης, οι ενέργειές μας συνέβαλαν στην σύλληψη 46 ύποπτων smugglers και την καταστροφή 67 μικρών σκαφών. Χάρη στην αποτελεσματικότητα της “φάσης 2Α” (διεθνή ύδατα), οι smugglers δεν μπορούν πια να δρουν ατιμώρητα στα διεθνή ύδατα. Είναι αναγκασμένοι να παραμένουν μέσα στα Λιβυκά Χωρικά Ύδατα, αφού αλλιώς θα αντιμετωπιστούν απ’ τα σκάφη της Eunavfor Med Operation Sophia.
...
Πηγαίνοντας πιο κάτω, και μιλώντας από στρατιωτική άποψη, είμαι έτοιμος να προχωρήσω στην “φάση 2Β”, μέσα στα Λιβυκά Χωρικά Ύδατα, αλλά υπάρχει ένας αριθμός πολιτικών και νομικών ζητημάτων που θα πρέπει να απαντηθούν πριν γίνει αυτή η μετάβαση. Ανάμεσά τους είναι η διαμόρφωση του νομικού πλαισίου με το οποίο θα χειρίζονται οι δυνάμεις μας τους smugglers που θα εντοπίζουμε μέσα στα Χωρικά Ύδατα, το που θα προσάγονται και θα δικάζονται. Θα πρέπει επίσης να συνεργαστούμε με, και να φροντίζουμε να μην συγκρούονται οι δράσεις μας με δράσεις άλλων διεθνών αποστολών που πρόκειται να γίνουν μέσα στη Λιβύη μόλις αναλάβει η Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης.
...
Η εκπαίδευση της λιβυκής ακτοφυλακής κατά την διάρκεια της “φάσης 2Β” θα επιτρέψει την δημιουργία εκείνης της εμπιστοσύνης που απαιτείται για την “φάση 3”, την απο κοινού δράση με τις λιβυκές αρχές σε θάλασσα και στεριά.

Συμπερασματικά, ενώ υπάρχουν ακόμα αρκετά να γίνουν για να αποδιαρθρωθεί το επιχειρηματικό μοντέλο των smugglers, η Eunavfor Med έχει, χωρίς αμφιβολία, πετύχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα στους πρώτους 6 μήνες της ζωής της. Απ’ αυτή την άποψη το κύριο μήνυμα προς την Διεθνή Κοινότητα είναι ότι η Ε.Ε. είναι σε θέση να πραγματοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις σε χρόνο ρεκόρ, δείχνοντας μια σημαντική ενότητα στους σκοπούς της, όπως έχει διακηρυχθεί απ’ τα 22 Κράτη Μέλη που συμμετέχουν σ’ αυτήν την επιχείρηση.

Χάρηκε ο ναύαρχος! Κάποιος αφελής θα ρωτούσε: μα γιατί χρειάζεται το (υποτιθέμενα) “ενωμένο ευρωπαϊκό ναυτικό” να “κυνηγήσει” τους καταραμένους smugglers και traffickers στα λιβυκά χωρικά ύδατα, αφού τους έχει στριμώξει εκεί, δεν μπορούν να ξεμυτήσουν, και δεν απειλούν πλέον την ιταλία ή οποιονδήποτε άλλον; Η απάντηση είναι απλή, όσο και ιμπεριαλιστικά βρώμικη: επειδή το να “πατήσει κάπως” στρατιωτικά η ε.ε. στην λιβύη είναι το ουσιαστικό ζητούμενο!!! Το κυνήγι το άθλιων “δουλεμπόρων” (για το καλό πρώτα απ’ όλα των ίδιων των φυγάδων βέβαια!!!), αυτό είναι το πρόσχημα...
Είναι ο ενδοκαπιταλιστικός γεωπολιτικός ανταγωνισμός ηλίθιε!!!

από στρατό σε στρατό

Στα θαλάσσια περάσματα μεταξύ τουρκικών και ελληνικών ακτών ΔΕΝ υπάρχουν διεθνή ύδατα. Συνεπώς μια ανάλογη “φάση 2Α” θα παραλειπόταν... Είναι, όμως, δυνατόν να έχει φανταστεί ή και να ελπίζει το ελληνικό βαθύ κράτος ότι θα χρησιμοποιηθεί στο ανατολικό Αιγαίο η μεθοδολογία της Eunavfor Med Operation Sophia υπέρ του και εναντίον του τουρκικού (ίσως με το όνομα Operation Aylan), ε; Ότι, δηλαδή, εξαιτίας του μεγάλου δράματος των πνιγμένων προσφύγων (τόσες γυναίκες και παιδιά ω φιλάνθρωποι!!!) αλλά και εξαιτίας της “άρνησης του τουρκικού κράτους να σταματήσει τις προσφυγικές ροές” η ε.ε. θα ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει στρατιωτικά την τουρκία όπως (έστω: περίπου όπως...) αντιμετωπίζει την κατεστραμμένη λιβύη;
Φαίνεται πως ναι!!! Αυτή η φαιορόζ βιτρίνα / κυβέρνηση του ελληνικού βαθέος κράτους, σε έναν μόλις χρόνο στο πόστο, έχει δείξει ότι “φαντάζεται” και “ελπίζει” πολλά για λογαριασμό του, σε ότι αφορά τις διεθνείς σχέσεις - τα περισσότερα ανεδαφικά!
Δεν είναι μόνο οι δηλώσεις του περασμένου Μάη, απ’ το στόμα του ψεκασμένου υπ.αμ. που δείχνουν αυτές τις “ελπίδες”... Θα μπορούσε κανείς να τις θεωρήσει γραφικές κουβέντες ενός γραφικού ακροδεξιού (ξέρετε πολλούς “γραφικούς” που να κρατάνε τέτοια πόστα;). Υπάρχει κάτι σοβαρότερο, που το εξηγούμε με βάση τα πιο πάνω. Όταν το Βερολίνο είδε ότι ΔΕΝ μπορεί να βασίζεται σε καμία “ε.ε.” για μια ενιαία στάση απέναντι στο “προσφυγικό πρόβλημα” των τελευταίων μηνών, έκανε στροφή, και συμφώνησε στις αρχές Φλεβάρη 2016 με την Άγκυρα να δώσει μια κάποια εργολαβία “στρατιωτικής επιτήρησης του προβλήματος” όχι στην Eunavfor Med (στην οποία η Άγκυρα δεν έχει λόγο “συνδιαμόρφωσης”) αλλα ... στο νατο (όπου η Άγκυρα είναι τόσο μέλος όσο η Αθήνα...). Κουβέντιασε και συμφώνησε κι άλλα (για πόσο καιρό; στην εποχή της ρευστότητας κανείς δεν είναι σίγουρος), όμως δεν είναι εδώ η θέση τους.
Ως γνωστόν Βερολίνο και Άγκυρα ΔΕΝ ρώτησαν την Αθήνα - απλά τον φαιορόζ πρωθυπουργό ενημέρωσε η γερμανίδα πρωθ., εκ των υστέρων...  Ως γνωστόν η φαιορόζ κυβέρνηση έμεινε για κάμποσες ώρες, μία ή ίσως δύο ημέρες, αποσβολωμένη, μην ξέροντας τι να κάνει. Ο αρμόδιος υπ. Μουζάλας, για παράδειγμα, δήλωσε (αμέσως μόλις έμαθε στα νέα, στις 8 Φλεβάρη) ότι εάν εμπλακεί το ΝΑΤΟ στη φύλαξη των ελληνικών θαλασσίων συνόρων δεν είναι καλή εξέλιξη. [7Στον καθεστωτικό “star”.] Κάτι είχε πάει στραβά με την “ελληνική γεω-πολιτική” πάνω στους πρόσφυγες. Είχε καταφέρει “το μισό”, να κάνει δηλαδή την στρατιωτικοποίηση (“του προβλήματος των ροών στο Αιγαίο”) αναγκαία και οπωσδήποτε “θεμιτή”· όμως απέτυχε στο άλλο μισό, το βασικότερο για τα “εθνικά συμφέροντα”, να είναι δηλαδή μια στρατιωτικοποίηση στην οποία ο “αιώνιος εχθρός” θα είναι “στόχος”...
Οι δηλώσεις του ψεκασμένου υπ.αμ. λίγες ημέρες μετά, στις 11 Φλεβάρη, απ’ τις Βρυξέλες, λίγο πριν μπει στη σύνοδο του νατο (που θα εξέταζε και την γερμανο-τουρκική “πρόταση”) δεν είχαν τον πανηγυρικό αέρα των δηλώσεών του τον προηγούμενο Μάη (βέβαια, τότε, υπήρχε και ο κυρ Γιάνης που κατατρόπωνε τους πάντες...). Ήταν εκείνο που θα έλεγε κανείς “έκφραση ανάμικτων συναισθημάτων”. Ο τονισμός δικός μας:

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, αποδέχεται - αλλά υπό όρους - την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις στο Αιγαίο για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους από τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται για τη σύνοδο της Συμμαχίας, η οποία θα εξετάσει και την πρόταση εμπλοκής του ΝΑΤΟ στον έλεγχο των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο, ο κ. Καμμένος είπε ότι θα δεχθεί την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, υπό τον όρο, ωστόσο, να μην έχουν την διοίκηση των επιχειρήσεων, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία. Σημειώνεται πως αυτή τη στιγμή, η διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής ναυτικής δύναμης “Standing NΑΤΟ Maritime Group” ανήκει στη Γερμανία, ωστόσο ακολουθεί η Τουρκία. Έτσι, ο κ. Καμμένος πρότεινε να εξαιρεθεί η Τουρκία και η Ελλάδα από την διοίκηση αυτής της Δύναμης και να επεκταθεί η διοίκηση της Γερμανίας και το επόμενο εξάμηνο, ή μέχρι να βρεθεί άλλη ικανοποιητική λύση. Επίσης, είπε ότι τα ελληνικά πολεμικά πλοία θα πρέπει να παραμείνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και τα τουρκικά στα δικά τους, ενώ σημείωσε πως η Ελλάδα ζητά να συνεργαστεί η Νατοϊκή δύναμη με την Frontex και να επιχειρούν στα τουρκικά χωρικά ύδατα. “Όσοι πρόσφυγες διασώζονται από αυτές τις συντονισμένες επιχειρήσεις θα πρέπει να στέλνονται πίσω στην Τουρκία”είπε στους δημοσιογράφους επίσης, ο Πάνος Καμμένος.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις στον ΓΓ του ΝΑΤΟ και στην Γερμανίδα ομόλογό του, ενώ θα παρουσιάσει επίσημα την ελληνική πρόταση κατά τη διάρκεια της συνόδου των υπουργών Άμυνας.
Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με την καγκελάριο Μέρκελ στην οποία τόνισε ότι τυχόν εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό πρέπει να γίνει μόνο στα τουρκικά χωρικά ύδατα.

Το βιολί τους οι πατριώτες: “σπρώχνοντας” τους πρόσφυγες προς τουρκία μεριά να σπρώξουμε και κάποιου είδους στρατιωτικό έλεγχο σε βάρος της! Μα θα ήταν ποτέ δυνατόν αυτό που σαν όνειρο τύπου Eunavfor Med ήταν εξωπραγματικό (απαιτούσε, τουλάχιστον, “κατάσταση ακυβερνησίας” στην τουρκία!) να γίνει πραγματικότητα απ’ το νατο; Όχι... Το ελληνικό βαθύ κράτος πάτησε άλλη μια φορά την μπανανόφλουδα που είχε πετάξει για άλλους... Συμβαίνουν όμως αυτά στους πολέμους, ακόμα και σ’ αυτόν που γίνεται μέσω - της - δολοφονίας - αυτών - που - (υποτίθεται) - πρέπει - να - διασωθούν...

Στην πράξη το νατοϊκό maritime group ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει “για τους πρόσφυγες”, και ελάχιστα θα κάνει. Αφού δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα να παρκάρει, τα μεν ελληνικά σκάφη του group θα πλέουν στα ελληνικά χωρικά, τα δεν τουρκικά στα τουρκικά...[8Κι αν “ξαναμαλώσουν” για τίποτα ίμια; Ε, θα ξαναπάνε οι “μεγάλοι” να τους χωρίσουν...] Κι όλα τα υπόλοιπα; Ίσως πάνε νοτιότερα και ανατολικότερα, αφού η τελευταία φράση της τελικής νατοϊκής συμφωνίας (πάντα για τους πρόσφυγες και το καλό τους...) λέει ότι το Standing NΑΤΟ Maritime Group θα “έχει στο νου του” εκτός απ’ τα τουρκοελληνικά θαλάσσια σύνορα και τα ... τουρκοσυριακά (χερσαία)... Η “βοήθεια” που μπορούν να προσφέρουν τα πολεμικά του νατο είναι, ουσιαστικά, αχρείαστη: μέσω των ραντάρ τους να εντοπίζουν τα φουσκωτά της μεγάλης φυγής. Αλλά αυτά, στις περισσότερες περιπτώσεις, φαίνονται και δια γυμνού οφθαλμού! Σίγουρα, πάντως, τα ραντάρ δεν μπορούν να εντοπίζουν ναυαγούς...
Γράψαμε “ναυαγούς”; Κάτι παράξενο έγινε, και είμαστε σίγουροι ότι κανείς δεν το πρόσεξε. Η συνάντηση και η συμφωνία Μέρκελ - Ερντογάν - Νταβούτογλου έγινε στις 8 Φλεβάρη. Εκείνη την ημέρα έγινε ένα ακόμα “ναυάγιο”, με δεκάδες νεκρούς, άντρες, γυναίκες και παιδιά... Απ’ τις 9 Φλεβάρη και μετά όμως (και ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) κανένα ναυάγιο! Λες και μόνη της η ανακοίνωση της εμπλοκής του νατο δάμασε τα κύματα και τους ανέμους, βελτίωσε την ποιότητα των φουσκωτών, μοίρασε τους φυγάδες στο καθένα ανάλογα με την χωρητικότητά του, αποθάρρυνε τυχόν ειδικούς της “αποτροπής μέσω πνιγμών”... Λες και μόνη της η αναγγελία “σύρμα, έρχεται το νατο”, εξαφάνισε, ως δια μαγείας, το “ανθρώπινο δράμα” που, με τόσο κόπο (των προσφύγων / μεταναστών) μαστόρεψε απ’ το 2012 και μετά το ελληνικό βαθύ κράτος και τα ελληνικά και τουρκικά κυκλώματα στα οποία “έδωσε ψωμί”...
Περίεργα πράγματα.

ανακεφαλαίωση: η τρομακτική παρέλαση

Ας μην το ξεχνάμε: το υποχρεωτικό σπρώξιμο των μεταναστών / προσφύγων απ’ τα περάσματα του Έβρου στα νερά του Αιγαίου το ξεκίνησε μια “δεξιά” κυβέρνηση· και το συνέχισε η φαιορόζ. Πρόκειται για διακομματική επιλογή, με ό,τι αυτό σημαίνει.
Κάνοντας αυτή την επιλογή το ελληνικό βαθύ κράτος επέλεξε να “παίξει”, πάνω στις πλάτες των ξεσπιτωμένων τα δικά του γεωπολιτικά παιχνίδια, αρκετά πριν το Βερολίνο αποφασίσει να δοκιμάσει το δικό του ευρω-γεωπολιτικό σχέδιο. Συνεπώς το ελληνικό βαθύ κράτος έχει υπάρξει συνεπές με την “γενική ιδέα”· όμως και τα κράτη τα οποία κατηγορεί τώρα η Αθήνα είναι επίσης συνεπή.
Όταν το περασμένο καλοκαίρι το γερμανικό κράτος δήλωσε στο ανώτερο δυνατό επίπεδο ότι “ναι, μπορούμε να δεχτούμε χιλιάδες πρόσφυγες”, φάνηκε ακόμα πιο έντονα τι σήμαινε η ελληνική συνέπεια. Σε σχέση με την είσοδο των μεταναστών / προσφύγων απ’ τον Έβρο, το υποχρεωτικό πέρασμά τους απ’ τα νησιά του ανατολικού αιγαίου τριπλασίασε την απόσταση που θα έπρεπε να διανύσουν ως την έξοδό τους απ’ την ελληνική επικράτεια, αφήνοντάς τους έτσι πολλαπλάσια εκτεθειμένους στα ελληνικά μαφιόζικα / προσοδικά κυκλώματα: απ’ τους περιπτεράδες μέχρι τους ταξιτζήδες... Στη βάση αυτού του τριπλασιασμού της απόστασης διευκολύνθηκε και η “παραγωγή κρίσεων εξαιτίας του προβλήματος”, για εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση [9Η μηντιακή παραγωγή του θεάματος “η ελλάδα πλημμύρισε πρόσφυγες” με μόνο 25 ή 30 χιλιάδες ανθρώπους, που γίνονται εκβιαστικά κομπάρσοι σε ένα έργο ενάντια στις ζωές τους, είναι βέβαια ελεεινή. Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας η θεαματική αποχαύνωση περισσεύει εδώ και χρόνια. ].
Όμως κι αυτή η ελληνική βίαιη “επιμήκυνση” της Εξόδου (η παρομοίωση αφορά την βιβλική Έξοδο...) είναι συνεπής με την γενική ευρωπαϊκή ιδέα: η περιβόητη “δυτικοβαλκανική διαδρομή” των προσφύγων προς την κεντρική ευρώπη και την γερμανία δεν είναι απλά ένας “μακρύς δρόμος” που τους έχει επιβληθεί· είναι, επίσης, η πολύ γνωστή διαδρομή διάφορων μαφιόζικων κυκλωμάτων της νοτιοανατολικής ευρώπης, απ’ το λαθρεμπόριο τσιγάρων και πρέζας μέχρι... Κατά καιρούς το γερμανικό πολιτικό καθεστώς μουρμουρίζει ότι θα προτιμούσε οι (βεβαιωμένα) πρόσφυγες να παίρνουν αεροπλάνα και να πηγαίνουν κατευθείαν στα ευρωπαϊκά κράτη υποδοχής· [10Αυτό συμβαίνει, αλλά εν μέρει μόνο. Το καναδικό κράτος πήρε κατευθείαν, άγνωστο από που (υποθέτουμε όχι απ’ την τουρκία αλλά είτε απ’ τον λίβανο είτε απ’ την ιορδανία), 15.000 σύριους, και η κυβέρνησή του έχει ανακοινώσει ότι θα πάρει άλλους τόσους. Στην ιταλία επίσης φαίνεται ότι οι εκεί πολιτικές βιτρίνες “κουβεντιάζουν” κάτι παρόμοιο.] όμως η άρνηση αυτών των κρατών να δεχτούν τους συμφωνημένους αριθμούς προσφύγων τους σπρώχνει όλους προς την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Είτε είναι έτσι, είτε όχι, το γεγονός παραμένει: δεκάδες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά “ψειρίζονται” συστηματικά καθ’ οδόν - ίσως συμβαίνουν κι άλλα, ακόμα χειρότερα, που δεν έχουμε μάθει ακόμα. Το σίγουρο είναι ότι “χάνονται παιδιά”... σ’ αυτήν την επιβεβλημένη παρέλαση των εκατοντάδων χιλιομέτρων, σε θάλασσα και σε ξηρά.

Παρά την ελληνική συνέπεια, παρά την ελληνική αφοσίωση στον γεωπολιτικό κανιβαλισμό σε βάρος αυτών των ανθρώπων, το σχέδιο δεν έχει αποδώσει ως τώρα. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τις “ελληνοτουρκικές διαφορές” στο Αιγαίο. Είναι λογικό. Το ελληνικό βαθύ κράτος δεν είναι, πια, καθόλου δυνατός παίκτης ούτε γενικά ούτε ειδικά σ’ αυτήν την παρτίδα “πολιτισμένης” και “ανθρωπιστικής” εξαθλίωσης. Είναι, μάλλον, ο πιο αδύναμος. Και ταυτόχρονα τόσο εμμονικά ψωνισμένος που γίνεται πρωταγωνιστής στο δικό του θέατρο σκιών, δηλαδή καραγκιόζης. Ξαφνικά, οι ίδιες πολιτικές βιτρίνες που εδώ και χρόνια, και πιο ρητά απ’ τις αρχές του 2015 και μετά, είχαν στην άκρη της γλώσσας τους το θεώρημα “συμφωνία; ποια συμφωνία; εδώ έχουμε νωπή λαϊκή εντολή”, οι ίδιες περσόνες που κολυμπούσαν ευτυχισμένες στο δικό τους πέλαγος της “δημιουργικης ασάφειας”, που απειλούσαν να κάνουν την ευρωζώνη στάχτη και μπούρμπερι, που έβριζαν το Βερολίνο πρωΐ - μεσημέρι - και βράδυ, εγκαλούν τώρα τους “ευρωπαίους εταίρους” για αθέτηση των συμφωνιών, παριστάνοντας τους φανατικούς ευρωπαϊστές. Και ελπίζοντας στη γερμανική φιλία.
Αθέτηση των συμφωνιών συμβαίνει πράγματι - αλλά κοίτα ποιος μιλάει!

Κάποιοι θα πουν: μα τι άλλο μπορούσαν να κάνουν οι φαιορόζ κυβερνήτες; Θεωρητικά (το ξαναλέμε: θεωρητικά!) η ροζ συνιστώσα της τωρινής κυβέρνησης θα μπορούσε να την “έχει δει” εντελώς διαφορετικά, και μάλιστα εξ αρχής, απ’ την άνοιξη του 2015. Θεωρητικά (...) έχει αυτή η συνιστώσα στην πολιτικο / ιδεολογική προίκα της προσανατολισμούς και τους τρόπους μιας εντελώς διαφορετικής σχέσης με το “προσφυγικό πρόβλημα”. Χωρίς καμία συσχέτιση με γεωπολιτικές προσόδους και παρόμοια όνειρα... Δεν θα πούμε τίποτα παραπάνω γιατί δεν έχει κανένα νόημα [11]. Η πρακτική πολιτική και ιδεολογική “γραμμή” ήταν (απ’ την αρχή) αυτή που ξεστόμισαν οι Κοτζιάδες και οι Καμμένοι: θα σας αμολήσουμε παλιοευρωπαίοι χιλιάδες μετανάστες (και τζιχαντιστές) αν δεν..!... Δεν έχουμε στοιχεία και ντοκουμέντα, αλλά είμαστε βέβαιοι πως την αμέσως επόμενη στιγμή εκείνων των ελληνικών απειλών κάθε λογική πολιτική βιτρίνα στην ευρώπη ήξερε δύο πράγματα: πρώτον ότι το ελληνικό βαθύ κράτος είναι ικανό και διατεθειμένο να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες / πρόσφυγες σαν “οβίδες” στα φανταστικά κανόνια του κατά της ε.ε. και της ευρωζώνης· και δεύτερον, τους τρόπους για να αντιμετωπιστεί πρακτικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Οπωσδήποτε οι τωρινοί κυβερνήτες έχουν (;) ακόμα το περιθώριο να “κερδίσουν κάτι” απ’ την “προσφυγική κρίση”. Παλιά τέχνη: να καταπιούν την ήττα της όποιας γεωπολιτικής μεθόδευσής τους, να ντυθούν με τα κουρέλια της “αδυναμίας”, να παίξουν τον ρόλο “ελεήστε τον αόμματο”, ζητώντας ... να γίνει γρήγορα (και, κυρίως, χαριστικά) η περιβόητη “πρώτη αξιολόγηση”!!! (Που είναι εκείνη η εποχή που δεν τολμούσε να περάσει ούτε ρουθούνι “αξιολογητή” τα ελληνικά σύνορα, ε;...)
Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Κατά την γνώμη μας όχι. Για πολλούς λόγους, που περιστρέφονται γύρω απ’ τον εξής βασικό: αυτή η καταραμένη “αξιολόγηση” είναι μια τεχνοκρατική διαδικασία με πολύ παρελθόν και ακόμα μεγαλύτερο μέλλον. Σαν τέτοια είναι έξω απ’ το “λειτουργικό” της μοντέλο το να “μπάζει νερά” κάθε τρεις και λίγο, πότε επειδή στην Αθήνα είχε βαρύ χειμώνα, πότε επειδή είχε βαρύ καλοκαίρι, και πότε επειδή οι πολιτικές βιτρίνες της λένε ότι δεν μπορούν να φροντίσουν στις πολύ βασικές τους ανάγκες (φαΐ, ύπνο, καθαριότητα, υπηρεσίες υγείας) 30, 40, 50 ή 60 χιλιάδες ανθρώπους. Μια έκτακτη οικονομική βοήθεια / παροχή, με αυστηρό έλεγχο του πως και που θα χρησιμοποιηθεί, ναι. Αυτό θα ήταν εύκολο απ’ την μεριά των τρισκατάρατων ευρωπαίων. Ίσως, όμως, να είναι, ακόμα κι αυτό, “βουνό” για την ντόπια διοίκηση... Και μάλλον δεν θα της αρέσει. Όπως δεν άρεσε το παρόμοιο στις άλλες “πατριωτικές” κυβερνήσεις, μετά το 1922...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Συνέντευξη στο καθεστωτικό mega, 26 Σεπτέμβρη 2015.
[ επιστροφή ]

2 - left. gr, 2 Νοέμβρη 2015. Εν τω μεταξύ, παρόμοια άποψη για τον φράχτη, διατυπωμένη με πιο δραματική αοριστολογία, έχει κι αυτός ο αρχιτράγος, ο “Θεσσαλονίκης”...
[ επιστροφή ]

3 - Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρότερη απ’ τα λόγια μας, και θα γίνει ακόμα σκληρότερη: εναντίον τίνος φτιάχτηκε αυτός ο γαμωφράκτης; Εναντίον εκείνων που περνούσαν παράνομα τα τουρκοελληνικά σύνορα, διαπλέοντας τον έβρο από όχθη σε όχθη, με βάρκες.... Τι σκατά σημαίνει, από πολιτική άποψη, το “γκρέμισμα του φράχτη”; Μόνο ένα: να συνεχίσουν να περνούν παράνομα, όπως όταν δεν υπήρχε ο φράχτης!!... Ενώ θα έπρεπε να περνούν σαν άνθρωποι, κανονικά, απ’ τα επίσημα συνοριακά περάσματα, όπως περνάει ο κάθε “νόμιμος”...
Συνεπώς, και παρά τις όποιες προθέσεις, το αίτημα “να γκρεμιστεί ο φράκτης” είναι επιεικώς ηλίθιο, αφού έθεσε / θέτει σαν στόχο κάτι που υπονοεί την συνέχιση της απαγόρευσης (στην κίνηση των Άλλων) αλλά “πιο ήπια”: να συνεχίσουν να διαπλέουν το ποτάμι με βάρκες, από όχθη σε όχθη, να συνεχίσουν να αποβιβάζονται στις καλαμιές, να συνεχίσουν να ψάχνουν κάποια “αρχή” για να παραδοθούν... Ενώ το πολιτικά σωστό και λογικό θα ήταν “να ανοίξουν οι Καστανιές και οι Κήποι” - τα δύο συνοριακά ανοίγματα οδικής συγκοινωνίας ελλάδας - τουρκίας...
[ επιστροφή ]

4 - Πριν συνεχίσουμε μια εξήγηση. Γινόμαστε λεκτικά επιθετικοί, αλλά ξέρουμε: αυτά είναι χάρτινα σκιάχτρα! Κανέναν δεν φοβίζουν. Και το χειρότερο: κανέναν δεν γλυτώνουν απ’ τον θάνατο.
Υπάρχει, όμως, κι αυτη η υποπερίπτωση του διανοητικού και ηθικού θανάτου. Tα διανοητικά και ηθικά πτώματα σωριάζονται γύρω, παντού, ως το βάθος του ορίζοντα. “Ζωντανοί νεκροί”, ζόμπι, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι τέτοια. Δεν μπορούμε να αναστήσουμε κανέναν· αλλά δεν μπορούμε, επίσης, να συμβιβαστούμε.
[ επιστροφή ]

5 - Κάποιος θα πει ότι η διαφορά στην πολιτική του ελληνικού κράτους / παρακράτους απέναντι στους κάθε είδους πρόσφυγες, δεν αφορά τα σύνορα τα ίδια, αλλά την αντιμετώπισή τους στην ενδοχώρα. Πράγματι, υπάρχει μια διαφορά. Επί χρόνια οι πρόσφυγες (πρώτα αφγανοί, ύστερα και ιρακινοί, σομαλοί, κλπ) έπαιρναν ένα “χαρτί” που έλεγε ότι πρέπει να έχουν εγκαταλείψει το ελληνικό έδαφος μέσα σ’ ένα μήνα αλλιώς κινδυνεύουν με σύλληψη και φυλάκιση. Μιας και ήταν transit έτσι κι αλλιώς, αυτό σήμαινε ότι συγκεντρώνονταν στα δύο δυτικά λιμάνια, πρώτα στην Ηγουμενίτσα και μετά στην Πάτρα, ελπίζοντας να περάσουν κρυμμένοι στα πλοία για τα ιταλικά λιμάνια, κι απο εκεί να συνεχίσουν είτε μέσω γαλλίας προς αγγλία (με επόμενο σταθμό / κάτεργο το Καλαί) είτε προς κεντρική ευρώπη. Κι έτσι, παρέμεναν εκτός νόμου για μήνες. Τώρα οι πρόσφυγες μετακινούνται νόμιμα εντός ελληνικής επικράτειας, αλλά για πολύ λιγότερο χρόνο, καθώς προσπαθούν άρον άρον να περάσουν τα επόμενα σύνορα, στον βορρά - αν, ωστόσο, υποχρεωθούν να μείνουν στο ελλαδιστάν δεν κινδυνεύουν με συλλήψεις.
Σύμφωνοι. Όμως για όσο ισχύει αυτό ας μην λέγεται “άνοιγμα των συνόρων”. Ας ονομάζεται αλλιώς.
[ επιστροφή ]

6 - Το συνοριακό πέρασμα στις Καστανιές είναι πολύ κοντά στο Edirne (περίπου 30 χιλιόμετρα) και, γενικά, δεν χρησιμοποιείται ούτε απ’ τις νταλίκες ούτε από ι.χ. ή πούλμαν, επειδή αυτά κατευθύνονται στην Ιστανμπούλ, οπότε το πέρασμα των Κήπων είναι πιο βολικό. Αυτό σημαίνει ότι (αν ήθελε...) το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να “παραχωρήσει”, για όσον καιρό χρειάζεται, το συνοριακό πέρασμα στις Καστανιές αποκλειστικά στην ανθρώπινη άφιξη των προσφύγων. Αλλά δεν θέλει.
[ επιστροφή ]

7 - Στον καθεστωτικό “star”.
[ επιστροφή ]

8 - Κι αν “ξαναμαλώσουν” για τίποτα ίμια; Ε, θα ξαναπάνε οι “μεγάλοι” να τους χωρίσουν...
[ επιστροφή ]

9 - Η μηντιακή παραγωγή του θεάματος “η ελλάδα πλημμύρισε πρόσφυγες” με μόνο 25 ή 30 χιλιάδες ανθρώπους, που γίνονται εκβιαστικά κομπάρσοι σε ένα έργο ενάντια στις ζωές τους, είναι βέβαια ελεεινή. Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας η θεαματική αποχαύνωση περισσεύει εδώ και χρόνια.
[ επιστροφή ]

10 - Αυτό συμβαίνει, αλλά εν μέρει μόνο. Το καναδικό κράτος πήρε κατευθείαν, άγνωστο από που (υποθέτουμε όχι απ’ την τουρκία αλλά είτε απ’ τον λίβανο είτε απ’ την ιορδανία), 15.000 σύριους, και η κυβέρνησή του έχει ανακοινώσει ότι θα πάρει άλλους τόσους. Στην ιταλία επίσης φαίνεται ότι οι εκεί πολιτικές βιτρίνες “κουβεντιάζουν” κάτι παρόμοιο.
[ επιστροφή ]

11 - Όμως, για να μην θεωρηθεί ότι πουλάμε μυστήριο και υπεκφεύγουμε, να δύο (δύο ανάμεσα σε πολλά) στοιχεία που “κάνουν την διαφορά”.
Πρώτον. Ο “ανθρωπισμός” της φαιορόζ κυβέρνησης είναι δεξιός / ακροδεξιός, όσο κι αν (σας) σοκάρει ένας τέτοιους ισχυρισμός. Γιατί; Επειδή κρατάει τους πρόσφυγες πολέμου (και τους πρόσφυγες ανάγκης: μετανάστες) σταθερά και αυστηρά στη θέση “αντικείμενο”: αντικείμενο λύπησης· αντικείμενο βοήθειας· αντικείμενο συμπάθειας· αντικείμενο - λόγων - για - αυτούς / αυτές. Πριν 40 χρόνια η τότε κοινωνική αριστερά αυτό το “λεπτό” (;) θεματάκι θα το είχε πιάσει στον αέρα. Όμως όχι πια (έχει κρατικοποιηθεί τόσο πολύ ώστε κανονικά θα έπρεπε να συχαίνεται τον εαυτό της). Αντί, λοιπόν, να μιλάει γι’ αυτούς (τους πρόσφυγες και τους μετανάστες) κάθε καραγκιόζης Τσίπρας, Μουζάλας (τα ονόματα είναι ενδεικτικά και αποκλειστικά λόγω θέσης), κάθε δημοσιογράφος και κάθε “φιλεύσπλαχνος” πολίτης (ακόμα και φασίστας), θα έπρεπε να μιλούν αυτοί! Οι πρόσφυγες πολέμου και ειρήνης! Δημόσια, παντού και πάντα. Να μιλούν για τα πάντα. Για τον πόλεμο. Για τους καταυλισμούς. Για τα κυκλώματα που τους εκμεταλλεύονται. Για τις προσωπικές αναμνήσεις τους. Για τα όνειρά τους. Για τα σπίτια τους. Για τις ελπίδες τους. Για τους φόβους τους. Για τα πάντα!!! Το να μην είναι “αντικείμενα” μιας (δήθεν) ανωτερότητας και καλωσύνης της πρωτοκοσμικών είναι “κλειδί” για την κοινωνική ανατίμηση αυτής της φιγούρας, είτε πρόκειται για σύριους / σύριες είτε πρόκειται για μαροκίνους / μαροκίνες, είναι για σενεγαλέζους / σενεγαλέζες. Κι αυτό (το επαναλαμβάνουμε) ήταν κάποτε (όχι πια) το Α και Ω για την κοινωνική αριστέρα: δεν μιλούσαν οι straight για τους / τις ομοφυλόφιλους / ομοφυλόφιλες, μιλούσαν οι ίδιοι / ίδιες! Δεν μιλούσαν οι οικογενειάρχες για τις πουτάνες, μιλούσαν οι ίδιες!
Δεύτερον. Ο ακροδεξιός “ανθρωπισμός” της φαιορόζ κυβέρνησης (όπως και όλων των προηγούμενων) επιβάλει σ’ αυτές τις χιλιάδες άντρες και γυναίκες να είναι φουκαράδες, στους οποίους “μπορεί” (άρα μπορεί και όχι!) να αναγνωριστούν κάποια “δικαιώματα”. Βρωμιά!!! Η κοινωνική αριστερά πριν 40 χρόνια (όχι πια...) ήξερε, άλλο Α / Ω, ότι ο καθένας και η καθεμιά είναι πολιτικό υποκείμενο στο οποίο είτε επιτρέπεται είτε απαγορεύεται να εκφραστεί σαν τέτοιο. Η φαιορόζ κυβέρνηση το απαγορεύει, κομψά είναι αλήθεια. Αλλά αν υπήρχε έστω και ένα μικρογραμμάριο “αριστεροσύνης” στο αίμα όχι μόνο των κυβερνητών αλλά και των οπαδών τους, το κυριότερο μέλημά τους θα ήταν να κάνει αυτούς τους ανθρώπους αντί για μια μάζα “ταλαίπωρων” και “φουκαράδων” που είναι σωστό όλοι να λυπούνται σε ενεργή δύναμη, τουλάχιστον, ενάντια στους πολέμους, ενάντια στις φανερές ή κρυφές ιμπεριαλιστικές δράσεις και τους τοπικούς λακέδες τους. Κάθε συγκέντρωση προσφύγων / μεταναστών συμβούλιο καταδήλωσης αυτής της άρνησης! Κάθε αστική συγκέντρωση (οι πλ. Βικτώριας...) αφετηρία αυτής της άρνησης! Κάθε πεζοπορία διαδήλωση!!!
Θα πείτε: μα η κυβέρνηση πρέπει να τα κάνει αυτά; Θα απαντήσουμε: όχι. Αν, μάλιστα, είναι δεξιά / καραδεξιά πρέπει να τα εμποδίσει! Αν όμως (παριστάνει ότι) είναι “αριστερή” μπορεί να τα “βοηθήσει”... Ξέρουν αυτοί εκεί στην Κουμουνδούρου: όποτε τους συνέφερε (σαν αντιπολιτευόμενο κόμμα) το έκαναν. Τώρα δεν συμφέρει.
[ επιστροφή ]