Αν έχετε δει ζητιάνους και άστεγους στις ελληνικές πόλεις, δεν μπορείτε να φανταστείτε το σιωπηλό δράμα που κρύβεται από πίσω. Ευτυχώς που κάποια στοιχεία του ελληνικού υπ.οικ. έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μας, για να ρίξουν λίγο φως στα μαύρα σκοτάδια της ντόπιας μεσαίας τάξης. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις δηλώσεις εισοδήματος του 2014:
- 31.953 μηχανικοί (ή το 79,39% του συνόλου του κλάδου) δήλωσαν το 2014 (κατά μέσο όρο) ετήσιο φολογητέο εισόδημα (μετά την αφαίρεση εξόδων, εισφορών σε ταμεία, κλπ) 1.181 ευρώ. Επειδή σας φαίνεται απίστευτο, το επαναλαμβάνουμε: 1.181 ευρώ. Ή 98,4 ευρώ το μήνα...
- 28.876 δικηγόροι (ή το 80,52% του συνόλου του κάδου) δήλωσαν κατά μέσο όρο ετήσιο φορολογητέο εισόδημα 1.882,7 ευρώ. Ή 157,25 ευρώ τον μήνα.
- 21.227 γιατροί (ή το 52,86% του κλάδου) δήλωσαν κατά μέσο όρο ετήσιο φορολογητέο εισόδημα 2.880,9 ευρώ. Ή 240 ευρώ τον μήνα.
- 12.134 οικονομολόγοι (ή το 67,12% του κλάδου - έχουμε πολλούς κι απ’ αυτούς...) δήλωσαν κατά μέσο όρο ετήσιο φολολογητέο εισόδημα 2.477 ευρώ. Ή 206,4 ευρώ τον μήνα.
Αυτή είναι κυρίες και κύριοι η τραγική αλήθεια!!! Τέσσερεις στους πέντε μηχανικούς και δικηγόρους, πάνω απ’ τους μισούς γιατρούς και δύο στους τρεις οικονομολόγους αυτής της χώρας τρώνε σε συσσίτια, κοιμούνται κάτω από γέφυρες, κάνουν μπάνιο όταν βρέχει, και αποτελούν μια μάζα 94.190 ανθρώπων που βρίσκονται σε κατάσταση ακόμα χειρότερη απ’ ό,τι θα μπορούσε να ονομαστεί κουρελοπρολεταριάτο. Ο ανθός της ελληνικής μεσαίας τάξης έχει ξεραθεί (κυρίες και κύριοι)!!! Στη θέση του υπάρχει μια ξεραμένη, σκελετωμένη μεσαία τάξη, με τυμπανισμό, ραχητική, χωρίς δόντια (αβιταμίνωση), καχεκτική, γεμάτη αρρώστιες, άστεγη, αγάμητη, που σέρνεται εδώ κι εκεί. Αδιαμαρτύρητα! (Έως πρόσφατα). Τουλάχιστον το 2014, που συνέβαινε αυτή η κατάντια, που εξελισσόταν αυτή η απίστευτη “ανθρωπιστική κρίση”, δεν θυμόμαστε να βγήκαν στους δρόμους αυτοί οι κουρελήδες μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί, οικονομολόγοι (και υπόλοιποι ελεύθεροι επαγγελματίες). Υποθέτουμε ότι έτρωγαν τις γραβάτες τους για να γεμίσουν κάπως τα στομάχια τους, φροντίζοντας όμως να κρατήσουν μία, μήπως χρειαστεί κάποτε. Για καμιά εκδήλωση. Ή για καμιά διαδήλωση.
Ας το δούμε λίγο πιο σοβαρά. Αυτή η καταστροφή, αυτή η ισοπέδωση, είναι εικονική. Τα τρία τέταρτα των επαγγελματιών της μεσαίας τάξης έχει, βέβαια, λιγότερες (ή μικρότερες) δουλειές απ’ το άλλο τέταρτο, και καταφέρνει (φοροδιαφεύγοντας) να είναι παγκόσμιο πρότυπο όχι απλά λιτής ζωής αλλά επιβίωσης με αέρα κοπανιστό. Το “άλλο τέταρτο”, καμιά 30αριά χιλιάδες νοματαίοι, παραδέχονται (στην εφορία) ότι έχουν φορολογητέο εισόδημα που ξεκινάει απ’ τις 10.000 ευρώ το χρόνο και φτάνει πάνω απ’ τις 100.000. Είναι απίθανο αυτοί να είναι οι “τίμιοι”. Απλά έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα.
Επιπλέον, οι φουκαράδες του μεσοαστικού και ελευθεροεπαγγελματικού κουρελοπρολεταριάτου, ενδέχεται να πληρώνουν τις εισφορές στα ταμεία τους (λέμε τώρα...). Συνεπώς, για παράδειγμα, οι φουκαράδες μηχανικοί που αναφέραμε πιο πάνω, μετά την αφαίρεση των άλλων εξόδων της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, μένουν (προς στιγμήν) με καμμιά 500 ευρώ τον μήνα στην τσέπη (515 για την ακρίβεια)· αλλά αν είναι στην πιάτσα πάνω από 5 χρόνια, δίνουν στο ταμείο τους (το λαμπρό τσμεδε) τα 416 (τον μήνα, κάθε μήνα: 5000 τον χρόνο). Τα ίδια ακριβώς (5000 τον χρόνο) δίνουν κι αυτοί που βγάζουν 30, 50, 100 χιλιάρικα τον χρόνο· αλλά αυτοί, προφανώς έχουν, και το πεντοχίλιαρο δεν τους νοιάζει. Είναι αριστοκράτες (σαν επαγγελματίες), και δεν τρώνε τις γραβάτες τους...
κάτσε καλά
Και ξαφνικά η μεσαία τάξη βρήκε στο πεζοδρόμιο. Η ένταση και η συγκίνηση ήταν, μάλιστα, τόσο μεγάλη, που φύτρωσε και γραβατόδεντρο, εκεί, μες το κέντρο. Αυτό είναι αισιόδοξο: επειδή οι γραβάτες είναι μέρος της στολής εργασίας της μεσαίας τάξης, ίσως μελλοντικά φυτρώσουν κι άλλα δέντρα, για άλλες στολές.
Τι ήταν εκείνο που έβγαλε την κοκκαλιάρικη, ραχητική, φτυσμένη απ’ τον θεό Ερμή ελληνική μεσαία τάξη απ’ τα ρούχα της, και στο δρόμο; Ήταν αυτό το άθλιο υποκείμενο (συνάδελφός τους...) που επαγγέλλεται προσωρινά τον υπουργό εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής αλληλεγγύης... Ο κυρ Γιώργος (Κατρούγκαλος).
Ξύπνησε μέσα του ο παλιός, καλός κνίτης; Ίσως. Επειδή τα γραπτά μένουν, ιδού η θέση του ανδρός (ο τονισμός δικός μας):
Οι εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών - επιστημόνων είναι στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις τελευταίες μέρες. Δεν πρόκειται για ένα εύκολο θέμα. Καταρχήν, πρόκειται για έναν κλάδο που είναι ταξικά διαστρωματωμένος εξαιρετικά ανομοιόμορφα. Περιλαμβάνει πραγματικούς πνευματικούς προλετάριους, ιδίως στις νέες γενιές, [περιλαμβάνει] μεσαία στρώματα, [περιλαμβάνει] και μεγαλοαστούς. Μέχρι σήμερα η ασφαλιστική μεταχείριση αυτών των εντελώς ανόμοιων κατηγοριών ήταν ισοπεδωτική. Το παλαιό σύστημα εισφορών δεν εξέταζε το πραγματικό εισόδημα, αλλά κατέτασσε ισοπεδωτικά σε ασφαλιστικές κλάσεις με μοναδικό κριτήριο τον χρόνο στο επάγγελμα.
Με αυτόν τον τρόπο ... η ασφαλιστική επιβάρυνση ως ποσοστό επιβάρυνσης του δηλωθέντος εισοδήματος ήταν αντίστροφα προοδευτική: πολύ μεγαλύτερη για τα μικρά εισοδήματα, έως 10.000 ευρώ τον χρόνο, που θα δούμε στη συνέχεια αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του κλάδου [σ.σ.: οι πρώτες παράγραφοι αυτής της αναφοράς...], ελάχιστη για τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Έτσι, για την πρώτη κατηγορία [σ.σ.: οι φτωχοί, οι κάτω των 10.000 ευρώ το χρόνο, το 55,1% του συνόλου] η επιβάρυνση φτάνει σήμερα στο 30,21% του εισοδήματος, ενώ για όσους κερδίζουν πάνω από 60.000 ευρώ τον χρόνο είναι μόλις 5,22% και για όσους κερδίζουν πάνω από 100.000 ευρώ ακόμα μικρότερη, 1,84%.
Οι προβλέψεις του κυβερνητικού προσχεδίου θέλουν να αντιστρέψουν το ταξικό πρόσημο αυτού του άδικου συστήματος, που οδηγεί σε αρνητική αναδιανομή, από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους. Δεν αυξάνει τα ισχύοντα ποσοστά αναπλήρωσης, αλλά υπολογίζει τις εισφορές στη βάση του πραγματικού εισοδήματος, σε εκτέλεση των βασικών αρχών του νόμου, που είναι και θεμελιώδεις αρχές της Αριστεράς: ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Ισότητα γιατί για πρώτη φορά μισθωτοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι και αγρότες θα παίρνουν σύνταξη βάσει των ίδιων κανόνων, τόσο για τον υπολογισμό των εισφορών (20% του πραγματικού εισοδήματος για την κύρια σύνταξη) όσο και για τον ορισμό της σύνταξης (ενιαίο ποσοστό αναπλήρωσης για όλους, υπολογισμένο με βάση το μέσο εισόδημα όλου του εργασιακού βίου).
Κοινωνική δικαιοσύνη, γιατί, με την εθνική σύνταξη και την πρόβλεψη προνομιακών κανόνων για τα μικρά εισοδήματα, το νέο σύστημα είναι κοινωνικά μεροληπτικό υπέρ των αδυνάμων, με έντονα στοιχεία αναδιανομής. Όσοι έχουν εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι της μεταρρύθμισης και αυτό αφορά και στις εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών. Αυτοί, και μάλιστα όσοι έχουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ, αποτελούν ... τη συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών - επιστημόνων.
...
Δεν είναι μόνο η αφύπνιση του παλιού κνίτη. Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από άρθρο στην εφημερίδα “ναυτεμπορική”, στις 25/1/2016· πράγμα που μας δημιουργεί απορίες για το τι ξέρει ο υπουργός για το αναγνωστικό κοινό της (που δεν φαίνεται) και επέλεξε να σηκώσει σ’ αυτήν την κόκκινη σημαία του.
Σε κάθε περίπτωση, οι ιδέες για την μεταρρύθμιση / διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος που έχουν κάνει έξω φρενών τους πατρίκιους της μεσαίας τάξης, είναι οι εξής:
α) Η ένωση όλων των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα και μοναδικό. Πρόκειται για κάτι όχι εντελώς καινούργιο σαν ιδέα, καθώς αχνόφεγγε σαν το “τέλος της διαδρομής” εδώ και χρόνια. Πρόκειται, επίσης, για κάτι που θα κάνει χρόνια να ολοκληρωθεί, εν μέρει λόγω της γνωστής ελληνικής σχέσης με την μηχανοργάνωση της διοίκησης, και εν μέρει λόγω των πάμπολλων τρικλοποδιών που θα μπουν απ’ τους προσοδικούς μηχανισμούς. Ενδιάμεσα θα παρατηρούνται νοσηρά φαινόμενα.
β) Η καθιέρωση ενός και μόνο μοντέλου για τις ασφαλιστικές εισφορές, έτσι ώστε να απλοποιηθεί λειτουργικά το σύστημα. Το μοντέλο - πρότυπο είναι η ασφάλιση των μισθωτών.
γ) Η καθιέρωση της “παύσης εισφορών” για ελευθεροεπαγγελματίες που δεν έχουν δουλειά, χωρίς απώλεια της ασφαλιστικής κάλυψης. Αυτό ήταν κάτι που θα έπρεπε να το έχουν κάνει ήδη τα “ευγενή ταμεία”, αντί να τσακίζουν τα πληβειακά μέλη τους με απλήρωτες εισφορές και υψηλά πρόστιμα. Το ότι δεν το έκαναν δείχνει ποιοι κάνουν κουμάντο σ’ αυτά.
δ) Η αντιμετώπιση των αγροτο-αφεντικών σαν ελεύθερων επαγγελματιών, και ασφαλιστικά.
ε) Τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο, η ρύθμιση ότι οι “μπλοκάκηδες” θα αντιμετωπίζονται (ασφαλιστικά) σαν μισθωτοί: θα πληρώνουν μόνο το 6,5% της εισφοράς για την κύρια σύνταξη (το 1/3 του 20%) ενώ το υπόλοιπο 13,5% θα το πληρώνουν οι εμφανιζόμενοι σαν “πελάτες”, στην πραγματικότητα εργοδότες.
Μεγάλο κακό ξέσπασε μ’ αυτές τις ιδέες!!! Εκείνοι που τις απορρίπτουν μετά βδελυγμίας είναι, οπωσδήποτε, το ένα τέταρτο των ελεύθερων επαγγελματιών που έχουν το κεφάλι αισθητά ψηλότερα (έως πολύ πολύ ψηλότερα) απ’ τον βούρκο του (εικονικού) κουρελοπρολεταριάτου των κλάδων τους. Οι πρόεδροι των σχετικών συνδικάτων (για τα οποία ο χαρακτηρισμός “μαφιόζικα” με την έννοια της οργανικής απόσπασης πολιτικών προσόδων επί πολλές δεκαετίες είναι, ίσως, μετριοπαθής) εξήγησαν τους λόγους μετά την “άκαρπη” συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό - που - τους - πρόδωσε (;), στις 25 Γενάρη. Κλάμα, πολύ κλάμα:
- Μιχάλης Βλασταράκος, πρόεδρος του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου:
Ζήτησα από τον πρωθυπουργό να παραμείνει ανεξάρτητο το Ταμείο μας ΕΤΑΑ, το οποίο, παρότι δεν έχει πάρει μέχρι σήμερα από τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε ένα ευρώ ως χρηματοδότηση, εντούτοις εξακολουθεί να είναι βιώσιμο, παρά την απομείωση των αποθεματικών του, με διάφορους τρόπους (άτοκες καταθέσεις, δομημένα ομόλογα, PSI, κακοδιαχείριση κ.λπ.). Το ΕΤΑΑ μπορεί να παραμείνει βιώσιμο για χρόνια στο πλαίσιο όμως της τριμερούς χρηματοδότησης. Τα ήδη υπάρχοντα αποθεματικά του Ενιαίου Ταμείου των Επιστημόνων, τα οποία ανέρχονται περίπου σε 3 δισ. ευρώ (κινητή και ακίνητη περιουσία), εισερχόμενα στη χοάνη ενός ενιαίου Ταμείου, θα χαθούν μαζί με τα υπόλοιπα, που τόσα χρόνια απομυζήθηκαν με κάθε τρόπο.
Ανέφερα στον πρωθυπουργό ότι το 30% των αυτοαπασχολούμενων ιατρών αδυνατεί σήμερα να καταβάλλει τις ήδη ισχύουσες εισφορές. Η αύξηση των εισφορών σε δυσθεώρητα ύψη (συνολικά 32% - 34% επί των καθαρών εισοδημάτων), μαζί με την υπερφορολόγηση, η οποία για εφέτος αντιστοιχεί στο 35% των καθαρών εισοδημάτων, δημιουργεί μία συνολική επιβάρυνση της τάξεως του 70% επί των καθαρών εισοδημάτων.
...
- Γιώργος Στασινός, πρόεδρος του τ.ε.ε.:
Η αρχική πρόταση της κυβέρνησης για το νέο ασφαλιστικό οδηγεί άμεσα εκτός επαγγέλματος ή εκτός Ελλάδος κάθε μηχανικό, κάθε επιστήμονα, κάθε ελεύθερο επαγγελματία, κάθε αυτοαπασχολούμενο. Αν περάσει αυτός ο σχεδιασμός, το κράτος θα ζητά να εισπράξει, μόνο για εισφορές και φόρο εισοδήματος, από τον καθένα μας κατ’ ελάχιστο το 70% του εισοδήματος που για πολλές περιπτώσεις επιστημόνων αυξάνεται σε ποσοστά από 80% ως και 130%. Δηλαδή θα δουλεύουμε, θα πληρώνουμε όσα βγάζουμε και θα χρωστάμε και από πάνω! Γιατί να συνεχίσει οποιοσδήποτε να δουλεύει; Ο κοινός αγώνας που κάνουμε, όλοι οι φορείς των επιστημόνων, όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, είναι απλά για την επιβίωσή μας. Για να μην κλείσουμε.
Ξεκαθαρίσαμε ότι οποιοδήποτε σχέδιο στοχεύει να εισπράξει από τους επιστήμονες και τους ελεύθερους επαγγελματίες περισσότερο από το 40% του εισοδήματος θα αποτύχει στην πράξη. Για να μιλήσω πολύ απλά, αν περάσει αυτό το ασφαλιστικό, η χώρα θα μείνει χωρίς μηχανικούς, χωρίς γιατρούς, χωρίς δικηγόρους, χωρίς φαρμακοποιούς, χωρίς οικονομολόγους, χωρίς όλους αυτούς που στηρίζουν καθημερινά την κοινωνία και την οικονομία, οι οποίοι δεν θα μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμά τους. Αν καταρρεύσουν όλοι οι συγκεκριμένοι κλάδοι, δεν θα μείνει αύριο τίποτα όρθιο στην ελληνική κοινωνία. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, πολίτες και πολιτικοί.
- Βασίλης Αλεξανδρής, πρόεδρος της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων ελλάδας:
Ουδείς μπορεί να υποχρεωθεί στα αδύνατα. Όταν λοιπόν νέοι και παλαιοί δικηγόροι υποχρεούνται να καταβάλουν για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές το 67%, το 82% έως και το 100% του εισοδήματός τους, είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα σύστημα που δεν μπορεί να επιβιώσει και οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο.
Εδώ έχουμε υπό το σημερινό καθεστώς δικηγόρο που εισπράττει 10.000 ευρώ ετήσιο καθαρό εισόδημα και επιβαρύνεται με φόρο και ασφαλιστικές εισφορές, 9.300 ευρώ. Ούτε οι αριθμοί βγαίνουν, ούτε οι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν.
Προπαγανδιστικά και συνδικαλιστικά, οι επαγγελματικοί εκπρόσωποι της μεσαίας τάξης χρησιμοποιούν ένα τρυκ: δεν αναφέρονται μόνο στις καινούργιες ενοχλητικές γι’ αυτούς ασφαλιστικές ιδέες (για να μην κουβεντιάζεται το πράγμα...) αλλά κάνουν μια πρόσθεση του ποσοστού των εισφορών και της φορολογίας, για να δείξουν πόσο πολύ κινδυνεύουν (υποτίθεται) και οι πλέον πεντεσπανάτοι ανάμεσά τους να πέσουν στο βούρκο του (εικονικού) κουρελοπρολεταριάτου. Να τρώνε, δηλαδή, τις γραβάτες τους, και να μην χορταίνουν. Πίσω απ’ αυτό βρίσκεται μια τακτική διαπραγμάτευσης (με την κυβέρνησή τους) εφ’ όλης της ύλης: κόψτε κάτι απ’ την φορολογία, κόψτε κάτι παραπάνω απ’ τις εισφορές, να τα βρούμε [1Πράγμα που, φυσικά, άρχισε να συμβαίνει νωρίς νωρίς, σαν “διαπραγμάτευση”...]. Φυσικά, έχουν θορυβηθεί με την σύνδεση των εισφορών με το (δηλούμενο) εισόδημά τους, ειδικά εάν δεν μπορούν να κρύψουν περισσότερα απ’ όσα ήδη κρύβουν. Τι κακό; Αντί για το κατα κεφαλήν στάνταρ ταληράκι οι καλοβαλμένοι μηχανικοί (για παράδειγμα) θα πρέπει να πληρώνουν 10, 15 ή 20 χιλιάρικα, και μάλιστα σ’ ένα ταμείο που δεν θα είναι “δικό τους”;
Πηγαίνοντας στην underclass του μεσοαστικού κουρελοπρολεταριάτου (...), εκεί θάπρεπε να είναι ευχαριστημένοι. Με τόσο μικρά και ασήμαντα (δηλούμενα) εισοδήματα, θα πληρώνουν μικρές κι ασήμαντες εισφορές, οπότε μια χαρά. Όχι “κάτσε καλά!” αλλά “κράτα γερά!” θα έπρεπε να φωνάζουν. Όμως δεν ακούγεται κάτι. Τι συμβαίνει άραγε;
Υποψιαζόμαστε (για να μην πούμε: είμαστε σίγουροι) ότι μεγάλο μέρος αυτού του μεσοαστικού κουρελοπρολεταριάτου των ραχητικών και ρακένδυτων ελεύθερων επαγγελματιών, εκτός απ’ τις μαύρες δουλειές, κρύβει ως τώρα εύκολα και κάτι ακόμα: ότι αξιοποιεί, περιστασιακά ή μόνιμα, “βοηθούς”, “μπλοκάκηδες” του ίδιου επαγγέλματος, που ως τώρα τους δήλωνε στα “έξοδα”. Ενώ, αν περάσουν οι καινούργιες ιδέες, θα πρέπει να αναγνωρίσει την ύπαρξη “εξαρτημένης σχέσης εργασίας”, και να τους πληρώνει τα 2/3 της ασφαλιστικής εισφοράς τους· επιπλέον, θα πρέπει να εξηγεί σε τίποτα φορολογικούς ελέγχους (εάν, φυσικά, προκύψει ποτέ τέτοιο θέμα) πως είναι δυνατόν να χρειάζονται “βοηθό” για τόση λίγη δουλειά, τόσο λίγη που τους αφήνει καθαρά στην τσέπη (όπως δηλώνουν) από 100 έως 200 ευρώ τον μήνα.
Φυσικά υπάρχει κι αυτό που εμείς οι εργάτες, οι μισθωτοί, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε: η δύναμη των ψευδαισθήσεων της κοινωνικής προοπτικής χάρη στο καλό πτυχία (και τις καλές άκρες). Ίσως το κουρελοπρολεταριάτο της μεσαίας τάξης ελπίζει ότι σύντομα θα γυρίσει ο τροχός, οπότε το ταληράκι τον χρόνο δεν θα είναι τίποτα.
Μπλέξιμο.
Και κάπου εδώ τελειώνει η ταξική εκστρατεία του κυρ Γιώργου, χωρίς την ενεργητική δημόσια υποστήριξη που θα περίμενε (ή όχι;). Τι συμβαίνει; Δεν υπάρχουν αυτοί οι πνευματικοί προλετάριοι στους οποίους αναφέρεται; Τυπικά ναι, υπάρχουν - κι είναι χιλιάδες. Ουσιαστικά όμως, απ’ την άποψη της συνείδησης, παραμένουν μικροαστοί. Με την έννοια ότι προσπαθούν να επιπλέουν στην αναποδιά της “μοίρας” (της παλιοτρόικας βασικά...) κρατημένοι σφικτά απ’ τους τίτλους των σπουδών τους και τα υπόλοιπα τυπικά προσόντα τους, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. “Μικροϊδιοκτήτες - γνωσιακού - κεφάλαιου” που ονειρεύονται πάντα να γίνουν επιχειρηματίες...
Υπάρχουν λοιπόν τυπικά, δεν υπάρχουν όμως πολιτικά, μαχητικά. Κι αυτό, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι καθόλου κακό για τον κυρ Γιώργο, το κόμμα του, και γι’ αυτό το δεξιό πράγμα που στα μέρη μας λέγεται “αριστερά”. Αν το διανοητικό προλεταριάτο είχε συνείδηση της θέσης του (μέσα στο σύνολο της σύγχρονης εργατικής τάξης), τότε ο συριζα δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση.
