Δεν φαίνεται διαφορά. Η μία φωτογραφία (αριστερά) είναι από πρόσφατη (τέλη Ιούνη) επίθεση αυτοκτονίας του isis στο Kobani και η άλλη από αμερικανικό βομβαρδισμό κατά του isis, πάλι στο Kobani. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της πόλης έχει ανακαταλυφθεί απ’ τις κουρδικές “μονάδες λαϊκής προστασίας” (YPG), οι ένοπλοι του isis δεν έχουν απομακρυνθεί σε απόσταση ασφαλείας.
Εν τω μεταξύ το τουρκικό καθεστώς έχει εμπλακεί σ’ ένα επικίνδυνο (για το ίδιο) “war game”. Είναι γνωστό ότι ως τώρα μεταξύ των κούρδων της βόρειας συρίας και του isis προτιμάει τον δεύτερο στα νότια συνορά του· κατηγορεί τους πρώτους ότι είναι η “σκληρή γραμμή” του pkk (κάτι που είναι αλήθεια) και ότι θέλουν να δημιουργήσουν χωριστό κουρδικό κράτος (κάτι που επίσης είναι αλήθεια). Επιπλέον σίγουρα η Άγκυρα δεν ξεχνάει την ισχυρή “διείσδυση” του Τελ Αβίβ στους κούρδους της συρίας, εδώ και χρόνια, σαν αντίποινα για την τουρκική στήριξη στη Χαμάς. Κι έτσι απ’ την μια μεριά η τουρκική αεροπορία κτυπάει θέσεις του isis (όπως θέλει όλος ο πολιτισμένος κόσμος), απ’ την άλλη όμως κτυπάει (ίσως θα πρέπει να πούμε: κυρίως κτυπάει) θέσεις κούρδων ανταρτών, ακόμα και στο ιράκ. Το δεύτερο έχει προκαλέσει την οργή τμήματος της κουρδικής νεολαίας εντός τουρκικής επικράτειας, κι όχι μόνο στο νότο. Αυτή η οργή έχει αναζωπυρώσει την ένοπλη δράση μέσα στην τουρκία, αν και όχι σε μεγάλη κλίμακα. Ωστόσο ενέδρες, μάχες και “απώλειες” της τουρκικής στρατοαστυνομίας εντός συνόρων έχουν ξαναμπεί στην ημερήσια διάταξη. Την ίδια στιγμή, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση (ως την 1 Νοέμβρη που θα ξαναγίνουν εκλογές) δύο υπουργοί είναι απ’ το κουρδικό κόμμα HDP: ο Ali Haydar Konca υπ. ευρωπαϊκών υποθέσεων, και ο Muslum Dogan υπ. ανάπτυξης.
Υπάρχει η άποψη ότι το κόμμα του Ερντογάν ωφελείται απ’ την εσωτερική ένταση, ελπίζοντας να αποκτήσει ξανά την κοινοβουλευτική του αυτοδυναμία στις 1 Νοέμβρη σαν “κόμμα του νόμου και της τάξης”. Όμως βρίσκουμε πιθανό οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες να έχουν μια πιο σύνθετη και μεσοπρόθεσμη στόχευση. Όπως, για παράδειγμα, πέρα απ’ τα εκλογικά αποτελέσματα, να ελέγξουν, έστω έμμεσα, τους κούρδους του συριακού βορρά - μέσω των μετριοπαθών κούρδων της τουρκίας (και των φιλικών προς αυτήν κούρδων του ιράκ).
Απ’ τις αρχές του καλοκαιριού υπήρχαν φήμες ότι ο τουρκικός στρατός θα εισβάλει στη συρία για να δημιουργήσει μια “ζώνη ασφαλείας” βάθους 100 χιλιομέτρων - εναντίον του isis. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως θα καταλάμβανε ουσιαστικά τα εδάφη που σήμερα είναι υπό τον έλεγχο των YPG. Αυτό δεν έχει γίνει ως τώρα, και βρίσκουμε πως θα ήταν too much για την Άγκυρα να ανοίξει μέτωπο με τις YPG την ώρα που η Ουάσιγκτον (και όχι μόνο) τις θεωρεί “φιλικές δυνάμεις”.
Δεν αποκλείεται λοιπόν το τουρκικό καθεστώς να “σπρώχνει” ταυτόχρονα και την ένταση και το HDP, όχι απλά στη θέση του μεσολαβητή (κάτι που συμβαίνει ήδη) αλλά και του “πιο ώριμου και ρεαλιστή συγγενή”, έναντι των YPG (και των όποιων επιρροών τους εντός τουρκίας), με την ελπίδα ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ελεγχθούν μεσομακροπρόθεσμα.
Θα δείξει...
