ο σωλήνας, η μπροστάτζα, κι ο καραγκιόζης-χαμπ [1Το “χαμπ” δεν είναι απ’ το “χαμπέρι” αλλά η ελληνική γραφή του hub...]

Είναι σίγουρο ότι η Ιστορία δεν θα χαλαλίσει για τέτοιες “ιστορίες” ούτε μια εκατοστή υποσημείωση. Είναι, αν θέλει να το δει κανείς έτσι, κάτι σαν “η τιμωρία του θεάματος”: κερδίζονται λίγα λεπτά δημοσιότητας, αλλά με τίμημα την διαρκή χλεύη. Απ’ την μεριά μας δίνουμε προσοχή σε τέτοιες περιπτώσεις όταν τα ψέμματα - της - εξουσίας συμπυκνώνουν πολλά απ’ τα (βρώμικα) χαρακτηριστικά της.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν (πια!) η μεγαλειώδης ανακοίνωση ότι το ρωσικό κράτος πρόκειται να δώσει στο ελληνικό, σαν “προκαταβολή”, από 3 έως 5 δισεκατομύρια ευρώ... εν όψει της μελλοντικής κατασκευής και λειτουργίας ενός αγωγού (μεταφοράς) φυσικού αερίου, στη βόρεια ελλάδα... Το “κόλπο” είχε απ’ όλα, κι ακόμα περισσότερα: λεφτά, υψηλή γεωπολιτική (με την Μόσχα μέσα, διαφορετικά δεν γίνεται), και σηκωμένο το μεσαίο δάκτυλο προς την μεριά των τρισκατάρατων “δανειστών”. Ήταν το τέλειο κόλπο - για καφενείο της ελληνικής επαρχίας...

south stream, turkish stream

Την πρώτη του περασμένου Δεκέμβρη (2014), στη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Άγκυρα, ο Πούτιν έκανε μια ανακοίνωση για την οποία το τελευταίο που θα έπρεπε να κάνει κάποιος είναι να την πάρει εντελώς τοις μετρητοίς: ότι η ρωσία (δηλαδή η κρατική gazprom) εγκαταλείπει την κατασκευή ενός αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου ονόματι south stream, και πως στη θέση του θα κατασκευάσει (με τη συνεργασία τουρκικών εταιρειών) έναν αντίστοιχο αγωγό που θα περνάει απ’ την ευρωπαϊκή τουρκία, και θα τελειώνει έξω απ’ την Edirne (Αδριανούπολη), κοντά στα τουρκο-βουλγαρικά σύνορα. Στο νέο σχέδιο (ανήγγειλε ο Πούτιν) περιλαμβανόταν και η κατασκευή εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου (κάπου εκεί γύρω) και μεταφοράς τους σε lng πλοία... Οι πιο πρόσφατες ανακοινώσεις για το θέμα τοποθετούν την κατασκευή του τουρκικού χερσαλιου αγωγού το 2020. Τι είχε συμβεί;
Ο south stream αγωγός ήταν ένα πολύχρονο σχέδιο παράκαμψης του ουκρανικού εδάφους: ο αγωγός θα ξεκινούσε απ’ τα ρωσικά παράλια στη Μαύρη Θάλασσα, θα συνέχιζε υποθαλάσσια ως τα βουλγαρικά παράλια, και από εκεί, με μια βορειοδυτική κατεύθυνση, παιρνώντας απ’ την βόρεια σερβία, θα πήγαινε στους πελάτες της gazprom στην κεντρική ευρώπη, κυρίως στην αυστρία και στην ουγγαρία.. Θα ήταν το δίδυμο αδελφάκι του north stream, που περνάει υποθαλάσσια ανοικτά της πολωνίας, και καταλήγει στη γερμανία.
Για την κατασκευή του μήκους 3.600 χιλιομέτρων south steam είχαν δημιουργηθεί διάφορες κοινοπραξίες. Για το υποθαλάσσιο τμήμα στην κατασκευαστική κοινοπραξία η gazprom είχε το 50%, η (ιταλική) eni το 20%, η (γαλλική) edf το 15% και η (γερμανική) wintershall (θυγατρική της basf) 15%. Στα χερσαία τμήματα (βουλγαρία, σερβία, ουγγαρία, σλοβενία, αυστρία, και στις πιθανές διακλαδώσεις) δημιουργήθηκαν κοινοπραξίες με “εθνικές” ενεργειακές επιχειρήσεις, με την gazprom να έχει τουλάχιστον το 50%. Η ιδέα και η προοπτική του south stream (και της τροφοδοσίας των βόρεια βαλκανίων και της κεντρικής ευρώπης με ρωσικό φυσικό αέριο απ’ την gazprom) θεωρήθηκε και ήταν απ’ την αρχή (οι πρώτες υπογραφές για τον αγωγό, μεταξύ gazprom και eni έπεσαν τον Οκτώβρη του 2007) αντίπαλη ενός άλλου αγωγού, ονόματι nabucco (το όνομα μιας όπερας του Βέρντι!), που θα ξεκινούσε απ’ το αζερμπαϊτζάν και το ιράν, και μέσω τουρκικού και βουλγαρικού εδάφους θα μετέφερε αζέρικο και ιρανικό φυσικό αέριο στους ίδιους χοντρικά πελάτες. Η αμερικανική κυβέρνηση και διάφοροι στενοί συμμαχοί τους στην ευρώπη υποστηρίζαν σθεναρά την κατασκευή του nabucco (έχοντας βγάλει το ιράν έξω απ’ την τροφοδοσία του, μέσω των “αντιπυρηνικών κυρώσεων”), με το επιχείρημα “της ενεργειακής ανεξαρτησίας” της ευρώπης απ’ τη ρωσία. Η προετοιμασία άρχισε το 2002. Μετά από 11 χρόνια συζητήσεων, διαπραγματεύσεων, προκαταρκτικών επιχειρηματικών και κρατικών συμφωνιών (και παρακαλούμε δώστε σημασία στη διάρκεια: 11 χρόνια χωρίς να φτιαχτεί ούτε ένα μέτρο σωλήνα...) στις 28 Ιουνίου του 2013, ανακοινώθηκε απ’ την κοινοπραξία του nabucco ότι η ιδέα εγκαταλείπεται... Ο south stream έμεινε χωρίς ανταγωνιστή, νικητής, και σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα έπρεπε να είναι έτοιμος το 2016. Η gazprom άρχισε την κατασκευή της αφετηρίας του (καζάνια, εργοστάσια πίεσης κλπ) και των πρώτων χιλιομέτρων στον βυθό του Ευξείνου, ενώ άρχισε και η κατασκεύη τμημάτων του σε διάφορα χερσαία τμήματα.

Οι περισσότερες διακρατικές και επιχειρηματικές συμφωνίες είχαν ήδη υπογραφτεί όταν, το 2009, η ε.ε. ανακοίνωσε το “τρίτο ενεργειακό πακέτο”, ένα σετ νόμων και κανόνων για ενεργειακά ζητήματα στην επικράτειά της. Σύμφωνα μ’ αυτό οι ιδιοκτήτες των αγωγών και οι ιδιοκτήτες του αερίου που διακινείται σ’ αυτούς θα έπρεπε να είναι διαφορετικοί. Κανονικά μια τέτοια πρόβλεψη στρεφόταν κατά της gazprom. Αλλά επειδή πολλές υπογραφές είχε πέσει ήδη, οι συνέπειες του “τρίτου πακέτου” στην ολοκλήρωση του south stream έμειναν ασαφείς: για παράδειγμα η τελική μετοχική σύνθεση της κοινοπραξίας για το υποθαλάσσιο τμήμα του αγωγού (μεταξύ gazprom, eni, edf και wintershall) υπογράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 2001, δυο χρόνια μετά την επίσημη έναρξη της ισχύος του “τρίτου πακέτου”.
Τα δεδομένα άλλαξαν ραγδαία μετά το πραξικόπημα της 21 Φλεβάρη του 2014, στο Κίεβο, και την προσάρτηση της κριμαίας. Τον Απρίλη του 2014 το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πήρε μια (μη δεσμευτική για τα κράτη και τις επιχειρήσεις) απόφαση εναντίον της κατασκευής του south stream. Ωστόσο μια βδομάδα μετά υπογράφτηκε στη Μόσχα ένα προσύμφωνο για την αυστριακή διακλάδωση. Όμως τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς το βουλγαρικό κράτος διέταξε το “πάγωμα” της κατασκευής του χερσαίου τμήματος εντός της επικράτειάς του (σημαντικό για τα επόμενα τμήματα) μετά από κατηγορίες της κομισιόν ότι παραβιάζει το “τρίτο ενεργειακό πακέτο”. Η κατηγορία αυτή καθεαυτή ήταν προσχηματική: ένα μήνα νωρίτερα η εργολαβία για την κατασκευή του βουλγαρικού τμήματος είχε ανατεθεί στην εταιρεία Stroytransgaz, ιδιοκτησίας του volga group που ανήκει στον Gennady Timchenko. O Timchenko, θεωρούμενος σαν ένας “απ’ τους ανθρώπους του Πούτιν” είχε μπει στην πρώτη “λίστα κυρώσεων” κατά της Μόσχας, μετά την προσάρτηση της κριμαίας· συνεπώς, το βουλγαρικό deal έπρεπε να χαλάσει.
Το σταμάτημα της κατασκευής του βουλγαρικού τμήματος του south stream έχει στρατηγική σημασία - κι αυτό είναι εύκολα κατανοητό. Όπως επίσης είναι εύκολα γνωστό ότι η βουλγαρική επικράτεια έχει ιδιαίτερη σημασία για την ρωσική “ακτίνα επιρροής”: μεταξύ άλλων η βουλγαρία “βλέπει” σε μεγάλο μήκος την Μαύρη Θάλασσα. Ιστορικά, απ’ την τσαρική εποχή και τους ρωσοτουρκικούς πολέμους ως τώρα, άσχετα από πολιτικό καθεστώς, είναι η βουλγαρική επικράτεια που ενδιαφέρει γεωπολιτικά την Μόσχα (και στη συνέχεια η τουρκική) - κι όχι η ελληνική!

Με αυτά τα δεδομένα στις 1 του περασμένου Δεκέμβρη ο Πούτιν, απ’ την Άγκυρα, ανακοίνωσε την εγκατάλειψη του south stream, και την μεταφορά του φυσικού αερίου ως τα βουλγαροτουρκικά σύνορα μέσω τουρκικού εδάφους. Όμως κανένας αγωγός δεν είναι μέσο αποθήκευσης αερίου (ή πετρελαίου)! Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι ο Πούτιν έκανε μια θεατρινίστικη χειρονομία προς την Σόφια (κατά πρώτο λόγο) και προς τους πελάτες της gazprom στην κεντρική ευρώπη στη συνέχεια, λέγοντας το εξής: δεν θέλετε την gazprom συνεταίρο στην κατασκευή του αγωγού (ώ βούλγαροι ή ώ ε.ε.), ε; Ωραία. Εγώ θα φέρω το αέριο μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα, κι αν το θέλετε φτιάξτε τους δικούς σας αγωγούς, για να το πάρετε. Ο κύριος στόχος είναι το βουλγαρικό κράτος: εάν η σερβία και η ουγγαρία (για παράδειγμα) εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για το ρωσικό φυσικό αέριο (και εξακολουθούν!!!) η προοπτική να φτάσει αυτό μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα “πιέζει” την Σόφια (όχι μόνο επιχειρηματικά αλλά και στις διακρατικές σχέσεις της) να φροντίσει αυτό το αέριο να διασχίσει το εδαφός της.
Εάν όμως η Σόφια δεν το κάνει αυτό, κι αν δεν επιβεβαιωθούν οι τελικοί πελάτες στην κεντρική ευρώπη, κανένας turkish stream και κανένα hub φυσικού αερίου δεν πρόκειται να φτιαχτεί!!! Δεν έχει κανένα νόημα να φτάσει (στην πράξη και όχι στα χαρτιά) το φυσικό αέριο στην Edirne, και να “κάθεται περιμένοντας” εκεί! Όμως εάν λυθεί το “βουλγαρικό πρόβλημα”, και πάλι, ίσως ο turkish stream να είναι αχρείαστος. Γιατί ο σχεδιασμός και η κοινοπραξία για το υποθαλάσσιο περασμά του υπάρχουν ή εύκολα μπορούν να ανανεωθούν· και η υποθαλάσσια διέλευση είναι φτηνότερη και γεωπολιτικά ουδέτερη σε σχέση με τον turkish stream.

Έτσι είχαν τα πράγματα στις 2, στις 3 και στις 13 Δεκέμβρη· και τον Γενάρη, και τον Φλεβάρη του 2014... Και επειδή έτσι είχαν, κανένας έλληνας πατριώτης, δεξιός ή αριστερός, δεν πανηγύρισε όλο αυτό το διάστημα για την αναγγελία των Πούτιν - Ερντογάν περί turkish stream: το θέμα δεν αφορούσε το υποτιθέμενο “ενεργειακό κέντρο του κόσμου” που φαντασιώνει το ελληνικό φασισταριό.
Όμως ύστερα τα πράγματα άλλαξαν. Άλλαξαν; Στην ουσία τους όχι. Μόνο στα κεφάλια της φαιορόζ κυβέρνησης “εθνικής σωτηρίας” ξέσπασε άλλη μια τρικυμία, μία απ’ τις πολλές που ξεσπούν η μία μετά την άλλη. Ας μην το ξεχάσουμε ότι ο ψεκασμένος υπ.αμ. είχε (πριν την “ανακάλυψη” του “greek stream” και της προκαταβολής...) μοιράσει τα υποτιθέμενα πετρέλαια του αιγαίου, με τις ηπα, 70 - 30... Προκαλώντας όχι μόνο την διάψευση της Ουάσιγκτον, αλλά και διεθνή θυμηδία. Γιατί να είναι τόσο “αβέρτος” ο ένας φασίστας κυβερνητικός εταίρος, ο δεξιός, και να μην είναι και ο αριστερός ομοϊδεάτης του;
Στις 8 και 9 Απρίλη ο έλληνας πρωθ. και ο υπουργός “παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας” γνωστός κομματικός γραφειοκράτης κυρ Παναγιώτης (Λαφαζάνης) επισκέφτηκαν επίσημα την Μόσχα - θα μπορούσε να είναι κάτι σαν εκπλήρωση ενός νεανικού τάματός (τους) με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Το τι κουβεντιάστηκε εκεί δεν θα το μάθουμε, και φυσικά δεν είμαστε ανόητοι να πιστεύουμε τις ελληνικές δηλώσεις, ειδικά από στόματα λιμασμένων για “δόξα” και ... οικονομική βοήθεια. Εξάλλου, το πόσο εκτίμησε την συγκεκριμένη επίσκεψη το Κρεμλίνο, προκύπτει από κάτι που δεν μαθεύτηκε στα μέρη μας: το στήσιμο που έριξε ο πρόεδρος της ρωσικής ομοσπονδίας στον (μαγεμένο) έλληνα πρωθυπουργό. Σαράντα ολόκληρα λεπτά· που στη διπλωματική ηθική σημαίνει “αααα... καλώς τα παιδιά!”
Όμως αμέσως μετά την επιστροφή των αξιωματούχων της φαιορόζ κυβέρνησης, ο κυρ Παναγιώτης δεν κρατιόταν! Σε συνέντευξη που έδωσε στις 10 Απρίλη στον κομματικό ρ/σ “στο κόκκινο” είπε φοβερά και τρομερά πράγματα: η ροή της παγκόσμιας ιστορίας θα άλλαζε, και μάλιστα αμέσως. Αναπαράγουμε εδώ ένα καλό απόσπασμα (με δικούς μας τονισμούς) επειδή πρόκειται για μια μνημειωδώς βλακώδη “παραρολογία”, που ήταν βέβαια πανεύκολη υπόθεση εφόσον συνέντευξη σε κομματικό μέσο είναι ακόμα ευκολότερο και απ’ το “οικογενειακό δίτερμα” στο ποδόσφαιρο. Απολαύστε, λοιπόν:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι απέδωσε το ταξίδι σας στη Ρωσία;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το ταξίδι αυτό ήταν άκρως επιτυχημένο. Θα έλεγα ότι μπορεί να αποδειχτεί ότι θα έχει ιστορική σημασία για τις ελληνορωσικές σχέσεις και πιθανότατα πολύ μεγάλη σημασία για όλη την περιοχή μας και την Ευρώπη. Είναι ένας καινούριος δρόμος, ένα νέο κεφάλαιο, στις ελληνορωσικές σχέσεις και την ανάπτυξή τους. Ένα νέο κεφάλαιο το οποίο έχει επίκεντρο την ενέργεια. Και όπως ξέρετε η ενέργεια παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.
Ένα σημαντικό ρόλο και οικονομικό και γεωπολιτικό. Είναι στο επίκεντρο των προσπαθειών για την ανάπτυξη όλων των χωρών της Ευρώπης σήμερα. Η ενεργειακή πολιτική έχει αναβαθμιστεί πάρα πολύ και έχει σχεδόν πρώτη προτεραιότητα στις πολιτικές που ασκούνται από όλες τις χώρες. Είχε εξαιρετική επιτυχία, λοιπόν, αυτό το ταξίδι και το πρώτο πράγμα που νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο για μας αλλά για όλη την Ευρώπη, είναι ότι άνοιξε ο δρόμος για τη διέλευση ελληνικού αγωγού φυσικού αερίου, που θα ξεκινά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα μεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο στα σύνορα με τη FYROM με κατεύθυνση την Ευρώπη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο προσδιορισμός “ελληνικός” είναι γεωγραφικός; Αφορά την ιδιοκτησία; Τον έλεγχο; Για εξηγήστε το λίγο.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όταν λέμε ελληνικός αγωγός εννοούμε ότι ο αγωγός αυτός δεν θα είναι ούτε ρώσικος, ούτε ρωσοτουρκικός, ούτε τουρκικός. Ο αγωγός αυτός θα ξεκινάει από τη Ρωσία, θα μεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο, θα περνάει από τη Μαύρη Θάλασσα, και διαμέσου της ευρωπαϊκής Τουρκίας θα φτάνει στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Από εκεί και πέρα θα κατασκευαστεί ένας αγωγός, αυτό που λέμε ελληνικός αγωγός, ο οποίος θα ξεκινήσει με ελληνική πρωτοβουλία και με ελληνική απόφαση και θα περάσει από το ελληνικό έδαφος. Ο ελληνικός αγωγός θα φέρνει το φυσικό αέριο από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, θα διασχίζει τη Θράκη και τη Μακεδονία και θα φτάνει στα σύνορα με τη FYROM και από εκεί φιλοδοξούμε να φτάσει αυτός ο αγωγός μέχρι την κεντρική Ευρώπη. Θα διασχίζει δηλαδή FYROM, Σερβία και θα φτάνει στην κεντρική Ευρώπη. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό έργο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εμείς τι θα κερδίσουμε δηλαδή, έτσι ψυχρά, από αυτό; Θα το κατασκευάσουμε εμείς, δηλαδή ελληνικές εταιρείες;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ο αγωγός, η συμφωνία για τον οποίον πιθανότατα θα οριστικοποιηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, θα κατασκευαστεί από ιδιωτικές εταιρείες, θα είναι ένα ιδιωτικό έργο και αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες θα αναλάβουν πλήρως τη χρηματοδότηση, την κατασκευή και τη διαχείρισή του. Θα είναι ένα μεγάλο project, ένα από τα μεγαλύτερα των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας και συνολικά όλος ο αγωγός θα είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές συμφωνίες, ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά έργα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Τα ωφελήματα για τη χώρα μας θα είναι πάρα πολύ σημαντικά. Εξαιρετικά σημαντικά, θα έλεγα, εφόσον το αμέσως επόμενο διάστημα ολοκληρωθεί η συμφωνία για τη διέλευσή του από το ελληνικό έδαφος. Συγκεκριμένα η χώρα θα μπορεί να προμηθεύεται με σημαντικά φτηνότερες τιμές φυσικό αέριο, πράγμα που είναι πάρα πολύ θεμελιώδες για την οικονομία μας. Γιατί φτηνή ενέργεια σημαίνει πολύ μεγαλύτερη αποδοτικότητα για την οικονομία, ιδιαίτερα για τη μεγάλη βιομηχανία, την ενεργοβόρα βιομηχανία. Θα έχουμε δυνατότητα εμπορίας του φυσικού αερίου, θα υπάρχουν τέλη διέλευσης και φυσικά οι αναλογούντες φόροι. Ετησίως το όφελος για τη χώρα από τον αγωγό μπορεί να ανέλθει σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ένα πολύ σημαντικό ποσό, δηλαδή, ιδιαίτερα για αυτή την περίοδο που διανύει η χώρα και η οικονομία. Τα οφέλη δηλαδή είναι πάρα πολύ σημαντικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή θέσεις εργασίας και ρευστό.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Θα δουλέψουν για την κατασκευή του αγωγού γύρω στις 20.000 άτομα, δηλαδή θα υπάρξει μια μεγάλη απασχόληση, ενώ η επένδυση για την ολοκλήρωση του αγωγού θα ανέλθει περίπου στα 2 δισ. ευρώ. Πρόκειται για μια μεγάλη συμφωνία, ένα πραγματικά μεγάλο έργο με πρωτοφανή οφέλη για τη χώρα και την οικονομία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Άκουσα πως θα μπορούσαν να δοθούν κάποια χρήματα προκαταβολικά για τον αγωγό. Υπάρχει κάποια τέτοια συζήτηση;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως υπάρχει συζήτηση και είναι πολύ ισχυρή η πιθανότητα να καταλήξουμε το επόμενο διάστημα σε συμφωνία για άμεσες χρηματοδοτικές προκαταβολές, σημαντικού ύψους προς τη χώρα μας, οι οποίες θα αποπληρωθούν μετά το 2019, που είναι η ημερομηνία λειτουργίας του αγωγού, με τα οφέλη τα οποία θα έχει το ελληνικό δημόσιο από τη λειτουργία του αγωγού. Και καταλαβαίνετε ότι εάν ολοκληρωθεί αυτή η συμφωνία για άμεσες προκαταβολές το επόμενο διάστημα θα είναι μια σημαντική δημοσιονομική ανάσα για τη χώρα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα είναι ρευστότητα που θα αποπληρωθεί από τα κέρδη. Δεν θα είναι δάνειο.
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Θα είναι άμεση χρηματοδοτική ρευστότητα έναντι των εσόδων που θα προκύψουν για το ελληνικό δημόσιο μετά το 2019 από τη λειτουργία του αγωγού. Δηλαδή μιλάμε για τη δυνατότητα μιας εμπορικής συμφωνίας για τον αγωγό, μέσα από την οποία θα δοθούν άμεσα προκαταβολές στο ελληνικό δημόσιο έναντι ωφελημάτων του δημοσίου που θα προέλθουν από αυτή τη συμφωνία και τη λειτουργία του αγωγού. Βεβαίως συζητάμε πάντοτε για την ισχυρή πιθανότητα που έχουμε μπροστά μας να ολοκληρωθεί αυτή η συμφωνία για άμεσες προκαταβολές το επόμενο διάστημα και μιλάμε για πολύ γρήγορες, ταχύτατες διαδικασίες, μάλλον εβδομάδων.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, λοιπόν, ο κυρ Παναγιώτης γύρισε απ’ την Μόσχα με την βαθιά πεποίθηση ότι:
α) ο turkish stream θα φτιαχτεί, στα σίγουρα, όπου νάναι·
β) η Σόφια θα κρατήσει σκληρή “αντιρωσική στάση”·
γ) άρα θα επωφεληθεί το ελλαδιστάν, μέσω του greek stream, για τον οποίο οι τελικές υπογραφές θα πέσουν “όπου νάναι”· και, ακόμα “καλύτερα”
δ) για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία μια ενεργειακή εταιρεία (η gazprom) ή ένα κράτος (το ρωσικό) ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ για έναν αγωγό που ΘΑ φτιαχτεί, κάπως, κάποτε... Έτσι! Επειδή αυτό βολεύει τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό.
Φυσικά η αλήθεια είναι απλή· και είναι φρικτή, σε βάρος αυτών των “εθνικών μεγαλείων” - αλλά που να ασχολούνται τώρα με αλήθειες στη φαιορόζ κυβέρνηση; Το πρώτο μισό της αλήθειας το είπαμε ήδη: το γεωπολιτικό ενδιαφέρον (και συμφέρον) της Μόσχας αφορά την βουλγαρική επικράτεια και όχι την ελληνική· η τελευταία φορά που ασχολήθηκε με αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίμου ήταν .... τον 18ο αιώνα, με τα “Ορλωφικά”!... Το δεύτερο μισό είναι συνέχεια του προηγούμενου. Ακόμα κι αν η Μόσχα παριστάνει ότι “το κουβεντιάζει” για τον .... “greek stream”, αυτό είναι μόνο και μόνο για να “πιέσει” ακόμα περισσότερο την Σόφια: κοίτα, θα σε προσπεράσω και θα χάσεις! Διαφορετικά για ποιούς λόγους θα συνέφερε είτε το ρωσικό κράτος είτε την gazprom να προσθέσει τρεις επιπλέον εθνικές επικράτειες (τουρκική, ελληνική, μακεδονική) και κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα μήκους (αυξάνοντας, σα να λέμε, κόστη και μειώνοντας κέρδη) σε έναν αγωγό που προορίζεται για την κεντρική ευρώπη; Για κανέναν. Συνεπώς, και με δεδομένο ότι τέτοιες δουλειές κουβεντιάζονται συνήθως για πολλά χρόνια πριν καταλήξουν στην πρακτική κατασκευή, η Μόσχα έχει το περιθώριο να “παίζει”. Σ’ αυτό το διάστημα η “αριστερή πλατφόρμα” θα έχει την ευκαιρία να γίνει κανονική πλατφόρμα άντλησης (ή φόρτωσης ή διακίνησης) αερίων... Αερίων γενικά.
Η συνέντευξη του στρατηγού / απελευθερωτή κυρ Παναγιώτη δόθηκε στις 10 Απρίλη. Στις 11 Απρίλη, με κάθε σοβαρότητα, και υπό τον τίτλο ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ 5 ΔΙΣ. ΓΙΑ ΤΟΝ GREEK STREAM θα μπορούσε κανείς να διαβάσει (όχι, δεν ήταν troll!) τα εξής εθνικά αισιόδοξα, σαν αναδημοσίευση απ’ την ιστοσελίδα του “πρώτου θέματος” (του ποιού; - ΤΟΥ ΠΟΙΟΥ;) [2Αλήθεια, “πόσο πάει” ένα τέτοιο νταραβέρι; Σε ευρώ - όχι σε ρούβλια...] - αναδημοσίευση (φυσικά!) στην iskra:

Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήθελε με την επίσκεψή του στη Μόσχα να αλλάξει τον ρου των εξελίξεων και την πορεία των πραγμάτων σχετικά με τον ρόλο της Ελλάδας στο διεθνές πεδίο και τη τύχη του “ελληνικού οικονομικού προβλήματος”, μάλλον κατάφερε να πετύχει ένα σημαντικό βήμα στην ντυμένη με ανοιξιάτικη λιακάδα ρωσική πρωτεύουσα.
Από τη συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν περίμενε και ούτε έθεσε θέμα δανείου και απευθείας οικονομικής βοήθειας για το χρέος - αυτό όντως πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της Ευρωζώνης από τη στιγμή που η στρατηγική επιλογή δεν οδηγεί έξω από αυτή. Φαίνεται όμως ότι δρομολόγησε μια κρίσιμη, ίσως καίριας σημασίας ενεργειακή συμφωνία, που πιθανόν θα φέρει στα ταμεία της χώρας, ίσως και εντός ολίγων εβδομάδων, ένα ποσό κοντά στα 5 δις. Ευρώ!
Πρόκειται για τη συμφωνία σύνδεση μέσω του ελληνικού εδάφους του αγωγού φυσικού αερίου που αυτή την ώρα φτάνει μέχρι την Τουρκία - ο λεγόμενος Turkish Stream - με τα Δυτικά Βαλκάνια και την κεντρική Ευρώπη. Εφόσον η συμφωνία προχωρήσει όπως έχει σχεδιαστεί από τις δύο πλευρές –με αρχιτέκτονα από την ελληνική κυβέρνηση τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτη Λαφαζάνη- θα είναι ίσως το μεγαλύτερο ενεργειακό deal των τελευταίων πολλών ετών στην ευρύτερη περιοχή.
Οι σχετικές προετοιμασίες είναι πολύ προχωρημένες και, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και από τη ρωσική πλευρά έχουν ληφθεί όλα τα δεδομένα υπόψη, κυρίως δε η ευρωπαϊκή νομοθεσία και οι σχετικοί περιορισμοί ώστε να μην υπάρξει καμίας χρονοτριβή. Κυβερνητικές πηγές κάνουν μάλιστα λόγο για καταβολή των χρημάτων το αμέσως επόμενο διάστημα, με την έκδοση ενός ειδικού ομολόγου έναντι των εκτιμώμενων κερδών περίπου της πρώτης δεκαετίας από τη λειτουργία του αγωγού, αντιμετωπίζοντας τη χρηματοδοτική ανάσα που παίρνει έτσι η Αθήνα ως ένα τεράστιο ατού της ελληνική πλευράς έναντι των ασφυκτικών πιέσεων που δέχεται από τους δανειστές και των βασανιστικών διαπραγματεύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη...

Κάποιος “κακοπροαίρετος” (σαν εμάς εδώ) θα έλεγε ότι υπάρχει πλήρης ομφάλιος λώρος μεταξύ της Κουμουνδούρου (ακόμα και της όχι-ακόμα-ενεργειακής- πλατφόρμας) και των πιο βρώμικων υπαλλήλων του βαθέος κράτους, κι ας μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιος πραγματικά ταΐζει ποιον. Πάντως είτε η μαυροτρυπική δημοσιογραφία, είτε η προηγούμενη συνέντευξη σε ένα κομματικό μέσο (που θα μπορούσε να θεωρηθεί μια αβλαβής εσωκομματική εκδήλωση εθνικής παράνοιας) δεν προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση. Ούτε στις 10, ούτε στις 11, ούτε στις 12 Απρίλη φάνηκε να το παίρνει κανείς στα σοβαρά ότι βρίσκονται προ των (ελληνικών) συνόρων μερικά δισεκατομμυριάκια· να πάει με κουβάδες να μαζέψει κι αυτός. Χρειαζόταν, προφανώς, ακόμα πιο δυναμική προώθηση, για να αφυπνιστεί ο λαός και να ετοιμαστεί για τα χρυσά κουτάλια. Έτσι, απ’ τις 14 ή 15 Απρίλη, το θωρηκτό του μηντιακού ομίλου του γνωστού Χατζηνικολάου, ο πρώτος σε ακροαματικότητα ρ/σ “real fm”, άρχισε να διαφημίζει το πρωτοσέλιδο της σαββατιάτικης (18/4) εφημερίδας (του ομίλου) “αγορά”: αγωγός ρευστότητας από Μόσχα! Το “ρεπορτάζ” ήταν στην ουσία οι ονειρώξεις του κυρ Παναγιώτη και των ομοίων του, στο πιο επείγον και “συγκεκριμένο” τους - και η “αγορά” αποδεικνυόταν “γραφείο τύπου” του Μαξίμου [3ο.π.:
Αλήθεια, “πόσο πάει” ένα τέτοιο νταραβέρι; Σε ευρώ - όχι σε ρούβλια...] (οι τονισμοί δικοί μας):

Σε έναν κρυφό άσο ποντάρει η κυβέρνηση, καθώς τα χρονικά περιθώρια εν όψει του Eurogroup την προσεχή εβδομάδα στενεύουν και τα ταμειακά διαθέσιμα εξαντλούνται.
Τα στελέχη της Κομισιόν που έχουν την ευθύνη για τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, τα τελευταία 24ωρα υπέβαλαν πιεστικές ερωτήσεις για τα ταμειακά διαθέσιμα της Αθήνας και την ικανότητα να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και στην πληρωμή μισθών και συντάξεων. Έλαβαν την απάντηση ότι, τελικώς, δεν υφίσταται πρόβλημα για τους επόμενους δύο μήνες, γιατί Αθήνα και Μόσχα είναι κοντά στην υπογραφή συμφωνίας για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην προέκταση του αγωγού Ρωσίας - Τουρκίας, βάσει της οποίας η Ρωσία θα καταβάλει προκαταβολικά στη χώρα ένα ποσό της τάξης των 3 έως 5 δισ. ευρώ έναντι μελλοντικών κερδών από τα τέλη διέλευσης.
Οι υπογραφές για το deal που κλείστηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης Τσίπρα - Πούτιν στη Μόσχα είναι πιθανό να μπουν την επόμενη εβδομάδα, μπορεί και την προσεχή Δευτέρα. Μάλιστα, την περασμένη Πέμπτη ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης συναντήθηκε στη Λετονία με τον επίτροπο Ενέργειας της Κομισιόν, με τον οποίο συζήτησε το θέμα.

Ώστε είχε υπογραφτεί, κιόλας, το “deal”, ε; Έτσι γίνονται οι σωστές δουλειές! Όχι σαν τους μαλάκες τους αμερικάνους που έφαγαν 11 χρόνια να προωθούν το nabucco και στο τέλος έφαγαν χώμα!! Μπαμ - μπαμ!!! Πας στη Μόσχα, υπογράφεις τη συμφωνία (ούτε σχέδια δεν χρειάζονται, ούτε τοπογραφικά, ούτε οικονομοτεχνικές μελέτες, ούτε τίποτα!), και σε μια βδομάδα σου σκάνε και την ... προκαταβολή!... Αμέ!!
Λίγες ώρες πριν βγει στα ελληνικά περίπτερα η μεγάλη είδηση για τον αγωγό (δηλαδή: πακτωλό!) ρευστότητας απ’ την Μόσχα, το βράδυ της Παρασκευής 17 Απρίλη, το καθεστωτικό spiegel αναρτούσε στη γερμανική έκδοση της ιστοσελίδας του τα χαρμόσυνα νέα.
Ο έλληνας ανταποκριτής του γερμανικού μέσου ασφαλώς είχε όλο το χρόνο να μιλήσει με τους κατάλληλους (κυβερνητικούς) και να μαζέψει τα στοιχεία του ρεπορτάζ. Το γιατί ένα κοτζάμ spiegel δημοσίευσε μια τέτοια γελοία είδηση μπορεί κανείς να το αναζητήσει στον ενσωματωμένο “καταστασιασμό”: κάνουμε την γελοιότητα γελοιοδέστερη δημοσιοποιώντας την. Ή, με απλά λόγια, προκαλούμε την όποια ρωσική αντίδραση. Που δεν άργησε να έρθει, κάποια στιγμή το Σάββατο 18 Απρίλη, απ’ τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου Dmitry Peskov. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι το ρωσικό καθεστώς ίσως δεν ασχολούνταν να διαψεύσει οτιδήποτε, ακόμα κι αν ο κυρ Παναγιώτης κρεμούσε πανώ με περιεχόμενο “έρχονται αύριο 5 δισ. απ’ τους αδελφούς ρώσους” στην Ακρόπολη. Αλλά με την αρθρογραφία του spiegel το πράγμα είναι διαφορετικό. Ειπωμένο απλά: σοβαρό.

Η φαιορόζ κυβέρνηση είχε γίνει για μια ακόμα φορά “ξεφτίλα” διεθνώς. Όμως ένας νόμος παλιός λέει ότι ποτέ δεν υπάρχει κάτι γελοίο που να μην μπορεί να γίνει ακόμα πιο γελοίο. Οι της φαιορόζ κυβέρνησης και, ειδικά, οι της αριστερής πλατφόρμας, ήταν πολύ προσηλωμένοι στο να μετρούν τα δισεκατομμύρια που θα έρχονταν απ’ την Μόσχα, οπότε είδαν μεν την ανάρτηση του ηλεκτρονικού spiegel, διάβασαν και την ειρωνική αντίδραση του γερμανού υπ.οικ. (τρισκατάρατου) Σόιμπλε (χωρίς να καταλάβουν τίποτα απ’ την ειρωνεία), ΔΕΝ πήραν όμως χαμπάρι την ρωσική διάψευση. Έτσι, το μεσημέρι της 18ης, κι αφού ο Peskov είχε πει, περίπου, “τι μαλακίες είναι αυτές;”, εκεί στην ιστοσελίδα iskra.gr, όπλισαν τους γκράδες τους και όρμησαν (με τα ρωσικά δισ. στην κωλότσεπη...) κατά της καταραμένης ευρωζώνης. Είμαστε βέβαιοι για την βεβαιότητά τους: κουφάλες κωλοευρωπαίοι, δυο - τρεις μέρες σας έμειναν!!! Ο κυρ Παναγιώτης, ασφαλώς, πρόβαρε την σημαία που θα ύψωνε στο ράιχσταγκ (οι τονισμοί δικοί μας):

...
Η ορατή πλέον προοπτική για άμεση εξασφάλιση ρευστότητας στη χώρα μας ύψους μέχρι 5 δισ. ευρώ, αλλά και η αναβάθμιση του ευρύτερου γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας προβάλλουν ως απολύτως ρεαλιστική μια εναλλακτική πορεία του τόπου, μακριά από εκβιασμούς, πιέσεις και ψευτοδιλήμματα των δανειστών του τύπου “υποταγή στα μνημόνια ή χρεοκοπία”.
Μια τέτοια προοπτική έχει προκαλέσει σοκ και δέος στους δανειστές, καθώς αλλάζει τα δεδομένα των διαπραγματεύσεων και ακυρώνει την τακτική του πολέμου ρευστότητας που είχαν κηρύξει σε βάρος της χώρας, προκειμένου να υποχωρήσει η κυβέρνηση και να υποχρεωθεί σε μια συμφωνία “στα μέτρα τους” με αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις (μειώσεις μισθών και συντάξεων, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων,αύξηση φορολογίας και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας).
Το πόσο έχει θορυβήσει η είδηση αυτή το ευρωενωσιακό κατεστημένο φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε αμήχανος ότι είναι ...ευτυχής για το δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι έτοιμη να υπογράψει μια συμφωνία για αέριο με τη Ρωσία, προσθέτοντας βέβαια, για ευνόητους λόγους, πως δεν πιστεύει ότι “αυτό θα έλυνε τα προβλήματα που έχει η Ελλάδα όσον αφορά την εκπλήρωση των δεσμεύσεών της προς τους ευρωπαίους εταίρους της”.
...

Αλλοίμονο! Οι εθνικόφρονες της αριστεράς (και της προόδου, πρώτη φορά), με τον στρατηγό κυρ Παναγιώτη μπροστά πάνω στο άσπρο άλογο, δεν πήραν χαμπάρι ότι το “ευρωενωσιακό κατεστημένο” δεν είχε χεστεί επάνω του, αλλά ότι τους κορόιδευε· κι αυτό ήταν ό,τι πιο “κομψό” μπορούσε να κάνει. Όταν, αργότερα, έμαθαν για την ρωσική διάψευση, ίσως για μια στιγμή να ένοιωσαν ότι άνοιξε η γη και τους κατάπιε!!! Κανένα πρόβλημα! Τι έπρεπε να γίνει; Να ανοίξει η κυβερνογή και να καταπιεί τον παιάνα τους. Έτσι κι έγινε! Το μανιφέστο περί “σοκ και δέους των δανειστών” εξαφανίστηκε απ’ την iskra.gr, επειδή, όπως και να το κάνουμε, ό,τι και να σήμαινε (ιστορικά) το “iskra”, το “gr” σημαίνει πολύ περισσότερα.
Τα γεγονότα πήραν τον δρόμο τους. Την Τρίτη 21 / 4 ήρθε στην Αθήνα ο πρόεδρος της gazprom Miller. Για να κουβεντιάσει (μπλα μπλα) την δημιουργία τεχνικών επιτροπών (μπλα μπλα)... που θα συζητήσουν το θέμα του greek stream (μπλα μπλά)... - όπως, τέλος πάντων, αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Επιταγή 3 έως 5 δισ. ευρώ δεν υπέγραψε· ο παλιάνθρωπος.
Αντίθετα, μια μέρα νωρίτερα, η φαιορόζ κυβέρνηση, χωρίς να ρωτήσει ή, έστω, να ενημερώσει έγκαιρα τους ενδιαφερόμενους, “δέσμευσε” τα αποθεματικά δήμων και περιφερειών· με την γνωστή εξωκοινοβουλευτική διαδικασία που βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο “αγωγός ρευστότητας” δεν ήταν τελικά απ’ τη Μόσχα αλλά από διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις της ελληνικής επικράτειας. Κρίμα. Oστρατηγός κυρ Παναγιώτης ξεπέζεψε και το γερμανικό κοινοβούλιο ανάσανε...

προσωρινός επίλογος

Ξεκινήσαμε με την παραδοχή ότι η Ιστορία δεν θα ρίξει καν ένα αδιάφορο βλέμμα σ’ όλους αυτούς και στην θεαματική παραγωγή τους. Ακόμα κι εμείς εδώ οι ασήμαντοι, είμαστε πολλά μέτρα ψηλότεροι απ’ την εθνικόφρονα παράνοιά τους.
Αν έχει μια κάποια σημασία να φωτίσουμε τα συγκεκριμένα περιστατικά είναι επειδή συμπυκνώνει σταθερές της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας, που εκφράζονται πότε την μία και πότε την άλλη, με διάφορες αφορμές και ευκαιρίες, πολύ ευρύτερα.
Πρώτη σταθερά, ο “ενεργειακός πλούτος”. Πλέουμε σε μια θάλασσα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που οι στριμμένοι “ξένοι” θέλουν να μας κλέψουν! Ο ψεκασμένος υπ.αμ. αυτόν τον πλούτο μοίρασε στο america, ελπίζοντας (ο καϋμένος) σε ανταλλάγματα τοις μετρητοίς. Όμως ακόμα κιαν, τελικά, αυτή η ενεργειακή θάλασσα είναι μια λιμνούλα, και πάλι οι έλληνες είναι ενεργειακά πλούσιοι - σαν έθνος / κράτος: οι πιο σημαντικοί αγωγοί του πλανήτη θα περάσουν υποχρεωτικά από ελληνικά ρουμάνια. Οπότε, έστω και έμμεσα, θα βγάλουν (σαν έλληνες) το κάτι τις τους. Χάρη σ’ αυτήν την βλακώδη, παιδιαριώδη και πάντα εθνικιστική πεποίθηση, οι επαγγελματίες γραφειοκράτες της φαιορόζ κυβέρνησης είναι ικανοί να διανοηθούν ότι θα χαρτζιλικωθούν εκ των προτέρων. Είτε στην πρώτη περίπτωση (της θάλασσας) είτε στην δεύτερη, το βασικό είναι κοινό: πρόσοδοι.
Η δεύτερη σταθερά είναι το φάντασμα του ελευθερωτή μόσκοβου. Πρόκειται για μια σχετικά πρόσφατη [4Αν λάβουμε υπ’ όψη τις δεκαετίες του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Ακόμα και στη διάρκεια του εμφύλιου, εκτός απ’ τους “ζαχαριαδικούς”, είναι αμφίβολο εάν οποιοσδήποτε άλλος απ’ τον δημοκρατικό στρατό περίμενε άμεση εμπλοκή της ε.σ.σ.δ. υπέρ του.] αναβίωση, ηλικίας λίγων δεκαετιών, εθνικών στερεοτύπων του 19ου αιώνα. Ένα “αόρατο” ρωσικό κόμμα, που δεν είναι μεν σταθερό στη σύνθεση ή στην “πολιτική” του, πλανάται όμως σε πολλών τα μυαλά σα σημαία ευκαιρίας.
Και μόνο το γεγονός ότι αναβιώνουν τέτοια (και τέτοιας ηλικίας) στερεότυπα δείχνει την απίστευτη διανοητική, ηθική, συναισθηματική και πολιτική παρακμή του ελληνικού καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού. Το γεγονός ότι τέτοια παραμύθια διατηρούν ιδιαίτερα ζεστές φωλιές στην κυβερνοαριστερά (και οι σχετικές δηλώσεις είναι πολλές, από πολλούς, και διάσπαρτες στα τελευταία 5 χρόνια) δείχνει την διανοητική χρεωκοπία όλου αυτού του φαινόμενου που, πριν λίγες μόνο δεκαετίες, μόστραρε τον εαυτό του σαν “ανανεωτική αριστερά”. Εν τέλει, ακόμα και οι “περίτεχνες” γραφίδες απ’ αυτόν τον βούρκο, έχουν εξειδικευτεί απλά στο να σερβίρουν τις μεγαλύτερες βλακείες σαν υψηλού επιπέδου “γεωπολιτική ανάλυση”.
Τρίτη σταθερά είναι η εθνική θυματοποίηση, και η αναζήτηση κάποιου καινούργιου εθνικού προστάτη (νταβατζή) που θα τιμωρήσει τον πραγματικό ή φανταστικό προηγούμενο. Με τον ελληνικό καπιταλιστικό κοινωνικό σχηματισμό συμβαίνει το εξής: έχει συγκροτηθεί σαν κράτος (ιδεολογικά, θεσμικά και ηθικά) αιωρούμενος στο χάσμα ανάμεσα σ’ ένα κόμπλεξ ανωτερότητας (“εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού - οι πάντες μας χρωστάνε”) και σ’ ένα κόπλεξ κατωτερότητας (“η φτωχή πλην τίμια ελλάς - η ψωροκώσταινα”). Αυτό το χάσμα εκδηλώνεται ακόμα και καθημερινά, ακόμα και σ’ αυτό που λέγεται “πολιτική”: το ελλαδιστάν έχει διαρκώς το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό “επαναστατών” (κατά τη γνώμη τους) και, ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό “μετανοιωμένων”, που δεν βαρύνονται με κανένα αίσθημα ντροπής.
Έχουμε τη γνώμη ότι κάθε εθνική μυθολογία, οπουδήποτε στον πλανήτη, είναι χειραγωγική. Η ελληνική εθνική θυματοποίηση, πάντως, είναι εξαιρετικά άθλια και ελεεινή. Ούτε λόγος, φυσικά, να της δοθεί “αριστερό πρόσημο” (όπως είναι η ορολογία της μόδας). Κι ωστόσο, ένα τέτοιο “πρόσημο” το έχει αποκτήσει εδώ και δεκαετίες· απόδειξη (άλλη μια) της ενσωμάτωσης της άλλοτε ανταγωνιστικής αριστεράς στον εθνικό κορμό και στις κρατικές νόρμες.
Τέταρτη σταθερά είναι η απεριόριστη ψευδολογία οποιωνδήποτε έχουν (ή νομίζουν ότι έχουν) κάποια εξουσία. Στην περίπτωση της “ρωσικής ενεργειακής προκαταβολής” θα μπορούσε κάποιος, απλά λογικά σκεπτόμενος, να αναρωτηθεί: καλά, δεν τους πέρασε απ’ το μυαλό ότι θα διαψευστούν, αργά ή γρήγορα; Ε, λοιπόν, όχι, δεν τους πέρασε!!! Γιατί ο “εκλεγμένος” στο ελλαδιστάν, απ’ τον συνδικαλιστή ως τον πρωθυπουργό, δεν νοιώθει ότι είναι υπόλογος (και, κατά κάποιον τρόπο, διαρκώς “ακάλυπτος”) απέναντι στους ψηφοφόρους του. Νοιώθει το εντελώς ανάποδο, και έχει ένα δίκιο. Νοιώθει ότι μπορεί να τους “μαλαγανέψει”, να τους “παραμυθιάσει”, να τους “κουμαντάρει”· και πως “καλός πολιτικός” είναι αυτός που καταφέρνει να κοροϊδεύει τους πιο πολλούς για όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό. Η υπαρκτή βάση γι’ αυτήν την πεποίθηση είναι η προηγούμενη, η τρίτη σταθερά: όλοι  (σχεδόν όλοι) βολεύονται περισσότερο με το να το παίζουν “θύματα”, να παραστήσουν ότι “ξεγελάστηκαν” όταν δεν γίνεται η συγκεκριμένη, πολύ συγκεκριμένη δουλειά που θέλουν, παρά να έχουν κριτική εποπτεία γενικά και συνολικά του τι λέει και τι κάνει ο “εκπροσωπός τους”. Αν κοροϊδεύει άλλους, πολλούς και διαφορετικούς, τότε είναι “μάγκας” και “καπάτσος”... Αρκεί να μην κοροϊδέυει εμένα...
Ακριβώς γι’ αυτό, κανένας κυρ Παναγιώτης, κανένας κυρ Γιάνης, κανένας κυρ Αλέξης, όπως άλλωστε κανένας κυρ Αντώνης, κανένας κυρ Βαγγέλης, κανένας απ’ όσους πέρασαν κι απ’ όσους θα έρθουν σαν “εκπρόσωποι”, δεν έχει ηθικούς ή, απλά, λογικούς φραγμούς στην εξαπάτηση. [5Σα να μην έτρεξε τίποτα (έτρεξε;) σε μια συνέντευξή του στην καθεστωτική “καθημερινή” στις 3 Μάη 2015 ο κυρ Παναγιώτης συνεχίζει το παραμύθι, αν και χωρίς τις βερμπαλιστικές ακρότητες του Απρίλη. Ικανός στη χρήση της γλώσσας της κομματικής γραφειοκρατείας και στην κενολογία της, απαντάει ως εξής την επόμενη ερώτηση:
ερώτηση: Όσον αφορά τις επιδιώξεις για γρήγορη ολοκλήρωση του αγωγού και τη ρωσική προκαταβολή;
απάντηση: Εμείς απ’ την πρώτη στιγμή επιδιώκαμε η συμφωνία για τον αγωγό να ολοκληρωθεί ταχύτατα και συνδυαστεί όσο είναι δυνατό, λόγω και της συγκυρίας, με μια έμμεση πιστωτική διευκόλυνση προς τη χώρα μας. Όμως, μια συμφωνία τόσο μεγάλη, και με τόσες σύνθετες πλευρές αλλά και διεθνείς προκετάσεις, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολη. Μπορώ, όμως, να σας διαβεβαιώσω ότι οι συζητήσεις για οριστική κατάληξη βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο και μάλλον στην τελική ευθεία.
Μάλλον... Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν οι τιτάνες της επαναστατικής σκέψης και πράξης φτιάχνουν αγωγούς, χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω απ’ το να τους φέρει το γκαρσόνι ένα καλαμάκι για τον καφέ τους. Μόνο λίγο παραπάνω... “Κοντά είμαστε”, μην ανησυχείτε...] Αν είχαν τέτοιους φραγμούς δεν θα δέχονταν καν και καν να είναι εκπρόσωποι οποιουδήποτε! Κοροϊδεύουν, συνήθως κοροϊδευουν συστηματικά, ασύστολα και κατά συρροήν, συχνά φτάνουν να πιστεύουν τα ίδια τους τα ψέμματα, μιας και ξέρουν το βασικό: όλα ξεχνιούνται αργά ή γρήγορα, αφού η εξαπάτηση, η διπλή και τριπλή ηθική, είναι δομικό συστατικό της καθημερινής ζωής των εθνικοφρόνων ελλήνων, δεξιών κι αριστερών.

Αν όχι αυτές καθ’ εαυτές οι πιο πάνω σταθερές, σίγουρα τα αποτελέσματά τους έχουν γίνει ιδιαίτερα γνωστά τα τελευταία χρόνια, διεθνώς. Αν υπάρχει μια συμπάθεια προς τους “έλληνες”, αυτή είναι οριενταλιστική (όταν δεν είναι προϊόν κυνικών υπολογισμών). Απ’ την άλλη έχει αποδειχθεί πως απ’ την μια άκρη του κόσμου στην άλλη, όχι μόνο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στην Ουάσιγκτον, και στη Μόσχα, και στο Πεκίνο, οι πολιτικές βιτρίνες αντιλαμβάνονται τις ελληνικές όμοιές τους, ειδικά (αλλά όχι μόνο) της φαιορόζ κυβέρνησης “εθνικής σωτηρίας”, σαν αυτό που είναι πράγματι: “πονηρούληδες” που ψάχνουν κάποιους να τους φορτώσουν τις δικές τους αμαρτίες, τα συμφέροντα τα ντόπιων αφεντικών, το ελληνικό failed state. Οι τωρινές ντόπιες πολιτικές βιτρίνες είναι ίσως πιο χοντροκομμένες, αλλά ανήκουν ακριβώς στην ίδια παράδοση με τις προηγούμενες. Ο ψεκασμένος κύριος Πάνος είναι παλιός. Ο ψωνισμένος κύριος Παναγιώτης είναι κι αυτός παλιός, αν και “μειοψηφικού” τύπου. Και άλλοι της φαιορόζ κυβέρνησης το ίδιο. Η πολιτική κουλτούρα τους (σαν τεχνική της εξουσίας) είναι η ίδια· άσχετα από “πρόσημα”.
Απ’ την δική μας, την εργατική μεριά, το ποιος καραγκιόζης γίνεται hub, ποιός καραγκιόζης γίνεται port, ποιός καραγκιόζης γίνεται barrel και ποιός καραγκιόζης γίνεται charm parade είναι αδιάφορο. Είναι όλοι απ’ την απέναντι μεριά. Σε ότι αφορά όμως τις ιδεολογικές, ιδεοληπτικές και ψυχοπαθολογικές σταθερές το ελληνικού μικροαστισμού το πράγμα διαφέρει. Γιατί δεν έχουμε καταφέρει να τις πετάξουμε αποτελεσματικά στην απέναντι μεριά. Οπότε ζούμε  μέσα σ’ αυτές κινδυνεύοντας να μας πνίξουν.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Το “χαμπ” δεν είναι απ’ το “χαμπέρι” αλλά η ελληνική γραφή του hub...
[ επιστροφή ]

2 - Αλήθεια, “πόσο πάει” ένα τέτοιο νταραβέρι; Σε ευρώ - όχι σε ρούβλια...
[ επιστροφή ]

3 - Ό.π...
[ επιστροφή ]

4 - Αν λάβουμε υπ’ όψη τις δεκαετίες του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Ακόμα και στη διάρκεια του εμφύλιου, εκτός απ’ τους “ζαχαριαδικούς”, είναι αμφίβολο εάν οποιοσδήποτε άλλος απ’ τον δημοκρατικό στρατό περίμενε άμεση εμπλοκή της ε.σ.σ.δ. υπέρ του.
[ επιστροφή ]

5 - Σα να μην έτρεξε τίποτα (έτρεξε;) σε μια συνέντευξή του στην καθεστωτική “καθημερινή” στις 3 Μάη 2015 ο κυρ Παναγιώτης συνεχίζει το παραμύθι, αν και χωρίς τις βερμπαλιστικές ακρότητες του Απρίλη. Ικανός στη χρήση της γλώσσας της κομματικής γραφειοκρατείας και στην κενολογία της, απαντάει ως εξής την επόμενη ερώτηση:

ερώτηση: Όσον αφορά τις επιδιώξεις για γρήγορη ολοκλήρωση του αγωγού και τη ρωσική προκαταβολή;
απάντηση: Εμείς απ’ την πρώτη στιγμή επιδιώκαμε η συμφωνία για τον αγωγό να ολοκληρωθεί ταχύτατα και συνδυαστεί όσο είναι δυνατό, λόγω και της συγκυρίας, με μια έμμεση πιστωτική διευκόλυνση προς τη χώρα μας. Όμως, μια συμφωνία τόσο μεγάλη, και με τόσες σύνθετες πλευρές αλλά και διεθνείς προκετάσεις, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολη. Μπορώ, όμως, να σας διαβεβαιώσω ότι οι συζητήσεις για οριστική κατάληξη βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο και μάλλον στην τελική ευθεία.

Μάλλον... Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν οι τιτάνες της επαναστατικής σκέψης και πράξης φτιάχνουν αγωγούς, χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω απ’ το να τους φέρει το γκαρσόνι ένα καλαμάκι για τον καφέ τους. Μόνο λίγο παραπάνω... “Κοντά είμαστε”, μην ανησυχείτε...
[ επιστροφή ]