Αν όχι αλλού, πιθανόν να έχετε δει στο videoc αίγυπτος: ένα πραξικόπημα που “δεν έγινε” - μια αντίσταση που συνεχίζεται λίγες στιγμές απ’ την σφαγή στην πλατεία έξω απ’ το τζαμί Rab’ al-Adawiya, στα ανατολικά του Κάιρο - στις 14 Αυγούστου του 2013. Η ωμή, αιματηρή, χωρίς προσχήματα και φραγμούς καταστολή της αντιπολίτευσης στην αίγυπτο, και ειδικά της μουσουλμανικής αδελφότητας, συνεχίζεται σταθερά απ’ την ημέρα του πραξικοπήματος και της ανατροπής του Μόρσι (3 Ιούλη) ως τώρα, με όλα τα μέσα. Ωστόσο αυτά που έγιναν σ’ εκείνη την καθιστική διαμαρτυρία, στα μέσα του περασμένου Αυγούστου (και η ευμενής αποδοχή τους απ’ το σύνολο του “πολιτισμένου” κόσμου) δείχνουν προς τα που προχωράει η “δημιουργική καταστροφή”, σε όλες τις παραλλαγές της.
Μια έκθεση της Human Rights Watch έρχεται τώρα, ένα χρόνο μετά, να επιβεβαιώσει αυτά που οι αιγύπτιοι αντι-χουντικοί ξέρουν και για τότε και για σήμερα: η σφαγή στην Rab’ al-Adawiya έγινε σύμφωνα με τις διαταγές απ’ την κορυφή της αιγυπτιακής χούντας, και δεν ήταν κάποιος ανεξέλεγκτος “υπερβάλλων ζήλος” της αστυνομίας και του στρατού. Η H.R.W. έψαξε επί ένα χρόνο, και σύμφωνα με την έκθεσή της (αποσπάσματα):
... Οι ερευνητές τεκμηρίωσαν το γεγονός ότι οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ κατά των διαμαρτυρόμενων με κανονικά πυρά, κι έτσι πολλοί σκοτώθηκαν με σφαίρες στο κεφάλι, στο λαιμό και στο στήθος. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι οι δυνάμεις ασφάλειας πυροβολούσαν στο ψαχνό, με ελεύθερους σκοπευτές και ένοπλους μέσα και γύρω από τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού να πυροβολούν οπουδήποτε υπήρχε κόσμος. Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες επιζήσαντων ότι υπήρξαν επίσης ελεύθεροι σκοπευτές από ελικόπτερα που πετούσαν πάνω απ’ την πλατεία.
...
Η εκκαθάριση της καθιστικής διαμαρτυρίας στην πλατεία Rab’ al-Adawiya κράτησε 12 ώρες, απ’ την ανατολή ως την δύση του ηλίου. Η αστυνομία σε συνεργασία με τον στρατό ξεκίνησε την επιχείρηση στις 6.30 το πρωί, ρίχνοντας μεγάλες ποσότητες δακρυγόνων και πυροβολώντας με σκάγια κατά των διαδηλωτών που βρίσκονταν στις εισόδους του καταυλισμού. Μέσα σε λίγα λεπτά, οι πυροβολισμοί έγιναν με κανονικές σφαίρες. Έχοντας μπροστά στρατιωτικές μπουλντόζες, η αστυνομία και ο στρατός άρχισαν να προχωρούν σιγά σιγά και απ’ τις πέντε κύριες εισόδους του καταυλισμού. Υποστηρίζονταν από ελεύθερους σκοπευτές που είχαν πάρει θέσεις σε γύρω κυβερνητικά κτίρια.
...
Αυτή η αργή προέλαση κλιμακωνόταν καθώς περνούσε η ώρα, και γύρω στις 8.00 το πρωί άρχισαν οι πυροβολισμοί οπουδήποτε και εναντίον οποιουδήποτε. Ωστόσο, μεταξύ 9 και 10 το πρωί, οι δυνάμεις ασφαλείας καθηλώθηκαν από διαδηλωτές που έριχναν πέτρες και είχαν καταφέρει να οχυρωθούν και στις πέντε εισόδους με τρόπο ώστε να προστατεύονται όσο το δυνατόν περισσότερο απ’ τους πυροβολισμούς. Αυτή η αντίδραση καθυστέρησε την προέλαση.
...
Νωρίς το απόγευμα, μετά από έναν μεσημεριανό μετριασμό της επίθεσης και των πυροβολισμών, οι δυνάμεις ασφάλειας εντατικοποίησαν τα πυρά τους, προσπαθώντας να φτάσουν στην καρδιά της πλατείας. Οι δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν πολλούς διαδηλωτές σ’ αυτη την τελική φάση, καθώς δεν υπήρχε μέρος να προστατευτεί κανείς απ’ τα πυρά. Γύρω στις 5.30 το απόγευμα η αστυνομία κύκλωσε όσους διαδηλωτές είχαν απομείνει γύρω απ’ το τζαμί Rab’ al-Adawiya και το αυτοσχέδιο νοσοκομείο, που βρισκόταν στο κέντρο της πλατείας, και το κατέλαβαν δια της βίας. Σ’ αυτό το σημείο διέταξαν όσους ήταν εκεί, συμπεριλαμβανομένων γιατρών και νοσοκόμων, να φύγουν αφήνοντας τους νεκρούς και τους τραυματίες. Καθώς είχαν συλληφθεί και οι τελευταίοι διαδηλωτές στο κέντρο της πλατείας ξέσπασαν φωτιές στην κεντρική σκηνή, στο νοσοκομείο και στο τζαμί όπου είχαν καταφύγει διάφοροι διαδηλωτές. Υπάρχουν ισχυρά στοιχεία ότι τις φωτιές έβαλε η αστυνομία. Οι δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν πάνω από 800 άτομα στη διάρκεια της ημέρας, κάποιους απ’ τους οποίους κτύπησαν, βασάνισαν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εξετέλεσαν επιτόπου, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες.
...
Σκοτώθηκαν διασταυρωμένα 817 διαδηλωτές και το πιθανότερο είναι οι νεκροί να είναι περισσότεροι από 1.000. Πρόκειται για μια απ’ τις μεγαλύτερες σφαγές διαδηλωτών, σε μια μονάχα μέρα, στην πρόσφατη ιστορία. Συγκριτικά, αξιόπιστες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι κινεζικές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν από 400 έως 800 διαδηλωτές στην 24ωρη επιχειρήση καταστολής στην σφαγή της Tiehamen στι 3-4 Ιούνη του 1989, και ότι οι ουζμπεκικές δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν έναν παρόμοιο αριθμό διαδηλωτών, σε μια ημέρα, στη σφαγή του Andijan το 2005.
...
Η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προχωρήσει σ’ αυτή την βίαιη επιχειρήση με πλήρη συνείδηση ότι θα υπάρχουν πολλοί νεκροί: ένας συνήγορος ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κάιρο κατέθεσε στην H.R.W. ότι σε συνάντηση με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν την επίθεση αξιωματούχοι του υπουργείου εσωτερικών τους ξεκαθάρισαν ότι το υπουργείο θεωρεί δεκτό έναν αριθμό νεκρών έως 3.500. Πριν την εκκαθάριση, δύο εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίες, είχαν δηλώσεις ανώνυμων αξιωματούψων του υπουργείου εσωτερικών ότι θα υπάρξουν πολλές χιλιάδες νεκροί.
Σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του, στις 31 Αυγούστου του 2013, ο Ibrahim (υπουργός εσωτερικών) επιβεβαίωσε ότι οι υπηρεσίες του εκτιμούσαν τους νεκρούς σε “10% των συγκεντρωμένων”, παραδεχόμενος ότι στην καθιστική διαμαρτυρία συμμετείχαν πάνω από 20.000, και ότι “θα βρείτε χιλιάδες απώλειες απ’ τη μεριά τους”. Η H.R.W. χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες, από την νύχτα της 2ας Αυγούστου, και υπολόγισε ότι υπήρχαν περίπου 85 χιλιάδες διαδηλωτές στην καθιστική διαμαρτυρία εκείνο το βράδυ.
Τον Σεπτέμβρη ο πρωθυπουργός al-Beblawy είπε στην αιγυπτιακή εφημερίδα Al-Masry al-Youm ότι οι νεκροί της 14 Αυγούστου ήταν “κοντά στους 1000” και προσέθεσε: “Περιμέναμε πολύ περισσότερο απ’ αυτό που έγινε τελικά. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας”.
...
Πριν αλλά και μετά την σφαγή της 14ης Αυγούστου είχαν συμβεί και άλλες μαζικές δολοφονίες διαδηλωτές. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, καθώς γίνονταν διαδηλώσεις στο Κάιρο κατά της ανατροπής της κυβέρνησης Μόρσι, οι δυνάμεις ασφαλείας επανειλλημένα άνοιξαν πυρ κατά των διαδηλωτών. Υπολογίζεται ότι συνολικά, σε διάφορα σημεία, μεταξύ 5 Ιούλη και 17 Αυγούστου δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 281 διαδηλωτές.
...
Αυτά δεν τα λέει η μουσουλμανική αδελφότητα ούτε τίποτα “τζιχαντιστές”. Τα λέει η πρωτοκοσμική Human Rights Watch. Συνεπώς μπορεί ο καθένας να είναι σίγουρος: αυτή είναι η χούντα της αιγύπτου. Αυτό είναι το αιμοσταγές καθεστώς που είναι φίλος όλων των πρωτοκοσμικών και πολιτισμένων, και των ελλήνων φυσικά. Ο φιλάνθρωπος και ανθρωπιστής Πούτιν, που (να μην ξεχνιόμαστε) έχει γίνει εικόνισμα για ένα μέρος των ένδοξα ηλίθιων ελλήνων πατριωτών, υποδέχθηκε ξανά, μετα τιμών, τον χασάπη Σίσι, στις 12 του περασμένου Αυγούστου, στο θέρετρο του Sochi αυτή τη φορά. Για συμφωνίες, κλπ.
Μπορεί να πει κάποιος, ο πιο ειρηνιστής και no violence, με το χέρι στην καρδιά, τι ακριβώς είναι το σωστό να κάνουν οι αιχμάλωτοι του αιγυπτιακού καθεστώτος εναντίον όχι μόνο της χούντας αλλά και των φίλων και συνεταίρων της; Πολύ θα θέλαμε να ξέραμε...