Φτου - φτου - φτου: όσο πάει κι ομορφαίνει!
(Εν τω μεταξύ, άρχισε την καριέρα του σαν “παπαδοπαίδι”. Σίγουρα δεν μπορεί να βρει τώρα μια δουλίτσα στην “αγιαΣοφιά” Ν. Φιλαδέλφειας;)

cyberball: φίλα χεράκι ρε!

Να το παινευτούμε: ούτε εδώ πέσαμε έξω (αλλά δεν ήταν και τόσο δύσκολο!). Εννοούμε αυτά που γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος για το άμεσο μέλλον της α.ε.κ. Ο κύριος Μελισσανίδης είναι πλέον το (απόλυτο) αφεντικό της (προς το παρόν) “ερασιτεχνικής” ομάδας. Και με την προοπτική να μπουν μπουλντόζες στη Ν. Φιλαδέλφεια (πράγμα που θα χρειαστεί “ζόρικους χειρισμούς” ίσως...) η α.ε.κ. μπορεί του χρόνου να κάνει ένα πρωτότυπο ρεκόρ: να πουλήσει, σαν ομάδα της Γ κατηγορίας, περισσότερα “διαρκείας” κι απ’ αυτά που είχε πουλήσει την καλύτερη χρονιά ever, υπό τον οραματιστή / ανανεωτή Ντέμη.
Μεταξύ άλλων γράφαμε (για ένα απ’ τα αγαπημένα μας θέματα...) και το εξής (το αναπαράγουμε, για να μην ψάχνετε):

...
Απ’ την άλλη μεριά, στο ζήτημα που έκανε τον - θόρυβο - που - του - αναλογούσε, στο “στήσιμο” αγώνων και στα στοιχηματικά κέρδη απ’ αυτό, τα πράγματα πηγαίνουν όπως υποδεικνύει ο καυτός ήλιος της ελληνικής δικαιοσύνης: στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, 1,5 μήνα πριν συπληρώσει το 18μηνο προφυλάκισης (οπότε θα αποφυλακιζόταν έτσι κι αλλιώς ελλείψει δίκης), άφησε πίσω του τις φυλακές Τρικάλων το αφεντικό της Ηλιούπουλης (ποδοσφαιρικής και όχι μόνο), ο Γιώργος Τσακογιάννης. Έτσι απομένει ακόμα φυλακισμένο θύμα των σκευωριών μόνο ο κυρ Μάκης, αλλά κι αυτός έχει ήδη αθωωθεί για “στήσιμο” και “στοιχήματα” σε παιχνίδια της Καβάλας, απ’ το 2009 ως το 2011. Το αργότερο στο 18μηνο (προς το τέλος του 2013) θα αναπνέει κι αυτός, όπως δείχνουν τα πράγματα, τον αέρα της ελευθερίας - και η v.i.p. πτέρυγα του Κορυδαλλού θα γίνει φτωχότερη. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι μια παλιά του “αγαπούλα” θέλει ντε και καλά (ή αυτό παριστάνει) να πάρει πίσω καμιά 20αριά εκατομμύρια που (τον κατηγορεί ότι) έφαγε απ’ το ταμείο της - λες και θα σωθεί με τέτοια “στραγάλια”. Αλλά ο κυρ Μάκης δεν είναι κανάς τυχαίος: η εκδίκαση της υπόθεσης έχει αναβληθεί ως τώρα εφτά φορές (τις τρεις επειδή είχαν σκαλώσει στα σύνορα ελλάδας - μακεδονικού κράτους κάτι “έγγραφα”...), και σιγά μη δεν αναβληθεί άλλες εφτά και δεκαεφτά αν χρειαστεί.

Δεν περιμέναμε, πάντως, ότι θα ήταν τελικά ο οραματιστής / ανανεωτής Ντέμης που θα “έσπαγε” και, σχεδόν με λυγμούς, θα έλεγε μετά την 9η κατά σειρά αναβολή (στις 30 Μάη) τα εξής λόγια:

Θέλω πολύ να πω ότι ο Μάκης Ψωμιάδης είναι ένας καταπληκτικός τύπος, που καταφέρνει να βγαίνει νικητής για εννιά συνεχόμενα χρόνια. Καταφέρνει να παίζει μόνος του απέναντι στο Ελληνικό δημόσιο, την ΑΕΚ, την δικαιοσύνη, την λογική, αλλά καταφέρνει να μας κερδίζει. Με αποδεδειγμένα εγκλήματα εις βάρος του δημοσίου και της ΑΕΚ. Ειλικρινά του βγάζω το καπέλο και ας προβληματιστεί ο οποιοσδήποτε σε αυτή την χώρα που ζούμε, ποια θα είναι η συνέχεια.

Σαν παλιός (και πετυχημένος) ποδοσφαιριστής ο κυρ Ντέμης το ξέρει: δεν έχει σημασία το πως διαμορφώνεται το σκορ· σημασία έχει τι γράφει το φωτεινό ταμπλώ στο τέλος του ματς. Αυτό είναι που μένει στην ιστορία - τα υπόλοιπα είναι οι σάλτσες. Δεν τον θεωρούμε τόσο χαζό ώστε να μην ξέρει, εδώ και χρόνια, πόσο - καταπληκτικός - τύπος είναι ο κυρ Μάκης! Προς τι, λοιπόν, αυτή η δημόσια ομολογία / αναγνώριση;
Στον κόσμο του εγκλήματος υπάρχουν διάφορες περίεργες (τουλάχιστον για τους κοινούς θνητούς) εθιμοτυπίες. Υπάρχουν πολλά που λέγονται, συμφωνούνται και γίνονται υπόγεια, μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να ειπωθούν ή να γίνουν σε άπλετο φως. Ας πούμε: για παραδειγματισμό. Ή (ανθρώπινο κι αυτό) για να ικανοποιηθεί η ματαιοδοξία κάποιου ή κάποιων, μέσα απ’ την δημόσια υπόκλιση άλλου ή άλλων.
Πέρα (και αντίθετα) με τα χρέη που έμειναν στην π.α.ε. και τώρα, μετά την χρεωκοπία, θα φορτωθούν στους κατα καιρούς προέδρους προσωπικά (άρα και στον Ντέμη), η απαίτηση της α.ε.κ. για την επιστροφή των κλεμμένων απ’ τον κυρ Μάκη 20 μυρίων, ήταν η μόνη “θετική εκκρεμότητα” μιας μακριάς και δύσκολης εποχής. Η αίσια έκβαση της οποίας (ακόμα κι αν επρόκειτο μόνο για μια δικαστική απόφαση που, στην πράξη, θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί - έχει φροντίσει γι’ αυτό ο κυρ Μάκης) θα ήταν μια συμβολική / ηθική δικαίωση για τον πετυχημένο ποδοσφαιριστή (και ατζέντη;) αλλά αποτυχημένο οραματιστή / ανανεωτή Ντέμη. Θα πρέπει, άλλωστε, να θυμηθούμε ότι άλλη μια φορά ο άνθρωπος έμεινε με την ξινίλα στο στόμα και βρήκε ένα κάποιο προσωρινό καταφύγιο στην “ηθική δικαίωση”: όταν έχασε το πρωτάθλημα του 2008 (που αρχικά του είχε υποσχεθεί ο τότε φίλος Πέτρος). Ηθική πρωταθλήτρια είχε αυτο-ανακηρυχθεί τότε η α.ε.κ., μόνο που τα φωτεινά ταμπλώ έλεγαν άλλα.

Έχουμε, λοιπόν, την εντύπωση ότι η δημόσια “αναγνώριση” του κυρ Ντέμη, στις 30/5, ήταν στα λόγια μεν προς τον κυρ Μάκη, στην ουσία όμως προς τον κυρ Δημήτρη: γιατί είναι ο κυρ Δημήτρης και όχι ο κυρ Ντέμης (μαζί με το ελληνικό δημόσιο, την α.ε.κ., τη δικαιοσύνη και τη λογική...) που μπορεί να κάνει καλά, αν θέλει, τον κυρ Μάκη. Και είναι ο κυρ Δημήτρης που δεν θέλησε (χρησιμοποιώντας ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων του...) να προσφέρει στον κυρ Ντέμη, στις 30 του περασμένου Μάη, μια τελική δίκη· δηλαδή την πολυπόθητη “ηθική δικαίωση”, το μόνο “πρόσωπο” που του απέμεινε σε σχέση με το προεδρικό πέρασμά του απ’ την α.ε.κ. Και γιατί, άλλωστε, να έκανε κάτι διαφορετικό ο κυρ Δημήτρης; Το χρώσταγε στον κυρ Ντέμη; Όχι!! Αναγκάστηκε λοιπόν, μ’ αυτόν τον έμμεσο τρόπο των μελαγχολικών δηλώσεων για την “μοίρα της χώρας”, ο κυρ Ντέμης να υποκληθεί. Φίλησε χεράκι χωρίς να κάνει αυτήν καθεαυτή τη χειρονομία. Είπαμε: όχι το χεράκι του κυρ Μάκη...
Σε κάθε περίπτωση, εάν είναι να γίνει κάποιος “διακανονισμός” για το θέμα των 20 μυρίων, αυτός θα γίνει μεταξύ των όντως αρμοδίων, και όχι υποχρεωτικά “στο φως της ημέρας” - έτσι δεν είναι;

Εν τω μεταξύ οι κακοπροαίρετοι δεν πρόκειται να λείψουν. Στις 24 του περασμένου Μάη, για παράδειγμα, η ιστοσελίδα tvxs είχε ένα μικρό ρεπορτάζ που απαριθμούσε και εκθίαζε τις αρετές και τα μεγαλεία του καινούργιου αφεντικού της α.ε.κ. Και βρήκε την ευκαιρία ένας πικρόχολος, με το ψευδώνυμο “Romanos Sketo”, να γράψει στα σχόλια το εξής:

Α σας παρακαλώ ξεχάσατε πολλές από τις ιδιότητές του. Μαφιόζος, ρουφιάνος (του Καρρά που μπήκε φυλακή αντί για αυτόν), λαθρέμπορος πετρελαίου, προμηθευτής εικονικών τιμολογίων, κλέφτης την διετία του της ΑΕΚ (που τόσο ωραία την πτώχευσε για να κλείσει τα βιβλία της), κολλητός του αντωνάκη, τακτικός θαμώνας του αγιόρους, κομπιναδόρος με την Energa, με τα λίγα. Ακριβώς αυτός που χρειάζεται για να ανοίξουν και οι δουλειές της ορίτζιναλ. Άντε γιατί το σημαντικό δεν είναι ότι οι γαύροι παίρνουν τα πρωταθλήματα, αλλά ότι παίρνουν την προστασία και στο κέντρο. Ως εδώ. ΑΕΚΑΡΑ ρε .... ΜΠΙΠ! (συγγνώμη για την λογοκρισία, αλλά τα σεξιστικά δεν χωράνε εδώ...)

Α πα πα!! Α πα πα!!! Τι κουβέντες είναι αυτές; Πιπέρι στο στόμα!!! Και κόλλα στο πληκτρολόγιο!!!

Υ.Γ. Σαν ανθρωποι και σαν καλλιτέχνες ας το εξομολογηθούμε. Τώρα που έδωσε ο μεγαλοδύναμος και η θεά κρίση να βρίσκονται στο τιμόνι των τριών του π.ο.κ. άνθρωποι της θάλασσας, εφοπλιστές, το ονειρό μας είναι εκτός από ποδοσφαιρικές μονομαχίες να οργανώνουν και ναυμαχίες!
Δεν θα απαριθμήσουμε τα πάμπολλα πλεονεκτήματα της ιδέας έναντι ασήμαντων μειονεκτημάτων. Ένα θα πούμε. Με τόσα βουνά, λαγκάδια, ρέματα, βάτα και βράχια, το ποδόσφαιρο δεν μας ταιριάζει βρε αδερφέ. Αυτά είναι για τους βόρειους, που έχουν υγρασίες, βροχές, γκαζόν και ισιάδες. Εμείς (ως “έθνος ναυτικόν” όπως λέει η μυθολογία) παρότι κατά τα δύο τρίτα δεν μπαίνουμε στη θάλασσα (είμαστε όμως φίλοι των αντιηλιακών oil - oil, και οι εφοπλιστές πετρελεάδες είναι!) και κατά το ένα τρίτο μπαίνουμε μόνο για να κατουρήσουμε, εμείς λοιπόν, έθνος ανάδελφον, μπορούμε να διδάξουμε τους παγκόσμιους πρωτόγονους νέα παιχνίδια, νέες απολαύσεις, και (χο! χο! χο!) νέα στοιχήματα: ναυμαχίες!
Κυρ εφοπλιστές, σκεφτείτε το!