Είδανε την μαύρη ταινία στα μάτια τα τσακάλια και σκέφτηκαν “τους τσακώσαμε”...

υποδειγματική λειτουργία

Έχεις ψήσεις τα όργανά σου (δεν θέλουν και πολύ) ότι κάθε συγκέντρωση άνω των 5 ατόμων είναι διμοιρία του Κόκκινου Στρατού. Έχεις να αντιμετωπίσεις κι αυτήν την, πως τη λένε;, βόλτα - στην - εξοχή (που δεν είναι όμως βόλτα - στην - εξοχή, καθότι είναι απεργία γενική). Αμολάς τις βοθρολυματικές σου διμοιρίες (τι να κάνεις; τέτοιες ήθελες τέτοιες έχεις) στην προσυγκέντρωση στου Ζωγράφου. Και τι κάνουν τα όργανα; Αυτό που ξέρουν. Ξυλοφορτώνουν τους άοπλους, μα εντελώς άοπλους διαδηλωτές, πρωϊνιάτικα. Και φυσικά δένουν καμπόσους.
Ωραία. Όλα καλά. Έχεις αποκτήσει όμως ένα τόσο δα προβληματάκι. Αν τους αφήσεις ελεύθερους (όπως θα έπρεπε κανονικά, με όρους “αστικής δικαιοσύνης” βρε mother fucker) τότε κινδυνεύεις να σου κάνουν τίποτα ξεγυρισμένες μηνύσεις. Κι όχι, δηλαδή, ότι θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου· αλλά ξέρεις τώρα. Πάλι αυτές οι νεάτερνταλ απορίες απ’ το ευγενές προσωπικό που δεν καταλαβαίνει απ’ την λεπτεπίλεπτη δύναμη των θεσμών, του είδους “δηλαδή δεν μπορούμε να τους σαπακιάζουμε;” και τα λοιπά. Τι να κάνεις λοιπόν μ’ αυτό το προβληματάκι;
Παλιά σου τέχνη κόσκινο. Συνεχίζεις την επίθεση. Φορτώνεις μια δεκάδα από δαύτους (με προτίμηση τους πρωϊνούς του Ζωγράφου) με τον μισό ποινικό κώδικα, κι ας μην στέκει με τίποτα. Ξέρεις εσύ τώρα - είναι η συνεργασία “αστυνομίας και δικαιοσύνης” που δουλεύει. Τους βαφτίζεις λοιπόν κακούργους, για έναν συν έναν λόγους. Πρώτον για να φοβηθούν κι αυτοί και οι φίλοι τους την υπόγεια δυναμή σου. Και δεύτερον, για να έχεις κάτι να κάνεις τράμπα: αφήστε τις μηνύσεις - πέφτουν οι κατηγορίες. Απλά πράγματα, τα έχεις κάνεις τόσες φορές. Άμα χρειαστεί.
Ύστερα κρεμάς και τις φάτσες τους στο μπατσοsite σου. Αυτοί και οι φίλοι τους θα σκεφτούν φυσικά ότι “τους δίνεις”. Πράγμα που ακριβώς-αυτό-κάνεις! Τους δίνεις στα φιλαράκια σου, να φοβούνται και να σκιάζονται αυτοί οι αναρτημένοι, και να ‘χεις και συ ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί. Άμα χρειαστεί.

Μέγας είσαι Κεντρικέ ΠαξιμαδοΣφίχτη, και Θαυμαστά τα Έργα σου! Οι “παλιές καλές μέρες” είναι πάντα στην καρδιά του κτήνους...