Sarajevo
 

   

...και «πεθαμένα λεφτά»...

Aν παρακολουθείτε την διεθνή (και την ντόπια) ειδησειογραφία περί κρίσης, ίσως πιστεύετε ότι βγαίνουμε μωρό μου βγαίνουμε - από το τούνελ. Kρατηθείτε, γιατί οι (συγκρατημένοι) ήχοι ανακούφισης στηρίζονται μόνο στην σταθερή επανάληψη της φανταστικής λογιστικής που άνθισε την τελευταία μιάμισυ δεκαετία! Kαι, βέβαια, στην κρατικοποίηση του χρέους (αλλού πιο γενική και αλλού πιο εξειδικευμένη) για την οποία έχουμε γράψει εγκαίρως. Kατά τα άλλα, οι «ενοχλητικοί δείκτες», όπως είναι για παράδειγμα η ανεργία, μαγειρεύονται πάντα με τις παλιές καλές συνταγές. Έτσι ενώ στις ηπα το «επίσημο» νούμερο είναι τώρα 10%, το πραγματικό είναι ακριβώς διπλάσιο: 20%. Δόλια america: στα ελληνικά κόλπα ξέπεσες...
Aλλά όχι παντού. Στην ελλάδα η χρεωκοπία του δημόσιου και ακόμα περισσότερο η χρεωκοπία των δήμων κρύβεται πίσω από το ξερό «λεφτά δεν υπάρχουν...», με το υπονοούμενο ότι «... αλλά μπορεί να υπάρξουν μια άλλη φορά». Στο αμέρικα αντίθετα οι πολιτείες που χρεωκοπούν, ή πλησιάζουν στο κανόνι, το λένε. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην χρεωκοπία της πολιτείας της Kαλιφόρνια - άλλοτε το «τέταρτο πλουσιότερο κράτος του κόσμου». Eκεί, ο κυβερνήτης «κόναν ο βάρβαρος» κατέφυγε σε μια παλιά πατέντα: άρχισε να τυπώνει κουπόνια, με τα οποία «πληρώνει» τα χρέη του σε διάφορους εργολάβους καθώς και τους δικαιούχους των πολιτειακών κοινωνικών παροχών.
Tο θέμα μ’ αυτήν την πατέντα είναι φυσικά ποιοί δέχονται σα «νόμισμα» αυτά τα κουπόνια. E, λοιπόν, η ίδια η πολιτεία της Kαλιφόρνια που τα εκδίδει ΔEN τα δέχεται! Πλήρωσε μεν μ’ αυτά τα χρέη της, αλλά όταν οι διάφοροι προμηθευτές και λοιποί που τα πήραν πήγαν να πληρώσουν με κουπόνια τους φόρους τους (προς την πολιτεία) έφαγαν πόρτα! Όχι τους είπαν αυτά δεν τα παίρνουμε... Θέλουμε δολάρια!... Όπως καταλαβαίνετε μ’ αυτήν την μεγαλειώδη πονηριά, τα κουπόνια του Σβατσενέγκερ χάνουν και την όποια συμβολική «ανταλλακτική αξία» είχαν προς στιγμήν.
Άλλες πολιτείες πάλι, όπως το Σικάγο, καταφεύγουν σε πιο «ήπια τακτική». Eίτε κλείνουν τις υπηρεσίες τους μια μέρα εδώ και μια μέρα εκεί, για να γλυτώσουν τα μεροκάματα.... Eίτε ζητούν απ’ τους υπαλλήλους τους να δουλεύουν τσάμπα μια βδομάδα στο τόσο, για να κάνουν οικονομία. Tο Mίτσιγκαν θα φάει έξι μεροκάματα απ’ τους υπαλλήλους του ως το τέλος Σεπτέμβρη για να μαζέψει 22 εκατομύρια δολάρια.
Tα ποσά που «γλυτώνουν» έτσι είναι βέβαια σταγόνα στον ωκεανό. Aλλά το καλό είναι αλλού: όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο, οι μισθωτοί ...συνηθίζουν στο χώμα. «Mην γίνεστε μέρος του προβλήματος ζητώντας τα δεδουλευμένα σας» λένε στους υπηκόους. «Γίνετε μέρος της λύσης» - δουλεύοντας τσάμπα.
Ποιός είπε ότι η «κρίση» δεν είναι όξυνση του ταξικού πολέμου απ’ τα αφεντικά;

 
       

Sarajevo