sarajevo

“μοναχικοί λύκοι”: ένας απολογισμός

“μοναχικοί λύκοι”: ένας απολογισμός

Αυτοί δεν είναι "μοναχικοί"... Είναι αγέλη (Παρίσι, euro 2016)

Πριν ξαναεμφανιστούν στην ευρώπη “οργανωμένες ομάδες ισλαμιστών τρομοκρατών”, πριν τον περασμένο Νοέμβρη δηλαδή και τις επιθέσεις στο Παρίσι, επί μερικά χρόνια, οι δημαγωγοί των συμπλεγμάτων ασφάλειας πρώτα στις ηπα και μετά στην ευρώπη λάνσαραν μια “φιγούρα τρομοκράτη” που ήταν κατά κάποιον τρόπο ενδιάμεση ανάμεσα στη φάση “αλ Κάιντα” και στη φάση “Isis”: τον “μοναχικό λύκο”. Το φάντασμα του “μοναχικού λύκου” ήταν πολύ βολικό για την πρωτοκοσμική αντιτρομοκρατία, καθώς του αποδίδονταν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Δεν ανήκε σε κάποια ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση, ενδεχομένως να μην πήγαινε καν σε τζαμί, άρα οι παντού παρόντες ασφαλίτες δεν (θα) μπορούσαν να τον εντοπίσουν προκαταβολικά.
- Δεν είχε υποχρεωτικά εκπαίδευση σε όπλα και εκρηκτικά, αλλά ήταν “αυτοδίδακτος”, μέσω internet.
- Δεν είχε κάποια επιμελητειακή υποστήριξη, οπότε θα μπορούσε να “κτυπήσει” οπουδήποτε θεωρούσε ότι θα καταφέρει να διαφύγει. Μ’ άλλα λόγια “μοναχικός λύκος” μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε μουσουλμάνος μεταξύ 18 και 58!
Αυτή η “τρομοκρατική” φιγούρα έστρωσε τον δρόμο (δηλαδή: νομιμοποίησε) την γενικευμένη παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των πάντων, εφόσον οι “μοναχικοί λύκοι” μάθαιναν τα όποια μυστικά της φονικής τους ενέργειας μέσω internet, και μόνο μέσω “σάρωσης” θα μπορούσαν να εντοπιστούν - είπαν τα μεγάφωνα των συμπλεγμάτων ασφάλειας.

Τον περασμένο Απρίλη δημοσιοποιήθηκαν τα πορίσματα μιας έρευνας με τίτλο Lone-Actor Terrorism, που έκαναν αγγλικά think tank και ερευνητικά κέντρα πανεπιστημίων, με την συγχρηματοδότηση ενός “αντιεγκληματικού” προγράμματος της ε.ε. Η έρευνα, που ήταν σε μεγάλο βαθμό ποσοτική, και αφορούσε το ευρωπαϊκό έδαφος απ’ τις αρχές του 2000 έως τα τέλη του 2014, έβγαλε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. [1Η ορολογία της έρευνας είναι πολύ προσεκτική. Πουθενά δεν χρησιμοποιεί τον όρο “ισλαμική τρομοκρατία” άλλα έναν πιο ήπιο, που είναι “θρησκευτικά υποκινούμενη τρομοκρατία”. Απομένει, φυσικά, στον καθένα να αναρωτηθεί μήπως υπάρχουν και “φανατικοι χριστιανοί τρομοκράτες”....]
Κατά αρχήν ένα ξεκαθάρισμα της ορολογίας. Σαν Lone-Actor οι ερευνητές δέχτηκαν τις πράξεις που ο δράστης μπορεί να είναι μόνο ένας, μπορεί όμως να είναι δύο ή και τρεις. Με όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις. Ότι, δηλαδή, δεν ανήκουν σε άλλη μεγαλύτερη οργάνωση, κλπ.
Με βάση αυτήν την παραδοχή, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το διάστημα απ’ το 2000 ως το 2014 οι μακράν πιο φονικές “τρομοκρατικές” ενέργειες στα 28 κράτη της ε.ε. συν τη νορβηγία και την ελβετία, δεν έγιναν από “ισλαμιστές τρομοκράτες” αλλά ... από φασίστες! Πιο συγκεκριμένα, σε “επιθέσεις με θρησκευτικά κίνητρα” δολοφονήθηκαν 16 άτομα και τραυματίστηκαν 65· ενώ σε ακροδεξιές επιθέσεις δολοφονήθηκαν 94 άτομα και τραυματίστηκαν 260!... Στις τελευταίες περιλαμβάνεται, φυσικά, και το μακελιό που έκανε ο Breivik. Ακόμα, όμως, κι αν αφαιρεθούν οι δικοί του νεκροί και τραυματισμένοι, και πάλι οι δολοφονημένοι από βεβαιωμένα φασιστικές επιθέσεις “μοναχικών λύκων” άφησαν 17 νεκρούς, έναν παραπάνω απ’ τους “ισλαμιστές τρομοκράτες” (και 18 τραυματίες).

Μετρώντας πτώματα προκύπτει ότι επί 1,5 δεκαετία οι φασίστες ήταν το ίδιο ή και περισσότερο επικίνδυνοι για την “ευρωπαϊκή δημόσια τάξη” απ’ τους “ισλαμιστές τρομοκράτες”... Ακούσατε τίποτα επ’ αυτού; Όχι. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι πράγματι, οι αρχές ασφαλείας “υποεκτιμούν” τις ακροδεξιές επιθέσεις ενώ ασχολούνται και τονίζουν εκείνες από “ισλαμιστές τρομοκράτες”. Αλλά δεν σταματούν εκεί. Υποθέτουν (δεν ήταν μέρος της έρευνας έτσι κι αλλιώς) ότι ακριβώς επειδή οι αρχές ασφαλείας δείχνουν διαρκώς τον ισλαμικό τρομοκρατικό κίνδυνο, οι φασίστες απ’ την μια μεριά δηλώνουν “υποχρεωμένοι” και απ’ την άλλη “σχετικά ελεύθεροι” να απαντήσουν (σκοτώνοντας). Αυτό σημαίνει, για την δική μας σκέψη, πως αποδεικνύεται μέσα απ’ την συγκεκριμένη συσχέτιση ότι τα πρωτοκοσμικά συμπλέγματα της ασφάλειας συνεργάζονται de facto με τους φασίστες, απ’ την μια δημιουργώντας το περιβάλλον της όποιας ιδεολογικής νομιμοποίησης της δράσης τους, και απ’ την άλλη καταχωνιάζοντας όσο μπορούν την εγκληματικότητά τους.

Αυτό που εμείς ονομάζουμε “συγκάλυψη” οι ερευνητές ονομάζουν “ανισομέρεια”. Και βρήκαν τρόπο να μετρήσουν μια τουλάχιστον πλευρά της: το πως ανακαλύπτονται στην μία ή στην άλλη περίπτωση οι δράστες. Έτσι προέκυψε ότι με την εξαίρεση των περιπτώσεων όπου οι “τρομοκράτες” (του ενός ή του άλλου είδους) συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω, το 40% των φασιστών που έχουν κάνει κάποιου είδους βίαιη επίθεση κατά ανθρώπων εντοπίζεται τυχαία, σαν παραπροϊόν ερευνών για άλλα θέματα, ή επειδή ο φασίστας τρομοκράτης έκανε κάποιο λάθος σε άσχετη στιγμή που τράβηξε την προσοχή. Αντίθετα, στις περιπτώσεις των “θρησκευτικά υποκινούμενων τρομοκρατικών πράξεων” το 88% των ενόχων (ή και “ενόχων” θα προσθέταμε) ανακαλύπτεται μέσα απ’ τη δουλειά των μυστικών υπηρεσιών.
Αυτά σημαίνουν ότι ακόμα κι αν κάποιος βάλει στην άκρη την δική μας γνώμη, ότι δηλαδή διάφοροι “ισλαμιστές τρομοκράτες” στην ευρώπη έχουν καθοδηγητές ευρωπαίους ασφαλίτες (χωρίς να το ξέρουν, φυσικά), οι πιθανότητες να συλληφθεί ένας φασίστας “μοναχικός λύκος” είτε πριν είτε μετά από κάποια δολοφονική ενέργεια, είναι οι μισές - αν είναι προσεκτικός - σε σχέση με έναν ισλαμιστή “μοναχικό λύκο”.
Οι ερευνητές σημειώνουν και κάτι ακόμα. Σε κράτη της ανατολικής ευρώπης (αναφέρουν το παράδειγμα της Ουγγαρίας) συνάντησαν σοβαρές δυσκολίες να βρουν στοιχεία για φασιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις απ’ τα μήντια (αυτό ήταν βασικό υλικό της έρευνας) αν και είναι γνωστό ότι συμβαίνουν αρκετές τέτοιες. Ο λόγος; Απλά τα καθεστωτικά μήντια δεν αναφέρονται σε τέτοιες, ενώ, αντίστροφα, κάνουν πρώτο θέμα τους “ισλαμιστές”! Θεωρούν λοιπόν σα δεδομένο ότι παρότι χρησιμοποίησαν εναλλακτικές τεχνικές αναζητώντας στοιχεία, υπάρχουν σ’ αυτά τα κράτη (άγνωστο πόσες) περιπτώσεις φασιστικών επιθέσεων που δεν μπόρεσαν να τις εντοπίσουν.

Ένα άλλο στοιχείο που ανέδειξε η συγκεκριμένη έρευνα είναι ο παράγοντας της στρατιωτικής εκπαίδευσης και η σχέση του με την φονικότητα των όποιων επιθέσεων. Όσοι είχαν τέτοια εκπαίδευση σκότωσαν 2,29 άτομα ο καθένας τους κατά μέσο όρο, ενώ όσοι δεν είχαν στρατιωτική εκπαίδευση σκότωσαν 1,47 άτομα. Αν αφαιρεθεί ο Breivik (που κατατάσσεται σ’ εκείνους που δεν είχαν τέτοια εκπαίδευση) οι άνευ είναι ακόμα πιο κάτω: στα 0,68 άτομα ο καθένας τους. Αφού εξ ορισμού οι “μοναχικοί λύκοι” δεν ανήκουν σε κάποια οργάνωση που θα τους εκπαιδεύσει, προκύπτει ότι οι “ισλαμιστές” τέτοιοι, στην ευρώπη, είναι εκείνοι που κυρίως δεν έχουν στρατιωτική εκπαίδευση· σε αντίθεση με τους λευκούς ευρωπαίους στρατόκαβλους και μιλιταριστές.

Τα δύο συμπεράσματα που (θα) έδωσαν χαρά στα πρωτοκοσμικά συμπλέγματα ασφαλείας, αφορούσαν την “κοινωνική μοναχικότητα” και τον ρόλο του internet στη δράση των “μοναχικών λύκων”. Σε ότι αφορά το πρώτο, οι ερευνητές χαρακτηρίζουν μύθο την ιδέα ότι οι “μοναχικοί λύκοι” είναι άτομα με ελάχιστες κοινωνικές σχέσεις, “κλεισμένα στον εαυτό τους”, κλπ. Μόνο στις περιπτώσεις εκείνων που μπαίνουν στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιό τους ισχύει κάτι τέτοιο σε μεγάλο βαθμό, σε ποσοστό 75% (είπαν οι ερευνητές). Στους φασίστες τέτοιου είδους κοινωνικός “ασκητισμός” αφορούσε το 33% των περιπτώσεων, στους δε “ισλαμιστές τρομοκράτες” το ποσοστό ήταν μόλις 9%. Αυτό σημαίνει (είπαν) ότι οι “ισλαμιστές τρομοκράτες” ζουν κανονικά στις οικογένειες και στις κοινότητές τους, οπότε “όλο και κάτι θα τους ξεφεύγει” (για τα σχέδια και τις πράξεις τους). Πράγμα που σημαίνει (αυτό δεν το είπαν, το υπονόησαν) ότι η αστυνομία πρέπει να “πιέζει” στο σύνολο των οικογενειών ή/και των κοινοτήτων για να μαθαίνει αυτά που θέλει...
Σε ότι αφορά την χρήση του internet, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόλις στο 1/3 των περιπτώσεων χρησιμοποιήθηκε σαν πηγή πληροφοριών ή για εκπαιδευτικούς λόγους. Αυτό εν μέρει αποδίδεται στο γεγονός ότι οι περισσότερες επιθέσεις έγιναν με εμπρηστικές βόμβες, με μαχαίρια (δεν χρειάζονται πληροφορίες ή εκπαίδευση) ή πυροβόλα, τα οποία άπαξ και αποκτήσει κανείς μπορεί να εκπαιδευτεί μόνος του.

Το τελευταίο συμπέρασμα; Μεγάλη χαρά για τον αντιμουσουλμανικό ρατσισμό. Ο isis (λένε, κι αυτό το συμπεραίνουν από ένα άρθρο του Οκτώβρη του 2014 στο θεωρούμενο “επίσημο περιοδικό” του isis Dabiq) ευνοεί την τρομοκρατική δράση μικρών ομάδων, με απλά μέσα, επειδή είναι πιο εύκολο να γίνουν και δυσκολότερο να προληφθούν.  Αυτό είναι κάτι που δεν έχει αποδειχθεί στην πράξη, βέβαια. Βολεύει όμως τους πρωτοκοσμικούς να αποδίδουν (ό,τι τους συμφέρει) στον isis· κλείνοντας το μάτι στους φασίστες τους, που “μάχονται εναντίον της ισλαμοποίησης της ευρώπης”...

“μοναχικοί λύκοι”: ένας απολογισμός

Μαύρη δύναμη...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Η ορολογία της έρευνας είναι πολύ προσεκτική. Πουθενά δεν χρησιμοποιεί τον όρο “ισλαμική τρομοκρατία” άλλα έναν πιο ήπιο, που είναι “θρησκευτικά υποκινούμενη τρομοκρατία”. Απομένει, φυσικά, στον καθένα να αναρωτηθεί μήπως υπάρχουν και “φανατικοι χριστιανοί τρομοκράτες”....
[ επιστροφή ]

κορυφή