Στις 3 Φλεβάρη βρέθηκε το πτώμα του πεταμένο σε μια έρημη άκρη ενός δρόμου απ’ το Κάιρο στην Αλεξάνδρεια. Είχε εξαφανιστεί απ’ το Κάιρο στις 25 Γενάρη - την ημέρα της επετείου της εξέγερσης του 2011. Το κορμί του ήταν τόσο παραμορφωμένο ώστε ακόμα και η μάνα του δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει. Είχε τουλάχιστον 12 κατάγματα, σημάδια από ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, καψίματα από τσιγάρα σ’ όλο το σώμα, αιματώματα, ξυραφιές, και βαριά εγκεφαλική αιμοραγία από κτυπήματα.
Ο Giulio Regeni, 28χρονος ιταλός, μεταπτυχιακός στο Κέμπριτζ, βρισκόταν στο Κάιρο για να κάνει την πανεπιστημιακή του έρευνα: για τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα, την αντίθεσή τους με το καθεστώς Σίσι, και τον ρόλο των μικροπωλητών είτε υπέρ είτε κατά του καθεστώτος. Ήταν μια επικίνδυνη έρευνα; Η στρατοαστυνομία του Σίσι έτσι το θεώρησε. Ο Regeni αρθρογραφούσε με ψευδώνυμο στην il Manifesto - κι αυτό πρέπει να ήταν μια πληροφορία που δεν την ανακάλυψαν μόνοι τους οι αιγύπτιοι ασφαλίτες... Τους την έσπρωξαν κάποιοι απ’ τις ιταλικές υπηρεσίες... Συνεπώς η έρευνά του για τα εργατικά συνδικάτα και τον ρόλο των μικροπωλητών θα μπορούσε να βρει “εθνικά μυστικά” του φασιστικού καθεστώτος. Επιπλέον προσόν του; Μιλούσε αραβικά, συνεπώς μπορούσε να συνομιλήσει με διάφορους και να καταλάβει εύκολα και γρήγορα, ακόμα και από μισόλογα.
Έτσι η χούντα του Καΐρου τον έστειλε πίσω “σε σεντόνι”, αφού πρώτα οι μπράβοι της έβγαλαν πάνω του τα ένστικτα που βγάζουν απ’ το καλοκαίρι του 2013 σε βάρος των εσωτερικών, κοινωνικών και πολιτικών αντιπάλων της. Αλλά ο Regeni δεν ήταν αιγύπτιος. Ήταν ιταλός. Και από “καλή οικογένεια”.
Πάνω: ο Regeni. Κάτω: η αρχή της ανοιξιάτικης πασαρέλας στο Κάιρο. 1η φωτογραφία: στις 17 Απρίλη ο υπ.εξ. της γερμανίας Γκάμπριελ με τον Σίσι (είχε περάσει πριν από λιβύη). 2η φωτογραφία: στις 19 Απρίλη ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ. 3η φωτογραφία: στις 20 Απρίλη ο (απερχόμενος) αμερικάνος υπ.εξ. Κέρρυ, πάντα με τον Σίσι. (Μ’ αυτά τα δεδομένα όχι έναν αλλά χίλιους Regeni, κατά προτίμηση αιγύπτιους, αλλά “δεν είμαστε και ρατσιστές” - όλα τα σφάζουμε - μπορεί να “θυσιάζει” κάθε μήνα το φασιστικό / μιλιταριστικό καθεστώς της αιγύπτου).
Η αποκάλυψη του πτώματος του Regeni έγινε μετά από πιέσεις της Ρώμης, εξαιτίας της πολυήμερης εξαφάνισής του. Εννοείται ότι το καθεστώς αρνήθηκε εξ’ αρχής οποιαδήποτε σχέση με τα βασανιστήρια και την δολοφονία του. “Ίσως προσπάθησαν να τον κλέψουν” είπαν οι αιγυπτιακές αρχές. “Ή μπορεί να τον βασάνισαν για ερωτικούς λόγους”. Συμβαίνουν κι αυτά: οι αντίζηλοι στην αίγυπτο κάνουν ηλεκτροσόκ... Μιας και αυτές οι εξηγήσεις παραήταν γελοίες για να γίνουν πιστευτές, το καθεστώς δοκίμασε μια καλύτερη σκηνοθεσία (που θα την αγαπούσαν και οι πρωτοκοσμικές αρχές ασφαλείας): η στρατοαστυνομία μπούκαρε σ’ ένα διαμέρισμα, κάπου στο Κάιρο, καθάρισε 4 άτομα, και ύστερα δήλωσε ότι βρήκε εκεί διάφορα πράγματα του Regeni... Ήταν, λέει, μια συμμορία που έκανε απαγωγές ξένων. Για να τους κλέβει...
Δεν ήταν πειστικό, ούτε αυτό. Πολύ περισσότερο που διάφοροι αξιωματούχοι της αιγυπτιακής αστυνομίας έχουν δηλώσει (“ανώνυμα”) σε μια ιταλική επιτροπή έρευνας που πήγε στο Κάιρο (ίσως για να φτιαχτεί μια πειστική εξήγηση) όχι μόνο ότι ο Regeni είχε συλληφθεί στις 25 Γενάρη, αλλά και σε ποια κολαστήρια κρατήθηκε. Η Ρώμη, αναγκαστικά, σε μια θεατρική κίνηση, ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στο Κάιρο, για διαβουλεύσεις. Ο πρωθυπουργός Ρέντζι ζήτησε την ειλικρινή συνεργασία του φασιστικού καθεστώτος Σίσι στις έρευνες. Ζήτησε “ονόματα και διευθύνσεις”. Επειδή είμαστε φίλοι συμπλήρωσε.
Όχι απλά “φίλοι”. Κάτι παραπάνω. Η ιταλική πετρελαϊκή eni έχει εντοπίσει ένα μεγάλο υποθαλάσσιο κοίτασμα φυσικού αερίου στην αιγυπτιακή α.ο.ζ. Και είναι η βασική υποψήφια για να αναλάβει την εκμετάλλευσή του. Την ημέρα που βρέθηκε το πτώμα του Regeni, στις 3 Φλεβάρη, έκανε επίσκεψη για δουλειές, στο Κάιρο, πολυμελής αντιπροσωπεία ιταλών επιχειρηματιών πρώτης γραμμής (μεταξύ αυτών και τα αφεντικά των ιταλικών πετρελαϊκών) με επικεφαλής την υπουργό ανάπτυξης Federica Guidi. Οι (ιταλικές) καθεστωτικές γραφές το πάνε και πέρα απ’ τις business: η Ρώμη θα χρειαστεί την βοήθεια του αιγυπτιακού στρατού σε περίπτωση εισβολής στη λιβύη...
Αφού είναι τόσο σοβαρές οι διακρατικές σχέσεις, το ιταλικό καθεστώς θα πρέπει να βρει έναν τρόπο “για να κλείσει το θέμα”, σε συνεργασία πάντα με τον φίλο Σίσι. Κανά δυο δράστες απ’ την στρατοαστυνομία per favore, κι ας πει ο Σίσι ότι “δεν το έκαναν επίτηδες, μπερδεύτηκαν, τον πέρασαν για άλλον”.
Δεν είναι δύσκολο για τα ιταλικά αφεντικά να έχουν αισθήματα φιλίας για το καθεστώς Σίσι, όπως δεν είναι καθόλου δύσκολο και για τα ελληνικά. Μόνο το 2015 δολοφονήθηκαν εξωδικαστικά απ’ τις μυστικές υπηρεσίες και την στρατοαστυνομία της αιγύπτου 475 άτομα. Και τουλάχιστον άλλα 640 βασανίστηκαν “ατομικά”, ενώ έχουν γίνει γνωστές 36 περιπτώσεις μαζικών βασανιστηρίων. Πρόκειται για “ρεκόρ” που πιθανότατα να καταρριφθεί το 2016, εφόσον η αντίσταση στην αιγυπτιακή χούντα συνεχίζεται.
Αυτά είναι γνωστά. Και δεν χαλάνε ούτε τις δουλειές ούτε τις φιλίες. “Έγινε η στραβή” με τον Regeni, ε, αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί.
(Μήπως θα ήταν καλό για την ελληνική κυβέρνηση και το διεθνές πρεστίζ της να μεσολαβήσει, φιλικά πάντα, μεταξύ των δύο φίλων; Ή δεν αντέχει τις ιστορίες με πρωτοκοσμικά αίματα;)
Κάτι τελευταίο. Για κάποιον περίεργο λόγο o βασανισμός και η δολοφονία του Giulio Regeni μας θυμίζει την απόπειρα δολοφονίας (από αμερικάνους πεζοναύτες) της Giuliana Sgrena, της ιταλίδας δημοσιογράφου, στο ιράκ, τον Μάρτη του 2005. Δεν είναι η συνωνυμία που μας προκαλεί την συσχέτιση. Δεν είναι ότι η Sgrena δούλευε, επίσης, στην il Manifesto. Είναι μια ενστικτώδικη υποψία για τα “παιχνίδια” των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών. Στο να “δίνουν”, να “παραγγέλνουν” ή να αναλαμβάνουν εργολαβίες για άλλους.
Αλλά πάλι μια διαίσθηση είναι, μόνο.
