#29 - 02/2024

contagion: φροντιστήριο της μόλυνσης - πριν την μόλυνση

Είναι δυνατό μια κινηματογραφική ταινία να λειτουργήσει ως βασικός ιδεολογικός / προπαγανδιστικός μηχανισμός για μια τρομοεκστρατεία της έντασης και της έκτασης του 2020, του 2021 και του 2022; Είναι δυνατό να “δουλέψει” σα βιβλιογραφία-για-μαζική-χρήση, φτάνοντας ακόμα στο σημείο να χρησιμοποιηθεί ως “αναφορά” για κάποιον πρωτοκλασσάτο, πρωτοκοσμικό και δύσοσμο υπουργό υγείας;
Ξέρουμε ότι ο κινηματογράφος έχει χρησιμοποιηθεί σαν μαζικό, προπαγανδιστικό μέσο σχεδόν απ’ την αρχή του. Ωστόσο η “cine πρόβλεψη”, το να προκύπτει δηλαδή ότι μια ταινία σκηνοθέτησε και εικονογράφησε σχεδόν ακριβώς εκείνο που τελικά συνέβη, είναι ασυνήθιστο.

Η ταινία Contagion είναι η περίπτωσή (μας). Σκηνοθετημένη απ’ τον Steven Soderbergh, μ’ ένα εμπορικά καλό καστ (Matt Damon, Jude Law, Gwyneth Paltrow, Lawrence Fishbume κ.α.) βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες στα τέλη του 2011 σαν ένα υγιειονομικό θρίλερ καταστροφής. Κόντρα στις απαισιόδοξες προβλέψεις των “ειδικών” τις επόμενες βρομάδες πήγε αρκετά καλά, “βγάζοντας” τα διπλάσια απ’ το κόστος παραγωγής· παίχτηκε και στην ευρώπη, σίγουρα σε αγγλία, ισπανία και ιταλία. Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις έκλεισε τον κύκλο της σε ένα, ενάμισυ μήνα, στις αρχές του 2012. Από τότε και μετά αφορούσε μόνο (ή κυρίως) τους φίλους του είδους “θρίλερ καταστροφής”.
Όμως απ’ τις αρχές Γενάρη του 2020, με το άκουσμα μιας “φονικής πανδημίας κάπου στην κίνα”, το Contagion “νεκραναστήθηκε” - και εκτοξεύτηκε! Σύμφωνα με την MUSO (εταιρεία καταμέτρησης πειρατικών θεάσεων στο internet) το φίλμ είχε 546 θεάσεις στις 7 Γενάρη του 2020, και είχε φτάσει στις 30.418 στις 30 του ίδιου μήνα. Φλεβάρη και Μάρτη του 2020 θα απογειωνόταν ακόμα πιο εκθετικά, φτάνοντας γρήγορα να είναι η νο 2 ταινία (πάντα στις πειρατικές θεάσεις). Με άλλα λόγια, στο χρονικό διάστημα που κατασκευαζόταν η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, “πλεκόταν ο δημόσιος διάλογος” (η δημαγωγία δηλαδή) γύρω απ’ την covid-19, και γίνονταν οι πρώτοι μαζικοί carpet βομβαρδισμοί φόβου, το Contagion δεν είχε απλά μπει σε εκατοντάδες χιλιάδες μυαλά πρωτοκοσμικών, αλλά είχε διαμορφώσει σχεδόν το σύνολο της “αφήγησης” θανάσιμος κίνδυνος / σωτηρία.

τα βασικά σημεία της πλοκής - και η βασική ιδέα της

Γυρνώντας στο Σικάγο από ένα ταξίδι δημόσιων σχέσεων στο Χονγκ Κονγκ μια ceo μεταφέρει εν αγνοία της έναν θανατηφόρο ιό που μεταδίδεται μέσω του αέρα / της αναπνοής αλλά και μέσω της αφής. Η ίδια αρρωσταίνει, πεθαίνει, αλλά εν τω μεταξύ έχει αρχίσει η με καλπασμούς μετάδοση του ιού ταυτόχρονα στις ηπα, στην κίνα, και σ’ όλο τον πρώτο κόσμο (ανατολή και δύση). Ενόσω το αμερικανικό CDC αναλαμβάνει το “ιατρικό” μέρος της αντιμετώπισης της “κρίσης” (ο ιός έχει βαπτιστεί MEV-1...), ο στρατός και η cia αναλαμβάνουν το “πολιτικό/κοινωνικό”, καθώς η γρήγορη εξάπλωση της μόλυνσης οδηγεί σε διαταγές για μαζικές καραντίνες, απαγορεύσεις κυκλοφορίας μέσα και έξω απ’ τις πόλεις, αλλά και ξέσπασμα λεηλασιών. Ταυτόχρονα ένας μπλόγκερ υποστηρίζει ότι κόλλησε και θεραπεύτηκε χρησιμοποιώντας ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο· και ότι η κυβέρνηση μαζί με τους “ειδικούς” της το κρύβουν. Είναι ο “συνομωσιολόγος” της ταινίας, με ιδιαίτερη επιρροή.
Στόχος (όλων) είναι η κατασκευή ενός εμβολίου... Μετά από κάμποσες αποτυχημένες προσπάθειες (κι ενώ η θανατηφόρα μόλυνση συνεχίζει να εξαπλώνεται...) φτιάχνεται ένα τέτοιο, και ξεκινάει σταδιακά η διανομή του στον πληθυσμό... Τέλος καλό, όλα καλά: στο κλείσιμο της ταινίας αποκαλύπτεται ότι επρόκειτο για έναν ιό νυχτερίδων, που μόλυνε μέσω μιας μπανάνας που έπεσε από το στόμα μιας νυχτερίδας σ’ ένα γουρούνι σε χειροτροφείο· απ’ αυτό μολύνθηκε ένας μάγειρας (μέσω της αφής με το κρέας), και απ’ τον μάγειρα μολύνθηκε η ceo (μέσω μιας χειραψίας).
Το ιδιαίτερα σημαντικό στην ταινία, ειδικά όταν την δει κάποιος μετά απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, είναι ότι αυτή - μια παράγωγη του 2011, ας το θυμίσουμε - περιλαμβάνει σχεδόν ΟΛΑ τα στοιχεία της πραγματικής τρομοεκστρατείας 8 ή 9 χρόνια ΠΡΙΝ το πρακτικό της “ξεδίπλωμα”!
Κατ’ αρχήν περιλαμβάνει την ιδέα του “ασθενή 0”: (μάλλον βιαστικά) στην περίπτωση της covid-19 σαν τέτοια θεωρήθηκε (στην ευρώπη) μια ceo απ’ τον Χονγκ Κονγκ...
Αλλά αυτό είναι ίσως δευτερεύον σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα.

Η “κοινωνική αποστασιοποίηση” και ο κατ’ οίκον εγκλεισμός είναι εκεί, στο Contagion...

Τα στρατιωτικά φορτηγά που μεταφέρουν πτώματα (και αργότερα δόσεις του εμβολίου...) και οι μαζικοί τάφοι είναι εκεί...

Η δημοσιογραφία / δημαγωγία είναι εκεί...

Η μασκοφορία είναι εκεί...

Η “διαστημική” οχύρωση απέναντι στον κίνδυνο είναι εκεί...

Η υπόγεια (ή όχι και τόσο υπόγεια) κόντρα μεταξύ ηπα και κίνας είναι εκεί...

Οι ουρές είναι εκεί...

Ο στρατός ως γενικό επιτελείο “διαχειρισης της απειλής” είναι εκεί...

Η οχλαγωγία είναι εκεί...

Οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας είναι εκεί...

Η απαγόρευση της τρυφερότητας είναι εκεί...

Ο θάνατος είναι εκεί...

Οι χάρτες και τα διαγράμματα είναι εκεί... Ο “ρυθμός αναπαραγωγής” του ιού (Ρ0) είναι εκεί... Η “αναγκαιότητα της λογοκρισίας” (κατά των συνωμοσιολόγων) είναι εκεί... Οι κατηγορίες περί αντι-επιστημονισμού και ανορθολογισμού είναι εκεί... Τα σχολεία που κλείνουν είναι εκεί... Δεν υπάρχουν (ακόμα, βρισκόμαστε μόλις στο 2011...) καλοκάγαθες εταιρείες (μόνο αλτρουϊστές ερευνητές), αλλά υπάρχει το σημαντικότερο: η σωτηρία μέσω εμβολιασμού στη μέση μιας εκτεταμένης μόλυνσης!
Είναι όλα τόσο “σωστά” στη θέση τους στο Contagion ώστε φτάνει να αναρωτηθεί ένας σημερινός θεατής για το κατά πόσον η κατάστρωση της πραγματικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αντέγραψε το σενάριο της ταινίας· ή κατά πόσον αυτό το σενάριο ήταν προφητικό - λόγω - επιφοίτησης! Το πρώτο μοιάζει να έγινε, αν και δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Το δεύτερο ούτε κατά διάνοια!
Ο βασικός σεναριογράφος (Scott Burns) έκανε εντατικά φροντιστήρια, πρώτα με τον συνταξιούχο επιδημιολόγο Lawrence Brilliant, στη συνέχεια με τον πανεπιστημιακό παθολόγο Walter lan Lipkin, και εντέλει με ειδικούς του Π.Ο.Υ.: ουσιαστικά εκείνα που μορφοροποιήθηκαν ως βασικά σεναριακά στοιχεία του Contagion, ήταν τα λίγα που είχαν γίνει και τα περισσότερα που δεν είχαν γίνει στις δύο προηγούμενες (αποτυχημένες) προσπάθειες υγιεινιστικών τρομοεκστρατειών, πρώτα με την “γρίπη των πτηνών” το 2004, και ύστερα με την “γρίπη των χοίρων” το 2009. Ουσιαστικά λοιπόν το σενάριο του 2011 ήταν ο σκελετός της “γραμμής” του Π.Ο.Υ. (και των αφεντικών του) ήδη. Εκείνο που δεν είχε συμβεί ακόμα (το 2010 και το 2011) ήταν η εξαγορά / ιδιωτικοποίηση του Π.Ο.Υ. (και της “γραμμής” του) απ’ τους “μεγάλους φιλάνθρωπους” και τις φαρμακομαφίες [1Το µεγάλο κονσόρτσιουµ των εταιρειών που βρίσκονται πίσω απ’ το “φιλανθρωπικό ίδρυµα” του Bill Gates άρχισε να δραστηριοποιείται συστηµατικά στη “σωτηρία της υγείας του πλανήτη” απ’ το 2010, αρχικά για λίγα χρόνια ψάχνοντας που (θα) είναι πιο αποτελεσµατικές οι επενδύσεις του, και που βρίσκεται το “κέντρο” που θα άξιζε να κατακτήσει. Είναι προφανές ότι αναλύθηκαν δεόντως απ’ τους αρµόδιους της βιοµηχανικής “φιλανθρωπίας” οι ευκαιρίες (χαµένες τότε) που προσέφερε το θέαµα της “γρίπης των χοίρων”, το 2009. Κι αυτό εφόσον ήδη απ’ το 2002 το “ίδρυµα” ήταν µέτοχος των φαρµακοµαφιών Johnson & Johnson, Merck και Pfizer. Στα τέλη του 2013, το “ίδρυµα” απέκτησε το πρώτο αρχιστέλεχος ως ceo , την Susan Desmond-Hellmann, προερχόµενη κατευθείαν απ’ την βιοµηχανία των βιοτεχνολογιών, και πιο συγκεκριµένα απ’ την Genetech (όπου ήταν υπεύθυνη “ανάπτυξης προϊόντων”). Λίγο νωρίτερα, το 2009, η Genetech είχε εξαγοραστεί απ’ την Roche.].

[...]

...η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Cyborg.
[ σημεία διακίνησης ]

Ziggy Stardust

Σημειώσεις

1. Το µεγάλο κονσόρτσιουµ των εταιρειών που βρίσκονται πίσω απ’ το “φιλανθρωπικό ίδρυµα” του Bill Gates άρχισε να δραστηριοποιείται συστηµατικά στη “σωτηρία της υγείας του πλανήτη” απ’ το 2010, αρχικά για λίγα χρόνια ψάχνοντας που (θα) είναι πιο αποτελεσµατικές οι επενδύσεις του, και που βρίσκεται το “κέντρο” που θα άξιζε να κατακτήσει. Είναι προφανές ότι αναλύθηκαν δεόντως απ’ τους αρµόδιους της βιοµηχανικής “φιλανθρωπίας” οι ευκαιρίες (χαµένες τότε) που προσέφερε το θέαµα της “γρίπης των χοίρων”, το 2009. Κι αυτό εφόσον ήδη απ’ το 2002 το “ίδρυµα” ήταν µέτοχος των φαρµακοµαφιών Johnson & Johnson, Merck και Pfizer. Στα τέλη του 2013, το “ίδρυµα” απέκτησε το πρώτο αρχιστέλεχος ως ceo , την Susan Desmond-Hellmann, προερχόµενη κατευθείαν απ’ την βιοµηχανία των βιοτεχνολογιών, και πιο συγκεκριµένα απ’ την Genetech (όπου ήταν υπεύθυνη “ανάπτυξης προϊόντων”). Λίγο νωρίτερα, το 2009, η Genetech είχε εξαγοραστεί απ’ την Roche.
[ επιστροφή ]