Tag: νότια κύπρος

Τετάρτη 8 Νοέμβρη. Οι εξελίξεις αυτές φωτίζουν ακόμα καλύτερα το περιεχόμενο της συνάντησης του ισραηλινού “mad dog” υπ.αμ. Lieberman με τον ψεκασμένο (και) προχτές, και ξανά με τον ψεκασμένο και τον ελληνοκύπριο υπ.αμ. (και) χτες. Το χθεσινό τριγωνικό ραντεβού έγινε για πρώτη φορά στο ελληνικό υπουργείο άμυνας, για να μπορούν να πάρουν μέρος «φυσιολογικά» και οι ντόπιοι αρχικαραβανάδες, μαζί με τους ισραηλινούς που έφερε μαζί του ο Lieberman. Αλλά ένα τέτοιο ραντεβού λίγο απέχει απ’ το να είναι «συμβούλιο πολέμου» εν τη γενέσει του. Έστω κι αν οι εμπλεκόμενοι δεν πρόκειται να πολεμήσουν φανερά μαζί…

Τι κουβέντιασαν υπό την αιγίδα, προφανώς, του ισχυρότερου στρατιωτικά απ’ τους τρεις, δηλαδή του Lieberman; Είναι στοιχειωδώς εύλογο το να αγνοήσει κανείς τις αποπροσανατολιστικές δηλώσεις τους, που είναι όλο «αγάπες και λουλούδια»… Το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος (και σε βαθμό ανάλογο με το ελάχιστο μέγεθός του το ελληνοκυπριακό) θα χρειαστεί (και θέλουν…) να προσφέρει / ουν κάποιου είδους υποστήριξη στον ισραηλινό στρατό (βασικά στην αεροπορία του, αυτήν που εκπαιδεύεται εδώ και καιρό στα μέρη μας…) σε περίπτωση… Επίθεσης στο λίβανο; Επίθεσης στο λίβανο που θα αντιμετωπιστεί όχι μόνο απ’ την Χεζμπ’ αλλάχ αλλά και από συμμάχους της;

Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς, όπως δεν ξέρουμε το timing της «ανάγκης» του ισραηλινού μιλιταρισμού. Πότε; Πως; Μόνο τις γενικές γραμμές καταλαβαίνουμε· αλλά είναι αρκετές! Ας σημειωθεί επιπλέον ότι ο φίλος και αδελφός του ελληνικού βαθέος κράτους Νετανιάχου έχει κάτι προβληματάκια με κάτι «σκανδαλάκια»: τέτοια ζόρια (μαζί με τα πραγματικά αφεντικά κάθε καπιταλιστικού σχηματισμού) σπρώχνουν τους πολιτικούς frontmen σε επιλογές που αν μεν πετύχουν τους κάνουν ήρωες· κι αν αποτύχουν τους ρίχνουν στο γκρεμό που έτσι κι αλλιώς τους περίμενε.

Δεν κουβεντιάζουν οι «πολιτικοί υπεύθυνοι» και οι καραβανάδες του ανατολικομεσογειακού «τριγώνου» για το «πόσο γλυκειά είναι η σταθερότητα» στον κόσμο! Τα ντόπια αφεντικά, μαθημένα εδώ και σχεδόν δύο αιώνες να επιπλέουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς / ανταγωνισμούς πουλώντας γεωπολιτική θέση και απολαμβάνοντας τις ανάλογες γεωπολιτικές προσόδους, έχουν συμμαχήσει με εκείνους που την έχουν βγάλει με παρόμοιο τρόπο στην περιοχή εδώ και δεκαετίες (το ισραηλινό καθεστώς και την αιγυπτιακή χούντα), καθεστώτα δηλαδή που υποτιμώνται ανάλογα και ψάχνουν να βρουν «μια θέση στον 21^ο αιώνα» καθώς ο κύριος αρμός των παγκόσμιων ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων φεύγει απ’ την ζώνη ανατολική Μεσόγειος / μέση Ανατολή, μετακομίζοντας στον Ειρηνικό. Ο καθένας απ’ τους τρεις συν ένα (Αθήνα, Τελ Αβίβ, Κάιρο + Λευκωσία) ζει την δική του γεωπολιτική παρακμή· ελπίζουν ότι μαζί θα καταφέρουν να ανατιμηθούν. Και είναι ο ισραηλινός μιλιταρισμός / εθνικισμός / ρατσισμός που δίνει τον τόνο, είναι αυτός που βρίσκεται στο τιμόνι, γιατί αυτός επείγεται περισσότερο αυτήν την περίοδο: έχει ηττηθεί στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, ένα πεδίο μάχης που ήταν για δαύτον το μεγάλο κόλπο, και δεν μπορεί να περιμένει πολύ να εδραιωθεί η ήττα του.

Το ελληνικό κρατικό / καπιταλιστικό / μαφιόζικο καθεστώς ούτε θέλει ούτε μπορεί να βρει μια άλλη γραμμή αναβάθμισης μέσα στον διεθνή καταμερισμό καπιταλιστικής εξουσίας όπως αυτός διαμορφώνεται και θα διαμορφωθεί στον 21^ο αιώνα. Είναι κάτι που δεν το έκανε ποτέ, ούτε τον 19^ο, ούτε τον 20^ο. Πάντα την έβγαζε απ’ τις διεθνείς συγκρούσεις που, στο βαθμό που είχαν την ευρωπαϊκή ήπειρο σαν τον βασικότερο πόλο τους, είχαν στρατηγικές εντάσεις και στην ευρύτερη περιοχή. Στα κινούμενα γεωπολιτικά όρια των άλλοτε “μεγάλων δυνάμεων” και των αποικιών τους προς τα πετρελαϊκά κοιτάσματα…

Στη «μαύρη» του πλευρά το ελληνικό καθεστώς έχει τοποθετηθεί, απ’ τα ‘90s και μετά, στη «διεθνή του οργανωμένου εγκλήματος», κυρίως σαν πλυντήριο και σαν λαθρεμπορικό hub κάθε είδους. Στη «λευκή» προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό μέσω συμμαχιών με «ομοιοπαθούντες»… Με την ελπίδα ότι η «θαλάσσια δύναμη», δηλαδή οι ηπα (όσο παραμένουν τέτοια) θα ευαρεστηθούν να δώσουν κάτι τις…

Οπότε, όσοι / όσες είναι εχθροί (και) της ντόπιας καθεστωτικής «εξωτερικής πολιτικής» δεν πρέπει να μετράνε μέρες, ούτε να μαδάνε μαργαρίτες. Τα δεδομένα είναι ολοφάνερα… Κι ακόμα πιο φανερό είναι το ποιοι αποδεικνύονται και θα αποδειχθούν με ακόμα πιο δραματικό τρόπο οι ασυγχώρητα αυνάνες της ιστορίας, αργά ή γρήγορα. Εμείς, όπως πάντα· ποιοί άλλοι;

(φωτογραφίες: Πάνω: έρχονται!!! Στη μέση: πολεμικό συμβούλιο· για την “ειρήνη” πάντα… Κάτω: Το διαπιστώσαμε με καθυστέρηση: πριν την «τριμερή των καραβανάδων», στις 2 Νοέμβρη, είχε γίνει στη Λευκωσία η «τριμερής των βιτρινών». Των κοινοβουλίων ισραήλ, ελλάδας, νότιας κύπρου.

Δεν είναι σκέτος «γάμος συμφέροντος». Υπάρχει αίσθημα!)