Tag: τουρκία

Τεχεράνη – Άγκυρα

Πέμπτη 8 Ιούνη. Εντελώς συμπτωματικά την μέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Τεχεράνη, χτες δηλαδή, ο ιρανός υπ.εξ. Javad Zarif βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα. Δεν έχουμε την αξίωση να δημοσιοποιηθεί τι κουβέντιασε με το τουρκικό καθεστώς – όσο οξύνεται ο 4ος παγκόσμιος τόσο περισσότερο οι “ανταλλαγές απόψεων” μεταξύ συμμάχων θα ανήκουν στη σφαίρα των στρατιωτικών μυστικών.

Απ’ τα ελάχιστα που ανακοινώθηκαν κρατάμε την (δεν μας παραξενεύει) συνηγορία της Άγκυρας στη Ντόχα την στιγμή που η Τεχεράνη κρίνει σκόπιμο (κι αυτό είναι το σωστό) να παριστάνει την “ουδέτερη”. Στις δηλώσεις της συνάντησής του με τον Zarif, λοιπόν, στη διάρκεια του δείπνου, ο Erdogan δήλωσε κι αυτό:

… Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι το Κατάρ έχει πολεμήσει πολύ αποτελεσματικά εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων… Τους ξέρουμε εδώ και 15 χρόνια. Αν έκαναν κάτι άλλο, όπως να στηρίζουν την τρομοκρατία, θα είμασταν οι πρώτοι που θα το ξέραμε. Αλλά δεν ισχύει. Κάποιο άλλο παιχνίδι παίζεται εδώ. Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι για το ποιοί κρύβονται από πίσω, αλλά θα πρέπει να απογοητεύσουμε αυτούς που ψάχνουν ευκαιρία για να ανατατευτούν στην περιοχή…

Αφού το λέει το τουρκικό καθεστώς το πιστεύουμε! Μεταφράζοντάς το: η Ντόχα βρίσκεται στη σωστή μεριά! Κατά συνέπεια όχι μόνο η Άγκυρα δεν συναινεί στον εμπορικό αποκλεισμό του κατάρ αλλά, υποθέτουμε, θα καλύψει γρήγορα τις προμήθειες σε είδη πρώτης και δεύτερης ανάγκης…

(Για όσους / όσες υπάρχει περίπτωση να μπερδευτούν, η Ντόχα όντως χρηματοδοτεί αντικαθεστωτικούς αντάρτες στη συρία, και όντως μπήκε στο αμερικανικό σχέδιο διάλυσης της συρίας μετά το 2011, όπως άλλωστε η Άγκυρα. Αλλά δεν χρηματοδοτούσε τον isis – χρηματοδοτούσε οργανώσεις κάτω απ’ το γενικό όνομα al-Qaida, δηλαδή al-Nusra και λοιπά. Το χαρακτηριστικό αυτών των τζιχαντιστών (συντηρητικό ισλάμ σίγουρα) είναι ότι ΔΕΝ έκαναν επιθέσεις στο ψαχνό στην ευρώπη, στην τουρκία, στην ρωσία ή οπουδήποτε αλλού· ήταν κάτι έξω απ’ την στρατηγική τους. Στο συριακό πεδίο μάχης έκαναν ad hoc συμμαχίες με οργανώσεις του isis αλλά, σε γενικές γραμμές, δεν είχαν την ιδεολογία του «ισλαμικού χαλιφάτου», δηλαδή ενός κράτους απ’ την μέση ανατολή ως το Γιβλαρτάρ.

Αυτό έχει επιτρέψει σε κάμποσες απ’ τις οργανώσεις αυτής της κατηγορίας να ρυμουλκηθούν στον σχεδιασμό Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Με την έννοια ότι είναι μεν σουνιτικές, αλλά όχι και υπέρ ενός «θρησκευτικού πολέμου μέχρις εσχάτων» με το ιράν. Αυτό που ενδιαφέρει τα μέλη τους είναι μια ορισμένη εδαφοκυριαρχία εντός της συριακής επικράτειας, και το να μην ελέγχονται απ’ τον Άσαντ ή τους συμμάχους του. Ένα ομοσπονδιακό μοντέλο, δηλαδή, δεν τις βρίσκει αρνητικές από θέσεις αρχής.

Κι εκεί είναι η διαφορά των proxies της Ντόχα και της Άγκυρας απ’ τους proxies του Ριάντ και του Τελ Αβίβ: οι πρώτοι κουβεντιάζουν και διαπραγματεύονται, άμεσα ή έμμεσα, με το «σχήμα της Astana», εφόσον μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους. Οι δεύτεροι έχουν εντελώς διαφορετική ατζέντα.

Που στιγμιαία συμπυκνώνονται σ’ αυτό: όταν η αμερικανική αεροπορία κτύπησε προχτές θέσεις του συριακού στρατού βόρεια της At Tanf, αυτός ο στρατός προσπαθούσε να καταλάβει δύο γέφυρες για να εμποδίσει τις επικοινωνίες του isis. Μετά την αμερικανική επίθεση ο isis εδραίωσε την θέση του στα σημεία…)

Έσταξε η ουρά της καμήλας…

Κυριακή 4 Ιούνη. Όχι ότι δεν το ξέραμε, όχι ότι δεν το συμπέραινε κάθε λογικός άνθρωπος. Ωστόσο η διαρροή στον κυβερνοχώρο, από μια ομάδα που υπογράφει “global leaks” (όλο και κάποια μυστική υπηρεσία θα σκέφτηκε αυτό το κοινότοπο ψευδώνυμο), πολλών mail απ’ το το «κουτί» του Yousef al-Otaiba (πρώτη δόση δημοσιοποίησης), πρεσβευτή των «ενωμένων αραβικών εμιράτων» στον οηε, προκαλεί εκνευρισμό στη μέση Ανατολή. Γιατί αποδεικνύεται ότι υπήρχε σταθερή συνεργασία, τα τελευταία χρόνια, των εμιράτων με το Τελ Αβίβ, μέσω ενός νεοσυντηρητικού φιλοισραηλινού αμερικανικού think tank. Του Foundation for Defense of Democracies. Τα mail της διαρροής, που εμπλέκουν έμμεσα και το Ριάντ, αφορούν «ανταλλαγές» απόψεων κατά του ιράν αλλά και κατά του κατάρ. Επιπλέον (υπάρχουν κάποιες όχι διασταυρωμένες πληροφορίες ότι) περιέχουν ενδείξεις (;) πως το περσινό πραξικόπημα στην τουρκία το μεθόδευσαν όχι μόνο αμερικανικοί μηχανισμοί, αλλά και ισραηλινοί και αραβικοί – μια όχι άγνωστη σημμαχία…

Μιας και οι αραβικές κοινωνίες δεν έχουν φτάσει ακόμα σ’ εκείνο το επίπεδο μεταμοντερνισμού που τέτοιες «αποκαλύψεις» απ’ το ένα αυτί μπαίνουν και απ’ το άλλο βγαίνουν, οι άραβες σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ζορίζονται. Ακόμα και απέναντι στους δικούς τους πληθυσμούς: ποτέ δεν είπαν, ρητά, κάτι τόσο λακέδικο / φιλοαμερικάνικο σαν αυτά που λέει ένας ψεκασμένος υπ.αμ. βορειοδυτικότερα – για παράδειγμα – χωρίς να τρέχει τίποτα.

Οπότε τώρα, υποθέτουμε, θα αρχίσουν τα γνωστά: είναι πλαστά… είναι δουλειά των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών… Κλπ κλπ.

Μέχρι να κοπεί εντελώς το κλαδί που πάνω του κάθονται αυτές οι χουντομοναρχίες…

Ρωσο-τούρκοι

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν φτάνει που αρνούνται να διαλυθούν, που αρνούνται να κάνουν το χατήρι των ελλήνων… Τώρα πάνε και χοντροεξοπλίζονται, όχι υποχρεωτικά εναντίον τους, αλλά…

Ο Erdogan είδε φως στο διεθνές οικονομικό φόρουμ στην αγία Πετρούπολη (χτες), και πέρασε να πει ένα «γειά». Τα είπε και με τον Πούτιν, που όταν δεν μπορεί να δώσει γκάζι και ρούβλια στον κυρ Παναγιώτη πνίγει τον πόνο του με άλλα (προφανώς υποδεέστερα) deal. Κι εκεί ο εκπρόσωπος του «ξανθού γένους» φέρεται να το ξεφούρνησε: είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε S-400 στην τουρκία. (Το νατο, οι αμερικάνοι, τι λένε επ’ αυτού;)

Δεν θα γίνει αύριο. Χρειάζεται και μια εκπαίδευση στη χρήση τους. Αλλά τα 400 χιλιόμετρα βεληνεκές που έχουν, η δυνατότητά τους να καταστρέφουν αεροπλάνα, πυραύλους και οτιδήποτε άλλο πετάει, τα φοβερά και τρομερά τους ραντάρ ακόμα και σαν διαρκές σκανάρισμα, και η έξτρα δυνατότητά τους να γίνονται και εδάφους – εδάφους, ασφαλώς θα προκαλούν μια κάποια δυσκολία στο στομάχι διάφορων στην Αθήνα… Στην ιδεατή, καθαρά ιδεατή έως φαντασιακή περίπτωση, που θα ήθελαν να παραμυθιάζονται ότι μπορούν να γρυλίσουν πρακτικά προς την Ανατολή – και τις «χαμένες πατρίδες».

Δεν είναι προτιμότερος ο αντιμιλιταρισμός, σε ελλάδα, τουρκία και οπουδήποτε αλλού στον «καλό» κόσμο; Είναι.

Όχι και τόσο τσακωμένοι

Δευτέρα 29 Μάη. Παρά τις εκατέρωθεν κατηγόριες (έτσι είναι η διπλωματία…) Βρυξέλες (δηλαδή η ε.ε.) και Άγκυρα δεν είναι δα και έτοιμοι να φαγωθούν. Για την ακρίβεια, μετά την συνάντηση του Erdogan με τους Juncker και Tusk, αποφασίστηκε μια 12μηνη διαδικασία επαναπροσέγγισης και επίλυσης των όποιων παρεξηγήσεων (ή διαφορών), με πρώτο ραντεβού (των αντιπροσωπειών) στις 13 Ιούνη. Και πράγματι, οι ανακοινωμένες εκκρεμότητες (για την πλήρη συμφωνία της 18ης Μάρτη του 2016, αυτής για την “επαναπροώθηση”…) που θα επιτρέπει την κατάργηση της βίζας για τους τούρκους υπηκόους δεν είναι άλυτες. Και επιπλέον είναι μόνο 7 (που να ήταν, δηλαδή, τα «προαπαιτούμενα» 140, 240 ή πόσα…).

Εννοείται ότι στη συνάντηση κουβεντιάστηκε και η ευρωπαϊκή ανησυχία για την επαναφορά της θανατικής ποινής στην τουρκία. Ο Erdogan ξεκαθάρισε ότι η σχετική συζήτηση είναι συνέπεια του «τραύματος» απ’ το περσινό πραξικόπημα… Μετά το οποίο (το επανέλαβε…) οι ευρωπαίοι δεν έδειξαν ιδιαίτερη δημοκρατική ανησυχία…

Περασμένα ξεχασμένα; Ναι και όχι. Πάντως και οι συνομιλητές του πολιτικοί είναι και ξέρουν: αν το καθεστώς Erdogan επρόκειτο στα σοβαρά να επαναφέρει την θανατική ποινή (που το ίδιο κατάργησε στις αρχές των ’00s) θα το είχε κάνει πριν ξεκινήσουν οι δίκες των πραξικοπηματιών… Ώστε να τους αφορά. Τώρα… απλά δεν θα είχε κανένα νόημα. Αναδρομική ισχύς νόμων δεν γίνεται πουθενά.

Αααα: αν υπάρχουν τίποτα ντόπιοι «ειδικοί» και «ανειδίκευτοι» που περίμεναν διάλυση της τουρκίας (… μετά την διάλυση του μακεδονικού κράτους αλλά και του αλβανικού…) ας το ρίξουν καλύτερα στο «στοίχημα».

Εκεί οι «κουβάδες» είναι πιο ανώδυνοι…

Φίλοι φίλοι…

Παρασκευή 19 Μάη. Αφού επιβεβαιώθηκε ότι …δύο στενοί σύμμαχοι μίλησαν τίμια… στη διάρκεια της συνάντησης Ερντογάν – Τραμπ στην Ουάσιγκτον, ο πρωθυπουργός της τουρκίας Çavuşoğlu κατηγόρησε χτες τον αμερικάνο Brett McGurk, που είναι υποτίθεται ο «πολιτικός συντονιστής» της συμμαχίας των ηπα με τις ypg, ότι στηρίζει τρομοκράτες. Και ζήτησε απ’ το ψόφιο κουνάβι να τον αποσύρει.

Η αλήθεια είναι ότι ο McGurk κάνει την δουλειά που του έχουν αναθέσει. Αλήθεια είναι επίσης ότι το πόστο το κατέχει απ’ την προηγούμενη διοίκηση. Οπότε αν το τουρκικό καθεστώς θέλει …να σώσει το ψόφιο κουνάβι απ’ την παγίδα που τον σπρώχνουν τα ομπαμικά «σταγονίδια», καλά κάνει και φωνάζει. Όμως το πιο πιθανό είναι ότι η Άγκυρα κάνει τέτοιο θόρυβο για να είναι «καλυμμένη», όταν αποφασίσει ότι μπορεί να δράσει κατά των ypg…

(Έχουν πλάκα οι αμερικανικές «διαβεβαιώσεις» προς την Άγκυρα ότι τα όπλα που δίνουν στις ypg θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακατάληψη της Raqqa. Όχι τίποτα άλλο αλλά είναι πασίγνωστο: η Ουάσιγκτον έχει παγκόσμιο ρεκόρ στο να «χάνει» όπλα και λεφτά που, υποτίθεται, πήγαιναν σε «καλό σκοπό»…)

Astana group

Παρασκευή 19 Μάη. Τις δηλώσεις του ο Çavuşoğlu τις έκανε στη διάρκεια συνάντησης των υπ.εξ. ρωσίας, ιράν και τουρκίας στην Άγκυρα – με θέμα την κατάσταση στη συρία. Με φρέσκια την αμερικανική επίθεση στον συριακό στρατό στην al Tanf, οι υπ.εξ. αποφάσισαν να επιδιώξουν μια απόφαση του οηε που να επιτρέπει την είσοδο κρατικών στρατών (του Άσαντ και των συμμάχων του δηλαδή) στις 4 «ζώνες αποκλιμάκωσης» (η μία είναι στην περιοχή που έγινε η επίθεση…), υπό την επίβλεψη παρατηρητών του «διεθνούς οργανισμού».

Με light μέσα, και έχοντας κατά νου να εμποδίσουν την αμερικανική κατοχική επέκταση στο συριακό πεδίο μάχης, οι 3 (+1, αυτός είναι ο Άσαντ) του Astana group προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα έστω για – τα – προσχήματα διεθνές εμπόδιο.

Η επόμενη συνάντηση των 3 θα γίνει την ερχόμενη Κυριακή. Στην Τεχεράνη. Θέλουμε να πούμε: μακριά απ’ τα «φώτα» της δυτικής δημαγωγίας συνεχίζει να υπάρχει καπιταλιστικός κόσμος και συμφέροντα…

Άγκυρα Ουάσιγκτον, ένα θέατρο δρόμος

Πέμπτη 18 Μάη. Κατά την τουρκική καθεστωτική (και φιλοκυβερνητική) Daily Sabah, η συνάντηση του Ερντογάν με το ψόφιο κουνάβι ήταν φιλική (χωρίς εισαγωγικά). Αυτό που συνέβη στον Λευκό Οίκο την Τρίτη (γράφει) ήταν ότι δύο στενοί σύμμαχοι μίλησαν τίμια για τις διαφορές τους, αναγνωρίζοντας ο ένας την ειλικρίνεια του άλλου, καθώς είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν την συνεργασία τους στα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος.

Το τουρκικό «θεώρημα» είναι ότι ο (καϋμένος, αυτό είναι δικό μας!) ο ψοφιοκούναβος δεν έχει βάλει ακόμα τους δικούς του ανθρώπους στο Πεντάγωνο, το οποίο συνεχίζει τους σχεδιασμούς της (προηγούμενης) διοίκησης Ομπάμα σε ότι αφορά το συριακό πεδίο μάχης και την συμμαχία με τις ypg. Όταν, όμως, αντικαταστήσει τους Ομπαμικούς και διαμορφώσει την δική του πολιτική για τη μέση Ανατολή, τότε τα πράγματα θα φτιάξουν – λέει το «θεώρημα»…

Είναι δυνατόν αυτό το πράγμα να το πιστεύει το τουρκικό καθεστώς; Λέμε (και δεν το θεωρουμε αυθαίρετο!) απερίφραστα όχι. Ας ψάξει κανείς οτιδήποτε άλλο. Όπως, για παράδειγμα, ότι το χρησιμοποιεί σαν προπέτασμα καπνού· και σαν τέτοιο έχει περιορισμένη διάρκεια.

Το γιατί πρόκειται για παραμύθι είναι προφανές. Πρώτον, επειδή η λογική της κυβέρνησης Ομπάμα ήταν η αποφυγή της άμεσης, φανερής και κυρίως χερσαίας στρατιωτικής εμπλοκής στο συριακό πεδίο μάχης· το αντίθετο απ’ ότι συμβαίνει τώρα. Δεύτερον, επειδή η τακτική της κυβέρνησης Ομπάμα δεν άρεσε στο Τελ Αβίβ, σε αντίθεση απ’ αυτό που συμβαίνει τώρα. Τρίτον, επειδή η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη (πρώην υψηλόβαθμοι καραβανάδες σε υπουργικά πόστα) εδώ και δεκαετίες. Και τέταρτο επειδή «ο κόσμος τόχει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι»: πίσω απ’ την βιτρίνα του ψόφιου κουναβιού κυβερνάει (και) το αμερικανικό Πεντάγωνο· ενώ στην διοίκηση Ομπάμα η επιρροή του ήταν μοιρασμένη με εκείνη των μυστικών υπηρεσιών, που συχνά «φτιάχνουν» την δική τους γραμμή. Ειδικά για τη συρία.

Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού συνεχίζει (και κλιμακώνει) την αμερικανική ιμπεριαλιστική δράση της προηγούμενης μόνο εκεί που συμφωνεί. Αλλά δεν είναι «κατεχόμενη»!!!

Είναι δυνατόν αυτά να μην τα ξέρει το τουρκικό καθεστώς; Το θεωρούμε αδύνατο. Τι επιδιώκει λοιπόν με το να μην τα «σπάει» ανοικτά με την Ουάσιγκτον παρά τις απειλές και τις διακηρύξεις; Ίσως το ίδιο απ’ την ανάποδη με την περίπτωση του «ανοικτού σπασίματος» με την Μόσχα, με την κατάρριψη του Su-35. Τότε είχαμε υποστηρίξει (και είμασταν οι μοναδικοί, κόντρα στο ρεύμα) ότι ο καυγάς ήταν fake. Το ίδιο εκτιμάμε ότι συμβαίνει και τώρα: η «φιλία» της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον είναι fake. Τόσο fake όσο χρειάζεται στην Άγκυρα να δοκιμάσει τις (όποιες) τακτικές της στην ypgκρατούμενη βόρεια συρία χωρίς να φωνάζει (και να χρειάζεται να δράσει) κατά του αμερικανικού στρατού.

Αν έχει συμμάχους η Άγκυρα οπουδήποτε, είτε στη Μόσχα, είτε στην Τεχεράνη είτε στο Πεκίνο, αυτό θεωρούμε ότι θα την συμβούλευαν: κράτα απόσταση λόγων και έργων για να έχεις χώρο για ελιγμούς…

Ο καθένας τη δουλειά του;

Τετάρτη 17 Μάη. Η συνάντηση Ερντογάν – Τραμπ έγινε, ήταν σύντομη (επιβεβαίωσε deal που είχαν ήδη δουλευτεί;) και απ’ τις δηλώσεις τους μισά συμπέρασματα μόνο μπορούμε να βγάλουμε. Και θα ήταν λάθος. Για παράδειγμα θα ηρεμήσει το τουρκικό καθεστώς αν πάρει καινούργια αμερικανικά όπλα; Γι’ αυτό γίνεται ο καυγάς;

Ο τούρκος πρωθυπουργός Yildirim ίσως είναι πιο κατατοπιστικός. «Αν δεν δωθούν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις ξέρουμε τι θα κάνουμε. Είμαστε αποφασισμένοι και θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να ξεμπερδέψουμε με την τρομοκρατία, είτε μέσα είτε έξω απ’ τα σύνορά μας δήλωσε στο κοινοβουλίο, χτες. Αυτό που υπονοούσε ήταν ότι ο τουρκικός στρατός θα συνεχίσει να βομβαρδίζει τους «τρομοκράτες» και, ίσως, κάνει και κάποια χερσαία εισβολή στον συριακό ypgκρατούμενο βορρά.

Θα μπορούσαν τέτοιες δηλώσεις να είναι απλά λεκτικοί λεονταρισμοί. Θα δείξει. Μια καλή αφορμή για σκέψη όμως: και σε τι θα χαλιόταν, άραγε, η Ουάσιγκτον, αν ο τουρκικός στρατός (μαζί με το συριακό πεζικό του) έμπαινε σε κάποια σημεία της ypg ζώνης μετά το τέλος της «επιχείρησης Raqqa”, αν και όποτε αυτή τελειώσει;

Σ’ αυτό το ρευστό πάρε / δώσε που είναι η νόρμα στο δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «συρία», οι ελιγμοί πάντα βρίσκουν τις δικαιολογίες τους…

Κατά τα άλλα θα συνεχίσει ο βομβαρδισμός από ντόπιες βαθυστόχαστες αναλύσεις “ειδικών”…

Ουάου!

Τρίτη 16 Μάη. …Η τυφλή εχθρότητα που εκφράζει η Άγκυρα ενάντια στους Κούρδους, οδηγεί το νέο Σουλτάνο της Τουρκίας σε ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και διεθνώς…

Αυτό είναι το επιμύθιο άρθρου / ανάλυσης στο καθεστωτικό (φιλοκυβερνητικό) tvxs.gr. Μετάφραση άρθρου με την υπογραφή του Ragip Duran, τούρκου δημοσιογράφου. Πιο «φιλοαμερικάνικο» πεθαίνεις (το άρθρο) και υποθέτουμε ότι ο κύριος Duran ανήκει στην αντιπολίτευση στην τουρκία.

Καλά κάνει. Αλλά το site του ευρωβουλευτή Κούλογλου; Θα συμφωνούσε υποθέτουμε, επειδή θα τον βόλευε: αν η ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην Αθήνα γινόταν μέσω (μεταφράσεων) της αθρογραφίας του κυρ Πρετεντέρη, θα τα έπαιρνε άσχημα. Στο κρανίο. Το ανάποδο; Never mind. Όταν πρόκειται για τις τεχνικές της εξουσίας ας μην ανακατεύονται ζητήματα ηθικής…

Άρα; Οι σοφοί που περίμεναν να προκόψουν οι φασίστες στην ευρώπη για να βγάλουν το εθνικό (και προσωπικό, από «πολιτική» άποψη) κάτι τις τους στα μέρη μας, ηγούνται της άσβεστης εθνικής επιθυμίας: η τουρκία είναι απομονωμένη – είναι απονομωμένη – είναι απομονωμένη!!!

Σωστά. Αν βλέπεις τον κόσμο απ’ την Ουάσιγκτον έτσι συμβαίνει. Όπως αν βλέπεις τον κόσμο απ’ τον Λονδίνο η «ήπειρος έχει απομονωθεί» μετά το brexit…

Ας το επαναλάβουμε: αν βλέπεις τον κόσμο από Ουάσιγκτον μεριά… Τρεχούμενος φιλοαμερικανισμός!!! Η αναβίωση της προστασίας των “εθνικών συμφερόντων”.

Ουάου! Που θα έλεγε και ένας άλλος ατζέντης του ίδιου ιδεώδους…

Συμμαχικές λυκοφιλίες

Δευτέρα 15 Μάη. Η «γραμμή» του τουρκικού καθεστώτος απέναντι στο αμερικανικό, υπό το ψόφιο κουνάβι, είναι ότι πραγματικό κουμάτνο κάνουν ακόμα «σταγονίδια» της προηγούμενης διοίκησης (Ομπάμα). Και ότι το ψόφιο κουνάβι πρέπει να καταλάβει το πραγματικό συμφέρον των ηπα στη μέση Ανατολή· που θα του το δείξει η Άγκυρα.

Πιστεύει στ’ αλήθεια τέτοια πράγματα ο Ερντογάν και το επιτελείο του; Όχι. Στη συνέντευξη που έδωσε στο Πεκίνο παρουσίασε την αυριανή επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον σαν, περίπου, «τελευταία ευκαιρία» για να δείξουν οι αμερικάνοι αν είναι ακόμα σύμμαχοι:

… Θα έχουμε τώρα την τελική συνάντηση, και μετά θα πάρουμε την τελική μας απόφαση. Αν είμαστε στρατηγικοί εταίροι, θα πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις σα σύμμαχοι. Αν η συμμαχία έχει επισκιαστεί, τότε θα φροντίσουμε τους εαυτούς μας. Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε αντι-τουρκικές προσεγγίσεις να πνίξουν αυτή τη συμμαχία… Αυτό το θέμα [εννοεί με τις ypg στη συρία] έχει τραβήξει πολύ καιρό. Δεν έχουμε την υπομονή να το αφήσουμε να συνεχίσει…

Τι ακριβώς περιμένει απ’ την υποτιθέμενη «απελευθέρωση» της συντηρητικής αμερικανικής διοίκησης το τουρκικό καθεστώς; Ότι ο αμερικανικός στρατός στη συρία θα διώξει τις ypg και θα τις αφοπλίσει; Ότι θα τις αντικαταστήσει απ’ τον τουρκικό στρατό και το fsa πεζικό του;

Τι άραγε;