Tag: ρωσία

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.30) >> Τι έγινε λοιπόν στο θρυλικό «ραντεβού στο Anchorage» πριν 3 ημέρες; Όλοι οι σπεσιαλίστες, «ειδικοί», «γεωπολιτικοί αναλυτές» και λοιποί ξύνουν το κεφάλι τους (και όχι μόνο…) για να πουλήσουν μια εκτίμηση, μια πρόβλεψη… Εννοείται ότι την μπαγκέτα αυτής της ορχήστρας (του σκοινιού και του παλουκιού) την κρατούν οι ιμάντες μεταφορές της βλακείας, οι δημαγωγοί: «άτομα με εσωτερική πληροφόρηση», «αξιωματούχοι που θέλουν την ανωνυμία τους», κλπ – όλοι από την αμερικανική πλευρά – λένε ότι…

Λοιπόν: το πιο σοβαρό σ’ αυτό το ραντεβού ήταν η επιβεβαίωση ότι η Μόσχα συνεχίζει να κάνει πλάκα με την Ουάσιγκτον! (Με σεβασμό και φιλοφρονήσεις βέβαια, αλλοίμονο…)

Τρεις μικρές αλλά καίριες αποδείξεις:

Μια άγρια άλκη περιφερόταν στην είσοδο της βάσης, ανάμεσα στους δημοσιογράφους. Η όντως εξαιρετική κυρία Zaharova δεν άφησε το γεγονός απαρατήρητο: «Ο Zelensky ψάχνει τρόπο για να μπει κι αυτός στη συνάντηση Putin – Trump» εξήγησε. Ρωσικό χιούμορ σε χαλαρό τέμπο…

Καλού κακού μια καφέ αρκούδα περιπολούσε και επιτηρούσε τις κινήσεις της άλκης (και όχι μόνο) από πολύ κοντά. Η παρουσία και οι κινήσεις της αρκούδας έμειναν ασχολίαστες… Τυχαίο; Όχι!! Οι δυτικοί έχουν χάσει εντελώς την μπάλα. Και δεν έχουν ούτε χιούμορ ούτε τίποτα άλλο. Μόνο άγχη. Αλλά μια καφέ αρκούδα δίπλα σε αμερικανική βάση τόσο κοντά στον αρκτικό κύκλο μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πολλά…

…. ειδικά αν τύχει να είναι ο Shoigu μεταμφιεσμένος…

Το τελικό κτύπημα (των ρωσικών χλευασμών): CCCP – επιλογή Lavrov (και η αρκούδα πίσω του…). Αυτό κι αν έμεινε ασχολίαστο!!! Μάλλον δεν θυμούνται τι είναι.  

Δηλαδήήήή;;;; Όλοι αυτοί στη Μόσχα είναι underground κομμουνιστές, μασκαρεμένοι κομισάριοι που ανέλαβαν να αναστήσουν την σοβιετική ένωση;

Oh my god!!!! Πού οδεύουμε κύριοι;;;;

(Πάντως, για να μην κατηγορηθεί για «άγριο κομμουνισμό», η ανεγκέφαλη αλεπού λίγο πριν πετάξει για το «ραντεβού» υπέγραψε διάταγμα που επιτρέπει σε «ξένους επενδυτές», συμπεριλαμβανόμενης της exxon mobil, να ξανα-αγοράσουν ποσοστά απ’ την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου sakhalin-1. Η αμερικανική πετρελαϊκή, που είχε το 30% στο κονσόρτσιουμ, με πόνο καρδιάς αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει την 1^η Μάρτη του 2022 – ήταν μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας για την εισβολή στην ουκρανία. Ήταν τόσο βαριά αυτή η «τιμωρία» (για τον ρωσικό καπιταλισμό) ώστε η exxonmobil διέγραψε 4,6 δις δολάρια επενδύσεών της στη ρωσία!! Έχασε 4,6 δις η αμερικανική πετρελαϊκή. Για να μάθει η παλιορωσία…

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2022, το project κρατικοποιήθηκε στο σύνολο του, πετώντας έξω μια ιαπωνική εταιρεία που είχε άλλο ένα 30%…

Αλλά οι ρώσοι είναι καλοί άνθρωποι και δείχνουν κατανόηση…)

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.20) >> Τα πιο πάνω είναι τα αστεία, τα σοβαρά αστεία της υπόθεσης. Τα αστεία σοβαρά είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα το ότι πρέπει να πεισθεί ο πλανήτης (έστω οι δυτικοί υποτελείς) πως το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι, πολιτική βιτρίνα μιας άλλοτε υπερδύναμης που καταρρέει με επιτάχυνση, είναι σε θέση να κάνει οτιδήποτε αποτελεσματικό!

Είναι διασκεδαστικό να κρέμονται οι πάντες απ’ τα λόγια του ψόφιου κουναβιού; Μπορεί: ο καιρός περνάει… Αλλά το τρικ για να συγκεντρώνεται εκεί η προσοχή είναι … φονικό. Αφαιρείται όλο το πραγματικό σύμπλεγμα των (παγκόσμιων) συσχετισμών δύναμης, αφαιρείται όλο το πραγματικό potential αυτών των συσχετισμών δύναμης, για να μείνουν στη σκηνή μία, δυο, τρεις ή δεκαετρείς πολιτικές βιτρίνες που, υποτίθεται, κινούν τα νήματα.

Οργανωμένη παραγωγή σύγχυσης!!! Η Ιστορία τρέχει πίσω τους, μπροστά τους, γύρω τους – αλλά το φιλοθεάμον κοινό πρέπει να μείνει καρφωμένο στις πιρουέτες και στα ακροβατικά τους!

Ιδού ένας ειλικρινής μάρτυρας αυτής της Ιστορίας, ο αμερικάνος μαρξιστής οικονομολόγος κύριος Richard Wolff:

It’s over!!!! Τέλειωσε!!! Και το μόνο που κάνουν (το μόνο που μπορούν να κάνουν!!) οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες, οι δυτικοί «ειδικοί», οι δυτικοί «γεωπολιτικοί αναλυτές», οι δυτικοί δημαγωγοί, είναι να κουνάνε σπασμωδικά ό,τι μπορούν να κουνήσουν, να φλυαρούν μέχρι να στεγνώσει το σάλιο τους και να διαλυθούν τα πληκτρολόγια τους αποθεώνοντας Το Θέαμα, Τα Εικονίσματα της άλλοτε παγκόσμιας ηγεμονίας τους, έτσι ώστε να κρατούν τους πληθυσμούς σε κατάσταση υπνοβασίας και νηπιακότητας, παριστάνοντας ότι «ελέγχουν την κατάσταση»… μέχρις ότου είτε συνθηκολογήσουν είτε αποπειραθούν το αδιανόητο: να επιχειρήσουν στρατιωτικά, μιλιταριστικά την καταστροφή των ανταγωνιστών τους μπας και μείνουν στον αφρό.

Πόσο πιθανό είναι το δεύτερο; Δυστυχώς δεν είναι πιθανό∙ συμβαίνει ήδη! Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όπως και ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης είναι δυο κομμάτια αυτού του αδιανόητου. Που στο μεν ουκρανικό πεδίο μάχης έχει φτάσει προ πολλού στην ήττα, και στις σπασμωδικές, θεαματικές, απεγνωσμένες προσπάθειες να κρυφτεί αυτή η ήττα πριν γίνει συντριβή… Στο δε μεσανατολικό πεδίο μάχης, στην Παλαιστίνη, έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε «όριο» ανθρώπινης, θεσμικής βαρβαρότητας, έχει γίνει επίδειξη / απόδειξη του απεριόριστου δυτικού καθεστωτικού δυναμικού serial killing ως «δικαιώματος αυτοάμυνας», με την ελπίδα πως τουλάχιστον έτσι οι ανταγωνιστές (οι πληθυσμοί τους) θα φοβηθούν…

Πώς θα ήταν δυνατόν το «ραντεβού στο Anchorage» να είναι έξω, να είναι μακριά απ’ αυτήν την σε εξέλιξη πραγματικότητα; Πώς είναι δυνατό να «λυθεί ένα γεωγραφικό σημείο κρίσης» όταν όλα τα «σημεία ενδοκαπιταλιστικής κρίσης», όλα τα «μέτωπα» του 4^ου παγκόσμιου, τωρινά και επερχόμενα, είναι οργανικά αλληλένδετα;

Πράγμα που σημαίνει πως αν δεν λυθούν όλα δεν λύνεται τίποτα!

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.15) >> Προσέξτε μια στιγμή (και… thank you for your attention to this matter!!) μια μικρή στιγμή της πιο πάνω αλήθειας. Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τιτίβισε αφού πρώτα έσβησαν-τα-φώτα-στο-Anchorage αυτό:

Μεταφράζουμε το τονισμένο:

…. Αποφασίστηκε / καθορίστηκε [: it was determined] από όλους [: δηλαδή και ρώσους και αμερικάνους…] ότι ο καλύτερος τρόπος για να τελειώσει ο τρομακτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι να πάμε [ή να πάνε;] κατευθείαν σε μια Συμφωνία Ειρήνης, που θα τελειώσει τον πόλεμο, και όχι σε μια απλή Συμφωνία Κατάπαυσης του Πυρός, που συχνά δεν κρατάει…

Ξέρει για πιο πράγμα μιλάει; Καταλαβαίνει τι σημαίνει «Συμφωνία Ειρήνης» στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Όχι, δεν καταλαβαίνει!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 18 Αυγούστου (00.08) >> Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το ψόφιο κουνάβι είναι … πονηρό. Και ότι η μετατόπιση (στα λόγια) απ’ την «εκεχειρία» στη «συμφωνία ειρήνης» γίνεται για να ξεφορτωθεί τους ευρωπαίους σε σχέση με το ουκρανικό πεδίο μάχης. Αν μπορούσε … ίσως να το είχε κάνει ήδη, με πιο απλούς τρόπους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ακυρώσει την κατάσχεση των κτιρίων και του υπόλοιπου εξοπλισμού από έξι (6!) ρωσικά προξενεία στις ηπα – μέρος της «τιμωρίας» της Μόσχας… Ή θα μπορούσε να ακυρώσει την απαγόρευση πτήσεων προς / από την ρωσία και μέσω του ενάριου χώρου της (άλλο μέρος της «τιμωρίας»…), πράγμα που θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τις αμερικανικές (και τις ευρωπαϊκές) αεροπορικές που αναγκάζονται να κάνουν κύκλους για να αποφύγουν τον ρωσικό εναέριο χώρο, αυξάνοντας τα κόστη τους, χάνοντας έτσι διαρκώς μερίδιο αγοράς από διάφορες ασιατικές που δεν τηρούν αυτήν την «τιμωρία» και κάνουν τα δρομολόγιά τους κανονικά – και φτηνότερα. Ή, άλλο αυτό, θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις εκτιμήσεις (;) των υπηρεσιών του για το ποιος οργάνωσε την επίθεση στα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά…

Δεν έχει κάνει καν ούτε αυτά. Δεν μπορεί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα συμφέροντα που υπηρετεί θα το ήθελαν. Δεν μπορεί επειδή οι αμερικάνοι που ονειρεύονται να μπουν έφιπποι στη Μόσχα δεν έχουν εξαφανιστεί απ’ τα ανώτατα κλιμάκια του καθεστώτος. Και επειδή με την ρωσία νικήτρια στο ουκρανικό πεδίο μάχης σφραγίζεται πανηγυρικά το it’s over! Ας θυμίσουμε κι αυτό: οι πολεμοκάπηλοι της Ουάσιγκτον (και του Λονδίνου) έχουν άμεση και στενή σχέση με το πολυπληθές φασισταριό του Κιέβου. Το οποίο από μόνο του είναι μια εξαρτημένη μεταβλητή καθόλου στα μέτρα του ψόφιου κουναβιού αλλά, αντίθετα, στα μέτρα των ενδοαμερικανικών αντιπάλων του.

Πρόκειται για την εσωτερική αμερικανική πόλωση. Αυτό που συμβαίνει ήδη και θα οξύνεται συν τω χρόνω μέσα στο αμερικανικό καθεστώς δεν συνυπολογίζεται∙ κι ωστόσο δεν είναι καθόλου διαχωρισμένο απ’ την «έκβαση» στα δυο τωρινά πεδία μάχης του 4^ου παγκόσμιου.

Σήμερα ο κοκάκιας του Κιέβου και οι ευρωπαίοι συμπότες του (είναι τόσο χεσμένοι ώστε τρέχουν, απρόσκλητοι μεν, σαν αγέλη δε∙ ή δεν εμπιστεύεται κανένας κανέναν τους: Starmer, Merz, Macron, Meloni, Stubb (της φινλανδίας) και Rutte (του νατο), όλοι να προλάβουν…) μαζί με την κυρα Ursula θα βρίσκονται στην Ουάσιγκτον για να πείσουν το ψόφιο κουνάβι ότι … η «νίκη» τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι μονόδρομος∙ και ότι η ιδέα περί «Συμφωνίας Ειρήνης» θα κάνει την ήττα συντριπτική.

H Kaja τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kalas, με τα «σκάνδαλά» της τα ωραία στην εσθονία αλλά με προαγωγή στην ε.ε., ξέρει την «βαθύτερη αιτία»…

Το μεγαλύτερο βάρος της «πειθούς» όμως βρίσκεται σε αμερικανικά χέρια και κεφάλια. Nα θυμίσουν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…) στο ψόφιο κουνάβι ότι οι ηπα έχουν «επενδύσει» δεκάδες δισεκατομμύρια (και) στο Κίεβο, και δεν γίνεται να τα χάσουν: αυτά τα περί «επενδύσεων» είναι μέσα στα λιγοστά θέματα για τα οποία το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι έχει αυθεντική και άμεση «ευαισθησία»:

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.19) >> Πώς μπορεί κάποιος να κουμαντάρει μια ανισόρροπη πολιτική βιτρίνα μιας πρώην υπερδύναμης σε γρήγορη παρακμή (που έχει και πυρηνικά); Η ερώτηση είναι εύκολη, η απάντηση δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Ωστόσο μπορεί κάποιος να παρακολουθεί τι κάνει (και τι δεν κάνει) η Μόσχα για λογαριασμό της και για λογαριασμό συνολικά του ευρασιατικού project σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι – ως δωρεάν μάθημα.

Το ψόφιο κουνάβι ούτε θέλει ούτε μπορεί να βρει «ειρηνική έξοδο» απ’ την παγίδα που έγινε το ουκρανικό πεδίο μάχης. Θα μπορούσε να ελπίζει μόνο σε κάτι που αυτός μεν θα το πουλήσει σαν κατόρθωμα, στη δημαγωγία δε θα καταγραφεί ως «Χ». Υπάρχει όμως «Χ» σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο; Κι ακόμα περισσότερο: μπορεί κάτι τέτοιο να το επιδιώκει ο επιτιθέμενος (αν προκειμένω οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί συνολικά) μόνο και μόνο για να «πάρει μια ανάσα»;

Η διάλυση της ρωσικής επικράτειας δεν είναι καινούργιο σχέδιο! Ίσχυε και στη διάρκεια της πρώτης θητείας του ψόφιου κουναβιού – δεν είχε αντίρρηση. Μάλλον το αντίθετο. Ιδού τρία μικρά video ντοκουμέντα για την «αρχαιολογία» του θέματος:

Αυτές οι δηλώσεις του «ανεπίσημου υπ.εξ.» της Ουάσιγκτον John McCain είναι απ’ τα τέλη Μάρτη του 2014. Ένα μήνα μετά το φασιστοπραξικόπημα στο Κίεβο.

Δεν ήταν μόνο λόγια. Τον Δεκέμβρη του 2016, McCain (έχει πεθάνει) και Lindsey Graham (ζει…) κολακεύουν το φασισταριό του «τάγματος Azov», στο Κίεβο – υποσχόμενοι την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, δηλαδή του ψόφιου κουναβιού…

Για λόγους που μπορούν να εντοπιστούν στο συνδυασμό μεγαλομανιακής βλακείας και συνεχόμενων ιμπεριαλιστικών λαθών, η διάλυση (και η κατάκτηση των φυσικών πόρων) της ρωσικής επικράτειας θεωρήθηκε απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 2010 (εν μέσω της δυτικής χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης, ας το θυμίσουμε…) ο πιο εύκολος, ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος να «ελεγχθεί» το (ανερχόμενο τότε…) κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Δεν είναι δύσκολο να το φανταστείτε γιατί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.13) >> Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι μπορεί να θέλει κάτι σαν «Χ» και, κυρίως, την δόξα του ειρηνοποιού – και το βραβείο Νόμπελ… Η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) τι επιδιώκει; Ο ρωσικός στρατός βρίσκεται πολύ κοντά στην «εκκαθάριση» του Donetsk, και όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο αδυνατίζει η όποια άμυνα του καθεστώτος του Κιέβου∙ κι όχι μόνον η στρατιωτική. Οι απειλές περί δασμών στη Μόσχα είναι αδιάφορες. Οι απειλές για «συμπληρωματικούς δασμούς» στα κράτη μέλη των BRICS (ινδία, κίνα, βραζιλία) επειδή αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο είναι μεσοπρόθεσμα βούτυρο στο ψωμί της «αποδολαριοποίησης». Μ’ άλλα λόγια οι συσχετισμοί επιδεινώνονται διαρκώς σε βάρος τόσο της δύσης γενικά όσο και των ηπα. Τι επιπλέον θέλει λοιπόν τώρα ο Putin μέσω αυτού του ραντεβού με το ψόφιο κουνάβι;

Μπορεί να θέλει να το στηρίξει σε μια μάλλον δύσκολη στροφή της πρώτης του χρονιάς στη δεύτερη θητεία: είναι ένας πρόεδρος ιδανικός για να υπονομεύσει απ’ τα μέσα την αμερικανική ηγεμονία καθώς προσπαθεί να την αναδιαρθρώσει / «επισκευάσει», αλλά δεν πατάει καλά! Όμως θα τολμήσουμε να υποστηρίξουμε ότι η Μόσχα κάλλιστα (και κυρίως) θα ήθελε την όξυνση των ενδοδυτικών (ακόμα και των ενδοαμερικανικών) αντιθέσεων γύρω απ’ την έκβαση στο ουκρανικό πεδίο μάχης και την παραδοχή (ή μη) της ήττας εκεί.

Μπορείτε να το θεωρήσετε “μακιαβελικό” αν και θα σας προτείναμε να το δείτε ως διαλεκτικά υλιστικό. Όπως και νάχει δεν είναι καθόλου έξω απ’ την στρατηγική της Μόσχας (και όχι μόνο) απ’ τις αρχές του 2022. Το «διαίρει και βασίλευε» είναι, ως γνωστόν εφεύρεση του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Όμως το να αξιοποιείς την δύναμη του αντιπάλου σε βάρος του αποφεύγοντας την απευθείας σύγκρουση μαζί του, είναι διανοητική και σωματική τεχνική του τζούντο – και η ανεγκέφαλη αλεπού έχει κάμποσα dan. Ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι «θα διαλυθείτε εξαιτίας των εσωτερικών αδυναμιών σας ενόσω θεωρείτε εαυτούς δυνατούς»! Τόσο καθαρά…

Τα δεδομένα έχουν ιστορία και η Μόσχα την ξέρει, την αναγνωρίζει, πολλές φορές και δημόσια:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 4 Αυγούστου (00.06) >> Έχει θυμώσει λέει – το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι. Με τον Putin – λέει. Και του έκοψε την προθεσμία για εκεχειρία στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ από 50 ημέρες την έκανε … αύριο μεθαύριο… Και μετά θα του δείξει του παλιορώσου πόσα απίδια βάζει ο σάκος – λέει. Βάζοντας δασμούς στους υπόλοιπους των (αρχικών) BRICS, εκτός της νότιας αφρικής (αυτήν την έχει τιμωρήσει για άλλους λόγους: επειδή η κυβέρνηση είναι «ρατσιστική» κατά των λευκών – λέει) για να μην αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο…

Εν τω μεταξύ θύμωσε και με τον Μεντβέντεφ – λέει. Και κούνησε δύο υποβρύχια με πυραύλους πυρηνικού πολέμου «νάναι σε κατάλληλη θέση» – λέει….

«Φίλος της ειρήνης είπαμε, αλλά όχι και να με εκμεταλλεύονται» θα πρέπει να σκέφτηκε. Η εγωπάθεια τα έχει αυτά τα προβλήματα: αν δεν αναγνωρίζουν την δύναμη, την ομορφιά, το κύρος σου τα παίρνεις. Ειδικά αν συμβαίνει να μένεις στο άσπρο σπίτι.

Πίσω απ’ τον θόρυβο της καθημερινής δημοσιότητας (που ολοφάνερα είναι ένα απ’ τα drug του ψόφιου κουναβιού) υπάρχει το ερώτημα της κρατικής πολιτικής. Των ηπα. Αν οι εσωτερικοί συσχετισμοί δύναμης είναι (ακόμα) ρευστοί, κι αν δεν υπάρχει manual ούτε εμπειρία για το πως φρενάρεις την παρακμή σου, είναι τελικά εύλογο πως το μόνο που απομένει είναι ο καιροσκοπισμός. Απ’ αυτήν την άποψη οι μανίες του ψόφιου κουναβιού ταιριάζουν στην αμερικανική συγκυρία. «Προσωποποιούν» τον δομικό καιροσκοπισμό ενός άλλοτε ηγεμονικού συστήματος κρύβοντας τις βαθιές του αδυναμίες.

Εν τω μεταξύ αυτός που εκνευρίζει το ψόφιο κουνάβι έχει μια άποψη για τις αμερικανικές πολιτικές βιτρίνες. Την διατύπωσε πριν πάνω από 8 χρόνια, στις 30 Μάη του 2017, συνεντευξιαζόμενος στη γαλλική le Figaro. Δεν θα την έλεγε κάποιος ούτε πρωτότυπη ούτε λαθεμένη. Σημειώστε παρακαλούμε ότι οι τρεις αμερικάνοι πρόεδροι στους οποίους αναφέρεται εκείνη τη χρονική στιγμή είναι κατά σειρά ο Bush ο Β, ο Obama – και το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του:

Πράγματι, αυτοί εκεί στη Μόσχα το 2017 δεν ήξεραν τι τους γίνεται… Ούτε μετά…

Δευτέρα 28 Ιούλη (00.13) >> Φαίνεται ότι οι πολεμοκάπηλοι στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι έχουν νικήσει την Μόσχα (;;;), όπως άλλωστε έχουν νικήσει και την Τεχεράνη (;;;) – οπότε ανοίγουν τα φτερά τους κατά του Πεκίνου.

Πριν λίγες ημέρες, στις 16 Ιούλη για την ακρίβεια, το “Hudson Institute” δημοσίευσε μια εμβριθή μελέτη (πάντα τέτοιες είναι αυτές οι μελέτες…) με τίτλο China after Communism: Preparing for a post–CCP China. Να τι λέει στην εισαγωγή της:  

Ενώ η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) έχει αντιμετωπίσει κρίσεις στο παρελθόν, μια ξαφνική κατάρρευση καθεστώτος στην Κίνα δεν είναι εντελώς αδιανόητη. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εξετάσουν τι μπορεί να συμβεί και ποια μέτρα θα πρέπει να λάβουν εάν η μακροβιότερη κομμουνιστική δικτατορία στον κόσμο και η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία καταρρεύσει λόγω των εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων της.

Με κεφάλαια γραμμένα από ειδικούς σε στρατιωτικές υποθέσεις, πληροφορίες, οικονομικά, ανθρώπινα δικαιώματα, μεταβατική δικαιοσύνη και συνταγματική διακυβέρνηση, η παρούσα έκθεση εξετάζει τα αρχικά βήματα που πρέπει να γίνουν αμέσως μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του ΚΚΚ και τη μακροπρόθεσμη πορεία που μπορεί να ακολουθήσει η Κίνα μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης. Βασιζόμενη σε ιστορική ανάλυση, στρατηγική πρόβλεψη και εξειδικευμένη εμπειρογνωμοσύνη σε συγκεκριμένους τομείς, η παρούσα ανθολογία περιγράφει αυτές τις προκλήσεις ως άσκηση δυνατοτήτων. Τα διαφορετικά κεφάλαια διερευνούν πώς καταρρέει ένα μονοκομματικό σύστημα σε βασικούς τομείς της χώρας και πώς μετασχηματίζονται οι πολιτικοί θεσμοί, καθώς και τη μοναδική πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Κίνας. Συνολικά, αξιολογούν τα δύσκολα καθήκοντα σταθεροποίησης μιας χώρας που βρισκόταν σε μακροχρόνια καταπίεση μετά την κατάρρευσή της, εκτός από τις δυνάμεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Κίνας. Με αυτόν τον τρόπο, οι συγγραφείς ελπίζουν να προσφέρουν συστάσεις πολιτικής για τη διαχείριση των κινδύνων και των ευκαιριών μιας μετάβασης.

Δεν θα μας απασχολούσε αυτή η … προφητεία (πέρα απ’ τα υπόλοιπα … άργησε! το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ξεφύγει!), αν δεν πέφταμε πάνω στην απάντηση ενός γάλλου ceo που ζει στην κίνα, ονόματι Arnaud Bertrand. Μας φάνηκε η πιο συμπυκνωμένη περιγραφή των δυτικών παρακμιακών που έχουμε συναντήσει ως τώρα:

…Υπάρχει ένα κοινό μοτίβο γνωστό στους πολιτικούς κοινωνιολόγους: όταν οι ομάδες αντιμετωπίζουν υπαρξιακές απειλές για την κοινωνική τους θέση και την ταυτότητά τους, συχνά επιδεικνύουν αντισταθμιστικό εξτρεμισμό – μετατρέπονται σε καρικατούρικες εκδοχές του εαυτού τους ως άμυνα ενάντια στην ασχετοσύνη. Για παράδειγμα, αυτό συνέβη με τη Νότια Συνομοσπονδία πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, η οποία αντέδρασε στην αυξανόμενη πίεση για την κατάργηση της δουλείας υιοθετώντας μια πιο φανατική δέσμευση στη δουλεία και την «τιμή του Νότου» από ποτέ.

Αυτή η έκθεση του Ινστιτούτου Hudson έχει κάπως έτσι: βλέποντας το τέλος της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας, ορισμένοι στο αυτοκρατορικό κατεστημένο μεταμορφώνονται σε μια χοντροκομμένη καρικατούρα του εαυτού τους, παίρνοντας κάθε τοξική πτυχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και ενισχύοντάς την σε παράλογα άκρα, γίνονται πιο αυτοκρατορικά φιλόδοξοι και παραληρηματικοί από ποτέ, σχεδιάζοντας παρεμβάσεις πρωτοφανούς εμβέλειας και τόλμης, σαν να μπορούσε ο διπλασιασμός των χειρότερων παρορμήσεών τους να αποκαταστήσει με κάποιο τρόπο την εξασθενημένη κυριαρχία τους.

Ως εκ τούτου, η παρούσα έκθεση δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως ένα πραγματικό σχέδιο πολιτικής – η ανάλυσή της για την Κίνα είναι τόσο άγρια αποκομμένη από την πραγματικότητα που είναι εντελώς άχρηστη. Αντίθετα, θα πρέπει να ερμηνεύεται ως ένα ανθρωπολογικό δείγμα, ένα συναρπαστικό παράθυρο στα πυρετώδη όνειρα και τις νευρώσεις μιας ετοιμοθάνατης αυτοκρατορίας, όπου ο αντισταθμιστικός εξτρεμισμός αφαιρεί όλα τα προσχήματα και αποκαλύπτει τι πραγματικά αφορούσε πάντα η αμερικανική ηγεμονία – ακριβώς όπως ο φανατικός διπλασιασμός της δουλείας από τη Συνομοσπονδία αποκάλυψε την ηθική σήψη που ανέκαθεν όριζε το σύστημα.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για την άλλη απειλή, την οποία αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς θα ήταν φοβερή και τρομερή∙ αιτία πολέμου χτες: ένας αμερικάνος αρχικαραβανάς, του νατο, απείλησε στις 18 Ιούλη ότι ο ρωσικός θύλακας του Καλίνιγκραντ είναι «στο πιάτο» του νατο, ότι έχουν γίνει τα σχέδια και οι προετοιμασίες (άρα περιμένουν την διαταγή;;;;) για την κατάληψή του σε χρόνο dt, και ότι έτσι «θα λύσουν το πρόβλημα με την ρωσία»…

Αλήθεια; Τι πίνουν; Σκέτη άσπρη σκόνη ή την κάνουν κοκτέιλ με κηροζίνη; Ξέρουν άραγε πόσο κοντά στη ρωσία (και πόσο μακριά απ’ τις mainland ηπα) είναι η αλάσκα, με τα πετρέλαια και αέριά της; Ξέρουν πόσο πλάτος έχει ο Βερίγγειος; (Μόλις 80 χιλιόμετρα στο στενότερο σημείο του…)