Δευτέρα 6 Νοέμβρη>> Ο πόλεμος μεταξύ νατο και Μόσχας (ως τον τελευταίο ουκρανό…) έχει περάσει σε δεύτερη δημαγωγική μοίρα, αλλά δεν έχει σταματήσει! Εκεί γίνονται «πράματα και θάματα».
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Τρίτη 31 Οκτώβρη>> …Σε συνέντευξή της στις 16 Οκτώβρη η Tzipi Hotovely, ισραηλινή πρέσβειρα στο ηνωμένο βασίλειο, απέρριψε τις ανησυχίες για τις χιλιάδες αθώων που σκοτώνονται απ’ τις επιθέσεις του IDF [: ο ισραηλινός στρατός] στη Γάζα υποστηρίζοντας ότι εφόσον οι Σύμμαχοι σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες γερμανούς πολίτες με ατελείωτες αεροπορικές επιθέσεις στη δεκαετία του 1940, το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να κάνει το ίδιο.
«Ήταν πάρα πολλοί οι πολίτες που κτυπήθηκαν απ’ τις επιθέσεις σας στις Γερμανικές πόλεις» είπε στη δημοσιογράφο του Sky News. «Η Δρέσδη ήταν ένα σύμβολο, αλλά επιτεθήκατε και στο Αμβούργο, επιτεθήκατε και σε άλλες πόλεις, και όλοι μαζί ήταν πάνω από 600.000 γερμανοί πολίτες που σκοτώθηκαν».
Συγκρίνοντας τον πληθυσμό της στρατιωτικά αποκλεισμένης και κατεχόμενης Παλαιστίνης με του ναζί, η Hotovley συνέχισε: «Άξιζε τον κόπο προκειμένου να ηττηθεί η ναζιστική Γερμανία; Η απάντηση ήταν ναι».
«600.000 Γερμανοί σκοτώθηκαν απ’ τις επιθέσεις σας στο Αμβούργο και στη Δρέσδη» επανέλαβε. «Γιατί; Επειδή ξέρατε πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσετε να νικήσετε τους ναζί».
Αλλά δεν είναι η Hotovely η μόνη ισραηλινή αξιωματούχος που χρησιμοποιεί τις επιθέσεις των συμμάχων στους Γερμανούς αμάχους για να δικαιολογήσει την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. Στη διάρκεια μιας έντονης λογομαχίας με έναν άλλο παραγωγό του Sky News ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Naftali Bennett δήλωσε πως «όταν η Μεγάλη Βρετανία πολεμούσε τους ναζί στη διάρκεια του Β παγκόσμιου πολέμου, κανείς δεν ρώτησε τι γίνεται στη Δρέσδη». Σχεδιασμένη για να σπάσει το ηθικό του γερμανικού πληθυσμού καθώς ο στρατός κατέρρεε στο πεδίο της μάχης, η υπό την βρετανική ηγεσία εκστρατεία καταστροφής της Δρέσδης άφησε τουλάχιστον 30.000 πολίτες νεκρούς και ολόκληρη την πόλη σε ερείπια τον Φλεβάρη του 1945.
Ο ιστορικός Donald Miller έγραψε για τον εφιάλτη που άπλωσε η αεροπορική επίθεση των συμμάχων: «Τα παπούτσια των ανθρώπων έλιωναν εξαιτίας της καυτής ασφάλτου στους δρόμους, και η φωτιά προχωρούσε τόσο γρήγορα ώστε πολλοί διαλύθηκαν στον αέρα πριν καν προλάβουν να βγάλουν τα παπούτσια τους. Η φωτιά έλιωσε το σίδερο και το ατσάλι, έκανε τις πέτρες σκόνη, και έκανε τα δένδρα να εκρήγνυνται απ’ τον βρασμό των ίδιων των υγρών τους. Όσοι έτρεχαν για να γλυτώσουν την φωτιά ένοιωθαν την λάβα στην πλάτη, να τους καίει τα πνευμόνια»….
Υπάρχει λοιπόν «βιβλιογραφία» στην μαζική εξόντωση αμάχων με πρόφαση τον πόλεμο, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για τους αμάχους της πλευράς που έχει ηττηθεί ήδη ή πρόκειται ή πρέπει να ηττηθεί! Οι δυτικοί χασάπηδες με ισραηλινά διαβατήρια δεν είναι απλά γνώστες αυτής της «παράδοσης». Είναι κληρονόμοι της! Και μπορούν να την τρίψουν στα μούτρα των δυτικών που παριστάνουν τους «ανθρωπιστές».
Ένα πράγμα δεν έχουν θυμίσει ως τώρα οι αρμόδιοι φασίστες ισραηλινοί αξιωματούχοι: τις δύο ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Σβέλτα, χωρίς τον «κόπο» των βομβαρδισμών των γερμανικών πόλεων, με δυο μονάχα «ρίψεις», στις 6 και στις 9 Αυγούστου του 1945, οι αμερικάνοι «καθάρισαν» τουλάχιστον 230.000 αμάχους∙ ενώ πολλαπλάσιοι υπέφεραν στην όποια υπόλοιπη ζωή τους απ’ τους καρκίνους που τους προκάλεσε η ραδιενέργεια, έτσι όλοι στον πλανήτη να θυμούνται για δεκαετίες ποιος είναι το «σκληρό αφεντικό».
Εκείνη η πυρηνική μαζική εξόντωση ήταν ακριβώς στο ίδιο «πνεύμα» που επικαλούνται τώρα, και προφανώς δεν την εξαιρούν από την γκάμα των πιθανών ενεργειών τους. Απλά δεν την φωνάζουν. Άλλωστε, οι πάνω από 15.000 τόνοι εκρηκτικών που έχουν ρίξει στη Γάζα τώρα ξεπερνούν από την άποψη της καταστροφικής ισχύος την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα… Και θεωρούνται απ’ τα δυτικά πολιτικά καθάρματα και τους λακέδες τους ως «εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου» – του δικού τους «δικαίου».
Έχουμε και λέμε λοιπόν: αρκεί να χαρακτηρίσει εκείνος που θεωρεί εαυτόν «δυνατό» έναν πληθυσμό υπό την κατοχή του, έναν πληθυσμό που τον έχει σκλαβώσει κι αυτός αντιστέκεται και εξεγείρεται, «ναζί», για να έχει το ελεύθερο να τον εξοντώσει.
Ωστόσο δεν είναι «ναζί» όποιος βολεύει κάθε κυρίαρχο… «Ναζί» είναι όποιος δρα ναζιστικά… Οι ναζί και οι συνεργάτες τους στα μέρη μας “καθάριζαν” τους αμάχους επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους αντάρτες, στη διάρκεια της κατοχής. Στα Καλάβρυτα… Στο Δίστομο… Στην Κάνδανο… Στον Χορτιάτη… Συνολικά σε 90 μέρη… Σκότωσαν γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά… Έκαψαν…
Τι διαφορετικό κάνει το φασιστικό, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ εδώ και δεκαετίες στην κατεχόμενη Παλαιστίνη; Τίποτα. Ακριβώς τα ίδια…
Τρίτη 31 Οκτώβρη>> Οι παλιότεροι/ες το έχουν ξεχάσει – και δεν φταίει μόνο η ηλικία. Οι νέωτεροι/ες το αγνοούν – και δεν φταίει μόνο η αδιαφορία. Το γεγονός, γεγονός ακλόνητο και αδιάψευστο, είναι ότι η ένοπλη Παλαιστινιακή αντίσταση είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και νόμιμη. Πρώτα θα το θυμίσουμε / αποδείξουμε, κι ύστερα θα σχολιάσουμε σύντομα τι συνεπάγεται, τι δεν συνεπάγεται, και ποιες είναι οι ευρύτερες συνέπειες του ενός και του άλλου σήμερα και αύριο.
Αναφερόμαστε στην απόφαση με κωδικό A/RES/45/130 της συνέλευσης των μελών του οηε (της πλειοψηφίας, δηλαδή, των κρατών μελών του οηε – όχι του ολιγομελούς «συμβουλίου ασφαλείας»), με ημερομηνία επίσημης δημοσίευσης 14/12/1990. (Μπορείτε να την βρείτε στα αγγλικά εδώ).
Είναι ευδιάκριτο πως ο τίτλος της απόφασης είναι «Το ζήτημα της Παλαιστίνης», και ο υπότιτλος είναι: Το δικαίωμα των λαών στον αυτοκαθορισμό/Αγώνα με όλα τα διαθέσιμα μέσα – απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (General Assembly / GA).
Ακολουθούν μεταξύ άλλων αυτά (ο τονισμός δικός μας):
Μεταφράζουμε:
Έχοντας κατά νου τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 605 (1987) της 22ης Δεκέμβρη του 1987, 607 (1988) της 5ης Γενάρη του 1988 και 608 (1988) της 14ης Γενάρη 1988 και τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης 43/21 της 3ης Νοέμβρη 1988, 43/177 της 15ης Δεκέμβρης 1988 και 44/2 της 6ης Οκτώβρη 1989, σε σχέση με την επιδείνωση της κατάστασης του Παλαιστινιακού λαού στις κατεχόμενες περιοχές,
Με βαθιά ανησυχία για τις άθλιες συνέπειες της συνέχισης εκ μέρους του Ισραήλ εχθρικών ενεργειών κατά του Λιβάνου και την συνεχιζόμενη κατοχή τμημάτων του νότιου Λίβανου, καθώς επίσης και της άρνησής του να εφαρμόσει τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, ειδικά της απόφασης 425 (1978) της 19ης Μάρτη 1978,
1 – Καλεί όλα τα Κράτη να εφαρμόσουν πλήρως και πιστά όλες τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών σε σχέση με την άσκηση του δικαιώματος αυτό-καθορισμού και ανεξαρτησίας από λαούς που βρίσκονται υπό αποικιακή και ξένη κυριαρχία∙
2 – Επανα-επιβεβαιώνει τη νομιμότητα του αγώνα των λαών για ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και απελευθέρωση από αποικιακή κυριαρχία, απαρτχάιντ και ξένη κατοχή με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανόμενου του ένοπλου αγώνα∙
3 – Επανα-επιβεβαιώνει επίσης το απαράγραπτο δικαίωμα του λαού της Namibia, του Παλαιστινιακού λαού και όλων των λαών που βρίσκονται κάτω από ξένη κατοχή και αποικιακή κυριαρχία για αυτό-καθορισμό, εθνική ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και κυριαρχία, χωρίς ξένες παρεμβάσεις∙
4 – Καταδικάζει έντονα εκείνες της κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του αυτό-καθορισμού και της ανεξαρτησίας όλων των λαών που βρίσκονται ακόμα κάτω από αποικιακή κυριαρχία, ξένη υποδούλωση και ξένη κατοχή, ειδικά των λαών της Αφρικής και του Παλαιστινιακού λαού∙
5 – Καλεί το Ισραήλ να απόσχει απ’ την απέλαση Παλαιστίνιων πολιτών απ’ τις κατεχόμενες Παλαιστινιακές περιοχές και να απελευθερώσει αμέσως όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους∙
6 – Καταδικάζει έντονα τις διαρκείς και εσκεμμένες παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού, όπως επίσης τις επεκτατικές δραστηριότητες του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, που συνιστούν εμπόδιο στην επίτευξη του αυτο-προσδιορισμού και της ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού λαού και απειλή στην ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή…
Την χρονιά που εκδόθηκε αυτή η απόφαση, τέλη 1990, το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ κατείχε στρατιωτικά το νότιο λίβανο και τη λωρίδα της Γάζα. Απ’ τον λίβανο έφυγε το 2000 κάτω απ’ την πίεση του λιβανέζικου αντάρτικου (κυρίως της Χεζμπ’ Αλλάχ). Απ’ την λωρίδα της Γάζα έφυγε το 2005, κάτω απ’ την πίεση του παλαιστινιακού αντάρτικου. Αλλά εκείνο που ακολούθησε ήταν ουσιαστικά η μετατροπή της λωρίδας σε φυλακή, και η συστηματική απαρτχάιντ «επέκταση» στη Δυτική Όχθη. Συνεπώς, απ’ την άποψη του θρυλικού «διεθνούς δικαίου», το καθεστώς του Τελ Αβίβ πάντα ήταν, εξακολουθεί να είναι, και θα συνεχίσει αυτό που λέγεται κράτος – παρίας. Οπλισμένο όμως και στρατιωτικοποιημένο ως τα δόντια∙ και με πυρηνικά.
Βρισκόμαστε λίγο πίσω, αλλά όχι και τόσο πολύ, στο χρόνο: τέλη 1990. Το δικαίωμα της ένοπλης αντίστασης σε κατοχικές, αποικιοκρατικές «κρατικές δυνάμεις» αναγνωρίζεται για τους Παλαιστίνιους, τους Ναμίμπιους αλλά και οποιοδήποτε άλλον πληθυσμό βρίσκεται υπό κατοχή – από 113 κράτη / μέλη του οηε. («Όχι» ψήφισαν 15 και καταλαβαίνετε ποια, «απείχαν» 23, μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν…). Το σύνολο των τότε μελών ήταν 159 (αργότερα διαλύθηκαν η εσσδ, η γιουγκοσλαβία… οπότε αυξήθηκαν). 113 «ναι» στον ένοπλο αγώνα των Παλαιστινίων σε σύνολο 159 δεν ήταν καθόλου αμελητέα πολιτική στήριξη στην παλαιστινιακή αντίσταση. Εξίσου σημαντικό είναι ότι αυτή η στήριξη δεν προέκυπτε απ’ την «αγάπη στα όπλα» ή τον … «αντισημιτισμό»∙ ούτε καν απ’ την πόλωση του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού πολέμου») αλλά πρώτον, σαν προέκταση των αναγνωρισμένων καθολικά ανθρώπινων δικαιωμάτων∙ και δεύτερον, εφόσον επί δεκαετίες το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς είχε επιδείξει απόλυτη αδιαφορία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα (των παλαιστινίων / αράβων) και για τον πλανήτη ολόκληρο. Εν τέλει: καθαρά και ξάστερα η ένοπλη δράση εναντίον κατακτητών / αποικιοκρατών ΔΕΝ ήταν (και δεν είναι!) «τρομοκρατία»!!!!
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>>
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Εδώ είναι ο νεαρός παλαιστίνιος ράπερ. Πριν 2 χρόνια ξανά: τα ερείπια, θυμίζουμε, είναι απ’ το “δικαίωμα άμυνας” των δολοφόνων το 2021.
Πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται διαδηλώσεις υπέρ του «δικαιώματος» ενός κράτους χασάπη «να υπερασπίζεται τον εαυτό του»… Αντίθετα γίνονται από ανατολή σε δύση και από νότο σε βορρά διαδηλώσεις όλο και μεγαλύτερες υπέρ των παλαιστινίων και της αντίστασής τους. Τι έπαθαν όλοι αυτοί και δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις; Αρέσει / δεν αρέσει, χάρη στους «τρομοκράτες» της 7ης Οκτώβρη, η παλαιστινιακή υπερηφάνεια έγινε απροσδόκητα ένα σημείο συμπύκνωσης διάφορων επιμέρους αγώνων και αγωνιών.
Η φωτογραφία είναι απ’ το Λονδίνο, το περασμένο Σάββατο – ήταν η δεύτερη τέτοια διαδήλωση. Οι πληροφορίες μιλούν για πολλές δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Υποθέτουμε ότι παρακολουθείτε αυτό το μεγάλο κύμα, οπότε δεν βάζουμε εδώ τις σχετικές φωτογραφίες… Μόνο μία:
Είναι από προχθεσινή διαδήλωση στο Lagos, της νιγηρίας. Εκεί, στον «παγκόσμιο νότο», έχει αρχίσει η μεθόδευση ενός μποϋκοτάζ κατά του ισραήλ, ενός «μποϋκοτάζ απ’ τα κάτω»… Ένα enough is enough απλώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, κατά των δυτικών ιμπεριαλισμών και των μπράβων τους… Ένα κύμα που μεγαλώνει, ένα κύμα που δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά ομοιόμορφο∙ είναι όμως σαφές στο τι εννοεί…
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Πότε ΔΕΝ ήταν «τρομοκράτες» εκείνοι κι εκείνες που συμμετείχαν στην παλαιστινιακή αντίσταση;
Και η Leila Khaled «τρομοκράτισσα» ήταν: έκανε αεροπειρατείες, σκότωνε ισραηλινούς στρατιώτες…
Και αυτοί τότε «τρομοκράτες» ήταν…
Και αυτοί / ες πάλι τότε «τρομοκράτες» ήταν – με πέτρες…
Οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν να ζουν σα σκλάβοι. Κι όσους δεν θέλουν να ζουν σα σκλάβοι, «τρομοκράτες» τους λένε. Αλλά δεν πρόκειται να δώσουν λογαριασμό στους δεσμοφύλακες και στους σφουγγοκωλάριους τους.
Τι έκαναν λοιπόν οι τωρινοί «τρομοκράτες» στις 7 Οκτώβρη του 2023; Με μια εντυπωσιακή και καλά σχεδιασμένη έφοδο έσπασαν τα κάθε είδους κάγκελα της φυλακής τους, και μέσα σε λίγες ώρες κατέλαβαν στο έδαφος έξω απ’ αυτήν πάνω από 20 οικισμούς και φυλάκια και 11 μικρότερα και μεγαλύτερα στρατόπεδα, συμπεριλαμβανόμενου του αρχηγείου της ισραηλινής Gaza Division, που έχει διευθύνει όλους τους μεγάλους πολέμους και τις μάχες έξω απ’ τις κατεχόμενες απ’ το 1948 παλαιστινιακές περιοχές. (Το υποτιθέμενο «πάρτυ για την ειρήνη» σε στρατόπεδο γινόταν, και φυσικά ήταν για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ την ειρήνη…) Τα κατέλαβαν για δυό ή τρεις μέρες – αλλά τα κατέλαβαν.
Το να είσαι «τρομοκράτης» αλλά ταυτόχρονα αιώνια φυλακισμένος και αιώνια φουκαράς είναι ένα πράγμα. Το να είσαι «τρομοκράτης», φυλακισμένος ισόβια και, παρ’ όλα αυτά, να επιτίθεσαι είναι τελείως διαφορετικό! Αν υπάρχει κάτι που έσκισε-το-παραπέτασμα που εδώ και πάνω από 30 χρόνια «κρύβει» την πραγματικότητα του απαρτχάιντ φασιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, είναι ότι αυτό το «κάτι» προήλθε κατευθείαν απ’ τους καταδικασμένους που αρνούνται την καταδίκη τους. Ήταν μια εξέγερση (: intifada) διαφορετική απ’ τις προηγούμενες. Τώρα πια για τους «τρομοκράτες» έπρεπε να ειπωθεί ότι «σκοτώνουν μωρά», «βιάζουν», «σκοτώνουν αθώους», κλπ κλπ. Κι ωστόσο ακόμα κι αυτά στάθηκε αδύνατο να κρύψουν όχι απλά την αλληλεγγύη αλλά το μίγμα αλληλεγγύης και θαυμασμού που απλώθηκε στον πλανήτη.
Για να τελειώνουμε. Δεν λυπούμαστε την παλαιστινιακή αντίσταση∙ την θαυμάζουμε. (Όσοι / όσες παρακολουθούν το Sarajevo το ξέρουν αυτό απ’ το 1997…) Γενιά μετά την γενιά αυτοί οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, όλων των ηλικιών, που ο χυδαίος δυτικός οριενταλισμός θέλει να τους θεωρεί σαν «ανίκανους», σαν «φουκαράδες», σαν «απολίτιστους», σαν τα αιώνια «θύματα» που επιβιώνουν μόνο χάρη στην «ανθρωπιστική βοήθεια», είναι δηλαδή «αξιολύπητοι» και επιβιώνουν μόνο χάρη στο έλεος των δυτικών, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν έχουν επιδείξει μια αντοχή και μια ικανότητα διαρκούς αντίστασης απίστευτες.
Χτες «τρομοκράτης» ήταν η κοσμική, σοσιαλίζουσα Φατάχ∙ μετά έπαψε να είναι, έγινε υπεύθυνος συνομιλητής… και ύστερα καθεστώς κουίσλινγκ. Σήμερα «τρομοκράτης» είναι η ισλαμική Χαμάς και οι υπόλοιπες οργανώσεις (θρησκευτικές και κοσμικές) στη λωρίδα της Γάζα και στη δυτική Όχθη. Αύριο οι «τρομοκράτες» μπορεί να είναι διαφορετικοί. Ιδεολογικές διαφορές; Ασφαλώς και θα υπάρχουν. Ιστορικές εξηγήσεις για την ιδεολογική κίνηση; Υπάρχουν. Αλλά η πολιτική της αντι-αποικιακής, αντι-απαρτχάιντ, απελευθερωτικής αντίστασης σε οποιαδήποτε μορφή της είναι και θα είναι η ίδια – μέχρι την οριστική νίκη.
Να μερικοί παλαιστίνιοι «τρομοκράτες», στην πόλη της Γάζα, την 1η Μάρτη του 2015. Αν έχετε λεπτά γούστα, μην ανησυχείτε: κόκκινες σημαίες με αστέρι… Είναι το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης που εκείνη τη μέρα γιόρταζε τα 46 χρόνια απ’ την ίδρυσή του… (Να θυμίσουμε ότι το Δημοκρατικό Μέτωπο, όπως άλλωστε και το Λαϊκό Μέτωπο, συμμετείχε πλήρως στην «εισβολή του al-Aqsa» στις 7 Οκτώβρη).
Αυτό, πράγματι, είναι εντελώς «τρομοκρατικό»!!! Καταλαβαίνουμε ότι πολλοί και διάφοροι τρομοκρατούνται στ’ αλήθεια: τα δυτικά αφεντικά και οι κάθε είδους κοινωνικοί και πολιτικοί λακέδες τους. Παρακαλούνται λοιπόν όλα αυτά τα βαμπίρ-με-τις-καλές-προθέσεις (;;;) να προτείνουν στην παλαιστινιακή αντίσταση τι «πρέπει να κάνει» για να μην «τρομοκρατεί» τις λευκές, βερνικωμένες, λουστραρισμένες, λαμπερές συνειδήσεις τους, που ταράζονται μόνο όταν κτυπιούνται κάποιοι που τους μοιάζουν. Και καλούνται να το κάνουν αυτό επειγόντως∙ πριν 20 χρόνια για την ακρίβεια.
Γιατί κατά τα άλλα ο καιρός τους πέρασε…
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Η Δυτική Όχθη δεν περιλαμβάνεται στη «ζώνη εξόντωσης των τρομοκρατών μετά απ’ αυτό που τόλμησαν να κάνουν – από το νόμιμο δικαίωμα στην άμυνα του Ισραήλ», όπως η λωρίδα της Γάζα. Συνεπώς εκεί ΔΕΝ συμβαίνουν (εκ μέρους της φιλάνθρωπης δύσης) τα εξής δύο. Πρώτον, το ζήτημα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» δεν τίθεται καν, ως πλυντήριο / στεγνωτήριο του δυτικού ιμπεριαλισμού στη μέση Ανατολή. Δεύτερον, το ζήτημα των «διεθνών κανόνων πολέμου» δεν τίθεται καν, ως πρόσχημα και δήθεν περί αυτοπεριορισμού των χασάπηδων. Επιπλέον η Δυτική Όχθη δεν είναι χρεωμένη στη Χαμάς: αυτή είναι η υποτιθέμενη περιοχή στην αρμοδιότητα της κουϊσλιγκ «παλαιστινιακής αρχής», που είναι αναγνωρισμένη διεθνώς και δεν είναι καθόλου «τρομοκρατική»…
Απελευθερωμένη απ’ τέτοιους κορσέδες η Δυτική Όχθη είναι αφιερωμένη στην ισραηλινή κτηνωδία του στρατού και των εποίκων, όπως τους αρέσει. Όχι μόνο τώρα – εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η Δυτική Όχθη, για παράδειγμα (και σε αντίθεση με τη λωρίδα της Γάζας) είναι περιοχή ελεύθερης δράσης των θεο-ναζί εποίκων: μπορείτε να φανταστείτε τι είδους όντα δημιουργεί η διασταύρωση της ναζιστικής θεωρίας περί «ανώτερων φυλών» με την παλιά διαθήκη και την θεολογία του «περιούσιου λαού»; Δεν μπορείτε!!! Ειλικρινά σας το λέμε, δεν μπορείτε!!! Είναι απίστευτο πόσοι τόνοι σκατά χωράνε στα κεφάλια∙ και όμως, χωράνε! Και οπλίζουν χέρια, και φτιάχνουν ψυχρούς δολοφόνους – μάζα.
Στη Δυτική Όχθη (που η δυτική φιλολογία, το επαναλαμβάνουμε, δεν κατατάσσει στις «ζώνες τρομοκρατών») ο στρατός και το επίσημο καθεστώς έχουν φτιάξει τοίχους και τείχη, «μπαντουστάν», διάσπαρτες φυλακές σα να λέμε, καταλαμβάνοντας διαρκώς έδαφος (απ’ αυτό που η δύση αναγνωρίζει ως «έδαφος της παλαιστινιακής αρχής»…) και κτίζοντας διαρκώς σπίτια / μικροπόλεις για τους εποίκους (κάτι που οι «διεθνείς κανόνες» απαγορεύουν ρητά – ε, και ποιος τους χ…;) Στη Δυτική Όχθη η παλαιστινιακή αντίσταση εκδηλώνεται σαν εξεγέρσεις κρατούμενων. Ο στρατός σκοτώνει σαν αστυνομία∙ οι έποικοι (άσχετα με εξεγέρσεις ή όχι) σκοτώνουν διαρκώς σαν «ένοπλα αγανακτισμένα τέκνα του θεού»: λένε πως απλά κάνουν αυτό που τους συμβουλεύει ο θεός μέσω της παλιάς διαθήκης. Και ευτυχώς η δύση ΔΕΝ τους κατηγορεί σαν επικίνδυνα παρανοϊκούς δολοφόνους. Όχι. Έχουν κι αυτοί το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»… με την ευρεία έννοια και με τις ευλογίες θεού και ανθρώπων.
Σύμφωνα με τις μακάβριες καταγραφές, υπό «ομαλές συνθήκες», στη Δυτική Όχθη δολοφονούνται από τον στρατό και τους εποίκους κατά μέσο όρο 20 Παλαιστίνιοι τον μήνα, εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ένα σφαγείο που οι καλολουστραρισμένες «ανθρωπιστικές» συνειδήσεις των δυτικών θεωρούν κανονικότητα, χωρίς κάποιο ενδιαφέρον. Αλλά τις τελευταίες 2 εβδομάδες η δολοφονική «παραγωγικότητα» έχει αυξηθεί αισθητά, χωρίς και πάλι τα ανθρωποφάγα δυτικά βαμπίρ να ανησυχούν: 90 δολοφονίες, πάντα από τον στρατό και τους εποίκους, εκ των οποίων οι 30 δολοφονίες ανηλίκων / παιδιών… Σε μισό μήνα αυτό… Για να είναι σίγουρος ότι θα υπάρχει απτή και πλούσια παλαιστινιακή αιματοχυσία ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί και βομβαρδιστικά – όπως στη Γάζα: μην ψάξετε σοφούς «ειδικούς» να ψελίσουν ότι αυτό θεωρείται μαζικό έγκλημα. Δεν υπάρχουν. Η Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη δεν υπάρχει, δεν χωράει στη σκηνοθεσία περί «απολίτιστων και αλλοπρόσαλλων τριτοκοσμικών». Είναι, απλά, νεκροταφείο υπό διαρκή επέκταση.
Πολλοί και διάφοροι, για να μασήσουν τα λόγια τους, κατηγορούν την δύση για υποκρισία. Είναι υποκριτική λένε, επειδή άλλους τους νοιάζεται κι άλλους όχι, επικαλούμενη πάντα «ηθικές», «κανόνες» και «δίκαια». Όμως αυτή η κατηγορία είναι φτηνή, και αθωώνει τον δυτικό μιλιταρισμό / ιμπεριαλισμό. Η «υποκρισία» είναι επιφαινόμενο. Μπορεί να οφείλεται ακόμα και σε αίσθηση αδυναμίας. Όμως η σιωπηλή αποδοχή επί πολλά χρόνια συστηματικών δολοφονιών / εκκαθαρίσεων, καταστροφών σε σπίτια και σε καλλιέργειες, νομοθεσιών ενίσχυσης ενός απαρτχάιντ που μπροστά του το άλλοτε νοτιοαφρικανικό ωχριά, δεν είναι καν συνενοχή, δεν είναι καν συνέργεια. Είναι δημιουργία και επίδειξη του καθαρού και κατηγορηματικού δυτικού, ιμπεριαλιστικού ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Το οποίο πρέπει να περνάει απαρατήρητο και αδιάφορο μέχρις ότου… (Για παράδειγμα η χρηματοδότηση από διάφορους στον πρώτο κόσμο, βαρώνους και εταιρείες, της κατασκευής των απ-οικισμών-που-απαγορεύονται, δεν περιλαμβάνεται επ’ ουδενί στην «χρηματοδότηση εγκληματικών ενεργειών»….)
Αν τώρα οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης οργανωθούν, εξοπλιστούν στοιχειωδώς (πέρα απ’ τα καλάσνικοφ) και βγουν απ’ τις φυλακές τους με την βοήθεια φίλων και συμμάχων αν χρειάζεται, τι θα είναι; Το βρήκατε: απαίσιοι τρομοκράτες!
Το γνωστό αμερικανικό αντι-εξεγερσιακό δόγμα Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με οπλοπολυβόλα σε εφαρμογή. Και πάλι στον προσφυγικό καταυλισμό της Jenin, αλλά όχι τώρα. Πριν 21 χρόνια: το 2002…. Μετά από τέτοια και χίλιες φορές τόσα, στην Jenin έχει δημιουργηθεί μια ένοπλη παλαιστινιακή πολιτοφυλακή – αλλά χωρίς αντιαεροπορικούς πυραύλους, όπως θα έπρεπε… Όμως τέτοιους δεν φαίνεται να έχει ούτε η αντίσταση στη Γάζα…
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Αν κρίνουμε απ’ την εντόπια προπαγάνδα και την πλειονότητα των δημαγωγών, για τους οποίους είναι γνωστό ότι στα «εθνικά θέματα» παίρνουν γραμμή, μπορεί και καθημερινά αν χρειάζεται, απ’ το υπουργείο εξωτερικών, υπάρχει μια κάποια ανομολόγητη αμηχανία στο εσωτερικό του συστήματος διακυβέρνησης, σε ότι αφορά τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Για την δημαγωγία το έγκλημα στο νοσοκομείο al Ahli ήταν ευκαιρία για την «κολοκυθιά»: ποιος να το έκανε άραγε; Ας αναθέσουμε στο ίδιο το έγκλημα να βρει τον δράστη του…
Η κολοκυθιά ήταν ανεπαρκής, οπότε η επόμενη φάση ήταν / είναι η «πονοψυχιά»: δεν έχει σημασία ποιος το έκανε, εδώ οι άνθρωποι πεθαίνουν… Διανθισμένη (η «πονοψυχία»), εννοείται, με το ότι «η Χαμάς είναι τρομοκρατική», κλπ κλπ.
Υποθέτουμε ότι εκεί που χαράζονται οι κατευθύνσεις υπάρχει μια κάποια αβεβαιότητα για το πόσο βαθιά και πόσο μακριά θα ήταν «εθνικά συμφέρον» να ακολουθηθεί ο σύμμαχος Τελ Αβίβ. Δεν ισχύει το ίδιο για τον σύμμαχο-Ουάσιγκτον, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, στο βαθμό που θέλει να παριστάνει τον εγγυητή του ότι η σύγκρουση στην Παλαιστίνη δεν θα ξεχυλίσει σ’ όλη τη Μέση Ανατολή, κι ακόμα μακρύτερα.
Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο συμμετέχει στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά ως τώρα το κάνει κυρίως από θέσεις επιμελητείας. Είναι βολικό: αν δεν ξεχυλίσει ο πόλεμος στην ουκρανία εκτός ουκρανικού πεδίου μάχης∙ αν δεν ξεχυλίσει η σκλαβιά της Παλαιστίνης… Ο don Rico το έχει δηλώσει («κάνουμε πόλεμο στη ρωσία»), αλλά ως τώρα δεν έχει τολμήσει να πει «κάνουμε πόλεμο στην Παλαιστίνη, στο ιράν, στη συρία…» Έστω και σιωπηρά το ελληνικό κράτος συμμετέχει ωστόσο και σ’ αυτά τα πεδία μάχης, όπως μπορεί…
Ο don Rico ανέβαλε το ταξίδι αγκαλιάσματος με τον αρχιδολοφόνο Netanyahu επικαλούμενος «λόγους ασφαλείας». Αλλά την επόμενη μέρα ο επιχειρηματίας πρωθ. του Λονδίνου πήγε στο Τελ Αβίβ∙ προφανώς οι «λόγοι ασφαλείας» του don Rico ήταν προσχηματικοί. Λιγότερο προφανές είναι αν οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες ελπίζουν σε κάτι παριστάνοντας τον ψόφιο κοριό. Έχουν υποχρεώσεις απέναντι στους συμμάχους τους, υποχρεώσεις και συμφέροντα που είναι ήδη μέσα στο αίμα!
Μοιάζει ως εάν οι ντόπιες πολιτικές βιτρίνες να «αντιλαμβάνονται το πρόβλημα» σήμερα όπως και ανάλογες στη δύση, ως ζήτημα πολιτικής εκπροσώπησης στη «διένεξη»… Αυτό τις βολεύει… Είναι ένας βλακώδης τρόπος απώθησης, εκτροπής και ποδοσφαιροποίησης, αλλά δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο απ’ τους δυτικούς «ειδικούς της εξουσίας». Οι Παλαιστίνιοι (λοιπόν) δεν πρέπει να εκπροσωπούνται απ’ την Χαμάς (αυτό είναι πρώτη προτεραιότητα!!!)∙ και το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν πρέπει να εκπροσωπείται απ’ τον Netanyahu. Αν αυτοί που δεν πρέπει εξαφανιστούν, τότε… όλα θα ησυχάσουν…
Οι δυτικοί έκαναν κάθε τι υπερασπίζοντας τον χωροφύλακά τους στη μέση Ανατολή επί δεκαετίες. Οι εντόπιοι τον ανακήρυξαν μάλιστα σε παράδειγμα προς μίμηση… Και τώρα που αλλάζουν ραγδαία οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης∙ τώρα που η παλαιστινιακή αντίσταση έχει πετύχει κρίσιμες διεθνείς συμμαχίες στην-άλλη-μεριά-του-κόσμου∙ τώρα που, επιπλέον, έχουν χάσει τον πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ τώρα που απειλείται η ήττα τους και στη μέση Ανατολή ακόμα και με στρατιωτικά μέσα∙ τώρα λοιπόν ευχαρίστως θα «σχόλαγαν» τον Netanyahu (αφού όμως πρώτα εξοντώσει, το γρηγορότερο και «με βάση τους διεθνείς κανόνες», την «τρομοκρατική» παλαιστινιακή αντίσταση…) παριστάνοντας πως πάντα ήταν ιεραπόστολοι της ειρήνης, αλλά … δεν μπορούσαν να το δείξουν…
Ο βρετανικός (κρατικός / καθεστωτικός) guardian μιλάει, εκ μέρους των αφεντικών του, έξω απ’ τα δόντια. Όσοι έχουν σοφό μυαλό πρέπει να αμβλύνουν τις αντιδράσεις του – και μετά να τον ξεφορτωθούν.
Ω το άλφα της απελπισίας και το πι της παρακμής!!! Αν ο αρχιδολοφόνος Netanyahu παραμένει στην πρωθυπουργική καρέκλα στο Τελ Αβίβ αυτό οφείλεται στους χιλιάδες ψηφοφόρους του ακροδεξιού κόμματός του και των υπόλοιπων ακρο-ακρο-δεξιών και θεο-ναζί κομμάτων των εποίκων∙ έχοντας απέναντί του σαν αντιπάλους τους «κοσμικούς» ακροδεξιούς του υπόλοιπου φάσματος! Το καθεστώς του δεσμοφύλακα / χωροφύλακα, όχι μόνο (ή όχι τόσο) σαν «πολιτική εκπροσώπηση» αλλά, κυρίως, σαν κοινωνική κατάσταση, κουβαλάει τις συνέπειες του σταδιακού αλλά ξεκάθαρου ξεπεράσματος της γεωπολιτικής αξίας και αναγκαιότητάς του!!! Οι γεωπολιτικές πρόσοδοι που απολάμβανε επί δεκαετίες μειώνονται, εξατμίζονται. Το καθεστώς του δεσμοφύλακα / χωροφύλακα, επί ποινή οριστικής κατάρρευσης και διάλυσης, είναι υποχρεωμένο να δρα και-για-τον-εαυτό-του, για την-δική-του-σωτηρία-πάνω-απ’-όλα: σαν δήμιος, σαν αληθινός κρατικός τρομοκράτης, σαν «ο τρελός με τα πυρηνικά» – ακόμα κι αν αυτό κάποτε αποπροσανατολίζει και δυσκολεύει τους παρακμιακούς δυτικούς συμμαχικούς ιμπεριαλισμούς, που αυτήν την εποχή προσπαθούν να «ανασχέσουν» το ευρασιατικό project σε άλλα σημεία του πλανήτη: στην ανατολική ευρώπη και στον Ειρηνικό… (κάτι που αφήνει αδιάφορο τον ισραηλινό φασισμό).
Με ή χωρίς Netanyahu, με ή χωρίς χερσαία εισβολή στη λωρίδα / φυλακή («πέσιμο στην παγίδα»…) αυτή η ιστορική εξέλιξη είναι αναπόδραστη. Η «εισβολή του al Aqsa» ήταν ο καταλύτης, ο ιστορικός επιταχυντής∙ όχι η αιτία της! Οι τωρινές οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης αναδεικνύονται σε Τιμωρό Χέρι της Ιστορίας∙ κι απ’ την άλλη μεριά η τωρινή ultra φασιστική σύνθεση του γκουβέρνου στο Τελ Αβίβ αναδεικνύεται στον Πρωκτό της Ιστορίας – μιας ιστορίας (καπιταλιστικής απ’ την μια, εργατικά ανταγωνιστικής απ’ την άλλη) που ξεπερνάει τις στιγμές (και τις παρομοιώσεις μας)!
Εκεί έγκειται (κατά την ταπεινή γνώμη της ασταμάτητης μηχανής) η στρατηγική ευφυία στη σύλληψη, στο σχεδιασμό και στην πραγματοποίηση μιας τέτοιας ενέργειας, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αυτοκτονία: οξύνει την δυτική κρίση / παρακμή, την αναγκάζει να εκδηλωθεί ακόμα πιο καθαρά, με ακόμα μεγαλύτερο κυνισμό, την ίδια στιγμή που ο υπόλοιπος καπιταλιστικός πλανήτης κρύβει όλο και λιγότερο την αδιαφορία του για τις δυτικές «αλήθειες» και επιδεικνύει την αντιπαλότητά του σε μια αιματηρή ηγεμονία / πλανητική εκμετάλλευση 5 ή 6 αιώνων.
Ναι, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι είναι «πολύ μικροί» μέσα στην Ιστορία – ή έτσι το καταλαβαίνουν οι βασανιστές τους και οι δυτικοί εταίροι τους. Αλλά στην (ξεχασμένη;) Θεωρία του Χάους είναι το πέταγμα μιας μικρής πεταλούδας που προκαλεί αλυσιδωτές εξελίξεις∙ προκαλώντας ως μια τροπική καταιγίδα στην άλλη άκρη του κόσμου.
Αυτή η μικρή πεταλούδα πέταξε.
Και διάφοροι «μικροί» και «μεγάλοι» don Rico των δυτικών ολιγαρχιών βλέπουν έντρομοι ότι δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει…
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Θα έπρεπε οι πάντες να έχουν παρακολουθήσει την «ομιλία προς το έθνος» του νυσταλέου Jo την περασμένη Πέμπτη. Ένα 15λεπτο παραλήρημα, χωρίς ειρμό, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, αφιερωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του (με διάφορα άλματα κάθε είδους…) στην ουκρανία, με το εξής περιεχόμενο: Δεν θα νικήσουν η Χαμάς και ο Putin!… Δεν θα αφήσουμε τον Putin και την Χαμάς να νικήσουν!!… Είμαστε, σκεφτείτε το [κτύπημα του χεριού στο τραπέζι!] το πιο δυνατό έθνος στην ιστορία του πλανήτη!… Είμαστε οι πιο δυνατοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο καλοί, οι πιο ανεκτικοί, οι πιο δημοκράτες, και όλοι οι υπόλοιποι προσβλέπουν σ’ εμάς!
Αν επρόκειτο για τον επιθανάτιο ρόγχο ενός ηλικιωμένου που έχει αρχίσει να τα χάνει, θα έλεγε κάποιος «κρίμα τον άνθρωπο». Αλλά ο νυσταλέος Jo έχει πίσω του μεγάλη κουστωδία. Λογογράφους, ειδικούς κάθε είδους (οπωσδήποτε για την «εξωτερική πολιτική»…), ψυχίατρους, καραβανάδες. Όπως και νάχει παραμένει ο πρόεδρος των ηπα (του «δυνατότερου», «εξυπνότερου», «ομορφότερου» κλπ κράτους…). Συνεπώς η ασυναρτησία, το (είτε αγχωμένο είτε απελπισμένο) free pass στους φασίστες του Τελ Αβίβ, οι ανεπανόρθωτες εμμονές περί «νίκης της ουκρανίας», τα λογικά στραμπουλήγματα, οι παρανοϊκές αναλογίες (που μόνο καγχασμούς μπορούν να προκαλέσουν: ο διαβολικός Putin που θέλει να κατακτήσει / εξαφανίσει την ουκρανία, και η διαβολική Hamas που θέλει να κατακτήσει / εξαφανίσει το ισραήλ !!!!!), όλα αυτά δεν μπορούν παρά να καταγραφούν ως το πολιτικό ξερατό της Ουάσιγκτον πάνω στον υπόλοιπο πλανήτη – από ανομολόγητη θέση αδυναμίας όμως.
Σημειώνουμε εδώ ότι κατά την ταπεινή μας άποψη η Ουάσιγκτον ΔΕΝ είχε στα σχέδιά της έναν (έστω και «περιφερειακό»…) πόλεμο στη μέση Ανατολή, καθώς έχει «μπλέξει» στο ουκρανικό πεδίο μάχης και δυναμώνουν οι «αμφισβητίες» εντός ηπα που επείγονται για κάποιου είδους «στρίμωγμα» του Πεκίνου θεωρώντας χάσιμο χρόνου, πόρων και διπλωματικής ισχύος την παρατεταμένη και αποτυχημένη υποστήριξη του Κιέβου. Ένας επιπλέον πόλεμος, στον οποίο μάλιστα η Ουάσιγκτον θα πιέζεται να εμπλακεί άμεσα, χάνοντας ακόμα περισσότερο χρόνο, πόρους, διπλωματική ισχύ και στρατό, θα πρέπει να είναι (έστω και ανομολόγητα προς το παρόν) σοβαρό πρόβλημα γι’ αυτήν την τάση του αμερικανικού καθεστώτος. Για παράδειγμα τα 2 αμερικανικά αεροπλανοφόρα θα έπρεπε τώρα να κόβουν βόλτες κάπου στη θάλασσα της κίνας, κι όχι νότια της κύπρου… Συμβαίνουν όμως τα ανάποδα: κινέζικα πολεμικά κάνουν βόλτες στο ομάν και στην αραβική θάλασσα…
Λυσσασμένη κατά κάποια έννοια η Ουάσιγκτον (κι αυτό ήταν το παραλήρημα του νυσταλέου Jo) διατρανώνει τώρα πως μπορεί να νικήσει συμμετέχοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε 2 πολέμους∙ δεν λέει όμως κουβέντα για το αν πρόκειται για τους σωστούς (απ’ την άποψη των στρατηγικών αμερικανικών συμφερόντων) πολέμους… Και, φυσικά, δεν λέει κουβέντα για το ποιος είναι ο στόχος της στον δεύτερο, τον bonus πόλεμο απ’ τη μεριά του απαρτχάιντ καθεστώτος.
Ισχύει εδώ λοιπόν το «ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται»; Ακόμα και τα πιο καθεστωτικά μεταξύ των καθεστωτικών αμερικανικών think tank και media έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πλευρές όσων βρίσκονται σε εξέλιξη. Το Carnegie Council, για παράδειγμα, ΠΡΙΝ την «εισβολή του al Aqsa», στις 5 Οκτώβρη, ξεκινούσε έτσι το μοιρολόι του για το τέλος της δυτικής πλανητικής ηγεμονίας:
Άσχετα με το πως θα καταλήξει, ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος αντιπροσωπεύει ένα σεισμικό γεγονός που υποδεικνύει βαθιές αλλαγές στο παγκόσμιο σκηνικό. Η εποχή της μονοπολικότητας τελειώνει, σημαντικές χώρες ενδιαφέρονται σήμερα περισσότερο για την πολιτιστική τους κυριαρχία και την στρατηγική αυτονομία τους απ’ ότι ενδιαφέρονταν επί δεκαετίες, και μοιάζει αναπόφευκτο ότι η κάποτε κυρίαρχη Δυτική ηγεμονία πρόκειται να βαθμιαία να υποκύψει σ’ ένα πιο διαφοροποιημένο και πολυπολικό σύστημα.
Μετά την «εισβολή του al Aqsa» τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Οι καθεστωτικοί financial times, κάτω απ’ τον τίτλο Η βιασύνη της δύσης να υποστηρίξει το Ισραήλ εξαφανίζει την υποστήριξη των αναπτυσσόμενων χωρών για την Ουκρανία, καταγράφει την απόγνωση:
… Μέσα σε ένα κύμα επειγουσών διπλωματικών συναντήσεων, video συσκέψεων και τηλεφωνημάτων, οι δυτικοί αξιωματούχοι κατηγορούνται ότι απέτυχαν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στη βιασύνη τους να καταδικάσουν την Hamas και να υποστηρίξουν το Ισραήλ…
«Χάσαμε οριστικά την μάχη στον Παγκόσμιο Νότο» είπε ένας ανώτερος διπλωμάτης από κράτος των G7. «Όλη η δουλειά που είχαμε κάνει με την Παγκόσμιο Νότο [για την Ουκρανία] χάθηκε… Ξεχάστε τα περί κανόνων, ξεχάστε τα περί παγκόσμιας τάξης. Δεν θέλουν ούτε να μας ξανακούσουν…»
Οι άλλοι καθεστωτικοί, οι new york times, προσέθεσαν τα δικά τους δάκρυα. Κάτω απ’ τον τίτλο Νέες παγκόσμιες διαιρέσεις εν όψει καθώς ο Biden πάει στο Ισραήλ και ο Putin στην Κίνα, να η μικρή Παλαιστινιακή πεταλούδα:
… Αλλά με την διστακτικότητά τους [«διστακτικότητα»;;;;;;;] να κατηγορήσουν την Hamas και προσπαθώντας να συνδεθούν με το Παλαιστινιακό ζήτημα, η Ρωσία και η Κίνα απευθύνονται σ’ ένα ευρύτερο συναίσθημα στον αυτο-αποκαλούμενο Παγκόσμιο Νότο – και σε μεγάλα τμήματα της Ευρώπης επίσης. Γι’ αυτούς είναι το Ισραήλ που εφαρμόζει μια αποικιοκρατική πολιτική με την κατοχή της Δυτικής Όχθης, με την στήριξη στους Εβραίους εποίκους στην Παλαιστινιακή γη και με την απομόνωση των 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γάζα, που ακόμα και σε κανονικές συνθήκες είναι στόχος σκληρών απαγορεύσεων στις ελευθερίες τους…
Το ότι η κατοχή της Παλαιστίνης έχει γίνει η θρυαλλίδα για όλο και περισσότερα κράτη του πλανήτη να γυρίσουν την πλάτη στους δυτικούς ηγεμόνες, τους οποίους θεωρούν δίκαια σαν υπεύθυνους για την άγρια εκμετάλλευση και καταστροφή των πάντων επί αιώνες, δεν είναι το μόνο ζήτημα που ο στρατηγικός σύμμαχος του ελλαδιστάν κάνει ότι δεν βλέπει. Ήδη θα πρέπει να αρχίσει να υπερασπίζεται τον στρατό του από αντάρτικες επιθέσεις: οι ένοπλες οργανώσεις στο ιράκ και στη συρία (να υποθέσουμε ότι στη συρία θα βοηθήσουν και οι όποιοι wagner;) διακήρυξαν και έχουν ξεκινήσει συστηματικές επιθέσεις κατά των αμερικανικών βάσεων στην περιοχή. Τώρα πια όχι μόνο με ρουκέτες. Αλλά και με drones…
Τα οποία drones δύσκολα, πολύ δύσκολα εντοπίζονται και αναχαιτίζονται, ειδικά αν έχουν ιρανικό know how…. Οι επόμενοι μήνες λοιπόν (προεκλογικοί στην Ουάσιγκτον…) θα είναι μήνες που το «ισχυρότερο», «ομορφότερο» και «πιο καλωσυνάτο» κράτος στον κόσμο θα παίρνει κακά μαντάτα. Πότε από ‘δω, πότε από ‘κει. Επιπλέον του τι θα συμβαίνει στο ισραηλινό πεδίο μάχης.
Σε πρόσφατη συνέλευση των μελών του συμβουλίου του οηε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το μεγαλύτερο μέρος των εκπροσώπων σηκώθηκε και γύρισε την πλάτη στο πόντιουμ, την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον. Ομορφιές…
Τι θα κάνει τώρα ο πιστός σύμμαχος ελλαδιστάν; Πως θα ανταποκριθεί στις (κατ’ αρχήν αλλά όχι αποκλειστικά) επιμελητειακές του υποχρεώσεις απέναντι σ’ έναν στρατηγικό σύμμαχο που τρίζει; Θα δώσει κι άλλες βάσεις; Τι θα κάνει στο «ανατολικό» (ουκρανικό) μέτωπο; Τι θα κάνει στο μεσανατολικό μέτωπο; Τι θα κάνει με την αραβική βόρεια Αφρική; Τι θα κάνει με την προσφορά της Ισλαμαμπάντ στην Άγκυρα ότι «… στην περίπτωση που σκοπεύετε να πολεμήσετε κατά του ισραήλ θα σας δώσουμε πυρηνικά»;
Σαν υπενθύμιση πόσο χυδαίος έχει καταντήσει ο «πολιτισμένος πρώτος κόσμος» κάτι ευρωπαϊκό. Μπορείτε να θαυμάσετε το γιατί όχι μόνο ο εκτός δύσης πλανήτης αλλά το σύνολο του γαλαξία θεωρεί πια τους δυτικούς όχι μόνο επιεικώς γελοίους, αλλά επικίνδυνα γελοίους! Να τι έλεγε η γνωστή Ursula πριν ένα χρόνο – κατά της άθλιας και διαβολικής Μόσχας φυσικά:
Για το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ ισχύουν όμως άλλα. Στις 13 Οκτώβρη πετάχτηκε στον φίλο της Netanyahu για να του δηλώσει την αγάπη της.
Δευτέρα 23 Οκτώβρη>> Μέσα σ’ όλα αυτά η ανεγκέφαλη αλεπού, ευρισκόμενη στο Πεκίνο για το φόρουμ των δρόμων του μεταξιού (όπου πέρασε μια χαρά: «Τα είπαμε με τον φίλο Xi… Μιλήσαμε για όλα, συμφωνήσαμε σε όλα» είπε – τρεις ώρες κράτησε το τετ α τετ…) συνεντευξιαζόμενος είχε και κάτι έξτρα να ανακοινώσει. Ότι ρωσικά πολεμικά θα περιπολούν 24 ώρες το 24ωρο 7 μέρες την εβδομάδα στον διεθνή ενάεριο χώρο της Μαύρης Θάλασσας, και ότι μπορεί να είναι «φορτωμένα» με υπερηχητικούς πυραύλους kinzhal, με βεληνεκές 2.000 χιλιόμετρα και ταχύτητα κοντά στα 10 mach, που τους κάνει «αόρατους» απ’ τα υπάρχοντα (και αμερικανικά…) ραντάρ. Φρόντισε να κλείσει την ανακοίνωση με το χαριτωμένο κλισέ: Αυτό είναι ενημέρωση, δεν είναι απειλή… (Δηλαδή αν ήταν απειλή πως θα ήταν;)
Όλοι έδωσαν σημασία στο βεληνεκές και στην (δοκιμασμένη στο ουκρανικό πεδίο μάχης) αποτελεσματικότητα / φονικότητα των kinzhal. O παρακάτω χάρτης ίσως προκαλεί κάποια ανατριχίλα στις εντόπιες πολιτικές βιτρίνες, αφού δείχνει χωρίς αμφιβολία πως όλες οι αμερικανικές βάσεις, τωρινές και μελλοντικές, βρίσκονται μέσα στην ακτίνα δράσης τους… Shit!!
Εκείνο που δεν τράβηξε την προσοχή ωστόσο είναι κάτι άλλο. Ανακοινώνοντας ότι ο διεθνής ενάεριος χώρος πάνω απ’ την Μαύρη Θάλασσα θα είναι πεδίο μόνιμων ρωσικών περιπολιών, η ανεγκεφαλη αλεπού επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στους υποστηρικτές / σχεδιαστές των ουκρανικών πυραυλικών επιθέσεων στην Κριμαία!
Πράγματι. Λονδίνο και Ουάσιγκτον χρησιμοποιούν drones (ή και κανονικά πολεμικά) που ως τώρα πετούσαν εκτός ρωσικού ενάεριου χώρου, στα διεθνή του αέρα πάνω απ’ την Μαύρη Θάλασσα, για να εντοπίζουν, να επιβεβαιώνουν και, κυρίως, να κατευθύνουν τα όποια πυραυλικά (αλλά και θαλάσσια, μέσω drones) κτυπήματα του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου προς την μεριά της ρωσικής ναυτικής βάσης στη Σεβαστούπολη.
Όμως τώρα θα εντοπίζονται ακαριαία και θα απωθούνται ή και θα καταρρίπτονται («κατά λάθος»…) απ’ τα ρωσικά ιπτάμενα περίπολα. Απ’ αυτή την άποψη το αν τα mig-31 θα κουβαλούν kinzhal ή γαλλικές μπαγκέτες είναι αδιάφορο. Έτσι κι αλλιώς η Μόσχα δεν σκοπεύει να κτυπήσει αμερικανικούς στόχους στην ανατολική Μεσόγειο αν η Ουάσιγκτον δεν ενοχλήσει τις ρωσικές βάσεις στη συρία ή και το ίδιο το συριακό καθεστώς. (Υποθέτουμε πως ο u.s. army δεν έχει έφεση σε τέτοιες περιπέτειες. Προς το παρόν τουλάχιστον…). Αλλά ακόμα κι αν η Μόσχα ήθελε να βουλιάξει κάποιο αεροπλανοφόρο, έχει τους ίδιους kinzhal στα πολεμικά της στη Μαύρη Θάλασσα∙ δεν χρειάζεται αεροπλάνα…
Ενώ, λοιπόν, ο νυσταλέος Jo(και μέσω αυτού το αμερικανικό βαθύ κράτος) παραληρώντας προσπάθησε να αναπαραστήσει την (υπαρκτή…) σχέση ανάμεσα στο ουκρανικό και στο ισραηλινό πεδίο μάχης με ακροβασίες εντελώς ακατάλληλες και για την ηλικία του και για το κράτος του μόνο και μόνο για να σερβίρει στο Κογρέσσο “πακέτο” τα πολεμικά δάνεια προς το Κίεβο και το Τελ Αβίβ, η Μόσχα το έκανε απλά και πρακτικά: «Θέλω να έχω μια απευθείας (και οπλισμένη) ιδέα για το τι καλό κάνετε ω αμερικάνοι στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή για την επί γης ειρήνη… και με τη ευκαιρία σας παίρνω τα ‘δικαιώματα χρήσης’ του αέρα της Μαύρης Θάλασσας…»
Αν έχουμε καταλάβει σωστά εκεί στην Ουάσιγκτον ίσως και να μην πήραν χαμπάρι. Είναι ίσως απασχολημένοι μήπως ξεμείνουν από ανταλλακτικά για τον νυστραλέο αν τύχει και σαβουριαστεί σε κάποια σκάλα.
Όποια γνώμη και νάχετε για τους ιμπεριαλισμούς (ελπίζουμε εναντίον όλων!!), πρέπει να παραδεχτείτε πως κάποιοι είναι πιο έξυπνοι από άλλους… Και κάποιοι είναι τόσο «καουμπόυδες» ώστε είναι καταδικασμένοι να πυροβολούν ακατάσχετα μέχρι να αρχίσει να τους κυνηγάει η ίδια η σκιά τους…