όχι και φοροκαταιγίδα!!!

Μπορεί να είναι ανιαρό να ψάχνει κανείς το “νομοθετικό έργο” της τωρινής (και οποιασδήποτε άλλης) κυβέρνησης. Μερικές φορές, όμως, υπάρχουν θησαυροί εκεί. Τέτοια περίπτωση είναι ο νόμος 4337 με τον γενικό τίτλο μέτρα για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Νόμος “μνημονιακός”, που ψηφίστηκε στις 16 του περασμένου Οκτώβρη. Νόμος φαιορόζ δηλαδή, αλλά καθόλου “περσινά ξινά σταφύλια”.
Μέσα στα υπόλοιπα των “δημοσιονομικών στόχων και διαρθωτικών μεταρρυθμίσεων” ο 4337 / 2015 ρυθμίζει και τα ζητήματα των προστίμων για διάφορες παραβιάσεις της (φορολογικής) νομοθεσίας. Κι εδώ το ζήτημα γίνεται πολύ πιο γήινο. Μια απ’ τις ρυθμίσεις αφορά τον περιβόητο φ.π.α. και το εξίσου θρυλικό ζήτημα των “αποδείξεων” που κόβουν (ή δεν κόβουν) διάφοροι έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, κλπ. Θα υπέθετε κανείς ότι κάθε κυβέρνηση που έχει (σοβαρό) πρόβλημα με τα έσοδά της και, επιπλέον, βρίσκεται σε επιτήρηση επ’ αυτού από τρισάθλιους δανειστές, θα ήταν ιδιαίτερα αυστηρή με το θέμα τόσο του κοψίματος των αποδείξεων όσο και της απόδοσης του φ.π.α. (απ’ τους εμπόρους στο κράτος). Αμ δε!! Δεν είναι καθόλου αυτή η περίπτωση. Το αντίθετο. Ένα “αντίθετο” με αλυσιδωτές συνέπειες (σε βάρος μας).

Πριν δούμε μερικούς απ’ τους θησαυρούς του 4337 κάποια γενικά στοιχεία (αρκετοί θα τα ξέρουν, άλλοι όχι). Ο φ.π.α. είναι ένας γενικός φόρος κατανάλωσης παρότι η επίσημη ονομασία του είναι φόρος “προστιθέμενης αξίας”. Υποτίθεται πως κάθε πράξη εμπορικής συναλλαγής γύρω από οποιοδήποτε αντικείμενο ή υπηρεσία “προσθέτει αξία” (σ’ αυτό το πράγμα ή την υπηρεσία) και υποτίθεται, επίσης, ότι αυτή η “επιπλέον αξία” πρέπει να φορολογείται. Έτσι, για να χρησιμοποιήσουμε ένα γκροτέσκο παράδειγμα, τα κωλόχαρτα στα ράφια των σουπερμάρκετ “αποκτούν επιπλέον αξία” όταν τα αγοράζουμε· ως εκ τούτου πρέπει να πληρώσουμε φόρο γι’ αυτήν.
Στην πράξη το πράγμα είναι πιο πολύπλοκο. Απ’ την αρχή της η διαδικασία παραγωγής του κωλόχαρτου είναι μια διαδικασία “πρόσθεσης αξίας”. Κάποιος βιομήχανος φτιάχνει χαρτοπολτό (από πρώτες ύλες) και τον πουλάει σε έναν άλλο βιομήχανο που μετατρέπει τον χαρτοπολτό σε διάφορες αξιοποιήσιμες μορφές, μεταξύ άλλων σε κωλόχαρτο. Ο δεύτερος πληρώνει στον πρώτο, μαζί με την “καθαρή τιμή” του χαρτοπολτού και έναν φ.π.α. Ο πρώτος που τον έχει εισπράξει θα πρέπει να το αποδώσει στο κράτος (αφού λειτουργεί σαν εισπράκτορας) με βάσει τα τιμολόγιά του.
Ο κωλοχαρτέμπορας με την σειρά του πουλάει τα κωλόχαρτα στον μεγαλομπακάλη. Ο δεύτερος πάλι πληρώνει έναν φ.π.α., που μπορεί να είναι ίδιος με εκείνον που πλήρωσε ο κωλοχαρτέμπορας στον χαρτοπολτέμπορα. Αν είναι έτσι (η περιγραφή μας είναι υποχρεωτικά σε αδρές γραμμές) ο κωλοχαρτέμπορας πατσίζει. Αν έχει πληρώσει μικρότερο φ.π.α. απ’ αυτόν που εισέπραξε (πράγμα που είναι το πιο συνηθισμένο) θα πρέπει να  δώσει την διαφορά στο κράτος.
Ο μεγαλομπακάλης, τέλος, πουλάει τα κωλόχαρτα στον καθένα μας. Εμείς πληρώνουμε τον “φόρο προστιθέμενης αξίας” ενσωματωμένο στην τιμή, και δεν υπάρχει πια περίπτωση να προστεθεί κι άλλη “αξία” στο κωλόχαρτο: χρησιμοποιημένο θα καταλήξει στα σκουπίδια (πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βαθιές σκέψεις για την αξία, την αξία χρήσης και την ανταλλακτική αξία, αλλά ας τις αφήσουμε...). Ο φόρος που πληρώνουμε εμείς (ο τελευταιος κρίκος) είναι ο τελικός και ο μεγαλύτερος. Σύμφωνα με έναν τυπικό ορισμό του φ.π.α.:

Πρόκειται για φόρο κύκλου εργασιών που ... καταβάλλεται τμηματικά σε κάθε στάδιο συναλλαγής στην προστιθέμενη αξία και επιρρίπτεται ολόκληρος στην τελική κατανάλωση...

Ό,τι ισχύει για τα κωλόχαρτα ισχύει για τα πάντα. Για τα σουβλάκια, τους καφέδες, τα σάντουιτς, τα εμφιαλωμένα νερά (στα οποία επίσης “προσθέτουμε αξία”...)· τα παραδείγματα μας δεν είναι τυχαία, θα φανεί στη συνέχεια. Σαν “τελικοί καταναλωτές” πληρώνουμε φόρους για οτιδήποτε καταναλώνουμε. Οι εισπράκτορες αυτών των φόρων είναι οι έμποροι λιανικής. Κι αυτοί πρέπει να αποδώσουν στο κράτος την διαφορά ανάμεσα στα ποσά που πήραν από εμάς και στα μικρότερα ποσά (φόρου προστιθέμενης αξίας) που πλήρωσαν σε χοντρέμπορους, προμηθευτές, κλπ. Αν δεν το κάνουν αυτό τότε έχουν κλέψει. Όχι μόνο τα δημόσια οικονομικά αλλά και εμάς.

Αυτού του είδους η φορολογία, οι φόροι κατανάλωσης, είναι η πιο ταξική. Είναι προφανές το γιατί: για το κωλόχαρτό του ο “φτωχός” πληρώνει τον ίδιο φόρο με τον “πλούσιο”, στη βάση μιας αρχής φαινομενικής “ισότητας” που συμπυκνώνεται στο όλοι μια κωλοτρυπίδα έχουμε. Μόνο που τα “έξοδα χεσίματος” για το μπάτζετ του “πλούσιου” είναι ασήμαντα· δεν συμβαίνει το ίδιο για το μπάτζετ του “φτωχού”. [1Αν χαμογελάτε με το παράδειγμά μας, φορτίστε να μάθετε (ή θυμηθείτε αν είχατε την εμπειρία...) τι μέρος των εξόδων για ένα μωρό, επί πολλούς μήνες, είναι οι πάνες του. Η φυσιολογική λειτουργία του πεπτικού συστήματος έχει ταξικά προσδιορισμένες “αναλογίες κόστους”, από κούνια• όσο κι αν αυτό μοιάζει αστείο...] Το ίδιο ισχύει για κάθε είδος πρώτης ανάγκης. (Πόσο εμφιαλωμένο νερό να πίνει άραγε στην καθισιά του ένας εφοπλιστής;...)
Επιπλέον οι φόροι κατανάλωσης είναι παρανοϊκοί σε βάρος των πληβείων, των προλετάριων, των φτωχών. [2Δες Sarajevo νο 86, Ιούλιος 2014, άρνηση πληρωμής φόρων.]
Και επειδή αυτά είναι λίγα, το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο όταν αυτοί οι φόροι κλέβονται. Η συνηθισμένη ιδέα είναι ότι “κλέβονται απ’ το κράτος”, οπότε .... κλάιν μάιν. Δεν είναι έτσι. Το κράτος είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη μηχανή για να κοροϊδεύει κανείς τον εαυτό του ότι εάν πρέπει να έχει Χ έσοδα (και δεν τα έχει) θα κάτσει στη γωνία και θα κλαίει γοερά. Θα βρει τρόπους να εισπράξει· εκεί και έτσι που η είσπραξη θα είναι βέβαιη. Φυσικά δεν θα εισπράξει απ’ τους “φίλους” του. Επιπλέον εκείνος που “παντελονιάζει” τον φόρο που μας έκλεψε δεν είναι “ταξικό μας αδέλφι”. Ενενήντα εννιάμισυ φορές στις εκατό θα είναι κάποιος εργοδότης που (ο έρμος) “δεν βγαίνει” και, κατά συνέπεια, απαιτεί περισσότερη δουλειά, σκατοπληρωμένη (εκ μέρους του) όσο δεν πάει άλλο. Ακόμα κι αν ο “χαμένος” ήταν το παλιοκράτος, ο κερδισμένος δεν θα έπρεπε να μας είναι συμπαθής. [3Η ιδέα “μην κόψεις απόδειξη / κόψε μου κάτι απ’ την τιμή” κατ’ αρχήν στέκει. Αλλά σε πολλά, πάρα πολλά εισαγωγικά. Γιατί όπως συμβαίνει γενικά με το εμπόριο λιανικής (όπου το πραγματικό κέρδος που περιλαμβάνεται στην τιμή το ξέρει μόνο ο έμπορος• και ίσως εκείνοι οι εργάτες του που είναι κοντά στις προμήθειες) έτσι και στο “κόψε κάτι απ’ την τιμή” το τι είναι συμβολικό (δηλαδή μικρότερο έως πολύ μικρότερο απ’ τον φόρο που πληρώνουμε) και τι ουσιαστικό (το ακριβές ποσό φ.π.α. που δεν θα αποδώσει στο παλιοκράτος) το ξέρει μόνον αυτός. Και δεν υπάρχει κανένας διαβολεμένος λόγος στον κόσμο αυτή η φιλική και συνένοχη “έκπτωση” να είναι η ακριβής “επιστροφή φ.π.α.” στους τελικούς καταναλωτές. Κάτι παντελονιάζει ο έμπορος κι εκεί.]
Επιπλέον, στις οικονομικές / εμπορικές δραστηριότητες όπου οι αποδείξεις είναι το μέτρο του πραγματικού τζίρου, οι “μη αποδείξεις” δεν είναι απλά “κλεμμένος φ.π.α.” αλλά και κρυμμένα έσοδα (του αφεντικού). Τα κρυμμένα έσοδα (και οι κλεμμένοι φόροι που θα τους αναλογούσαν) διευκολύνουν τα καυτά δάκρυα στο πρόσωπό του (όταν διηγείται ότι “δεν βγαίνει”)· που σημαίνει ότι από ταξική άποψη πάλι σ’ εμάς έρχεται ο λογαριασμός. Εν τέλει, και για να μην πολυλογούμε, στους καπιταλιστικούς καιρούς που ζούμε, είναι εξαιρετικά απίθανο το Χ ή το Ψ αφεντικό να κλέβει τον φ.π.α., να κλέβει και τον φόρο εισοδήματος, αλλά να μην κλέβει τις εργοδοτικές εισφορές (του), τα όποια επιδόματα, “δώρα”, κλπ κλπ. Να γιατί ο έμπορος λιανικής δεν είναι ο .... Ρομπέν των δασών όπως λέει η μικροαστική μούσα!

Ας τραβηχτούμε όμως, σαν τάξη, έξω απ’ το ζήτημα του φ.π.α. - για τις ανάγκες αυτής της αναφοράς. Είπαμε ήδη ότι υπό κανονικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας μια κυβέρνηση που διαχειρίζεται ένα μεγάλο (δημόσιο) χρέος θα έπρεπε να είναι αυστηρή απέναντι στους εμπόρους λιανικής (πραγμάτων ή/και υπηρεσιών), όπως και σε ελεύθερους επαγγελματίες και λοιπούς των μικρομεσαίων και ανώτερων τάξεων, σε ότι αφορά τις φορολογικές υποχρεώσεις τους.
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις της (διαχείρισης της) κρίσης είναι φιλικές και όχι αυστηρές απέναντι στις ανώτερες ή, σίγουρα, σε επιλεγμένους κλάδους τους. Π.χ. τους εφοπλιστές. Η έκπληξή μας ήταν αυθεντική όταν ανακαλύψαμε (επειδή μας υποδείχθηκε, και by the way ευχαριστούμε...) πόσο φιλική είναι η φαιορόζ κυβέρνηση όχι μόνο στα ψηλά αλλά και στα μικρο-μεσαία κλιμάκια των οικονομικών δραστηριοτήτων του “λαού και του τόπου.”. Η αποκάλυψη είναι οπωσδήποτε ο νόμος 4337. Εδώ πρόκειται για νομιμοποίηση της φοροκλοπής (του φ.π.α.), με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Μέχρι να ψηφιστεί και να μπεί σε εφαρμογή ο 4337 η “τιμωρία” όποιου δεν έκοβε αποδείξεις όπως όφειλε ήταν 250 ευρώ (ή 500, ανάλογα με το είδος της δραστηριότητας) ανά μη-κομμένη-απόδειξη. Ιδού όμως πόσο γενναία χειρονομία αγάπης έκανε μια δεκάδα υπουργών της φαιορόζ κυβέρνησης στους χειμαζόμενους “παντελονιάζω τον φ.π.α.”:

“Άρθρο 3
...
Πρόστιμα για παραβάσεις σχετικές με τον φόρο προστιθέμενης αξίας

Για παραβάσεις σχετικές με τον φόρο προστιθέμενης αξίας οι οποίες διαπιστώνονται κατόπιν ελέγχου, επιβάλλονται τα ακόλουθα πρόστιμα:
1. Σε περίπτωση μη έκδοσης φορολογικού στοιχείου ή έκδοσης ή λήψης ανακριβούς στοιχείου για πράξη που επιβαρύνεται με ΦΠΑ, επιβάλλεται πρόστιμο πενήντα τοις εκατό (50%) επί του φόρου που θα προέκυπτε από το μη εκδοθέν στοιχείο, ή επί της διαφοράς, αντίστοιχα.
2. Σε κάθε περίπτωση όπου διαπιστώνεται, η υποβολή ανακριβών δηλώσεων ή η μη υποβολή δηλώσεων, με συνέπεια τη μη απόδοση ή την μειωμένη απόδοση ή την επιπλέον έκπτωση ή επιστροφή ΦΠΑ, επιβάλλεται πρόστιμο όσο με ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) επι του ποσού του φόρου που θα προέκυπτε από την μη υποβληθείσα δήλωση ή επί της διαφοράς, αντίστοιχα.
3. Σε περίπτωση άσκησης οικονομικής δραστηριότητας χωρίς να έχει υποβληθεί δήλωση έναρξης εργασιών, παρά την ύπαρξη σχετικής υποχρέωσης, επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) επί του ποσού του ΦΠΑ που θα έπρεπε να είχε αποδοθεί για όλη τη διάρκεια λειτουργίας της οικονομικής δραστηριότητας.
4. Σε κάθε πρόσωπο μη υπόχρεο σε υποβολή δηλώσεων ΦΠΑ που εκδίδει φορολογικά στοιχεία με ΦΠΑ, χωρίς να έχει τέτοια υποχρέωση, επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) επί του αναγραφόμενου φόρου που δεν αποδόθηκε.”

Όλοι οι εμπορικοί σύλλογοι ανά την επικράτεια θα πρέπει να γέλασαν μέχρι δακρύων γι’ αυτήν την (πιθανότατα μοναδική παγκόσμια) προσφορά της κυβέρνησης:
α) Όποιος δεν κόβει απόδειξη και εντοπιστεί, αντί για 250 (ή 500) ευρώ πρόστιμο, θα πληρώνει .... το μισό του φ.π.α. που έκλεψε... Ο άλλος μισός; Χάρισμα. Κατόπιν αυτού η φυσιολογική ερώτηση και γιατί, δηλαδή, για παράδειγμα, στον κλάδο της εστίασης (φαγάδικα, fast food, καφέ, κλπ) να κόβει οποιοδήποτε αφεντικό απόδειξη όταν, το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί είναι να πληρώσει, σαν πρόστιμο, τον μισό φ.π.α. για τις 2, 3, 5 αποδείξεις που μια δεδομένη στιγμή ο “έλεγχος” βρήκε ότι δεν έκοψε; έχει μια φυσιολογική απάντηση: δεν θα κόβει!
β) Όποιος κάνει λαθροχειρίες στις περιοδικές δηλώσεις φ.π.α. και κρύβει φ.π.α. που εισέπραξε, για να έχει “επιστροφή”, αν και εφόσον εντοπιστεί (πως άραγε;) θα πληρώνει σαν πρόστιμο.... τον μισό φ.π.α. που πήγε να κλέψει. Ο άλλος μισός... Χάρισμα. Μετά απ’ αυτό η ίδια φυσιολογική ερώτηση όπως πριν, έχει την ίδια φυσιολογική απάντηση: στις δηλώσεις φ.π.α. βαράτε βιολιτζήδες!!!
γ) Όποιος ανοίγει μαύρη επιχείρηση αν και εφόσον εντοπιστεί, και αφού εκτιμηθεί το μέγεθος “της οικονομικής δραστηριότητας σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας” (της μαύρης επιχείρησης - πως, άραγε, θα εκτιμηθεί αυτό;), θα πληρώνει σαν πρόστιμο... το μισό του φ.π.α. που θα έπρεπε να έχει αποδώσει. Ξανά η φυσιολογική απάντηση: εμπρός γενναίοι μου! Η μαύρη οικονομία στα καλύτερά της! Και με την άδεια του κράτους!!!

Εκφραζόμαστε ειρωνικά, αλλά το πράγμα δεν είναι καθόλου για γέλια. Ένα (ενδεικτικό) ρεπορτάζ επί του θέματος, απ’ τα μέσα Απρίλη, μιλάει στα σοβαρά: [4Το δημοσιοποιήσαμε στην “ασταμάτητη μηχανή” στις 18 Μάη. Απ’ το e-thessalia.gr.]

Όργιο φοροδιαφυγής παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στην αγορά, κυρίως όσον αφορά σε υπηρεσίες εστίασης και διασκέδασης, παρά τους ελέγχους που διενεργούν τόσο οι ελεγκτές των Δ.Ο.Υ., όσο και του ΣΔΟΕ Θεσσαλίας. Αιτία ο νόμος 4337/2015, που έχει μειώσει στο ελάχιστο τα πρόστιμα για παραβάσεις ΦΠΑ (μη έκδοση απόδειξης).
Σύμφωνα με στέλεχος της Δ.Ο.Υ. Βόλου  η μείωση στα πρόστιμα που παρατηρείται και φυσικά στα έσοδα του Δημοσίου εξαιτίας του συγκεκριμένου νόμου, φθάνει το 100%… Κι αυτό διότι το πρόστιμο που προβλέπει ο νόμος για μη έκδοση απόδειξης, υπολογίζεται στο μισό του μη αποδοθέντος ΦΠΑ… Αν δηλαδή ο καταστηματάρχης μιας καφετέριας δεν εκδώσει απόδειξη για έναν καφέ αξίας 3 ευρώ, ο μη αποδοθείς ΦΠΑ ανέρχεται σε 0,69 ευρώ και το πρόστιμο που αναλογεί, είναι το μισό του μη αποδοθέντος ΦΠΑ, δηλαδή 0,35 ευρώ… Φυσικά και το πρόστιμο αυτό δεν εισπράττεται, αφού είναι κάτω του ενός ευρώ και δεν βεβαιώνεται, σύμφωνα με εγκύκλιο της ΓΓΔΕ… “Σε όλα τα αναψυκτικά και τους καφέδες ο αποδιδόμενος ΦΠΑ είναι μικρότερος του ενός ευρώ”, σημειώνει εφοριακός.
Εφοριακοί του Βόλου κάνουν λόγο για “όργιο φοροδιαφυγής”, που αναμένεται να ενταθεί με την έλευση του καλοκαιριού και την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου. “Για μη έκδοση απόδειξης 50 ευρώ, ο ΦΠΑ που δεν αποδίδεται ανέρχεται σε 11,5 ευρώ και το πρόστιμο σε 6 ευρώ… Γιατί να εκδώσει απόδειξη;”, σημειώνει ο εφοριακός.
Κλιμάκιο του ΣΔΟΕ Θεσσαλίας σάρωσε την προηγούμενη εβδομάδα δεκάδες καταστήματα εστίασης και διασκέδασης στο πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου, ωστόσο εξαιτίας του Νόμου 4337/2015 τα έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο από την φοροδιαφυγή που αποκαλύφθηκε, ήταν πενιχρά.
Εφοριακοί επισημαίνουν πως από την ημέρα που τέθηκε σε ισχύ ο συγκεκριμένος Νόμος, το μοναδικό πρόστιμο που επιβάλλεται στους υπόχρεους απόδοσης ΦΠΑ, είναι το 50% του ΦΠΑ των μη εκδοθέντων φορολογικών στοιχείων, ενώ στους μη υπαγόμενους στο καθεστώς ΦΠΑ, όπως π.χ. είναι τα ιατρεία, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και τα φροντιστήρια, δεν επιβάλλονται πλέον πρόστιμα…
Παράλληλα με το εν λόγω Νόμο, δεν επιβάλλεται πλέον πρόστιμο και για την έκδοση και λήψη πλαστών και εικονικών φορολογικών στοιχείων…

Ο νόμος 4337 έχει κι άλλα τέτοια “φιλοεπιχειρηματικά άρθρα”. Ας πούμε για τα εικονικά και πλαστά τιμολόγια, που είναι ένας οργιώδης τομέας της πιάτσας, η φαιορόζ κυβέρνηση αποφάσισε ότι:

Άρθρο 7
Μεταβατικές διατάξεις για τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας
...
3α) Για παραβάσεις έκδοσης πλαστών στοιχείων ποσό ίσιο με το 50% της αξίας κάθε στοιχείου.
3β) Για παραβάσεις που αφορούν έκδοση εικονικών ή λήψη εικονικών στοιχείων ή νόθευση αυτών, καθώς και καταχώρηση στα βιβλία αγορών ή εξόδων χωρίς παραστατικά, ποσό ίσο με το 40% της αξίας κάθε στοιχείου. Εάν η αξία του στοιχείου είναι μερικώς εικονική ποσό ίσο με το 40% του μέρους της εικονικής αξίας.
3γ) Όταν δεν δύναται να προσδιορισθεί η μερικώς εικονική αξία, ποσό ίσο με το 20% της αξίας του στοιχείου.
3δ) Όταν η εικονικότητα ανάγεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του εκδότη, ποσό ίσιο με το 20% της αξίας του στοιχείου.
3ε) Στην περίπτωση λήπτη εικονικού φορολογικού στοιχείου, ποσό 10% της αξίας του στοιχείου για κάθε παράβαση, εφόσον η λήψη του στοιχείου δεν είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του φόρου εισοδήματος του οικείου φορολογικού έτους.
3στ) Για παραβάσεις που αφορούν μη έκδοση ή ανακριβή έκδοση στοιχείων ή άλλες παραβάσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα την απόκρυψη της συναλλαγής ή μέρους αυτής, η δε αποκρυβείσα αξία είναι μεγαλύτερη των χιλιών διακοσίων (1.200) ευρώ, ποσό ίσο με το 25% της αξίας της συναλλαγής ή του μέρους της αποκρυβείσας (μη εμφανισθείσας) αξίας για κάθε παράβαση.
3ζ) Για τις λοιπές παραβάσεις, που δεν υπάγονται σε μια εκ των ανωτέρω περιπτώσεων ποσό ίσο με το 1/3 του οριζόμενου από τις διατάξεις του άρθρου 5 του ν.2523 / 1997, επιβαλλόμενου προστίμου, κατά περίπτωση, για κάθε παράβαση.
...

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ! (Στα πρόστιμα). ΤΡΕΛΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ!!! ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ!!! Πλήρης εκποίηση! Πάρε κόσμε!!!
Όμως αν το πράγμα τέλειωνε εδώ, κάποιοι θα έμεναν παραπονεμένοι. Ποιοί; Αυτοί που ήδη έχουν “πιαστεί” να φοροδιαφεύγουν, είτε κλέβοντας τον φ.π.α., είτε κρύβοντας έσοδα, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Και γι’ αυτούς προνόησε η φαιορόζ κυβέρνηση (ο τονισμός δικός μας):

Κεφάλαιο Δωδέκατο - Εγκλήματα φοροδιαφυγής, ποινικές κυρώσεις.
Άρθρο 8
...
2. Τα ποσά των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ και των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, των περιπτώσεων α) και β), αντίστοιχα, της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1882 / 1990 (“ποινικό αδίκημα μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και τρίτους”), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, αντικαθίστανται από τα ποσά των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ και διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ, αντίστοιχα. Αποφάσεις ποινικών δικαστηρίων που εκδόθηκαν για χρέη μικρότερα από εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ και δεν έχουν εκτελεστεί κατά τη δηοσίευση του νόμου αυτού, δεν εκτελούνται. Αν άρχισε η εκτέλεσή τους, διακόπτεται. Εκκρεμείς αιτήσεις Προϊσταμένων Δημόσιων Οικονομικών Υπηρεσιών ή Ελεγκτικών Κέντρων ή Τελωνείων για χρέη κατώτερα αυτού του ποσού, δεν εισάγονται για συζήτηση. Η αναστολή της παραγραφής των χρεών, κατώτερων του ποσού των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ, για τα οποία υποβλήθηκε αίτηση ποινικής δίωξης, λήγει με τη δημοσίευση του νόμου αυτού, η παραγραφή συνεχίζεται και δεν συμπληρώνεται πριν την πάροδο έτους από τη λήξη της αναστολής”.

Εδώ οι μικρομεσαίοι σηκώνουν τα χέρια... Όχι από απόγνωση. Αλλά για να πανηγυρίσουν!... [5Ο 4337 περιλαμβάνει και πολλά άλλα, “ευεργετικά” για τα αφεντικά, από φορολογική άποψη, που είτε δεν καταλάβαμε καλά, είτε καταλάβαμε αλλά δεν χωρούν εδώ. Και όπως συμβαίνει με την ελληνική νομοθετική παραγωγή “βρήκαμε παπά θάβουμε πεντέξι”, περιλαμβάνει κι ένα κάρο άλλα θέματα.
Δεδομένου ότι ο 4337 ήταν ο πρώτος “μνημονιακός νόμος / ελβετικός σουγιάς” της φαιορόζ κυβέρνησης 2.0 μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, το μεγαλύτερο μέρος της κοινοβουλευτικής φλυαρίας αναλώθηκε στις γνωστές, τετριμένες βλακείες συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων. Όπως προκύπτει απ’ τα πρακτικά της συνεδρίασης, το άρθρο 3 ψηφίστηκε απ’ τους φαιορόζ με το πασοκ να δηλώνει “παρών”, ενώ τα άρθρα 7 και 8 ψηφίστηκαν και απ’ το πασοκ. Προκύπτει ωστόσο απ’ τις αγορεύσεις ότι συμφωνούσαν με τα συγκεκριμένα μέτρα και η νέα δημοκρατία και τα βοθρολύματα. Όσο για το κκε, με την (γνωστή σαν τακτική) διακριτική και παρελκυστική τακτική του, κατήγγειλε την φορολογική ασυδοσία του μεγάλου κεφάλαιου, και ασχολήθηκε με άλλα άρθρα του νόμου. Κανένας απ’ τους προηγούμενους (για λόγους αντιπολιτευτικού θεάματος) δεν τα ψήφισαν.
Δεν χρειαζόταν άλλωστε.]

πλούσια φορολογικά δώρα: η αντιεργατική διάσταση

Είναι προφανές, προφανέστατο, ότι η φαιορόζ κυβέρνηση χάνει έσοδα, μεγάλα ποσά, με τον 4337· σε μια ιστορική περίοδο που (υποτίθεται ότι) αγωνιά για το αντίθετο. Όμως υπάρχει κάτι εξαιρετικά σημαντικό εδώ. Εάν έκρινε ότι τα δημόσια ταμεία είναι σε καλή κατάσταση και ότι δεν χρειάζεται (βρε αδελφέ) άλλες εισπράξεις από φόρους, θα μπορούσε να νομοθετήσει με “λευκό” τρόπο. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να μειώσει τον φ.π.α. (κρατώντας ωστόσο αυστηρότητα στα πρόστιμα) ή να αυξήσει το αφορολόγητο.
Όχι, όμως, δεν κάνει αυτό. Κάνει το (από πολλές απόψεις) αντίθετο: ενισχύει την μαύρη οικονομία! Ενισχύει την “παραβατική” συμπεριφορά (ήπιος χαρακτηρισμός...) των αφεντικών. Επιβραβεύει την ιδεολογία και τις πρακτικές του “κλέβουμε το κράτος”.
Εν τω μεταξύ ΔΕΝ είναι σε καλή κατάσταση τα δημόσια ταμεία! Έτσι αυξάνει τον φ.π.α. Κατά 1%; Κατά 1%... Κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στα μικρομεσαία αφεντικά: τσεπώστε το κι αυτό το 1%! Άντε παλιόπαιδα... να μην μου γκρινιάζεται.
Τσεπώστε και αυτό το 1%, μαζί τα υπόλοιπα %. Οι μαλάκες θα το πληρώσουν. Ποιοί είναι οι μαλάκες; Εμείς - σαν τάξη. Οι μαλάκες θα το πληρώσουν και εκεί που κόβονται αποδείξεις (π.χ. στα σούπερ μάρκετ) και εκεί που δεν θα κόβεται. “Εγώ” (σαν δημόσια οικονομικά) θα πάρω ένα μικρό μερίδιο. Τα υπόλοιπα δικά σας.

Υποτίθεται (αυτά τα ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά κάτι Τσακαλώτοι, κάτι Κατρούγκαλοι, κάτι Χουλιαράκηδες και λοιπά μούτρα της φαιορόζ κυβέρνησης) πως η αύξηση της φορολογίας κατανάλωσης είναι αύξηση της έμμεσης φορολόγησης των πληβείων (μισθωτών στα χαμηλά, συνταξιούχων στα χαμηλά). Υποτίθεται επίσης (άλλο που ξέρουν πολύ καλά) ότι η αύξηση είτε της άμεσης είτε της έμμεσης φορολόγησης των πληβείων είναι κατ’ εξοχήν “υφεσιακή” τακτική, εφόσον περιορίζει την κατανάλωσή (τους), την κατανάλωση για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών τους.  Υποτίθεται, τέλος, ότι όλοι αυτοί ήταν οπαδοί μιας (ψευτο)κεϋνσιανής προσέγγισης, για έξοδο - απ’ - την - κρίση - μέσω - αύξησης - της - κατανάλωσης· αλλά οι καταραμένοι δανειστές τους δένουν τα χέρια...
Όταν, λοιπόν, αυξάνεις (σαν κυβέρνηση) την έμμεση φορολογία και, ταυτόχρονα, κάνεις νόημα στους μικρομεσαίους “περάστε κύριοι, εδώ το ωραίο πλιάτσικο” τότε δεν είσαι καν μια κυβέρνηση που ζορισμένη ή όχι ακολουθεί τον there is no alternative νεοφιλελεύθερο δρόμο. Είσαι μια κυβέρνηση που σπάει κάθε προηγούμενο φράγμα προσοδισμού. Εν τέλει, μια μαφιόζικη κυβέρνηση. 

Είναι ζήτημα “ηθικής”; Όχι, παρότι η αριστερά συνιστώσα της φαιορόζ κυβέρνησης θα ήθελε να μοστράρει την ηθική υπεροχή της. Είναι ζήτημα ταξικής διάρθρωσης (των θεσμών) και εκμετάλλευσης της τάξης μας (μέσω των θεσμών). Η φαιρόζ κυβέρνηση έχει δείξει, σε ελάχιστο από ιστορική άποψη διάστημα, μια εντυπωσιακή ετοιμότητα στην παραγωγή και αναπαραγωγή του προσοδισμού. Σε σημείο να συμπεραίνει κανείς ότι “αυτοί οι άνθρωποι είναι παλιές καραβάνες” και ότι αφού είναι τόσο σβέλτοι και ικανοί (εκεί που θέλουν, φυσικά) “πάντα ήταν τμήμα του κράτους και του παρακράτους” ακόμα κι αν δεν είχαν τα υψηλότερα κυβερνητικά πόστα.
Σημειώστε, ενδεικτικά:
- Ενώ η “επιτροπή ανταγωνισμού” ανακαλύπτει σημαντικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη, εδώ και 30 χρόνια, καρτέλ εργολαβικών εταιρειών, για τα δημόσια έργα (πράγμα που σημαίνει ότι έχουν “ξεζουμίσει” συστηματικά και με σχέδιο τους δημόσιους προϋπολογισμούς [6Και, φυσικά, έχουν δώσει μίζες με πολλά μηδενικά σε πολλούς. Ωστόσο οι δωροδοκίες αξιωματούχων δεν είναι στο μενού της συγκεκριμένης έρευνας.] επι τρεις δεκαετίες, απ’ το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90 ως τώρα - διάστημα στο οποίο έγιναν πολλά “μεγάλα έργα”, συμπεριλαμβανόμενων και των σχετικών με τους ολυμπιακούς του 2004), με όλα τα “μεγάλα ονόματα” εταιρειών και “εθνικών προμηθευτών” (και μερικών εντός ελλάδας συνεργατών τους) να είναι μέσα στο κόλπο [7ΕΛΛΑΚΤΩΡ, J&P ΑΒΑΞ, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΑΕΓΕΚ, ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, INTRACOM,ΒΙΟΤΕΡ, ΕΚΤΕΡ, ΘΕΜΕΛΗ, ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ALSTOM TRANSPORT, IACOVOU BROTHERS, ARCHIRODON CONSTRUCTION, SALINI, SELI, ΔΟΜΙΚΗ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΕΡΕΤΒΟ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ, NEMESIS, VAN OORD, TADEI, IMPRESA, RIZZANI, MAIRE TECNIMONT... Κατά την επιτροπή, πολλά στοιχεία γι’ αυτήν την ιστορία έδωσαν στελέχη του κατασκευαστικού ομίλου “Τεχνική Ολυμπιακή”, με αντάλλαγμα την “επιείκια”. Ρουφιανιά; Αν οι αγέλες των αφεντικών είναι “φίλοι μας”, ναι, πρόκειται για ρουφιανιά. Αλλά σ’ αυτές τις αγέλες πέφτουν και σπρωξίματα, που λέγονται “ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός”, έτσι δεν είναι; ], η φαιορόζ κυβέρνηση νομοθετεί υπέρ του να πέσουν, όταν και αν πέσουν, όσο γίνεται στα πιο μαλακά. Όχι μόνο να πληρώσουν οι εταιρείες τα μικρότερα κατά το δυνατόν πρόστιμα, αλλά επίσης, να παραγραφούν με την πληρωμή και τα υπόλοιπα “αδικήματά” τους, αδικήματα καθαρά ποινικά, όπως για παράδειγμα οι δωροδοκίες (κρατικών αξιωματούχων). Έτσι η φαιορόζ κυβέρνηση όχι μόνο μικραίνει τα έσοδά της απ’ τα πρόστιμα (έναντι της χασούρας απ’ τις συστηματικές υπερτιμολογήσεις των δημόσιων έργων), αλλά προστατεύει κι όλους όσους (χοντρο)λαδώθηκαν. Είναι το περιβόητο άρθρο 106 του πιο πρόσφατου “πολυνομοσχεδίου”.
- Ενώ οι δικαστές των “αδελφών κυπρίων” κατηγορούν τον εθνικό εργολάβο junior (Λεωνίδα Μπόμπολα) με συγκεκριμένες κατηγορίες που “συγγενεύουν” εξαιρετικά έντονα με τις εργολαβικές πρακτικές στην ελλάδα, το συμβούλιο εφετών στην Αθήνα απορρίπτει το αίτημα για έκδοσή του στη Λευκωσία. Τι κατηγορίες έχουν απαγγελθεί; Αυτές οι λίγες: συνωμοσία για διάπραξη κακουργήματος, συνωμοσία για καταδολίευση, δωροδοκία δημόσιου λειτουργού, πλαστογραφία, δόλια ιδιοποίηση ή τήρηση ψευδών λογαριασμών, κυκλοφορία πλαστού εγγράφου και ενεργή δωροδοκία δημοσίων αξιωματούχων. Μίζες κλπ· yow know... Γιατί οι έλληνες δικαστές κάνουν το κορόιδο; Επειδή (δέχτηκαν ότι) αυτά τα αδικήματα, αν όντως ισχύουν, πραγματοποιήθηκαν ... στην ελλάδα - οπότε, εάν επρόκειτο να ερευνηθεί η ενοχή του εργολάβου, αυτό θα έπρεπε να γίνει εδώ... Σωστά... Ο ΧΥΤΑ Πάφου και ο ΧΥΤΥ Κόσιης (οι υποθέσεις που έχουν “σκάσει”) είναι έξω απ’ τα Μέγαρα... Παρόλα αυτά τα στελέχη της Ηλέκτωρ έχουν ήδη προφυλακιστεί στη “μαρτυρική μεγαλόνησο”, πράγμα που σημαίνει ότι το σκεπτικό του ελληνικού συμβουλίου εφετών ήταν έωλο. [8]
Είναι προφανές. Το ελληνικό κυβερνητικό / διακομματικό (νομοθετικό) κουκούλωμα της υπόθεσης του καρτέλ στα δημόσια έργα (μαζί με τις δωροδοκίες, τις υπερκοστολογήσεις, κλπ) απαιτεί το ελληνικό δικαστικό κουκούλωμα της κυπριακής περιπέτειας του εθνικού εργολάβου. Αλλιώς, αν στη Λευκωσία η υπόθεση προχωράει κανονικά στα δικαστήρια, η Αθήνα θα γίνει ρόμπα για τις συγκαλύψεις... ακόμα και απ’ τους “αδελφούς”.
- Ενώ οι τρισκατάρατοι δανειστές έχουν επιμείνει (στα λόγια τουλάχιστον) ότι η γενική και καθολική φορολογική ασυλία των ελλήνων εφοπλιστών σχεδόν σε όλες τις μπίζνες τους πρέπει να τελειώσει, η φαιορόζ κυβέρνηση έχει δώσει ρεσιτάλ ακόμα μεγαλύτερων φοροαπαλλαγών για τους ευγενείς αυτούς κυρίους. Σ’ αυτό το θεματάκι η φαιορόζ κυβέρνησης είναι αδιάλλακτη απέναντι στην “τρόικα”, κι όταν ψηφίζει τις ακόμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές οι βουλευτές της δεν δακρίζουν καθόλου, ούτε υποφέρουν, ούτε παραιτούνται. [9Sarajevo νο 98, Σεπτέμβριος 2015, πλωτά (εργοστάσια) και πετούμενα (λεφτά) και Sarajevo νο 103, Φλεβάρης 2016, ποιος είναι τ’ αφεντικό;] (Περισσότερα στο είναι και φαίνονται, σ’ αυτό το τεύχος).
Όχι, μόνο, κανείς δεν έχει πρόβλημα, αλλά οι αρμόδιοι είναι και επιθετικοί - για τα συμφέροντα των αφεντικών πρόκειται. Ο νυν αναπληρωτής υπ.οικ. Τρύφωνας Αλεξιάδης, στις 9 του περασμένου Αυγούστου (με το “3ο μνημόνιο” σαν φρέσκο φωτοστέφανο) δήλωνε:

...Οι έλληνες πλοιοκτήτες που έχουν αποδείξει σε κρίσιμες στιγμές τα πατριωτικά τους αισθήματα θα πρέπει για μια ακόμα φορά να αποδείξουν ότι αγαπάνε τη χώρα. Αν όμως εμείς πάμε να επιβαρύνουμε τη ναυτιλία περισσότερο από όσο πρέπει, αυτό θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά υπέρ της ναυτιλίας άλλων ευρωπαϊκών κρατών...

“Αντιευρωπαϊκός αγώνας” και ξερό ψωμί...
- Ενώ και πάλι οι τρισκατάρατοι έχουν επισημάνει ότι το υπουργείο άμυνας είναι ένα βαρέλι για πέταμα που “τραβάει λεφτά” για να συντηρεί μια σπάταλη στρατιωτική δομή (κι εδώ δεν μιλάμε καν αντιμιλιταριστικά) όπου υπάρχουν ταγματάρχες αλλά δεν υπάρχουν τάγματα και συνταγματάρχες με μισά συντάγματα, απλά και μόνο για να συντηρούνται προαγωγές και μισθοί, το θέμα είναι “μην αγγίζετε”. Και πάλι σε βάρος των δημόσιων οικονομικών.
- Ενώ το ικα “χάνει” κάθε χρόνο κάμποσα δισ. ευρώ (εκείνοι που μετράνε μιλούν για 5 δισ.) απ’ την ληστεία των ασφαλιστικών εισφορών απ’ τα αφεντικά· ενώ αυτό το ποσόν είναι τεράστιο σε σχέση με τα “προβλήματα των ταμείων” και τις αντιεργατικές ρυθμίσεις που επιβάλλονται, η φαιορόζ κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει κι άλλο δωράκι στα αφεντικά. Ίσως με το επόμενο “μνημονιακό πολυνομοσχέδιο”, μαζί με την “β αξιολόγηση”, κάπου τον Σεπτέμβρη. Ετοιμάζεται να μειώσει δραστικά το πρόστιμο των 10.500 ευρώ που επιβάλλεται στα αφεντικά αν πιαστούν - με - την - γίδα - στην - πλάτη. Η δικαιολογία; Ότι έτσι κι αλλιώς το 80% όσων βρεθούν με “μαύρο” εργάτη δεν πληρώνουν τα πρόστιμα, αλλά τα αφήνουν να γίνουν “ληξιπρόθεσμες οφειλές” που υπάγονται (ή περιμένουν να μπουν) σε κάποια απ’ τις γενικές διευκολύνσεις (επιχειρηματικών) χρεών προς το δημόσιο. [10Μεταξύ Γενάρη και Νοέμβρη 2015, σε μια καθαρά φαιορόζ περίοδο, οι (όχι και ιδιαίτερα εκτεταμένοι και φανατικοί) έλεγχοι του “σώματος επιθεωρητών εργασίας” και του ικα έκοψαν σε αφεντικά πρόστιμα σχεδόν 98 εκατομμυρίων ευρώ. Απ’ αυτά, όμως, πληρώθηκαν τελικά κάτι παραπάνω από 15. ]
Τι παραμύθι ετοιμάζεται να πουλήσει η φαιορόζ κυβέρνηση; Ότι αν το πρόστιμο πάει, π.χ., στις 3.000 ευρώ, τότε τα αφεντικά θα το πληρώνουν... Χα!!!! Αλήθεια; Αντί να βρει τρόπους εύκολου και γρήγορου εντοπισμού των εισφοροκλεπτών θα τους κάνει άλλο ένα δωράκι. Και πως θα το καταλάβουν αυτοί; Με τον μόνο τρόπο που μπορούν: ακόμα περισσότερη μαύρη δουλειά!
- Τελευταία, ως τώρα, τα νομοθετημένα δωράκια προς τους “μικρομεσαίους” μέσω φ.π.α., κλπ κλπ.

Όλα αυτά θα ήταν απλά θέματα για καφενειακές φλυαρίες αν δεν συνέβαινε .... “ΤΟ ΧΡΕΟΣ”!!! Και ποιοί το πληρώνουν. Είναι απαντημένο το θέμα, πριν από εμάς και εναντίον μας. Μόνο που αυτό το μοντελάκι δεν στηρίζεται σε κανέναν διεθνή συσχετισμό, “σοσιαλιστικό” ή “νεοφιλελεύθερο”. Αυτό το μοντελάκι, που έχει ντόπια στηρίγματα και μόνον τέτοια, πατάει πάνω στη δική μας εργατική μοιραλατρεία. Και στις ψευδαισθήσεις μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Αν χαμογελάτε με το παράδειγμά μας, φορτίστε να μάθετε (ή θυμηθείτε αν είχατε την εμπειρία...) τι μέρος των εξόδων για ένα μωρό, επί πολλούς μήνες, είναι οι πάνες του. Η φυσιολογική λειτουργία του πεπτικού συστήματος έχει ταξικά προσδιορισμένες “αναλογίες κόστους”, από κούνια· όσο κι αν αυτό μοιάζει αστείο...
[ επιστροφή ]

2 - Δες Sarajevo νο 86, Ιούλιος 2014, άρνηση πληρωμής φόρων.
[ επιστροφή ]

3 - Η ιδέα “μην κόψεις απόδειξη / κόψε μου κάτι απ’ την τιμή” κατ’ αρχήν στέκει. Αλλά σε πολλά, πάρα πολλά εισαγωγικά. Γιατί όπως συμβαίνει γενικά με το εμπόριο λιανικής (όπου το πραγματικό κέρδος που περιλαμβάνεται στην τιμή το ξέρει μόνο ο έμπορος· και ίσως εκείνοι οι εργάτες του που είναι κοντά στις προμήθειες) έτσι και στο “κόψε κάτι απ’ την τιμή” το τι είναι συμβολικό (δηλαδή μικρότερο έως πολύ μικρότερο απ’ τον φόρο που πληρώνουμε) και τι ουσιαστικό (το ακριβές ποσό φ.π.α. που δεν θα αποδώσει στο παλιοκράτος) το ξέρει μόνον αυτός. Και δεν υπάρχει κανένας διαβολεμένος λόγος στον κόσμο αυτή η φιλική και συνένοχη “έκπτωση” να είναι η ακριβής “επιστροφή φ.π.α.” στους τελικούς καταναλωτές. Κάτι παντελονιάζει ο έμπορος κι εκεί.
[ επιστροφή ]

4 - Το δημοσιοποιήσαμε στην ασταμάτητη μηχανή στις 18 Μάη. Απ’ το e-thessalia.gr.
[ επιστροφή ]

5 - Ο 4337 περιλαμβάνει και πολλά άλλα, “ευεργετικά” για τα αφεντικά, από φορολογική άποψη, που είτε δεν καταλάβαμε καλά, είτε καταλάβαμε αλλά δεν χωρούν εδώ. Και όπως συμβαίνει με την ελληνική νομοθετική παραγωγή “βρήκαμε παπά θάβουμε πεντέξι”, περιλαμβάνει κι ένα κάρο άλλα θέματα.
Δεδομένου ότι ο 4337 ήταν ο πρώτος “μνημονιακός νόμος / ελβετικός σουγιάς” της φαιορόζ κυβέρνησης 2.0 μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, το μεγαλύτερο μέρος της κοινοβουλευτικής φλυαρίας αναλώθηκε στις γνωστές, τετριμένες βλακείες συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων. Όπως προκύπτει απ’ τα πρακτικά της συνεδρίασης, το άρθρο 3 ψηφίστηκε απ’ τους φαιορόζ με το πασοκ να δηλώνει “παρών”, ενώ τα άρθρα 7 και 8 ψηφίστηκαν και απ’ το πασοκ. Προκύπτει ωστόσο απ’ τις αγορεύσεις ότι συμφωνούσαν με τα συγκεκριμένα μέτρα και η νέα δημοκρατία και τα βοθρολύματα. Όσο για το κκε, με την (γνωστή σαν τακτική) διακριτική και παρελκυστική τακτική του, κατήγγειλε την φορολογική ασυδοσία του μεγάλου κεφάλαιου, και ασχολήθηκε με άλλα άρθρα του νόμου. Κανένας απ’ τους προηγούμενους (για λόγους αντιπολιτευτικού θεάματος) δεν τα ψήφισαν.
Δεν χρειαζόταν άλλωστε.
[ επιστροφή ]

6 - Και, φυσικά, έχουν δώσει μίζες με πολλά μηδενικά σε πολλούς. Ωστόσο οι δωροδοκίες αξιωματούχων δεν είναι στο μενού της συγκεκριμένης έρευνας.
[ επιστροφή ]

7 - ΕΛΛΑΚΤΩΡ, J&P ΑΒΑΞ, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΑΕΓΕΚ, ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, INTRACOM,ΒΙΟΤΕΡ, ΕΚΤΕΡ, ΘΕΜΕΛΗ, ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ALSTOM TRANSPORT, IACOVOU BROTHERS, ARCHIRODON CONSTRUCTION, SALINI, SELI, ΔΟΜΙΚΗ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΕΡΕΤΒΟ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ, NEMESIS, VAN OORD, TADEI, IMPRESA, RIZZANI, MAIRE TECNIMONT... Κατά την επιτροπή, πολλά στοιχεία γι’ αυτήν την ιστορία έδωσαν στελέχη του κατασκευαστικού ομίλου “Τεχνική Ολυμπιακή”, με αντάλλαγμα την “επιείκια”. Ρουφιανιά; Αν οι αγέλες των αφεντικών είναι “φίλοι μας”, ναι, πρόκειται για ρουφιανιά. Αλλά σ’ αυτές τις αγέλες πέφτουν και σπρωξίματα, που λέγονται “ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός”, έτσι δεν είναι;
[ επιστροφή ]

8 - Από την καθεστωτική “καθημερινή” 29/3/2016:

Την έκδοση στην Κύπρο του Λεωνίδα Μπόμπολα, διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ και προέδρου της Ηλέκτωρ, πρόκειται να ζητήσουν οι κυπριακές αρχές. Ο γενικός εισαγγελέας του νησιού εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του επικεφαλής της Ηλέκτωρ, προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο εμπλοκής του στο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε προ μηνών στο νησί.
...
Η υπόθεση ξεκίνησε από τον δήμαρχο Πάφου, Φαίδωνα Φαίδωνος. “Οταν ανέλαβα πριν από 13 μήνες, η σύμβαση με την Ηλέκτωρ για τη διαχείριση της μονάδας του ΧΥΤΑ Πάφου ήταν κοντά στη λήξη της”, λέει στην “Κ”. “Ζητήσαμε να μην αναθεωρηθεί η σύμβαση της Ηλέκτωρ και να προωθηθεί άμεσα διαγωνισμός για τη διαχείριση του χώρου. Αντί αυτού του δόθηκε παράταση 6 μηνών με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν άλλη επιλογή. Λίγο αργότερα πρότεινα να αναλάβει ο Δήμος Πάφου με χρέωση 10 ευρώ/τόνο. Ξεκίνησα να ερευνώ την υπόθεση και σύντομα έφθασαν στα χέρια μου στοιχεία που έδειχναν ότι η Ηλέκτωρ πολύ πιθανόν χρημάτιζε δημάρχους και υπαλλήλους και πως τελικά το κράτος πλήρωνε τα διπλάσια ή τριπλάσια: στον ΧΥΤΑ Πάφου πληρώναμε 30-31 ευρώ/τόνο σκουπιδιών, όταν το πραγματικό κόστος - με εύλογο κέρδος - ήταν στα 12-14 ευρώ/τόνο, ενώ στο ΧΥΤΥ Κόσιης πλήρωναν 70-74 ευρώ/τόνο, όταν το κόστος - με εύλογο κέρδος - ήταν στα 30-35 ευρώ/τόνο. Επίσης είναι πολύ πιθανό οι ποσότητες των απορριμμάτων να ήταν “φουσκωμένες”, και από τις πρώτες εκτιμήσεις φαίνεται να ήταν κατά 15%-20% υψηλότερες. Όταν το Γενικό Λογιστήριο Κύπρου κάλεσε την Ηλέκτωρ σε επαναδιαπραγμάτευση για την παράταση της σύμβασης της Πάφου, η εταιρεία έριξε την τιμή από τα 30 ευρώ/τόνο στα 21 ευρώ/τόνο για το εξάμηνο που είχε παρέλθει, ενώ για την παραπέρα επέκταση δέχθηκαν να μειώσουν την τιμή στα 16 ευρώ/τόνο. Αυτό ήταν για μένα μια έμμεση παραδοχή ότι “φούσκωναν” το κόστος”.

Και απ’ τους cyprus times, 25/5/2016:

...Μετά τις δυνατές μαρτυρίες του πρώην και νυν διευθυντή της εταιρείας Helector, Δημήτρη Γιανακόπουλου και Γιάννη Κοκότση, που “καίνε” τους εμπλεκόμενους άλλη μια μαρτυρία έρχεται να δέσει ακόμη περισσότερο την υπόθεση.
Πρόκειται για τη μαρτυρία του υπόπτου Αθανάσιου Κατρή, διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας, ο οποίος ομολόγησε τα πάντα και οδήγησε τις αρχές σε νέα εντάλματα σύλληψης ενώ η είδηση ότι θα φορέσει χειροπέδες ο γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας Λεωνίδας Μπόμπολας έσκασε σαν βόμβα. 
Ανακρινόμενος ο Κατρής παραδέχθηκε ότι εκτελούσε εντολές του ιδιοκτήτη Λεωνίδα Μπόμπολα ενώ αποκάλυψε όλο το παρασκήνιο.
Όπως ισχυρίστηκε έδωσε μίζες ύψους 100.000 ευρώ στον ύποπτο - πρώην λειτουργό του ΥΠΕΣ, όπως ο ίδιος ζήτησε, και το “αίτημα” του έγινε αποδεχτό από τον Μπόμπολα και σε συνάντηση που είχαν στην Αθήνα παρέλαβε τα χρήματα σε φάκελο.
Μετά τις υπογραφές για τα ΧΥΤΥ Κόσιη με οδηγίες Μπόμπολα δόθηκαν μίζες στον Μαλληκίδη, επίσης όπως ο ίδιος ζήτησε, ενώ δίνονταν μίζες στους λειτουργούς που επέβλεπαν τα έργα προκειμένου να υπογράφουν σύντομα τα έγγραφα τα οποία ήταν απαραίτητα για την πληρωμή της κοινοπραξίας. Σε συναντήσεις που έγιναν στην Αθήνα παραδόθηκαν οι μίζες ύψους 60.000 ευρώ τις οποίες διαμοίρασαν.
...

[ επιστροφή ]

9 - Sarajevo νο 98, Σεπτέμβριος 2015, πλωτά (εργοστάσια) και πετούμενα (λεφτά) και Sarajevo νο 103, Φλεβάρης 2016, ποιος είναι τ’ αφεντικό;
[ επιστροφή ]

10 - Μεταξύ Γενάρη και Νοέμβρη 2015, σε μια καθαρά φαιορόζ περίοδο, οι (όχι και ιδιαίτερα εκτεταμένοι και φανατικοί) έλεγχοι του “σώματος επιθεωρητών εργασίας” και του ικα έκοψαν σε αφεντικά πρόστιμα σχεδόν 98 εκατομμυρίων ευρώ. Απ’ αυτά, όμως, πληρώθηκαν τελικά κάτι παραπάνω από 15.
[ επιστροφή ]